غزل شماره ۴۵۶
صبح رخ از پرده نمود اى غلام
چند کنى گفت و شنود اى غلام
دير شد آخر قدحى مى بيار
چند زنم بانگ که زود اى غلام
درد خرابات مپيماى کم
هين که بسى درد فزود اى غلام
در دلم آتش فکن از مى که مى
آينه دل بزدود اى غلام
آتش تر ده به صبوحى که عمر
مى گذرد زود چو دود اى غلام
عمر تو چون اول افسانه اى
هرچه همى بود نبود اى غلام
روى زمين گر همه ملک تو شد
در پى تو مرگ چه سود اى غلام
پشت بده زانکه بلايى دگر
هر نفست روى نمود اى غلام
گوشه نشين باش که چوگان چرخ
گوى ز پيش تو ربود اى غلام
دانه اميد چه کارى که دهر
دانه ناکشته درود اى غلام
صد قدح خونش ببايد کشيد
هر که دمى خوش بغنود اى غلام
بر دل عطار فلک هر نفس
صد در اندوه گشود اى غلام
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده