شماره ٧١٧: بر دل خود هر که چون فرهاد کوه غم نهاد

غزلستان :: صائب تبریزی :: غزليات - بخش سوم

افزودن به مورد علاقه ها
بر دل خود هر که چون فرهاد کوه غم نهاد
از سبکدستى بناى عشق را محکم نهاد
از دل پرخون شکايت مى تراود بى سخن
مهر نتوان بر دهان لاله از شبنم نهاد
اختيارى نيست در گهواره طفل شير را
دست در مهد زمين بايد به روى هم نهاد
خامسوزان هوس را روى در بهبود نيست
ساده لوح آن کس که داغ لاله را مرهم نهاد
دل زهمدردان شود از گريه خالى زودتر
وقت شمعى خوش که پا در حلقه ماتم نهاد
طى کند هر کس بساط آرزوى خام را
مى تواند دست رد بر سينه حاتم نهاد
منع نتوان کرد خوبان را زخودبينى که گل
بر سر زانوى خود آيينه شبنم نهاد
تا سفال تشنه اى را مى توان سيراب کرد
لب چو بيدردان نمى بايد به جام جم نهاد
يک دم خوش قسمت اولاد او صائب نشد
در چه ساعت يارب آدم پا درين عالم نهاد؟



مشاهده برنامه در فروشگاه اپل




نظرات نوشته شده



نظر بدهید