غزلستان :: صائب تبریزی

• شماره ١: آيتى چون خط مشکين تو در قرآن نيست
• شماره ٢: در سيه خانه افلاک، دل روشن نيست
• شماره ٣: گر چه نم در جگر و در دل تنگم خون نيست
• شماره ٤: يک نکوروى نديدم که گرفتار تو نيست
• شماره ٥: تلخى مى به گوارايى دشنام تو نيست
• شماره ٦: خسته چشم تو صاحب نظرى نيست که نيست
• شماره ٧: حلقه ذکر تو، ميم دهنى نيست که نيست
• شماره ٨: مهلت دور سبکسير جهان اينهمه نيست
• شماره ٩: برگ عيش چمن اى غنچه دهان اينهمه نيست
• شماره ١٠: با شکرخنده خوبان، نمک يارى نيست
• شماره ١١: در بيابان جنون سلسله پردازى نيست
• شماره ١٢: چشم مخمور ترا حاجت مى نوشى نيست
• شماره ١٣: در غريبى دلم از ياد وطن خالى نيست
• شماره ١٤: در پريشان نظرى غير پريشانى نيست
• شماره ١٥: هيچ کس غير تو در پرده بينايى نيست
• شماره ١٦: بى لب ساغر مى ديده خونپالا داشت
• شماره ١٧: از زر و سيم جهان پاس نظر بايد داشت
• شماره ١٨: جوش مى خشتى اگر از خم صهبا برداشت
• شماره ١٩: از دلم عشق به جامى غمى دنيا برداشت
• شماره ٢٠: تا من دلشده را دست ز گردن برداشت
• شماره ٢١: سرو بالاى تو از آب روانى برداشت
• شماره ٢٢: دل صد چاک اگر دست ز تن برمى داشت
• شماره ٢٣: اگر آيينه دل نور و صفايى مى داشت
• شماره ٢٤: دار ازان چوب به پيش ره منصور گذاشت
• شماره ٢٥: رنگ در روى شراب آن لب ميگون نگذاشت
• شماره ٢٦: پشت آيينه بود پرده مستورى زشت
• شماره ٢٧: شب که بر انجمن آن شعله سيراب گذشت
• شماره ٢٨: دل ازان زلف چليپا نتوانست گذشت
• شماره ٢٩: بايد آهسته ز پيران جهان ديده گذشت
• شماره ٣٠: از سر خرده جان، سخت دليرانه گذشت
• شماره ٣١: خط به گرد لب ميگون تو چون ساغر گشت
• شماره ٣٢: اين چه حرف است که در عالم بالاست بهشت؟
• شماره ٣٣: چشم ازان حسن به سامان چه تواند دريافت؟
• شماره ٣٤: هر که باريک شد از فکر، توانايى يافت
• شماره ٣٥: خم چو گردد قد افراخته مى بايد رفت
• شماره ٣٦: اوست سرور که کلاه و کمر از يادش رفت
• شماره ٣٧: هر که آمد به جهان دست به دامان زد و رفت
• شماره ٣٨: از هوس گر تو به دنبال هواخواهى رفت
• شماره ٣٩: ناز بيمارى ازان چشم گرانخواب گرفت
• شماره ٤٠: پرده از راز من گوشه نشين ساز گرفت
• شماره ٤١: بر روى تو صفا از خط شبرنگ گرفت
• شماره ٤٢: لب لعل تو ز خون دل من جام گرفت
• شماره ٤٣: هر که از اهل جهان گوشه عزلت نگرفت
• شماره ٤٤: خيال آب مرا در سرابها انداخت
• شماره ٤٥: که اين نمک ز تبسم در آتشم انداخت؟
• شماره ٤٦: بنفشه پيش خطت قفل بر زبان انداخت
• شماره ٤٧: ز شرم در حرم وصل جان محرم سوخت
• شماره ٤٨: عبير زلف به جيب صبا نبايد ريخت
• شماره ٤٩: فروغ روى تو برقى به خرمن گل ريخت
• شماره ٥٠: بتان که صيد به نيرنگ مى نمايندت
• شماره ٥١: کباب شد دلم از بويش اين شراب کجاست؟
• شماره ٥٢: ز عقل و هوش به تنگ آمدم اياغ کجاست؟
• شماره ٥٣: ز کوى عشق به جنت روي، بلا اينجاست
• شماره ٥٤: چو خط ز عارض آن فتنه جهان برخاست
• شماره ٥٥: شکستگى دل از ديده ترم پيداست
• شماره ٥٦: عتاب و لطف ز ابروى گلرخان پيداست
• شماره ٥٧: خط نرسته ازان لعل آتشين پيداست
• شماره ٥٨: حضور دل نبود با عبادتى که مراست
• شماره ٥٩: پرستشى که مدام است مى پرستى ماست
• شماره ٦٠: ترا که عالم آيينه عالم آب است
• شماره ٦١: به چشم خفته شکرخواب اگر چه مهتاب است
• شماره ٦٢: غبار هستى ما پرده دار سيلاب است
• شماره ٦٣: رياض هستى ما سبز از مى ناب است
• شماره ٦٤: خراب حالى ما از درازى دست است
• شماره ٦٥: هزار رنگ گل فيض در گل صبح است
• شماره ٦٦: مرا ز پير خرابات اين سخن يادست
• شماره ٦٧: مرا ز پير خرابات نکته اى يادست
• شماره ٦٨: نشاط عالم بى اعتبار درگردست
• شماره ٦٩: ز سادگى است به فرزند هر که خرسندست
• شماره ٧٠: نهال شمع ز سبزى ازان برومندست
• شماره ٧١: بناى صبر که همسنگ کوه الوندست
• شماره ٧٢: به حرف سرد نصيحت زوال ما بندست
• شماره ٧٣: ز بس که واله و حيران و بيقرار خودست
• شماره ٧٤: خوشا سرى که ز تدبير عقل نوميدست
• شماره ٧٥: درين دو هفته که زاينده رود سرشارست
• شماره ٧٦: ازان به خاطر من ترک کار دشوارست
• شماره ٧٧: حضور خاطر اگر در نماز معتبرست
• شماره ٧٨: دل شکسته به قرب خداى راهبرست
• شماره ٧٩: ترا ز جان غم مال اى خسيس بيشترست
• شماره ٨٠: به لب مباد رهش ناله اى که بى اثرست
• شماره ٨١: بهار عنبر شبها سفيده سحرست
• شماره ٨٢: مگير غفلت خود سهل اگر چه يک نظرست
• شماره ٨٣: سپاه عقل کم و لشکر اياغ پرست
• شماره ٨٤: به دل چو کوه، گران گر چه اين کهن ديرست
• شماره ٨٥: ز سيم و زر نظر بى نياز ما سيرست
• شماره ٨٦: به هر که مى نگرم زير چرخ دلگيرست
• شماره ٨٧: صفير شهپر توفيق، حسن آوازست
• شماره ٨٨: چو شبنم آن که درين بوستان سحرخيزست
• شماره ٨٩: به دام خلق مقيد شدن گل هوس است
• شماره ٩٠: مرا ز دور تماشاى خط يار بس است
• شماره ٩١: منم که دام بلايم رهايى قفس است
• شماره ٩٢: زمين ز سايه ابر بهار گلپوش است
• شماره ٩٣: به هر کجا نبود حسن، آفتاب خوش است
• شماره ٩٤: تن آهنين و نفس گرم و دل رميده خوش است
• شماره ٩٥: دل رميده ما از نظاره در پيش است
• شماره ٩٦: ز ابر اگر چه هواى بهار ناصاف است
• شماره ٩٧: نه انجم است که زينت فروز نه فلک است
• شماره ٩٨: ز ملک و مال، دل بى نياز ما سبک است
• شماره ٩٩: اگر چه زلف ترا دل ز کفر تاريک است
• شماره ١٠٠: ز خم طلوع سهيل شراب نزديک است
• شماره ١٠١: به غم نشاط من خاکسار نزديک است
• شماره ١٠٢: ز خود برآ که سر کوى يار نزديک است
• شماره ١٠٣: حضور سوخته عشق در دل تنگ است
• شماره ١٠٤: گرهگشاى دل تنگ نغمه چنگ است
• شماره ١٠٥: جهان به راه شناسان ديده ور تنگ است
• شماره ١٠٦: به آه برق عنان من آسمان تنگ است
• شماره ١٠٧: دل رميده ما را صداى پا سنگ است
• شماره ١٠٨: نصيب اهل دل از چرخ بدگهر سنگ است
• شماره ١٠٩: هميشه ديده سوزن ازان به دنبال است
• شماره ١١٠: سرود مجلس ما جوش مستى ازل است
• شماره ١١١: حضور عالم ايجاد در قرار دل است
• شماره ١١٢: جهان و هر چه در او هست رونماى دل است
• شماره ١١٣: فراغ بال طمع کردن از فلک خام است
• شماره ١١٤: همين نجابت ذاتى است آنچه محترم است
• شماره ١١٥: سحاب گرد کدورت شراب صبحدم است
• شماره ١١٦: قماش چهره يار از بهار معلوم است
• شماره ١١٧: ز رنگ آل، ظهور جلال معلوم است
• شماره ١١٨: زمين ز جلوه قربانيان گلستان است
• شماره ١١٩: ز داغ، سينه پر تير من گلستان است
• شماره ١٢٠: عنان نفس کشيدن جهاد مردان است
• شماره ١٢١: به غير دل همه عالم سراب حرمان است
• شماره ١٢٢: خزان بيجگران نوبهار مردان است
• شماره ١٢٣: بلند نام نگردد کسى که در وطن است
• شماره ١٢٤: سياه روى عقيق از جدايى يمن است
• شماره ١٢٥: به فکر چاره فتادن جگر گداختن است
• شماره ١٢٦: صفاى حسن تو از خط به جاى خويشتن است
• شماره ١٢٧: چراغ خلوت جان روشنايى سخن است
• شماره ١٢٨: حريم ميکده پر جوش از خروش من است
• شماره ١٢٩: بهشت يک ورق از لاله زار دماغ من است
• شماره ١٣٠: زبان شکوه من چشم خونفشان من است
• شماره ١٣١: شراب کهنه که روشنگر روان من است
• شماره ١٣٢: اگر چه بالش خورشيد تکيه گاه من است
• شماره ١٣٣: فلک دو تا ز گرانبارى گناه من است
• شماره ١٣٤: منم که معنى بيگانه آشناى من است
• شماره ١٣٥: کجا ز دايره عشق، حسن بيرون است؟
• شماره ١٣٦: حذر کنيد ز چشمى که آسمان گون است
• شماره ١٣٧: ثبات دولت خوبى ز کوه تمکين است
• شماره ١٣٨: رکاب عزم تو در دست خواب سنگين است
• شماره ١٣٩: گلى که طرح دهد رخ به نوبهار اين است
• شماره ١٤٠: خوشا دلى که نمکسود از ملاحت اوست
• شماره ١٤١: ز درد، عشق مرا بى نياز ساخته است
• شماره ١٤٢: هنوز خط ز لب يار برنخاسته است
• شماره ١٤٣: ترا کسى که به آه سحر نخواسته است
• شماره ١٤٤: گشاد دل به سخنهاى آشنا بسته است
• شماره ١٤٥: به هيچ و پوچ مرا عمر چون شرر بسته است
• شماره ١٤٦: نمک به ديده ام از غيرت حنا خفته است
• شماره ١٤٧: به هر دل آتشى از روى دلبر افتاده است
• شماره ١٤٨: ز بس به کشتن من تيغ مايل افتاده است
• شماره ١٤٩: به نامرادى ما عشق مايل افتاده است
• شماره ١٥٠: نه چهره اش عرق از گرمى هوا کرده است
• شماره ١٥١: نه خط ز خال لب يار سر برآورده است
• شماره ١٥٢: ز خاک همچون هدف هر که سر برآورده است
• شماره ١٥٣: کسى که بوسه بر آن لعل جانفزا زده است
• شماره ١٥٤: رفو به چاک دل خسته هيچ کس نزده است
• شماره ١٥٥: به نيم جلوه کسى کشورى بهم نزده است
• شماره ١٥٦: چه شوخى از نگه بيگناه ما شده است؟
• شماره ١٥٧: جهان ز عکس رخ آن يگانه پر شده است
• شماره ١٥٨: هنوز خنده ازان لب بدر نيامده است
• شماره ١٥٩: کدام زهره جبين بى نقاب گرديده است؟
• شماره ١٦٠: به دوست نامه نوشتن، شعار بيگانه است
• شماره ١٦١: خط تو چهره گشاى بهار آينه است
• شماره ١٦٢: ز موج لاله و گل باغ عالم آبى است
• شماره ١٦٣: ز يار لطف نهان خواستن فزون طلبى است
• شماره ١٦٤: عمارتى که نگردد خراب، هموارى است
• شماره ١٦٥: به نوخطان نگرستن دليل ديده ورى است
• شماره ١٦٦: درين جان که سرانجام خانه پردازى است
• شماره ١٦٧: ميى که درد ندارد صفاى درويشى است
• شماره ١٦٨: شدم غبار و همان خارخار من باقى است
• شماره ١٦٩: مرا که پرده چشم و حجاب هر دو يکى است
• شماره ١٧٠: چراغ صبح و دم مستعار هر دو يکى است
• شماره ١٧١: ازان مرا شب و روز سياه هر دو يکى است
• شماره ١٧٢: فضاى دشت ز خونين دلان گلستانى است
• شماره ١٧٣: سفر نکردن ازان کشور از گرانجانى است
• شماره ١٧٤: ز اشک، ديده تاريک شمع نورانى است
• شماره ١٧٥: به غير دل که عزيز و نگاه داشتنى است
• شماره ١٧٦: خوشم به درد که در پرده شکيبايى است
• شماره ١٧٧: بلاى مردم آزاده، لاف يکتايى است
• شماره ١٧٨: در آن مقام که حيرت دليل دانايى است
• شماره ١٧٩: همان زمانکه فلک تيغ بر ميان تو بست
• شماره ١٨٠: نبرده رعشه پيرى ترا ز فرمان دست
• شماره ١٨١: ز داغ عشق مرا شد دل خراب درست
• شماره ١٨٢: شود ز داغ دل عاشقان خسته درست
• شماره ١٨٣: کسى که بوى شراب از کدو تواند شست
• شماره ١٨٤: ز خط غبار بر آن لعل آتشين ننشست
• شماره ١٨٥: کدام زهره جبين گوشه نقاب شکست؟
• شماره ١٨٦: ز اضطراب دل آن زلف تابدار شکست
• شماره ١٨٧: دل از مشاهده آن خط سياه شکست
• شماره ١٨٨: ز باده حالت فرزانه مى توان دانست
• شماره ١٨٩: مپوش چشم ز رخسار همچو جنت دوست
• شماره ١٩٠: هزار بار درآيم اگر به خانه دوست
• شماره ١٩١: ز عشق در اگر نور آشنايى هست
• شماره ١٩٢: اگر نه عاشقى اين چهره خزانى چيست؟
• شماره ١٩٣: سياه مستى چشم از شرابخانه کيست؟
• شماره ١٩٤: ز زلف او دل عشاق را محابا نيست
• شماره ١٩٥: به دلنشينى صحراى عشق صحرا نيست
• شماره ١٩٦: دروغ شيوه طبع يگانه ما نيست
• شماره ١٩٧: به آبدارى لعل تو هيچ گوهر نيست
• شماره ١٩٨: بيان شوق به تيغ زبان ميسر نيست
• شماره ١٩٩: خراب چشم تو انديشه عتابش نيست
• شماره ٢٠٠: ز چاک سينه خود هر که قبله گاهش نيست
• شماره ٢٠١: اگر چه کعبه مقصد نصيب هر دل نيست
• شماره ٢٠٢: ز تنگدستى شکر، نى مرا غم نيست
• شماره ٢٠٣: کرم در آب و گل چرخ تنگ ميدان نيست
• شماره ٢٠٤: کدام شب نى کلک من آتش افشان نيست؟
• شماره ٢٠٥: سزاى خواب بود ديده اى که گريان نيست
• شماره ٢٠٦: به مى طرف شدن آيين هوشياران نيست
• شماره ٢٠٧: فضاى چرخ مقام نفس کشيدن نيست
• شماره ٢٠٨: اگر نمى تپدم دل، ز آرميدن نيست
• شماره ٢٠٩: خلاصى دل ما از جهات ممکن نيست
• شماره ٢١٠: چه خستگى است که در چشم ناتوان تو نيست؟
• شماره ٢١١: به آسمان نرسد هر که خاک پاى تو نيست
• شماره ٢١٢: به غير خشم که در خوردنش وبالى نيست
• شماره ٢١٣: شب فراق ز روز حساب خالى نيست
• شماره ٢١٤: نسيم صبحدم از بوى يار خالى نيست
• شماره ٢١٥: مبند دل به حياتى که جاودانى نيست
• شماره ٢١٦: مى دو ساله نشاطش کم از جوانى نيست
• شماره ٢١٧: ستاره سوخته عشق را پناهى نيست
• شماره ٢١٨: طريق مردم سنجيده خودستايى نيست
• شماره ٢١٩: ز بس که طاعت خلق جهان خدايى نيست
• شماره ٢٢٠: ميان خوى تو و رحم آشنايى نيست
• شماره ٢٢١: ز دام سوختگان عشق را رهايى نيست
• شماره ٢٢٢: وفا طمع ز گل بيوفا نبايد داشت
• شماره ٢٢٣: ملامت از دل بيباک من فغان برداشت
• شماره ٢٢٤: ز ناله گر دل بى برگ ما نوا مى داشت
• شماره ٢٢٥: به اين نشاط که دل سر به تيغ يار گذاشت
• شماره ٢٢٦: عنان دل ز من آن دلربا گرفت و گذاشت
• شماره ٢٢٧: مرا که داغ و کبابم چه دوزخ و چه بهشت
• شماره ٢٢٨: هزار حيف که دوران خط يار گذشت
• شماره ٢٢٩: ز من مپرس که چون بر تو ماه و سال گذشت
• شماره ٢٣٠: خوش آن که چون گل ازين گلستان دميد و گذشت
• شماره ٢٣١: کنون که از کمر کوه موج لاله گذشت
• شماره ٢٣٢: ز بوى زلف تو باغ آنچنان معطر گشت
• شماره ٢٣٣: فغان که گرد سر او نمى توانم گشت
• شماره ٢٣٤: ره سخن به رخش خط عنبرافشان يافت
• شماره ٢٣٥: ز زخم تيغ زبان هوش من بلندى يافت
• شماره ٢٣٦: نظر بپوش ز خود تا نظر توانى يافت
• شماره ٢٣٧: ز ديده رفت و قرار از دل شکيبا رفت
• شماره ٢٣٨: فغان که هستى من در ورق شمارى رفت
• شماره ٢٣٩: اگر ز ديده ام اى سروناز خواهى رفت
• شماره ٢٤٠: غبار خط تو از دل به هيچ باب نرفت
• شماره ٢٤١: ز فرقت تو ز دل امشب اضطراب نرفت
• شماره ٢٤٢: غرور حسن به خط از دماغ يار نرفت
• شماره ٢٤٣: به ابر اگر چه توان چشم آفتاب گرفت
• شماره ٢٤٤: سحر که باد صبا از رخش نقاب گرفت
• شماره ٢٤٥: زمانه را گل روى تو در بهار گرفت
• شماره ٢٤٦: ز روى گرم تو خورشيد حشر نور گرفت
• شماره ٢٤٧: خطش عنان تصرف ز دست خال گرفت
• شماره ٢٤٨: ز نوبهار جهان زينت تمام گرفت
• شماره ٢٤٩: دلم ز گريه مستانه هم صفا نگرفت
• شماره ٢٥٠: شب گذشته دل از زلف پر شکن مى گفت
• شماره ٢٥١: با زلف پر شکن دل ناديده کام ساخت
• شماره ٢٥٢: آن روى لاله رنگ مرا در نقاب سوخت
• شماره ٢٥٣: سر جوش داغ بر دل ما نوبهار ريخت
• شماره ٢٥٤: باران چو انجم از فلک گريه تاک ريخت
• شماره ٢٥٥: شد يوسف آنکه رشته حب الوطن گسيخت
• شماره ٢٥٦: دندان نماند و حرف طرازى همان بجاست
• شماره ٢٥٧: خط سر زد و تغافل او همچنان بجاست
• شماره ٢٥٨: جان در طلسم جسم ز تن پرورى بجاست
• شماره ٢٥٩: ميگون لبى که مست و خرابم
• شماره ٢٦٠: چشم خوشى که مست و خرابش شوم کجاست؟
• شماره ٢٦١: رويى کز او نريخته است آبرو کجاست؟
• شماره ٢٦٢: شد مدتى که خشت سر خم کتاب ماست
• شماره ٢٦٣: فتح و ظفر ز خودشکنى زير دست ماست
• شماره ٢٦٤: کى جام باده در خور کام و زبان ماست؟
• شماره ٢٦٥: صبح گشاده رو در دولتسراى ماست
• شماره ٢٦٦: در عين بحر، گوشه نشين را کناره هاست
• شماره ٢٦٧: آتش کباب کرده ياقوت آن لب است
• شماره ٢٦٨: باد بهار سلسله جنبان صحبت است
• شماره ٢٦٩: درد دلم ز پرسش ارباب عادت است
• شماره ٢٧٠: بيدارى سياه دلان عين غفلت است
• شماره ٢٧١: آن خال لب ستاره صبح قيامت است
• شماره ٢٧٢: هشيار زيستن نه ز قانون حکمت است
• شماره ٢٧٣: پوشيدن نظر ز جهان عين حکمت است
• شماره ٢٧٤: خاطر چو خرم است به صهبا چه حاجت است؟
• شماره ٢٧٥: روى ترا به زلف معنبر چه حاجت است؟
• شماره ٢٧٦: با چهره شکفته گلستان چه حاجت است؟
• شماره ٢٧٧: از آه، حسن را خطر بى نهايت است
• شماره ٢٧٨: زان غنچه لب شکايت من بى نهايت است
• شماره ٢٧٩: آن بلبلم که باغ و بهارم دل خودست
• شماره ٢٨٠: دستى که ريزشى نکند شاخ بى برست
• شماره ٢٨١: در بحر شعر، خامشى از لاف بهترست
• شماره ٢٨٢: خال لب تو داغ دل آب کوثرست
• شماره ٢٨٣: پرواز من به بال و پر تيغ و خنجرست
• شماره ٢٨٤: آن را که در وطن لب نانى ميسرست
• شماره ٢٨٥: سرچشمه نشاط دل پاک گوهرست
• شماره ٢٨٦: مردن به درد عشق به دنيا برابرست
• شماره ٢٨٧: ما را کلاه فقر به افسر برابرست
• شماره ٢٨٨: ديوانه خموش به عاقل برابرست
• شماره ٢٨٩: آزادگى به سلطنت جم برابرست
• شماره ٢٩٠: زلف معنبر تو به صد جان برابرست
• شماره ٢٩١: پيش کسى که درد به درمان برابرست
• شماره ٢٩٢: با آب خضر آن خط شبگون برابرست
• شماره ٢٩٣: وحدت سراى دل به جهانى برابرست
• شماره ٢٩٤: بيم و اميد در دل اهل جهان پرست
• شماره ٢٩٥: با ما يکى است هر که ز مردم جداترست
• شماره ٢٩٦: از شادى جهان غم دلدار خوشترست
• شماره ٢٩٧: عشق گهرشناس به ديوانه خوشترست
• شماره ٢٩٨: جانهاى آرميده ز مردم رمانترست
• شماره ٢٩٩: خط را به دور عارض او شان ديگرست
• شماره ٣٠٠: آيينه دار روى تو شرم و حيا بس است
• شماره ٣٠١: خشتى مرا ز کوى تو در زير بس است
• شماره ٣٠٢: رخساره ترا ز عرق ديده بان بس است
• شماره ٣٠٣: صبح اميد من نفس سرد من بس است
• شماره ٣٠٤: زلف کج تو سلسله جنبان آتش است
• شماره ٣٠٥: باغ و بهار چشم پر آب من آتش است
• شماره ٣٠٦: با قرب يار رشته جان در کشاکش است
• شماره ٣٠٧: از پير گوشه گيرى وسير از جوان خوش است
• شماره ٣٠٨: نقشم به باد داد، نگار اينچنين خوش است
• شماره ٣٠٩: اى دل تصور کمر يار نازک است
• شماره ٣١٠: ترک خودى مراد ز قطع مراحل است
• شماره ٣١١: روى تو برق خرمن آسايش دل است
• شماره ٣١٢: آب حيات شبنم آن روى چون گل است
• شماره ٣١٣: شاخى که چار فصل پر از ميوه و گل است
• شماره ٣١٤: کام از تو هر که يافت سليمان عالم است
• شماره ٣١٥: نقد نشاط در دل گنجينه خم است
• شماره ٣١٦: عرش بلند مرتبه بنيان آدم است
• شماره ٣١٧: اى روح، سير عالم امکان چه لازم است؟
• شماره ٣١٨: در زير تيغ يار که سرها در او گم است
• شماره ٣١٩: هر چند چشم مست تو هشيار عالم است
• شماره ٣٢٠: هر نقش دلکشى که بر ايوان عالم است
• شماره ٣٢١: آيينه را توجه خاطر به گلخن است
• شماره ٣٢٢: احوال دل ز ديده خونبار روشن است
• شماره ٣٢٣: راز نهان ز سينه در انداز جستن است
• شماره ٣٢٤: آسودگى به کنج قناعت نشستن است
• شماره ٣٢٥: آسودگى به گوشه عزلت نشستن است
• شماره ٣٢٦: روشنگر وجود به راه اوفتادن است
• شماره ٣٢٧: مرگ سبکروان طلب، آرميدن است
• شماره ٣٢٨: از سينه صافى دل بى کينه روشن است
• شماره ٣٢٩: نقش حصير نيست که بر پيکر من است
• شماره ٣٣٠: از خون چو داغ لاله حصار دل من است
• شماره ٣٣١: چشم اثر به گريه مستانه من است
• شماره ٣٣٢: اين کوه غم که در دل ديوانه من است
• شماره ٣٣٣: دريا سواد سينه بى کينه من است
• شماره ٣٣٤: طومار زلف شرح پريشانى من است
• شماره ٣٣٥: آن روى آتشين که جگرها کباب اوست
• شماره ٣٣٦: آن روى لاله رنگ که دل داغدار اوست
• شماره ٣٣٧: مارى است نى که مهره دل بيقرار اوست
• شماره ٣٣٨: سرچشمه حيات لب مى چکان اوست
• شماره ٣٣٩: شاهنشهى است عشق که دل جلوه گاه اوست
• شماره ٣٤٠: شاهنشهى است عشق که عالم گداى اوست
• شماره ٣٤١: شيطان دلير تبر تو ز حال خراب توست
• شماره ٣٤٢: محتاج کى به نشأه مى چشم مست توست؟
• شماره ٣٤٣: دامن به دست هر که دهى دستگير توست
• شماره ٣٤٤: زان آتشين ميى که ز لب در اياغ توست
• شماره ٣٤٥: رزق وسيع در قدم ميهمان توست
• شماره ٣٤٦: پوچ است هر سرى که نه در وى هواى توست
• شماره ٣٤٧: لعل لب پياله مى آبدار ازوست
• شماره ٣٤٨: آدم نه اى و روضه رضوانت آرزوست
• شماره ٣٤٩: جامى ز خون بى غش منصورم آرزوست
• شماره ٣٥٠: نه تخت جم، نه ملک سليمانم آرزوست
• شماره ٣٥١: دستى به جام باده حمرايم آرزوست
• شماره ٣٥٢: تا خط به دور ماه رخت هاله بسته است
• شماره ٣٥٣: جام شراب مرهم دلهاى خسته است
• شماره ٣٥٤: باد بهار مرهم دلهاى خسته است
• شماره ٣٥٥: اين خار غم که در دل بلبل نشسته است
• شماره ٣٥٦: پيرى اگر چه بال و پرم را شکسته است
• شماره ٣٥٧: عيش دل شکسته به آزار بسته است
• شماره ٣٥٨: از رفتن تو باغ پريشان نشسته است
• شماره ٣٥٩: آن کس که تاج را به فريدون گذاشته است
• شماره ٣٦٠: يک دل هزار زخم نمايان نداشته است
• شماره ٣٦١: عارف به اختيار خود از سر گذشته است
• شماره ٣٦٢: بر گلشن آنچه زان گل خودرو گذشته است
• شماره ٣٦٣: بر طفل اشک خون جگر دست يافته است
• شماره ٣٦٤: اين گردباد نيست که بالا گرفته است
• شماره ٣٦٥: آتش به مغزم از مى احمر گرفته است
• شماره ٣٦٦: زلفش به هر دو دست عنانم گرفته است
• شماره ٣٦٧: چشم قدح به جلوه ميناى باده است
• شماره ٣٦٨: نقش و نگار دشمن دلهاى ساده است
• شماره ٣٦٩: تا چشم من به گوشه عزلت فتاده است
• شماره ٣٧٠: دل از هوس به زلف دو تا اوفتاده است
• شماره ٣٧١: عشقم هنوز جاى به گلخن نداده است
• شماره ٣٧٢: روى شکفته شاهد جان فسرده است
• شماره ٣٧٣: دل را ز کينه هر که سبکبار کرده است
• شماره ٣٧٤: شيرين تبسمى که مرا راه دين زده است
• شماره ٣٧٥: تا زلف او به باد صبا آشنا شده است
• شماره ٣٧٦: از خاکمال دام، پرم توتيا شده است
• شماره ٣٧٧: از تير غمزه اش دل ديوانه پر شده است
• شماره ٣٧٨: خال تو ريشه در شکرستان دوانده است
• شماره ٣٧٩: دود دلى ز ابر گهربار مانده است
• شماره ٣٨٠: با داغ عشق، شعله غيرت نمانده است
• شماره ٣٨١: امروز قدر نکته موزون نمانده است
• شماره ٣٨٢: زاهد ز سبحه در پى تسخير بوده است
• شماره ٣٨٣: شرم گناه رهبر توفيق بوده است
• شماره ٣٨٤: شيرازه طرب خط پيمانه بوده است
• شماره ٣٨٥: هر کس بياض گردن او را نديده است
• شماره ٣٨٦: لعلت به خنده پرده گل را دريده است
• شماره ٣٨٧: تا دست من به گردن مينا رسيده است
• شماره ٣٨٨: تا سينه ام به داغ محبت رسيده است
• شماره ٣٨٩: نور شکوه حق ز مقابل رسيده است
• شماره ٣٩٠: دل از حريم سينه به مژگان رسيده است
• شماره ٣٩١: چشم ترم که مشرق چندين ستاره است
• شماره ٣٩٢: خون در دلم ز غيرت آن گوشواره است
• شماره ٣٩٣: آب حيات ما ز شراب شبانه است
• شماره ٣٩٤: ما را ز عشق درد و غم بيکرانه است
• شماره ٣٩٥: تا در ترددست نفس، جان روانه است
• شماره ٣٩٦: ابر بهار گلشن رخسار، آينه است
• شماره ٣٩٧: با عارض تو چهره شدن کار آينه است
• شماره ٣٩٨: جوهر غبار ديده حيران آينه است
• شماره ٣٩٩: غم را اگر برون ندهد سينه آينه است
• شماره ٤٠٠: هر غنچه زين چمن دل در خون نشانده اى است
• شماره ٤٠١: از فيض نوبهار، زمين بزم چيده اى است
• شماره ٤٠٢: در هر نظاره ام ز تو پيغام تازه اى است
• شماره ٤٠٣: دنيا براى بيخبران عيش خانه اى است
• شماره ٤٠٤: گنجينه جواهر ما پاک گوهرى است
• شماره ٤٠٥: موج شراب و موجه آب بقا يکى است
• شماره ٤٠٦: برهان واصلان فنا آرميدگى است
• شماره ٤٠٧: لبهاى خشک، موجه عمان تشنگى است
• شماره ٤٠٨: چون صبح، زندگانى روشندلان دمى است
• شماره ٤٠٩: رويى کز او دلى نگشايد نديدنى است
• شماره ٤١٠: آهى که غم ز دل نبرد ناکشيدنى است
• شماره ٤١١: از لعل آبدار تو طرفى نظر نبست
• شماره ٤١٢: هر کس فشاند بر من پر شور پشت دست
• شماره ٤١٣: از بس نهاده ام به دل داغدار دست
• شماره ٤١٤: نتوان ز دل غبار ملال از شراب شست
• شماره ٤١٥: از لخت دل مرا مژه در چشم تر شکست
• شماره ٤١٦: چندين جمال هست نهان در جلال دوست
• شماره ٤١٧: تا چند بشنوم ز رسولان پيام دوست
• شماره ٤١٨: باريکتر چرا نشوم از ميان دوست؟
• شماره ٤١٩: ما گر چه بسته ايم لب از گفتگوى دوست
• شماره ٤٢٠: از شش جهت به کعبه مقصد سبيل هست
• شماره ٤٢١: نابسته رخنه نظر از هر عيان که هست
• شماره ٤٢٢: رزق دهن تيغ بود هر گلو که هست
• شماره ٤٢٣: دلبستگى است مادر هر ماتمى که هست
• شماره ٤٢٤: دردست، صبح شيب، مى خوشگوار چيست؟
• شماره ٤٢٥: در حفظ جسم اين همه فکر محال چيست؟
• شماره ٤٢٦: اى بوالفضول شکوه ز جور زمانه چيست؟
• شماره ٤٢٧: اى صبح، آه سرد تو در انتظار کيست؟
• شماره ٤٢٨: اين آهوى رميده ز مردم، نگاه کيست؟
• شماره ٤٢٩: خلقند جمله آلت شطرنج، زنده کيست؟
• شماره ٤٣٠: چشمم به دستگيرى لطف جيب نيست
• شماره ٤٣١: از ششدر جهات، اميد نجات نيست
• شماره ٤٣٢: اين بناى عالم خاک از شکست نيست
• شماره ٤٣٣: جان رميده را به جهان بازگشت نيست
• شماره ٤٣٤: مى سنگ اگر زند به اياغم شگفت نيست
• شماره ٤٣٥: مجروح عشق را سر و برگ علاج نيست
• شماره ٤٣٦: بيمار عشق را به دوا احتياج نيست
• شماره ٤٣٧: جز گريه چشم اشک فشان را علاج نيست
• شماره ٤٣٨: حسن ترا به نقش و نگار احتياج نيست
• شماره ٤٣٩: در چار باغ دهر نسيم مراد نيست
• شماره ٤٤٠: دلهاى غم نديده پذيراى پند نيست
• شماره ٤٤١: از فکر زلف يار رهايى اميد نيست
• شماره ٤٤٢: اميد دلگشاييم از ماه عيد نيست
• شماره ٤٤٣: آفاق روشن و مه تابان پديد نيست
• شماره ٤٤٤: ما را دماغ جنگ و سر کارزار نيست
• شماره ٤٤٥: دلهاى آرميده به مطلب سوار نيست
• شماره ٤٤٦: بى عشق، آه در جگر روزگار نيست
• شماره ٤٤٧: بازآ که بى تو مجلس ما را حضور نيست
• شماره ٤٤٨: داغم چو آفتاب سياهى پذير نيست
• شماره ٤٤٩: از بخت تيره اهل سخن را گزير نيست
• شماره ٤٥٠: چشم تو چون ز مستى غفلت فراز نيست
• شماره ٤٥١: حسن ترا که ناز به اهل نياز نيست
• شماره ٤٥٢: عشق مرا به زينت ظاهر اساس نيست
• شماره ٤٥٣: يک دم صفاى عالم غدار بيش نيست
• شماره ٤٥٤: تا زنده ايم قسمت ما غير داغ نيست
• شماره ٤٥٥: هر شيشه جان خزينه اسرار عشق نيست
• شماره ٤٥٦: گوهر حريف سختى سنگ جدال نيست
• شماره ٤٥٧: از پيچ و تاب جسم، روان را ملال نيست
• شماره ٤٥٨: ديوانه را ز حلقه طفلان ملال نيست
• شماره ٤٥٩: از چشم ما سرشک فشاندن کمال نيست
• شماره ٤٦٠: در کاروان ما جرس قال و قيل نيست
• شماره ٤٦١: در نامجو شرافت ذاتى تمام نيست
• شماره ٤٦٢: تا هست اثر ز عاشق شيدا تمام نيست
• شماره ٤٦٣: بر کافران خداى جهان گر رحيم نيست
• شماره ٤٦٤: تخمى است دوستى که در آب و گل تو نيست
• شماره ٤٦٥: سر رشته اميد ز رحمت گسسته نيست
• شماره ٤٦٦: مقبول نيست طاعت هر کس شکسته نيست
• شماره ٤٦٧: محوم چنان که در دل تنگم اراده نيست
• شماره ٤٦٨: از حسن خلق رتبه همت زياده نيست
• شماره ٤٦٩: تا آدمى خمش نشود برگزيده نيست
• شماره ٤٧٠: ماتم سراى خاک مقام نظاره نيست
• شماره ٤٧١: دور قمر چو گردش چشم پياله نيست
• شماره ٤٧٢: يک آفريده از ته دل شادمانه نيست
• شماره ٤٧٣: ما را زبان شکوه ز جور زمانه نيست
• شماره ٤٧٤: از شرم اگر چه روى تو چندين نقاب داشت
• شماره ٤٧٥: ساقى ز ما شراب نخواهد دريغ داشت
• شماره ٤٧٦: هر کس ز تيغ غمزه او سر دريغ داشت
• شماره ٤٧٧: گل بس که شرم ازان رخ پر خط و خال داشت
• شماره ٤٧٨: دل کار خود به دامن پاک دعا گذاشت
• شماره ٤٧٩: روزى که عشق داغ مرا بر جگر گذاشت
• شماره ٤٨٠: بار غم از دلم مى گلرنگ بر نداشت
• شماره ٤٨١: آسان نمى توان به سراپاى ما گذشت
• شماره ٤٨٢: امشب خيال زلف تو از چشم تر گذشت
• شماره ٤٨٣: کارم شب وصال به پاس نظر گذشت
• شماره ٤٨٤: سر جوش عمر من به هوا و هوس گذشت
• شماره ٤٨٥: روزى که حرف عشق مرا بر زبان گذشت
• شماره ٤٨٦: تا از عقيق او به بدخشان سخن گذشت
• شماره ٤٨٧: از داغ، روشنى جگر پاره پاره يافت
• شماره ٤٨٨: يک تن دل شکسته ز اهل وفا نيافت
• شماره ٤٨٩: از خط دل سيه ز رخش آب و تاب رفت
• شماره ٤٩٠: از خط حلاوت لب جانان به گرد رفت
• شماره ٤٩١: صبح شکوفه چون کف سيل بهار رفت
• شماره ٤٩٢: هر عاشق از رهى به حريم وصال رفت
• شماره ٤٩٣: نتوان به دستگيرى اخوان ز راه يافت
• شماره ٤٩٤: هر زنده دل که جا به مقام رضا گرفت
• شماره ٤٩٥: چشمى که از غبار خطش توتيا گرفت
• شماره ٤٩٦: دل راه اشک گرم به مژگان تر گرفت
• شماره ٤٩٧: بتوان به آه کام دل از آسمان گرفت
• شماره ٤٩٨: دل را ز ما به حسن ادا مى توان گرفت
• شماره ٤٩٩: کام از جهان دون به هوس مى توان گرفت
• شماره ٥٠٠: کلکم به يک صرير سواد سخن گرفت
• شماره ٥٠١: دل رفته رفته رنگ لب لعل او گرفت
• شماره ٥٠٢: از زلف اگر نه حسن تو زنجير مى گرفت
• شماره ٥٠٣: گر در ميان هوا چو حبابت نمى گرفت
• شماره ٥٠٤: از نوبهار روى زمين خشک و تر شکفت
• شماره ٥٠٥: تنها نه اشک راز مرا جسته جسته گفت
• شماره ٥٠٦: از حد گذشت وقت سحر آرميدنت
• شماره ٥٠٧: ماهى که ز پرتو به جهان شور درانداخت
• شماره ٥٠٨: زلف تو کشاکش به رگ جان من انداخت
• شماره ٥٠٩: زان خانه برانداز که از خانه زين خاست
• شماره ٥١٠: در چشم غلط بين نبود وضع جهان راست
• شماره ٥١١: جمعيت اسباب، حجاب نظر ماست
• شماره ٥١٢: مستورى حسن از نظر بوالهوس ماست
• شماره ٥١٣: آيينه خورشيد دل بى هوس ماست
• شماره ٥١٤: خمخانه افلاک تهى ساخته ماست
• شماره ٥١٥: تمکين خرام تو ز بسيارى دلهاست
• شماره ٥١٦: چشم تو عجب نيست اگر مست و خراب است
• شماره ٥١٧: بر هر که نظر مى فکنم مست و خراب است
• شماره ٥١٨: در عالم فانى که بقا پا به رکاب است
• شماره ٥١٩: جمعيت جسم از نفس پا به رکاب است
• شماره ٥٢٠: روشنگر آيينه دلها دم غيب است
• شماره ٥٢١: آفاق منور ز رخ انور صبح است
• شماره ٥٢٢: روشنگر آيينه دلها دم صبح است
• شماره ٥٢٣: سرگرم تمناى تو فارغ ز گزندست
• شماره ٥٢٤: واعظ نه ترا پايه گفتار بلندست
• شماره ٥٢٥: اين هستى باطل چو شرر محض نمودست
• شماره ٥٢٦: ما صافدلان را چه غم از گرد و غبارست؟
• شماره ٥٢٧: شمع سر خاک شهدا لاله داغ است
• شماره ٥٢٨: پيچيدن سر از دو جهان افسر عشق است
• شماره ٥٢٩: گردون صدف گوهر يکدانه عشق است
• شماره ٥٣٠: دل در نظر مردم فرزانه بزرگ است
• شماره ٥٣١: خورشيد ترا از خط شبرنگ وبال است
• شماره ٥٣٢: روشندل و دلبستگى تن چه خيال است؟
• شماره ٥٣٣: جمعيت خاطر ز پريشانى عقل است
• شماره ٥٣٤: شيرازه جمعيت مستان خط جام است
• شماره ٥٣٥: مأواى تو از کعبه و بتخانه کدام است؟
• شماره ٥٣٦: نقش به مراد دل ما خنده زخم است
• شماره ٥٣٧: پيراهن گل چاک ز بيداد نسيم است
• شماره ٥٣٨: طوطى ز سخن صيقل آيينه جان است
• شماره ٥٣٩: درد تو به دلهاى سبکروح گران است
• شماره ٥٤٠: در وصل، دل از هجر فزون دل نگران است
• شماره ٥٤١: محو رخ زيباى تو فارغ ز جهان است
• شماره ٥٤٢: لعل تو ز روشن گهرى جان جهان است
• شماره ٥٤٣: چون آينه هر دل که ز روشن گهران است
• شماره ٥٤٤: دل بر شکن طره دلدار گران است
• شماره ٥٤٥: دل نقطه بسم الله ديوان جنون است
• شماره ٥٤٦: سبزى که سياه است ازو روز من اين است
• شماره ٥٤٧: آن خانه برانداز که در خانه زين است
• شماره ٥٤٨: سبزى که مرا ساخته بيتاب همين است
• شماره ٥٤٩: چشمى که نظرباز به آن طاق دو ابروست
• شماره ٥٥٠: مرغى که رميدن ز جهان بال و پر اوست
• شماره ٥٥١: عشق است که اکسير بقا خاک در اوست
• شماره ٥٥٢: گفتار تو شهدى است که جانها مگس اوست
• شماره ٥٥٣: تنها نه همين ماه به فرمان خط اوست
• شماره ٥٥٤: بودى که نمودست وجودش، دهن اوست
• شماره ٥٥٥: کيفيت مى با لب شکرشکن توست
• شماره ٥٥٦: روزم سيه از پرتو آن چشم سياه است
• شماره ٥٥٧: يارب دل خون گشته ز مژگان که جسته است؟
• شماره ٥٥٨: در پرده شب هر که مى ناب گرفته است
• شماره ٥٥٩: از شش جهتم همچو شرر سنگ گرفته است
• شماره ٥٦٠: يک دلشده در دام نگاهت نگرفته است
• شماره ٥٦١: در روى زمين يک سر پر شور نمانده است
• شماره ٥٦٢: از مرگ به ما نيم نفس بيش نمانده است
• شماره ٥٦٣: زان خرمن گل حاصل ما دامن چيده است
• شماره ٥٦٤: رخسار تو روز سيه ريش نديده است
• شماره ٥٦٥: از عشق دلى نيست که زخمى نچشيده است
• شماره ٥٦٦: با طره او مشک ختا دود کبابى است
• شماره ٥٦٧: هر شام ز ماه رمضان صبح اميدى است
• شماره ٥٦٨: تن بر دل خوش مشرب ما خانه تنگى است
• شماره ٥٦٩: صبح از لب لعل تو پيام نمکينى است
• شماره ٥٧٠: آن نرگس بيمار، عجب هوش ربايى است
• شماره ٥٧١: هر نخل مصيبت علم راهنمايى است
• شماره ٥٧٢: بى روى تو چشم از همه خوبان نتوان بست
• شماره ٥٧٣: در عالم بالاست تماشايى اگر هست
• شماره ٥٧٤: در هر جگرى شورى ازين گرم نفس هست
• شماره ٥٧٥: بى دادرس آن کس که فغان چون جرسش هست
• شماره ٥٧٦: خام است شرابى که در او غلغله اى هست
• شماره ٥٧٧: در نقطه خاک است نهان، گر خبرى هست
• شماره ٥٧٨: در زير فلک نيست اگر همنفسى هست
• شماره ٥٧٩: هر خال ترا زير نگين ملک جمى هست
• شماره ٥٨٠: با ما سبب کينه گردون دغا چيست؟
• شماره ٥٨١: دلبستگى خلق به عمر گذران چيست؟
• شماره ٥٨٢: خورشيد نقاب رخ چون ياسمن کيست؟
• شماره ٥٨٣: گر دل نکشد دست ز زلف تو عجب نيست
• شماره ٥٨٤: در ديده بى شرم و حيا نور ادب نيست
• شماره ٥٨٥: چون سرو به غير از کف افسوس برم نيست
• شماره ٥٨٦: آن را که بود تيغ زبان بى لب نان نيست
• شماره ٥٨٧: لب بسته ما بيخبر از راز جهان نيست
• شماره ٥٨٨: منظور من آن موى ميان است و ميان نيست
• شماره ٥٨٩: بوى سر زلف تو به شيدايى من نيست
• شماره ٥٩٠: در موج پريشانى من فاصله اى نيست
• شماره ٥٩١: در معرکه عشق ز جرأت خبرى نيست
• شماره ٥٩٢: در چشم و دل پاک ز دنيا خبرى نيست
• شماره ٥٩٣: از عکس خود آن آينه رو بس که حيا داشت
• شماره ٥٩٤: در ظاهر اگر پشت به من همچو کمان داشت
• شماره ٥٩٥: رگ در تنت از پاکى گوهر نتوان يافت
• شماره ٥٩٦: در خاک وطن چند توان ره به عصا رفت؟
• شماره ٥٩٧: ايام بهاران سبک از ديده ما رفت
• شماره ٥٩٨: افسوس که ايام شريف رمضان رفت
• شماره ٥٩٩: از ناخن دخل آنچه به رخسار سخن رفت
• شماره ٦٠٠: اى زلف تو شيرازه ديوان قيامت
• شماره ٦٠١: قد تو کجا و قد رعناى قيامت
• شماره ٦٠٢: اى هر دو جهان خاک ره سرو روانت
• شماره ٦٠٣: چرخ در تاب از تحمل ماست
• شماره ٦٠٤: اين چه خط است و اين چه رخسارست
• شماره ٦٠٥: در وطن جوهر سخن خوارست
• شماره ٦٠٦: تا سپهر کبود سيارست
• شماره ٦٠٧: سبزه جوى شهد، نيشترست
• شماره ٦٠٨: دولت روزگار درگذرست
• شماره ٦٠٩: سر زهاد خشک بى شورست
• شماره ٦١٠: در دل هر که ذوق شبگيرست
• شماره ٦١١: مى گلرنگ خونى رازست
• شماره ٦١٢: ظلم فريادى از ضعيفان است
• شماره ٦١٣: عشق سلطان و عقل دهقان است
• شماره ٦١٤: سفر اهل شوق در وطن است
• شماره ٦١٥: صدق، روشنگر ضمير من است
• شماره ٦١٦: مژه ام جلوه گاه پروين است
• شماره ٦١٧: خطش از خال حقه باز شده است
• شماره ٦١٨: تا به دل تخم عشق کشته شده است
• شماره ٦١٩: لطف و قهر زمانه هر دو يکى است
• شماره ٦٢٠: آب خضر و مى شبانه يکى است
• شماره ٦٢١: عقل را گوشه سرايى هست
• شماره ٦٢٢: در خون کشد نظر را حسنى که بى حجاب است
• شماره ٦٢٣: از خودگذشتگان را آيينه بى غبارست
• شماره ٦٢٤: از خود گذشتگان را آيينه بى غبارست
• شماره ٦٢٥: موج سراب دنيا، شمشير آبدارست
• شماره ٦٢٦: از غيرت رکابت از ديده خون روان است
• شماره ٦٢٧: از غيرت رکابت از ديده خون روان است
• شماره ٦٢٨: بود و نمود عاشق، از آب و تاب حسن است
• شماره ٦٢٩: همين بلبل است خندان، هم باغبان شکفته است
• شماره ٦٣٠: در جوش لاله و گل، ديوانه را عروسى است
• شماره ٦٣١: هر خار اين گلستان مفتاح دلگشايى است
• شماره ٦٣٢: تن پرور از شهادت گر سر کشد عجب نيست
• شماره ٦٣٣: مرا از تيره بختى شکوه بيجاست
• شماره ٦٣٤: کجا ميل کبابم در شراب است؟
• شماره ٦٣٥: به چشمم بى تو گلشن خارزارست
• شماره ٦٣٦: شراب نامرادى بى خمارست
• شماره ٦٣٧: فلک نيلوفر درياى عشق است
• شماره ٦٣٨: خوشم با ناله خود، دم همين است
• شماره ٦٣٩: ز نغمه تا خدا يک کوچه راه است
• شماره ٦٤٠: به چشم من فلک يک چشمخانه است
• شماره ٦٤١: نه هر تن لايق تشريف شاهى است
• شماره ٦٤٢: در خودآرايى خطرها مضمرست
• شماره ٦٤٣: همت ما را مکانى ديگرست
• شماره ٦٤٤: وقت ما از ساغر و مينا خوش است
• شماره ٦٤٥: از نظر هرگز خيالش دور نيست
• شماره ٦٤٦: تا نافه زلف مجلس آراست
• شماره ٦٤٧: شد آب و هنوز در حجاب است
• شماره ٦٤٨: پيغام، نمکچش وصال است
• شماره ٦٤٩: بى يار بهار دلنشين نيست
• شماره ٦٥٠: چينى که طراز جبهه يارست
• شماره ٦٥١: از وصل صدف گهر گريزان است
• شماره ٦٥٢: از حسن تو جيب خاک پر ماه است
• شماره ٦٥٣: لطف بتان جانگدازتر ز عتاب است
• شماره ٦٥٤: حلقه گوش تو گوشواره صبح است
• شماره ٦٥٥: حلقه آه مرا سپهر نگين است
• شماره ٦٥٦: زير بال است پناهى که مراست
• شماره ٦٥٧: خود به خود چشم تو در گفتارست
• شماره ٦٥٨: ترک چشم مخمورش مست ناتوانيهاست
• شماره ٦٥٩: شود چو غنچه سخن پيشه، شيشه شيشه شراب است
• شماره ٦٦٠: مرهم کافور خلق پرده صد نشترست
• شماره ٦٦١: غبارى بجا از زمين مانده است
• شماره ٦٦٢: زمين نقش پايى است بر آستانت
• شماره ٦٦٣: آيينه را سياه کند با غبار بحث
• شماره ٦٦٤: بر رخ ممکن بود پيوسته گرد احتياج
• شماره ٦٦٥: چون گذارد خشت اول بر زمين معمار کج
• شماره ٦٦٦: نيست روى عرق آلود به گوهر محتاج
• شماره ٦٦٧: داغ ما نيست به دلسوزى ياران محتاج
• شماره ٦٦٨: نيست با ديده ظاهر دل روشن محتاج
• شماره ٦٦٩: نيست يک گوهر سيراب به اندازه موج
• شماره ٦٧٠: به داغ عشق نباشد مرا جگر محتاج
• شماره ٦٧١: تا چند آه سرد کشى ز آرزوى گنج؟
• شماره ٦٧٢: آن گنج خفى در دل ويرانه زند موج
• شماره ٦٧٣: دور کن از دل هوس در پيرهن اخگر مپيچ
• شماره ٦٧٤: بى شهادت زينهار از تيغ جانان سرمپيچ
• شماره ٦٧٥: لب پياله گزيدى سر از خمار مپيچ
• شماره ٦٧٦: ماييم و خيال دهن يار و دگر هيچ
• شماره ٦٧٧: لب هيچ و دهان هيچ و کمر هيچ و ميان هيچ
• شماره ٦٧٨: در جبين کس نمى بينيم انوار صلاح
• شماره ٦٧٩: تا به کى همچون سگان گيرد ترا در خواب، صبح؟
• شماره ٦٨٠: قرص خورشيدست اول لقمه مهمان صبح
• شماره ٦٨١: چاک خواهد سربرآورد از گريبانم چو صبح
• شماره ٦٨٢: عاشق صادق بود گر پاکدامان همچو صبح
• شماره ٦٨٣: خرده انجم ندارد رونقى در کوى صبح
• شماره ٦٨٤: گر نه از فتنه ايام خبر دارد صبح
• شماره ٦٨٥: نکشيديم شرابى به رخ تازه صبح
• شماره ٦٨٦: مى زند موج پريزاد، صنمخانه صبح
• شماره ٦٨٧: خاک از خواب عدم جست ز بيدارى صبح
• شماره ٦٨٨: گر به اخلاص رخ خود به زمين سايى صبح
• شماره ٦٨٩: نمک به ديده غفلت کن از سفيده صبح
• شماره ٦٩٠: منه چو ساده دلان دل به کامرانى صبح
• شماره ٦٩١: قسم به خط لب ساقى و دعاى قدح
• شماره ٦٩٢: دهد به روزن اگر نور، مهر تابان طرح
• شماره ٦٩٣: زان پيشتر که تيغ کشد آفتاب صبح
• شماره ٦٩٤: آفاق را کند به نفش مشکبار صبح
• شماره ٦٩٥: از بس مکدرست درين روزگار صبح
• شماره ٦٩٦: لبريز از مى شفق کن اياغ صبح
• شماره ٦٩٧: از قرص آفتاب تهى نيست خوان صبح
• شماره ٦٩٨: روشندلان به هر که رسيدند همچو صبح
• شماره ٦٩٩: دل زنده مى کند نفس جانفزاى صبح
• شماره ٧٠٠: زان پيش کآفتاب بگيرد گلوى صبح
• شماره ٧٠١: مهره مارست مهر، مار گزيده است صبح
• شماره ٧٠٢: تا بر لب تو افتاد چشم ستاره صبح
• شماره ٧٠٣: اى خدنگ آه کوتاهى مکن در کين چرخ
• شماره ٧٠٤: دردمندى کرد بر من شربت ديدار تلخ
• شماره ٧٠٥: مستمع را کام ناگرديده از دشنام تلخ
• شماره ٧٠٦: مکن دراز به طعن فلک زبان گستاخ
• شماره ٧٠٧: اگر دو هفته بود چهره گلستان سرخ
• شماره ٧٠٨: مکن ز باده لعلى لب چو مرجان سرخ
• شماره ٧٠٩: وقت است بگذريم چو موج از شراب تلخ
• شماره ٧١٠: شد زسر گردانى من بس که حيران گردباد
• شماره ٧١١: از لب منصور راز عشق بر صحرا فتاد
• شماره ٧١٢: خال موزون است هر جا بر رخ دلبر فتاد
• شماره ٧١٣: بهر گندم از بهشت آدم اگر بيرون فتاد
• شماره ٧١٤: ترک جانان چون توان از تيغ بى زنهار داد؟
• شماره ٧١٥: حسن خواهد رفت و داغت بر جگر خواهد نهاد
• شماره ٧١٦: تا زخط حسن تو عنبر بر سر آتش نهاد
• شماره ٧١٧: بر دل خود هر که چون فرهاد کوه غم نهاد
• شماره ٧١٨: مرگ عاشق بى شمار آن سيمبر دارد به ياد
• شماره ٧١٩: کشتى دريائيى ديدم دلم آمد به ياد
• شماره ٧٢٠: غفلت دل از شراب ناب مى گردد زياد
• شماره ٧٢١: رغبت مى را کند چندان که نوشيدن زياد
• شماره ٧٢٢: دل عبث چندين تقدير الهى مى تپد
• شماره ٧٢٣: غم ز دل بيرون مرا کى باده احمر برد؟
• شماره ٧٢٤: رخت هستى زين جهان مختصر خواهيم برد
• شماره ٧٢٥: از حريم ما سخن چين چون سخن بيرون برد؟
• شماره ٧٢٦: آب شد دل تا به آن شيرين شمايل راه برد
• شماره ٧٢٧: هر که با خود درد و داغ دلستان را مى برد
• شماره ٧٢٨: زلف مشکين را چرا آن نازپرور مى برد؟
• شماره ٧٢٩: جنبش مژگان حضور از ديده و دل مى برد
• شماره ٧٣٠: عشق اول ناتوانان را به منزل مى برد
• شماره ٧٣١: از فسون عالم اسباب خوابم مى برد
• شماره ٧٣٢: شام ازان زلف سيه سنبل به دامن مى برد
• شماره ٧٣٣: چشم خونبارم گرو ز ابر بهارى مى برد
• شماره ٧٣٤: وسعت مشرب زدل انديشه فردا نبرد
• شماره ٧٣٥: از شکست من دم تيغ تغافل مى پرد
• شماره ٧٣٦: چشم برق از اشتياق خرمن من مى پرد
• شماره ٧٣٧: مى خورد با ديگران مستانه بر ما بگذرد
• شماره ٧٣٨: بر جهان هر کس که از روى تأمل بگذرد
• شماره ٧٣٩: تا به کى در خواب سنگين روزگارم بگذرد
• شماره ٧٤٠: بوسه چون محروم از آن لبهاى خندان بگذرد؟
• شماره ٧٤١: سر گردان چند از من آن سرو خرامان بگذرد
• شماره ٧٤٢: جان مشتاقان زکوى دلستان چون بگذرد؟
• شماره ٧٤٣: لاله شبنم فريبت برگ گل را آب کرد
• شماره ٧٤٤: خط لب لعل ترا بى آب نتوانست کرد
• شماره ٧٤٥: چاره دل عقل پر تدبير نتوانست کرد
• شماره ٧٤٦: چرخ زنگارى مرا غمناک نتوانست کرد
• شماره ٧٤٧: صبح رخسار ترا خط شام نتوانست کرد
• شماره ٧٤٨: چاره غفلت دل آگاه نتوانست کرد
• شماره ٧٤٩: عشق را پنهان دل ديوانه نتوانست کرد
• شماره ٧٥٠: تا گلستان را نهال قامتش آباد کرد
• شماره ٧٥١: آنچه روى سخت من با سيلى استاد کرد
• شماره ٧٥٢: مرگ نتواند به ارباب سخن بيداد کرد
• شماره ٧٥٣: کاوش مژگان او دل را قيامت زار کرد
• شماره ٧٥٤: مهر خاموشى مرا گنجينه اسرار کرد
• شماره ٧٥٥: هر که رو زين خلق ناهموار در ديوار کرد
• شماره ٧٥٦: هر که رو زين خلق ناهموار در ديوار کرد
• شماره ٧٥٧: کعبه را دريافت هر کس خاطرى معمور کرد
• شماره ٧٥٨: خانه بر دوشى که سير کوچه زنجير کرد
• شماره ٧٥٩: هر که در گلشن چو شبنم چشم عبرت باز کرد
• شماره ٧٦٠: روزه نزديک است مى بايد کلوخ انداز کرد
• شماره ٧٦١: هر که در دنيا فانى زاد عقبى جمع کرد
• شماره ٧٦٢: دل در آن زلف کمندانداز خود را جمع کرد
• شماره ٧٦٣: گرچه ماه مصر را دامن زليخا چاک کرد
• شماره ٧٦٤: صبح از رشک بنا گوشت گريبان چاک کرد
• شماره ٧٦٥: سبزه خط دود از آن رخسار آتشناک کرد
• شماره ٧٦٦: ذوق رسوايى مرا بيزار نام و ننگ کرد
• شماره ٧٦٧: خاطر جمع مرا پيرى پريشان حال کرد
• شماره ٧٦٨: سيل اشک من بساط سبزه را پامال کرد
• شماره ٧٦٩: ساقى از يک جرعه مى اين بينوا را گرم کرد
• شماره ٧٧٠: دين و دل در کار آن زلف دو تا خواهيم کرد
• شماره ٧٧١: عاقبت تسخير آن سيمين بدن خواهيم کرد
• شماره ٧٧٢: گرچه انفاس گرامى سينه صرف آه کرد
• شماره ٧٧٣: شورش سودا مرا از قيد تن آزاده کرد
• شماره ٧٧٤: هر که چون آب روان آيينه خود ساده کرد
• شماره ٧٧٥: تا عبير افشانى زلف ترا نظاره کرد
• شماره ٧٧٦: آب حيوان ديد لعلت را و ايمان تازه کرد
• شماره ٧٧٧: ناله نى بند بندم را زهم بيگانه کرد
• شماره ٧٧٨: ياد باد آن بى حقيقت را که ياد ما نکرد
• شماره ٧٧٩: چاره سوداى ما پند نصيحتگر نکرد
• شماره ٧٨٠: عمرها مشق جنون هر کس که چون مجنون نکرد
• شماره ٧٨١: آه سردى ناتوانان را به فرياد آورد
• شماره ٧٨٢: کوه را چون ابر، حکم او به رفتار آورد
• شماره ٧٨٣: مستمع صاحب سخن را بر سر کار آورد
• شماره ٧٨٤: مى شود دل مضطرب چون گريه ام زور آورد
• شماره ٧٨٥: عجز بر سر پنجه اقبال چون زور آورد
• شماره ٧٨٦: ديده چون تاب صفاى آن بناگوش آورد؟
• شماره ٧٨٧: زخمى عشق تو چون رو در بيابان آورد
• شماره ٧٨٨: عيبجو چندان که عيب از ما بدر مى آورد
• شماره ٧٨٩: عيبجو چندان که عيب از ما بدر مى آورد
• شماره ٧٩٠: مى برون زان چهره شاداب گل مى آورد
• شماره ٧٩١: از سر من مغز را سودا برون مى آورد
• شماره ٧٩٢: هر که دل زان پنجه مژگان برون مى آورد
• شماره ٧٩٣: خون ما را چرخ عاجزکش به دست زور خورد
• شماره ٧٩٤: لعل مى از جام زر در سنگ خارا مى خورد
• شماره ٧٩٥: يار ما در پرده شب باده تنها مى خورد
• شماره ٧٩٦: شمع ما را عاقبت اشک دمادم مى خورد
• شماره ٧٩٧: چون ز باد آن زلف چون زنجير بر هم مى خورد
• شماره ٧٩٨: خون خود يوسف درون چاه کنعان مى خورد
• شماره ٧٩٩: خون عاشق را چو آب آن لعل ميگون مى خورد
• شماره ٨٠٠: خون مردم را چون آب آن لعل ميگون مى خورد

---