غزل شماره ۲۸۷
آنها که پاى در ره تقوى نهاده اند
گام نخست بر در دنيا نهاده اند
آورده اند پشت برين آشيان ديو
پس چون فرشته روى به عقبى نهاده اند
آزاد گشته اند ز کونين بنده وار
خود را همى نه ملک و نه مأوى نهاده اند
چون کار بخت و صورت تقوى بديده اند
حالى قدم ز صورت و معنى نهاده اند
ايمان به توبه و نه ندم تازه کرده اند
وين تازه را لباس ز تقوى نهاده اند
فرعون نفس را به رياضت بکشته اند
وانگاه دل بر آتش موسى نهاده اند
از طوطيان ره چو قدم برگرفته اند
طوبى لهم که بر سر طوبى نهاده اند
زاد ره و ذخيره اين وادى مهيب
در طشت سر بريده چو يحيى نهاده اند
اول به زير پاى سگان خاک گشته اند
آخر چو باد سر سوى مولى نهاده اند
عطار را که از سخنش زنده گشت جان
معلوم شد که همدم عيسى نهاده اند
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده