غزل شماره ۷۶۵
اى که با عاشقان نه پيوندى
بى تو دل را کجاست خرسندى
زهره دارد که پيش نرگس تو
دم زند جادوى دماوندى
من ز شوقت چو شمع مى گريم
تو ز اشکم چو صبح مى خندى
تو ز ما فارغى و ما همه روز
خويش را مى دهيم خرسندى
چند آخر من جگر خسته
در تو پيوندم و تو نپسندى
بنده اى چون فريد نتوان يافت
اگرش مى کنى خداوندى
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده