غزل شماره ۲۶۷

غزلستان :: عطار نیشابوری :: غزلیات

افزودن به مورد علاقه ها
هر زمانم عشق ماهى در کشاکش مى کشد
آتش سوداى او جانم در آتش مى کشد
تا دل مسکين من در آتش حسنش فتاد
گاه مى سوزد چو عود و گه دمى خوش مى کشد
شحنه سوداى او شوريدگان عشق را
هر نفس چون خونيان اندر کشاکش مى کشد
عشق را با هفت چرخ و شش جهت آرام نيست
لاجرم نه بار هفت و نى غم شش مى کشد
جمع بايد بود بر راهى چو موران روز و شب
هر که را دل سوى آن زلف مشوش مى کشد
خاطر عطار از نور معانى در سخن
آفتاب تير بر چرخ منقش مى کشد



مشاهده برنامه در فروشگاه اپل




نظرات نوشته شده



نظر بدهید