غزل شماره ۲۲۹

غزلستان :: عطار نیشابوری :: غزلیات

افزودن به مورد علاقه ها
گر از گره زلفت جانم کمرى سازد
در جمع کله داران از خويش سرى سازد
گردون که همه کس را زو دست بود بر سر
از دست سر زلفت هر شب حشرى سازد
طاوس فلک هر شب شد سوخته بال و پر
هم شمع رخت سوزد گر بال و پرى سازد
بنماى لب و رويت تا اين دل بيمارم
يا به بترى گردد يا گلشکرى سازد
جان عزم سفر دارد زين بيش مخور خونش
تا بو که ز خون دل زاد سفرى سازد
اين عاشق بى زر را زر نيست تو مى خواهى
چون وجه زرش نبود از وجه زرى سازد
تا زر نبود اول تا جان ندهد آخر
ديوانه بود هر کو با سيم برى سازد
ديرى است که مى سازم تا بو که بسازى تو
چون توبه نمى سازى دل با دگرى سازد
چون نيست ز ياقوتت هم قوت و هم قوتم
عطار کنون بى تو قوت از جگرى سازد



مشاهده برنامه در فروشگاه اپل




نظرات نوشته شده



نظر بدهید