غزل شماره ۳۸۶
اگر خورشيد خواهى سايه بگذار
چو مادر هست شير دايه بگذار
چو با خورشيد هم تک مى توان شد
ز پس در تک زدن چون سايه بگذار
چو همسايه است با جان تو جانان
بده جان و حق همسايه بگذار
تو را سرمايه هستى بلايى است
زيانت سود کن سرمايه بگذار
چو مردان جوشن و شمشير برگير
نه اى آخر چو زن پيرايه بگذار
فلک طشت است و اختر خايه در طشت
خيال علم طشت و خايه بگذار
فروتر پايه تو عرش اعلاست
تو برتر رو فروتر پايه بگذار
فريد از مايه هستى جدا شد
تو هم مردى شو و اين مايه بگذار
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده