غزل شماره ۳۹۴

اى در درون جانم و جان از تو بى خبر

وز تو جهان پر است و جهان از تو بى خبر

چون پى برد به تو دل و جانم که جاودان

در جان و در دلى دل و جان از تو بى خبر

اى عقل پير و بخت جوان گرد راه تو

پير از تو بى نشان و جوان از تو بى خبر

نقش تو در خيال و خيال از تو بى نصيب

نام تو بر زبان و زبان از تو بى خبر

از تو خبر به نام و نشان است خلق را

وآنگه همه به نام و نشان از تو بى خبر

جويندگان جوهر درياى کنه تو

در وادى يقين و گمان از تو بى خبر

چون بى خبر بود مگس از پر جبرئيل

از تو خبر دهند و چنان از تو بى خبر

شرح و بيان تو چه کنم زانکه تا ابد

شرح از تو عاجز است و بيان از تو بى خبر

عطار اگرچه نعره عشق تو مى زند

هستند جمله نعره زنان از تو بى خبر

نظرات نوشته شده