غزل شماره ۶۹۷
اى خم چرخ از خم ابروى تو
آفتاب و ماه عکس روى تو
تا به کوى عقل و جان کردى گذر
معتکف شد عقل و جان در کوى تو
کى دهد آن را که بويى داده اى
هر دو عالم بوى يکتا موى تو
در ميان جان و دل پنهان شدى
تا نيايد هيچ کس ره سوى تو
چون تويى جان و دلم را جان و دل
من ز جان و دل شدم هندوى تو
عشق تو چندان که مى سوزد دلم
مى نيايد از دلم جز بوى تو
پشت گردانيد دايم از دو کون
تا ابد عطار در پهلوى تو
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده