غزلستان :: امير خسرو دهلوی

• شماره ١: من نشنيدم که خط بر آن نويسند
• شماره ٢: صبح دمان بخت من ز خواب در آمد
• شماره ٣: از در من دوش کان نگار در آمد
• شماره ٤: روى نکو بى وجود ناز نباشد
• شماره ٥: دلبر من دوش که مهمان رسيد
• شماره ٦: هر که به دنباله کامى بود
• شماره ٧: گل به تماشاى چمن مى رود
• شماره ٨: عشق تو هر لحظه فزون مى شود
• شماره ٩: گر جام غم فرستي، نوشم که غم نباشد
• شماره ١٠: سروى چو قامت تو در بوستان نباشد
• شماره ١١: من دلبرى نديدم کش زين نهاد باشد
• شماره ١٢: چندان که يار ما را در حسن ناز باشد
• شماره ١٣: ما را ز کوى جانان عزم سفر نباشد
• شماره ١٤: در شهر فتنه اى شد، مى دانم از که باشد
• شماره ١٥: هر لحظه چشم شوخت ناز دگر فروشد
• شماره ١٦: بر آسمان پريوش چون ماه ما برآيد
• شماره ١٧: چون بينم اينکه رويت در چشم ديگر آيد
• شماره ١٨: هر بار کان پريوش در کوى من در آيد
• شماره ١٩: امروز چيست کز در جانان برون نيامد؟
• شماره ٢٠: گر بر عذار سيمين زلفش دوتو نماند
• شماره ٢١: دل شد ز دست ما را با يار ما که گويد؟
• شماره ٢٢: مستان چشم اويم از ما خمار نايد
• شماره ٢٣: چشم ز دورى تو دور از تو خون فشاند
• شماره ٢٤: زلفت که هر خم از وى در شانه مى نگنجد
• شماره ٢٥: دل بى رخ تو صورت جان را نمى شناسد
• شماره ٢٦: زين پيشتر چنين دلت از سنگ و رو نبود
• شماره ٢٧: عهدى که بود با منت، آن گوييا نبود
• شماره ٢٨: دى مست بوده ام که ز خويشم خبر نبود
• شماره ٢٩: يارى که بر جدايى اويم گمان نبود
• شماره ٣٠: دى زخم ناخنش به رخ چمن سمن چه بود؟
• شماره ٣١: يارب، چه بود امشب و مهمان من که بود؟
• شماره ٣٢: يارب که دوش غايب من خانه که بود؟
• شماره ٣٣: آن دل که دايمش سر بستان و باغ بود
• شماره ٣٤: اهل خرد که از همه عالم بريده اند
• شماره ٣٥: ياران که زخم تير بلايت چشيده اند
• شماره ٣٦: رندان پاکباز که از خود بريده اند
• شماره ٣٧: لعل شکروشت که به جلاب شسته اند
• شماره ٣٨: اهل خرد که دل به جهان در نبسته اند
• شماره ٣٩: آن رهروان که گام به صدق و صفا زنند
• شماره ٤٠: درياب کز فراق تو جانم به لب رسيد
• شماره ٤١: باز آن شکار دوست، ز ابرو کمان کشيد
• شماره ٤٢: اى از فروغ روى تو خورشيد رو سفيد
• شماره ٤٣: باد آمد و ز گمشده من خبر نداد
• شماره ٤٤: دل جز ترا به سينه درون جايگه نداد
• شماره ٤٥: دل بى رخ تو در گل و گلشن نه ايستاد
• شماره ٤٦: ما را شکنج زلف تو در پيچ و تاب برد
• شماره ٤٧: خوبان گمان مبر که ز اولاد آدمند
• شماره ٤٨: اى همرهان که آگه از آن رفته منيد
• شماره ٤٩: دل در هوايت، اى بت عيار، جان دهد
• شماره ٥٠: دل باز سوى آن بت بدخو چه مى رود؟
• شماره ٥١: عمرم در آرزوى تو رفته ست و مى رود
• شماره ٥٢: افسوس ازين حيات که بر باد مى رود
• شماره ٥٣: باز آن سوار مست به نخچير مى رود
• شماره ٥٤: چشم تو خفته ايست که در خواب مى رود
• شماره ٥٥: دل مى برى به رفتن و هر کو چنان زود
• شماره ٥٦: اين دل که هر شبيش ز سالى فزون رود
• شماره ٥٧: سوداى ديدن تو ز ديدن نمى رود
• شماره ٥٨: شبها اسير دردم و خوابم نمى برد
• شماره ٥٩: سيمين زنخ که طره عنبرفشان برد
• شماره ٦٠: آن نخل تر که آب ز جوى جگر خورد
• شماره ٦١: عشقت خبر ز عالم بيهوشى آورد
• شماره ٦٢: ناگاه پيش ازان که کسى را خبر شود
• شماره ٦٣: هر شب دلم ز دست خيالت زبون شود
• شماره ٦٤: هر روز چشم من به جمالى فرو شود
• شماره ٦٥: دل رفت و آرزوى تو از دل نمى شود
• شماره ٦٦: کارى ست در سرم که به سامان نمى شود
• شماره ٦٧: زان گل که اندکى بته مشک ناب شد
• شماره ٦٨: بر من کنون که بى تو جهان تيره فام شد
• شماره ٦٩: باز اين دلم خدنگ بلا را نشانه شد
• شماره ٧٠: گفتى دلت مرا شد و از من جدا نشد
• شماره ٧١: از حال مات هيچ حکايت نمى رسد
• شماره ٧٢: باد صبا ز نافه چينت نمى رسد
• شماره ٧٣: يارى کس از کرشمه و خوبى نشان بود
• شماره ٧٤: ترکى و خوبروي، کسى کاينچنين بود
• شماره ٧٥: مشتاق چون نظاره آن سيمبر کند
• شماره ٧٦: چشمت که قصد جان من ناتوان کند
• شماره ٧٧: شوخى نگر که آن بت عيار مى کند
• شماره ٧٨: تا چين زلف بر رخ دلدار نشکند
• شماره ٧٩: چون طره تو سلسله بر ياسمين نهد
• شماره ٨٠: چشم فسونگر تو که داد فسون دهد
• شماره ٨١: هر گاه مرغى از سر شاخى نوا زند
• شماره ٨٢: يک روز يار اگر قدمى سوى من زند
• شماره ٨٣: آن خون که گاه مستى از آن مست ما چکد
• شماره ٨٤: شبى که دلبرم از بام همچو ماه برآيد
• شماره ٨٥: به بام خويش چو آن ماه کج کلاه برآيد
• شماره ٨٦: چون آن بت از سر کو با هزار ناز برآيد
• شماره ٨٧: چو ترک مست من آلوده شراب در آيد
• شماره ٨٨: دلم ز دست برفته ست و پيش باز نيابد
• شماره ٨٩: مهى گذشت که چشمم خبر ز خواب ندارد
• شماره ٩٠: کمند زلف تو عشاق را به کوى تو آرد
• شماره ٩١: مبند دل به جهان کاين جهان پشيز نير زد
• شماره ٩٢: از آنگهى که گشادم به رويت اين نظر خود
• شماره ٩٣: ز حد گذشت غم ما و آن نگار نپرسيد
• شماره ٩٤: گمان مبر که مرا هيچ کس به جاى تو باشد
• شماره ٩٥: ز گشت مست رسيد و به هوش خويش نبود
• شماره ٩٦: مرا به صبح ازل جز رخت دليل نبود
• شماره ٩٧: نماز شام که آن مه مرا جمال نمود
• شماره ٩٨: گل و شکوفه همه هست و يار نيست، چه سود؟
• شماره ٩٩: مهى بر آمد و از ماه من خبر نرسيد
• شماره ١٠٠: چمن ز سبزه خطى بر رخ جميل کشيد
• شماره ١٠١: مبصران که مزاج جهان شناخته اند
• شماره ١٠٢: به ديده و دل من دوست خانه مى طلبد
• شماره ١٠٣: اگر ز حال من آن شوخ را خبر باشد
• شماره ١٠٤: در آن هجوم که يار تو پادشا باشد
• شماره ١٠٥: کسى که عشق نورزد سياه دل باشد
• شماره ١٠٦: چه شد که يار بر آهنگ کين برون آمد؟
• شماره ١٠٧: ز خانه دوش که آن غمزه زن برون آمد
• شماره ١٠٨: فغان که جان من از عاشقى به جان آمد
• شماره ١٠٩: گل رسيد و هر کسى سوى گلستان مى رود
• شماره ١١٠: دل مرا چو ز روى تو ياد مى آيد
• شماره ١١١: بيا نظاره کن، اى دل که يار مى آيد
• شماره ١١٢: بهار بى رخ گلرنگ تو، چه کار آيد؟
• شماره ١١٣: لبالب آر قدح کز گلو فرود آيد
• شماره ١١٤: کسى که شمع جمال تو در نظر دارد
• شماره ١١٥: کسى که بهر تو جان باختن هوس دارد
• شماره ١١٦: کسى که يار وفادار و مهربان دارد
• شماره ١١٧: بتم چو روى سوى خانه کتاب آرد
• شماره ١١٨: صبا نسيمى از آن آشنا نمى آرد
• شماره ١١٩: نظر ز روى تو خورشيد بر نمى گيرد
• شماره ١٢٠: سپيده دم که جهانى ز خواب برخيزد
• شماره ١٢١: غمم بکشت به کار جهان که پردازد
• شماره ١٢٢: جهان چه بينم، چون ديدنى نمى ارزد
• شماره ١٢٣: به راه عشق سلامت چگونه در گنجد؟
• شماره ١٢٤: خطى که بر سمن آن گلعذار بنويسد
• شماره ١٢٥: سرم فدات چو تيغ تو گرد سر گردد
• شماره ١٢٦: چو نقش چشم توام در دل حزين گردد
• شماره ١٢٧: دلى که نرگس مستش به ناز بستاند
• شماره ١٢٨: اگر نسيم صبا زلف او برافشاند
• شماره ١٢٩: نسيم زلف تو دل را درون بجنباند
• شماره ١٣٠: اگر ز پيش برانى مرا که بر خواند
• شماره ١٣١: کسى که بوى تواش در دماغ مى افتد
• شماره ١٣٢: وفا ز يار جفاکار چون نمى آيد
• شماره ١٣٣: کدام شب که ترا در کنار خواهم کرد؟
• شماره ١٣٤: نه بخت آنکه به موى تو راه خواهم کرد
• شماره ١٣٥: اگر چه با تو حديث جفا بخواهم کرد
• شماره ١٣٦: مرا غمى ست که پيدا نمى توانم کرد
• شماره ١٣٧: شب اوفتاد و غمم باز کار خواهد کرد
• شماره ١٣٨: منم که تا زيم از عشق مست خواهم بود
• شماره ١٣٩: نه پيش از اين مژه زينگونه خونفشانم بود
• شماره ١٤٠: صبا ز زلف تو بويى به عاشقان آورد
• شماره ١٤١: خطاب طلعت تو نامه زمين کردند
• شماره ١٤٢: چو خط سبز تو بر آفتاب بنويسند
• شماره ١٤٣: جماعتى که ز هم صحبتان جدا باشند
• شماره ١٤٤: نه با تو نسبت سرو چمن شود پيوند
• شماره ١٤٥: جوان و پير که در بند مال و فرزندند
• شماره ١٤٦: فسرده را سخن از عاشقى نبايد راند
• شماره ١٤٧: چو کارهاى جهان است جمله بى بنياد
• شماره ١٤٨: دل ز تو بى غم نتوانيم کرد
• شماره ١٤٩: تا رخ تو زلف ترا پيش کرد
• شماره ١٥٠: در تو کسانى که نظر مى کنند
• شماره ١٥١: مگر فتنه عشق بيدار شد
• شماره ١٥٢: سبزه ها نو دميد و يار نيامد
• شماره ١٥٣: نافه چين ز خاک کوى تو زاد
• شماره ١٥٤: داد من آن بت طراز نداد
• شماره ١٥٥: داد خواهم، اگر بخواهى داد
• شماره ١٥٦: زلف يار مرا به باد دهيد
• شماره ١٥٧: عاشقان را چو نامه باز کنيد
• شماره ١٥٨: جان سرانگشت آن نگارين ديد
• شماره ١٥٩: تا ترا جسم و جان شکار بود
• شماره ١٦٠: پيش روى تو ياسمين که بود؟
• شماره ١٦١: دل که نز عشق پاره پاره بود
• شماره ١٦٢: عشق تو هرگزم ز سر نرود
• شماره ١٦٣: دل ز ناديدنت به جان نشود
• شماره ١٦٤: يار ما را از آن خويش نشد
• شماره ١٦٥: هر که بر گفته تو گوش نهاد
• شماره ١٦٦: لاله پيش رخت کله بنهد
• شماره ١٦٧: عاشقى مرد را سزاى دهد
• شماره ١٦٨: هر که دل با غم تو يار کند
• شماره ١٦٩: صبح پيش رخ تو دم نزند
• شماره ١٧٠: از دهانت سخن به کام رسد
• شماره ١٧١: وقت آن شد که گل شکفته شود
• شماره ١٧٢: لب لعل تو جز به جان نبرد
• شماره ١٧٣: از نکو بد نگو نمى آيد
• شماره ١٧٤: مدتى شد که يار مى نايد
• شماره ١٧٥: شب که بادم ز سوى يار آمد
• شماره ١٧٦: هر کرا خال عنبرين باشد
• شماره ١٧٧: هر که را ياريار مى افتد
• شماره ١٧٨: ديده با تو چو هم نظر گردد
• شماره ١٧٩: عاشق از سينه جان برون گيرد
• شماره ١٨٠: با تو در سينه جان نمى گنجد
• شماره ١٨١: شيوه کان ترک ماهرو داند
• شماره ١٨٢: ديده در خون سزاى مى بيند
• شماره ١٨٣: شحنه غم دواسپه مى آيد
• شماره ١٨٤: دهنت را نفس نمى بيند
• شماره ١٨٥: اگر آن ماه مهربان گردد
• شماره ١٨٦: خم زلفت که مشک چين آمد
• شماره ١٨٧: دل ز روى تو دور نتوان کرد
• شماره ١٨٨: دلبرم بى وفاست، چتوان کرد
• شماره ١٨٩: با رخت شب چراغ نتوان کرد
• شماره ١٩٠: آنچه يک چند آب حيوان کرد
• شماره ١٩١: دل بدين و بدو نخواهم داد
• شماره ١٩٢: دل با درد را کجا يابند؟
• شماره ١٩٣: شکن زلف باز خواهى کرد
• شماره ١٩٤: مناز، اى بت چين، که چين هم نماند
• شماره ١٩٥: اگر دلبرى چون تو جايى برآيد
• شماره ١٩٦: چو آن شوخ شب در دل زار گردد
• شماره ١٩٧: بدان دلفريبى که گيتى نمايد
• شماره ١٩٨: بر آن است جانم که ناگه برآيد
• شماره ١٩٩: ز من بشنو، اى دل که خوبان چه چيزند؟
• شماره ٢٠٠: خوش آن شب که چشمم بر آن ناى بود
• شماره ٢٠١: تو گر خويشتن را بخواهى نمود
• شماره ٢٠٢: دو چشمت که تير بلا مى زند
• شماره ٢٠٣: لبش در شکر خنده جان مى برد
• شماره ٢٠٤: دل از بند زلفت رها کى شود؟
• شماره ٢٠٥: شبى آن پسر دل من ستد، اگر اين طرف گذرى کند
• شماره ٢٠٦: تو رفته اى و ز تو نامه اى به من نرسد
• شماره ٢٠٧: از اشک من به کويت جز سرخ گل نرويد
• شماره ٢٠٨: زلفت، صنما، تافته چندين چه نشيند؟
• شماره ٢٠٩: اگر سرو من در چمن جا بگيرد
• شماره ٢١٠: به هر جنبش که در زلفت ز باد صبحگاه افتد
• شماره ٢١١: بيا ساقى و مى در ده که گل در بوستان آمد
• شماره ٢١٢: هوايى خرم است و هر طرف باران همى بارد
• شماره ٢١٣: هوايى خرم است و ابر لولوبار مى بارد
• شماره ٢١٤: چو صبح از روى نورانى نقاب تار بگشايد
• شماره ٢١٥: سفيده دم چو در از ابر درفشان بچکد
• شماره ٢١٦: هواى بوستان خوش گشت و باده لطف جان دارد
• شماره ٢١٧: دل از رخ تو به گل هاى تازه رو نرود
• شماره ٢١٨: رسيد موسم عيد و صلاى مى درداد
• شماره ٢١٩: آنى که از کرشمه و نازت سرشته اند
• شماره ٢٢٠: به کوى عاشقى از عافيت نشان ندهند
• شماره ٢٢١: باز ابر آمد و بر سبزه درافشانى کرد
• شماره ٢٢٢: حد حسنت گر اهل دل بدانند
• شماره ٢٢٣: خوش آن شبى که سرم زير پاى يار بماند
• شماره ٢٢٤: دل شد ز دست و بر مژه از خون نشان بماند
• شماره ٢٢٥: عشاق دل غمزده را شاد نخواهند
• شماره ٢٢٦: عشاق هر شب از تو به خوناب خفته اند
• شماره ٢٢٧: غارت عشقت رسيد، رخت دل از ما ببرد
• شماره ٢٢٨: گر چه خوبان ز مه فزون باشند
• شماره ٢٢٩: ياران که بوده اند ندانم کجا شدند؟
• شماره ٢٣٠: آن مست ناز جان جهان که مى رود
• شماره ٢٣١: اى اهل دل نخست ز جان ترک جان کنيد
• شماره ٢٣٢: ببار باده روشن که صبح روى نمود
• شماره ٢٣٣: پاى ناز ارچه گهى جانب ما نگذارد
• شماره ٢٣٤: تنها غم خود گفتن با يار چه خوب آيد؟
• شماره ٢٣٥: جهان به خواب و شبى چشم من نياسايد
• شماره ٢٣٦: ترکى که جست و جوى دل من جز او نبود
• شماره ٢٣٧: چو باد صبح به آن سرو خوش خرام شود
• شماره ٢٣٨: دلى کاو عاشق روييست در گلزار نگشايد
• شماره ٢٣٩: دلدار مرا بهره بجز غم نفرستاد
• شماره ٢٤٠: دست ز کار شد مرا، دست به يار در نشد
• شماره ٢٤١: تو کز سوزم نه اى واقف، دلت بر من نمى سوزد
• شماره ٢٤٢: ز هجر سوخته شد جان من سپند تو باد
• شماره ٢٤٣: صبا چو در سر آن زلف نيم تاب شود
• شماره ٢٤٤: غم کشت مرا آن بت نوشاد نيامد
• شماره ٢٤٥: کدام دل که تو غمزده زدى فگار نشد؟
• شماره ٢٤٦: گل آمد و ز دوست صبايى نمى رسد
• شماره ٢٤٧: کسى که ديدن آن ترک باده نوش رود
• شماره ٢٤٨: کسى که ديدن آن چشم خوابناک رود
• شماره ٢٤٩: گذشت مجلس عيش و خمار مى نرود
• شماره ٢٥٠: ز من به خاطر آن نازنين که ياد دهد؟
• شماره ٢٥١: هوايى در سرم افتاده، جانم خاک خواهد شد
• شماره ٢٥٢: هميشه از نمکت شور در جگر باشد
• شماره ٢٥٣: از خط او نسخه سبزه به صحرا ببرد
• شماره ٢٥٤: در گريه خون عاشقى کو خان و مان راتر نهد
• شماره ٢٥٥: ز دورى تو چو خونابه من افزون شد
• شماره ٢٥٦: شبى گر آن پسر نازنين به ما برسد
• شماره ٢٥٧: گر حسن تو آفاق پر آوازه ندارد
• شماره ٢٥٨: چون گشادى دهان شکر خند
• شماره ٢٥٩: به ره جولان که دى سلطان من زد
• شماره ٢٦٠: حديث حسن تو زين پس کفايتى برسد
• شماره ٢٦١: اگر از خطت سبزه صحرا بگيرد
• شماره ٢٦٢: مهرى که بود با منت، آن گوييا نبود
• شماره ٢٦٣: سوار چابک من پيش چشم من مگذر
• شماره ٢٦٤: امروز که از باران شد سبزه رعنا تر
• شماره ٢٦٥: بيا، جانا، رضاى من نگهدار
• شماره ٢٦٦: نگارا، چشم رحمت سوى من دار
• شماره ٢٦٧: مسلمانان، گرفتارم گرفتار
• شماره ٢٦٨: چنان چشمى ز رويم دور مى دار
• شماره ٢٦٩: اى دل، ز بتان دو ديده برگير
• شماره ٢٧٠: اى لعل لبت چو بر شکر شير
• شماره ٢٧١: اى بر دلم از فراق صدبار
• شماره ٢٧٢: اى شمع، رخ تو مطلع نور
• شماره ٢٧٣: در سينه دارم کوه غم، داند اگر يار اين قدر
• شماره ٢٧٤: جاني، ندانم اين چنين با زندگاني، اى پسر
• شماره ٢٧٥: صبح است و دهر از خرمى چون روضه رضوان نگر
• شماره ٢٧٦: اى از تو خوبان خوردن خون تو از همه خونخواره تر
• شماره ٢٧٧: ماه نديدى ار دلا، يار چو ماه من نگر
• شماره ٢٧٨: اى به تپيدن از تو دل، هوش که مى برى مبر
• شماره ٢٧٩: گر تو کلاه کج نهي، هوش ز ما شود مگر
• شماره ٢٨٠: اى ز چون تو بت شده، صد پارسا زنار دار
• شماره ٢٨١: اى چراغ جانم از شمع جمالت نور دار
• شماره ٢٨٢: يا رب، اين ماييم از آن جان و جهان افتاده دور
• شماره ٢٨٣: گر هنر دارى مرنج، ار کم نشينى بر ستور
• شماره ٢٨٤: يا رب، آن رويست يا گلبرگ خندان در نظر
• شماره ٢٨٥: اى ترا در زير هر لب شکرستانى دگر
• شماره ٢٨٦: پرتو خورشيد بين تابنده از روى قمر
• شماره ٢٨٧: مى نيايد چشم من بر آستان او گذر
• شماره ٢٨٨: خوش بود باده گلرنگ در ايام بهار
• شماره ٢٨٩: يکى امروز سر زلف پريشان بگذار
• شماره ٢٩٠: زلفت از باد دگر باشد و از شانه دگر
• شماره ٢٩١: گر زمين جان برود، باد هوايى کم گير
• شماره ٢٩٢: سر به کوى عشق غلتانيده گير
• شماره ٢٩٣: اى رخت از مه جهان آراى تر
• شماره ٢٩٤: با تو در سينه نفس را چه گذر
• شماره ٢٩٥: در عشق باز خود را ديوانه کردم از سر
• شماره ٢٩٦: جولان تو سنش بين، هر سو غبار ديگر
• شماره ٢٩٧: اى باد صبحدم، خبر آشنا بيار
• شماره ٢٩٨: اى دل، ازين خرابه وحشت کرانه گير
• شماره ٢٩٩: اى شهسوار، دست به سوى عنان مبر
• شماره ٣٠٠: از چشم تو که هست ز تو جان شکارتر
• شماره ٣٠١: هر شب منم ز هجر پريشان و ديده تر
• شماره ٣٠٢: نه نرگس است ز چشم خوش تو عربده جوتر
• شماره ٣٠٣: رضاى من طلب امشب، طريق ناز مگير
• شماره ٣٠٤: قمر بريد ز من مهر و من خراب قمر
• شماره ٣٠٥: منم به خانه، تن اينجا و جان به جاى دگر
• شماره ٣٠٦: رخ گل خوش است و از وى رخت، اى نگار، خوش تر
• شماره ٣٠٧: سپيده دم که گهربار بر در گلزار
• شماره ٣٠٨: آراست همه عرصه آفاق به زيور
• شماره ٣٠٩: اى سرم را به خاک پات نياز
• شماره ٣١٠: فزون شد عشق جانان روز تا روز
• شماره ٣١١: ز من چو دل ربودى رفت جان نيز
• شماره ٣١٢: گشادى چشم خواب آلود را باز
• شماره ٣١٣: بر جان من شکسته دل باز
• شماره ٣١٤: مبتلا شد چون دل مسکين به زلف يار باز
• شماره ٣١٥: در فراقش رود خون از ديده مى بارم هنوز
• شماره ٣١٦: مست من چون جرعه نوشي، باده اى بر من بريز
• شماره ٣١٧: سويم آن نرگس بى خواب نبيند هرگز
• شماره ٣١٨: رويت از خوى همه پر در خوشاب است امروز
• شماره ٣١٩: دل ز تن بردى و در جانى هنوز
• شماره ٣٢٠: تن پير گشت و آرزوى دل جوان هنوز
• شماره ٣٢١: افتادگان راه توييم از سر نياز
• شماره ٣٢٢: کجا بود من مدهوش را حضور نماز!
• شماره ٣٢٣: خيال دوست به چشم من اندر آمد باز
• شماره ٣٢٤: دميد صبح مبارک طلوع، ساقي، خيز
• شماره ٣٢٥: نازنينان و چاربالش ناز
• شماره ٣٢٦: شب زلف تو شد نشانه روز
• شماره ٣٢٧: باد نوروز آمد و درهاى بستان کرده باز
• شماره ٣٢٨: بوستان بشکفت و روى لاله خندان گشت باز
• شماره ٣٢٩: يا مرا قربانى آن چشم شوخ و شنگ ساز
• شماره ٣٣٠: بر جمالت همچنان من عاشق زارم هنوز
• شماره ٣٣١: با پسته ميگون تو شکر چه کند کس؟
• شماره ٣٣٢: کار دلم از دست شد، اى دلربا، فريادرس
• شماره ٣٣٣: بيا که بزم طرب را چمن نهاد اساس
• شماره ٣٣٤: خرابى من از آن چشم پر خمارى پرس
• شماره ٣٣٥: دل ببردى به جنگجويى و بس
• شماره ٣٣٦: اى ز تو کارسازى همه کس
• شماره ٣٣٧: تعالى الله، چه دولت داشتم دوش
• شماره ٣٣٨: مرا کارى ست مشکل با دل خويش
• شماره ٣٣٩: دل من برد، نتوان يافت بازش
• شماره ٣٤٠: دل من چون شود دور از وثاقش
• شماره ٣٤١: اگر چه پرسش من نيست رايش
• شماره ٣٤٢: ماييم و شبى و يار در پيش
• شماره ٣٤٣: دزدانه در آمد از درم دوش
• شماره ٣٤٤: اى زده ناوکم به جان، يک دو سه چار و پنج و شش
• شماره ٣٤٥: پيش چشم خود مگو، گر با تو گويم سوز خويش
• شماره ٣٤٦: گر نه من ديوانه گشتم زين دل بدنام خويش
• شماره ٣٤٧: سالها خون خورده ام از بخت بى سامان خويش
• شماره ٣٤٨: اى جفا آموخته، از غمزه بدخوى خويش
• شماره ٣٤٩: گر مرا با بخت کارى نيست، گو هرگز مباش
• شماره ٣٥٠: مست و لايعقل گذشتم از در ميخانه دوش
• شماره ٣٥١: دل که برد از ما اگر چه مبتلا مى داردش
• شماره ٣٥٢: ما به جان درمانده و دل سوى ما مى خواندش
• شماره ٣٥٣: مشک تر بر مه پراگندى و شب مى خوانيش
• شماره ٣٥٤: دوش ما بوديم و جام باده و مهتاب خوش
• شماره ٣٥٥: خوش رفيقى او که گه گه در نظر مى آيدش
• شماره ٣٥٦: آيتى از رحمت آمد، گر چه سر تا پا تنش
• شماره ٣٥٧: شد دل من خون ز داغ هجر او يارب کيش
• شماره ٣٥٨: صبح دولت مى دمد از روى آن خورشيدوش
• شماره ٣٥٩: نام سرچشمه حيوان چه برى با دهنش؟
• شماره ٣٦٠: آن سخن گفتن تو هست هنوزم در گوش
• شماره ٣٦١: از خدنگ غمزه دلدوز خويش
• شماره ٣٦٢: زلف تو هر موى و بادى در سرش
• شماره ٣٦٣: آنکه از جان دوست تر مى دارمش
• شماره ٣٦٤: اى لب چون شکرت چشمه نوش
• شماره ٣٦٥: شاد باش، اى شب فرخنده دوش
• شماره ٣٦٦: رغم آن دل که نگهدارندش
• شماره ٣٦٧: خلق به هر کار و من برسر سوداى خويش
• شماره ٣٦٨: مستى گرفت شيوه آن چشم پر خمارش
• شماره ٣٦٩: خواهم که سير بينم روى چو ياسمينش
• شماره ٣٧٠: ديدم چو آفتابى در سايه کلاهش
• شماره ٣٧١: چندين شبم گذشت به کنج خراب خويش
• شماره ٣٧٢: شبها من و دلى و غمى بهر جان خويش
• شماره ٣٧٣: ابر خوش است و وقت خوش است و هواى خوش
• شماره ٣٧٤: دل برد و زهره نيست که آن باز خواهمش
• شماره ٣٧٥: هر بامداد تا به شبم بر سر رهش
• شماره ٣٧٦: فرشته مى ننويسد گناه دم به دمش
• شماره ٣٧٧: گر، اى نسيم، ترا ره دهنده در حرمش
• شماره ٣٧٨: ستمگرى که دلم شاد نيست جز به غمش
• شماره ٣٧٩: قبا و پيرهن او که مى رسد به تنش
• شماره ٣٨٠: کرشمه هاى سر زلف در بنا گوشش
• شماره ٣٨١: کسى که هست نظر بر جمال ميمونش
• شماره ٣٨٢: نظر ز ديده بدزدم چو بنگرم رويش
• شماره ٣٨٣: شد آن که پاى مرا بوسه مى زند او باش
• شماره ٣٨٤: ترک من، سر مکش ز پرده خويش
• شماره ٣٨٥: باغ بشکفت و سورى و سمنش
• شماره ٣٨٦: رفت دل، نيست روشنم حالش
• شماره ٣٨٧: لب نگر وان دهان خندانش
• شماره ٣٨٨: سوار من از من عنان در مکش
• شماره ٣٨٩: آن چشم سخنگو نگر و آن لب خاموش
• شماره ٣٩٠: او مى رود و عاشق مسکين گرانش
• شماره ٣٩١: به سنگى چون سگان از دور خرسندم ز دربانش
• شماره ٣٩٢: خضر در کوى او ره گم کند زان شکل موزونش
• شماره ٣٩٣: دل من دست بازى مى کند هر لحظه با مويش
• شماره ٣٩٤: زلفت که باد از هر طرف گه گه پريشان داردش
• شماره ٣٩٥: گه گه نظرى باز مدار از من درويش
• شماره ٣٩٦: نيايد گر چه هرگز از فرامش گشتگان يادش
• شماره ٣٩٧: گرم روزى به دست افتد کمند زلف دلبندش
• شماره ٣٩٨: هر کس نشسته شاد به کام و هواى خويش
• شماره ٣٩٩: ديده را زان سبزه نو رسته نوروزى ببخش
• شماره ٤٠٠: غم دل زان خورم کانجاست آن بالاى چون سيمش
• شماره ٤٠١: آمد بهار و شد چمن و لاله زار خوش
• شماره ٤٠٢: چون سبزه بر دميد ز گلزار يار خط
• شماره ٤٠٣: تا شد ز مطلع غيب خورشيد حسن طالع
• شماره ٤٠٤: چو مهر مى کند از مشرق پياله طلوع
• شماره ٤٠٥: گل ز بيم باد زير پرده مى دارد چراغ
• شماره ٤٠٦: شاه حسنى وز متاع نيکوان دارى فراغ
• شماره ٤٠٧: دى مى گذشت و سوى او دلها روان از هر طرف
• شماره ٤٠٨: دى مست مى رفتي، بتا، رو کرده از ما يک طرف
• شماره ٤٠٩: اى ز سوداى تو در دل رونق بازار عشق
• شماره ٤١٠: رسيد دوش ندايى ازين بلند رواق
• شماره ٤١١: دو چشمت آفت دلهاست هر يک
• شماره ٤١٢: اى باد، لطفى کن برو در کوى جانان ساکنک
• شماره ٤١٣: بوستان جلوه در گرفت اينک
• شماره ٤١٤: ترک سفيد روى و سيه چشم و لاله رنگ
• شماره ٤١٥: دل رفت ز تن بيرون دلدار همان در دل
• شماره ٤١٦: خهى در هر نظر چون خويش مقبول
• شماره ٤١٧: مرا بهرت خصومتهاست با دل
• شماره ٤١٨: نگارا، صحبت از اغيار بگسل
• شماره ٤١٩: زهى زلفت شکسته نرخ سنبل
• شماره ٤٢٠: مسلمانان برفت از دست من دل
• شماره ٤٢١: خيز که جلوه مى کند چهره دلگشاى گل
• شماره ٤٢٢: ترک من رفتم ز کويت گر ز من گشتى ملول
• شماره ٤٢٣: مى رود يار و مرا آزار مى ماند به دل
• شماره ٤٢٤: من مسکين چه کنم، پيش که گويم غم دل؟
• شماره ٤٢٥: رسته بودم مه من چندگه از زارى دل
• شماره ٤٢٦: اى فرق تا به پاى همه آرزوى دل
• شماره ٤٢٧: من نخواهم برد جان از دست دل
• شماره ٤٢٨: مده پندم که من در سينه سودايى دگر دارم
• شماره ٤٢٩: همى خواهم ترا بينم، نظر سويى که من دارم
• شماره ٤٣٠: من اين آه جگر سوز از دل پيمان شکن دارم
• شماره ٤٣١: برون آ اندکي، جانا که بسيار آرزو دارم
• شماره ٤٣٢: به ياد ديدن روى تو گلزار آرزو دارم
• شماره ٤٣٣: من آن خاکم که در راه وفا رو بر زمين دارم
• شماره ٤٣٤: نترسم از بلا چون ديده بر رخساره اى دارم
• شماره ٤٣٥: شبي، آسايشم نبود، عجب بيداريى دارم
• شماره ٤٣٦: به چشم تر دمى کاندر دل بريانش مى دارم
• شماره ٤٣٧: من و شبها و ياد آن سرکويى که من دانم
• شماره ٤٣٨: تويى در پيش من يا خود مه و پروين نمى دانم
• شماره ٤٣٩: چو خواهم با تو حال خود بگويم، جا نمى يابم
• شماره ٤٤٠: هميشه در فراقت با دل افگار مى گريم
• شماره ٤٤١: خراش سينه خود با يکى خونخوار مى گويم
• شماره ٤٤٢: بگويم حال خويشت، ليک از آزار مى ترسم
• شماره ٤٤٣: همه شب با دل خود نقش آن دلدار بربندم
• شماره ٤٤٤: تو سر مستى و من عاشق، بيا تا با تو در غلتم
• شماره ٤٤٥: نيارم تاب ديدن، دير ديرت بهر آن بينم
• شماره ٤٤٦: چمن چون بوى تو آرد، به بويت در چمن ميرم
• شماره ٤٤٧: سواره آمدى و صيد خود کردى دل و تن هم
• شماره ٤٤٨: ندانم کيست اندر دل که در جان مى خلد بازم
• شماره ٤٤٩: ز هجران روز من شب گشت و کى بودى چنين روزم
• شماره ٤٥٠: ز دستم شد عنان دل، چه داند کس که من چونم؟
• شماره ٤٥١: بدو بودم شبي، افسانه آن شب بگوييدم
• شماره ٤٥٢: نگارا، عزم آن دارم که جان در پايت افشانم
• شماره ٤٥٣: چو دادى مژده اين نعمتم کت روى بنمايم
• شماره ٤٥٤: سرو منى و از دل بستان خودت خوانم
• شماره ٤٥٥: سوداى سر زلفت کاندر دل و جان دارم
• شماره ٤٥٦: اى گل، صفت حسنت بر وجه حسن گويم
• شماره ٤٥٧: در ديده چه کار آيد؟ اين اشک چو بارانم
• شماره ٤٥٨: نبض دل شوريده رنجور گرفتيم
• شماره ٤٥٩: ما ترک رضاى دل خودکام گرفتيم
• شماره ٤٦٠: آن نرگس پر ناز و جفا را ز که دانيم؟
• شماره ٤٦١: ما از هوس روى بتان باز نياييم
• شماره ٤٦٢: جان زحمت خود برد و به جانان نرسيديم
• شماره ٤٦٣: عمرى شد و ما عاشق و ديوانه بمانديم
• شماره ٤٦٤: صافى مده، اى دوست که ما درد کشانيم
• شماره ٤٦٥: اى از نظرم رفته، نظر سوى که دارم؟
• شماره ٤٦٦: عاشق شدم و محرم اين کار ندارم
• شماره ٤٦٧: گمراه شدم، ره سوى جانان ز که پرسم؟
• شماره ٤٦٨: يارب، غم آن سرو خرامان به که گويم؟
• شماره ٤٦٩: هر دم غم خود با دل افگار بگويم
• شماره ٤٧٠: زين پاى ادب نيست که در کوى تو آيم
• شماره ٤٧١: بيا ساقى که ما در مى فتاديم
• شماره ٤٧٢: به رخ خاک درت رفتيم و رفتيم
• شماره ٤٧٣: همى دزدى ز من اندام چون سيم
• شماره ٤٧٤: سفر کردند ياران جان ما هم
• شماره ٤٧٥: ببستى چشم من ز افسون زبان هم
• شماره ٤٧٦: بتى هر روز بر دل مير سازم
• شماره ٤٧٧: خيالت بر دل خود شاه سازم
• شماره ٤٧٨: ز هر موى تو دل در بند دارم
• شماره ٤٧٩: مرا دل ده که من سنگى ندارم
• شماره ٤٨٠: غمت با اين و با آن گفتم، نگفتم
• شماره ٤٨١: شبى در کوى آن مه روى رفتم
• شماره ٤٨٢: به دست باد، کان سو جان فرستم
• شماره ٤٨٣: پرى رويى که من حيران اويم
• شماره ٤٨٤: دل بى عشق را من دل نگويم
• شماره ٤٨٥: ز عشقت بيقرارم، با که گويم؟
• شماره ٤٨٦: نهانى چند سوى يار بينم
• شماره ٤٨٧: منت هر شب که گرد کوى گردم
• شماره ٤٨٨: ز تو صد فتنه بر جان پيش ديدم
• شماره ٤٨٩: لبالب کن قدح ساقى که مستم
• شماره ٤٩٠: بيا، جانا، که جانت را بميرم
• شماره ٤٩١: نمى داند مه نامهربانم
• شماره ٤٩٢: امشب سوى دوست راه گيريم
• شماره ٤٩٣: ما دلشدگان بيقراريم
• شماره ٤٩٤: از دست غمت به ناله ماييم
• شماره ٤٩٥: ما عاشق روى نيکوانيم
• شماره ٤٩٦: آن مرغ که بود زيرکش نام
• شماره ٤٩٧: نه دست رسى به يار دارم
• شماره ٤٩٨: من کشته روى يار خويشم
• شماره ٤٩٩: اى روى تو عمر جاودانم
• شماره ٥٠٠: من عاشق آن رخ چو ماهم
• شماره ٥٠١: اى گريه، ترا چه شکر گويم؟
• شماره ٥٠٢: زان غمزه خونخوار جان افگار خوش مى آيدم
• شماره ٥٠٣: يارب، چه باشد گه گهى جانان در آغوش آيدم
• شماره ٥٠٤: مستم که امشب گوييا ميهاى پنهان خورده ام
• شماره ٥٠٥: امشب ميان نوخطان سرمست و غلتان بوده ام
• شماره ٥٠٦: اينک به کوى يار خود من بهر مردن مى روم
• شماره ٥٠٧: از غمزه ناوک زن شدي، آماج گاهت دل کنم
• شماره ٥٠٨: بسيار خواهم از نظر تا روى او يکسو کنم
• شماره ٥٠٩: هر دم بنتوانم که آن رخسار زيبا بنگرم
• شماره ٥١٠: جانم برون آمد ز غم، آخر به جانان کى رسم؟
• شماره ٥١١: خواهم دل خون گشته را از دست تو در خون کشم
• شماره ٥١٢: يک شب اگر من دور از آن گيسوى در هم اوفتم
• شماره ٥١٣: باز آمد آن وقتى که من از گريه در خون اوفتم
• شماره ٥١٤: ديدم بلاى ناگهان عاشق شدم، ديوانه هم
• شماره ٥١٥: هر سحرى به کوى تو شعله واى خود کشم
• شماره ٥١٦: بر در تو ز دشمنان گر چه که صد جفا کشم
• شماره ٥١٧: آن نه منم که از جفا دست ز يار در کشم
• شماره ٥١٨: ملکت عشق ملک شد از کرم الهيم
• شماره ٥١٩: گر گلى ندهى ز باغ خود به خارى هم خوشيم
• شماره ٥٢٠: اى خوش آن روزى که ما با يار خود خوش بوده ايم
• شماره ٥٢١: ما گرفتار غم و از خويشتن وامانده ايم
• شماره ٥٢٢: باده در ره، ساقيا، تا جاى در جانش کنيم
• شماره ٥٢٣: اى سفر کرده ز چشم و در دل و جانى مقيم
• شماره ٥٢٤: گر گذر افتد ترا در کوى جانان، اى نسيم
• شماره ٥٢٥: هر شبى چون ياد آن رخسار گلنارى کنم
• شماره ٥٢٦: بخت گويم نيست تا پيش تو سربازى کنم
• شماره ٥٢٧: بخت اگر يارى دهد چون جان در آغوشش کنم
• شماره ٥٢٨: منزل عشقت که من پوشيده در جان مى کنم
• شماره ٥٢٩: سايه وارم هر شب از سوداى زلفت، چون کنم؟
• شماره ٥٣٠: عزم آن دارم که از دل نقد جان بيرون کنم
• شماره ٥٣١: يک سخن گر زان لب شکرفشان بيرون کشم
• شماره ٥٣٢: نى مجال آن که او را از دل خود برکشم
• شماره ٥٣٣: اى خوش آن شبها که من در ديده خوابى داشتم
• شماره ٥٣٤: خرم آن روزى که من با دوست کارى داشتم
• شماره ٥٣٥: ياد باد آن کز لبش هر لحظه جامى داشتم
• شماره ٥٣٦: دوش من روى چو ماه آشنايى ديده ام
• شماره ٥٣٧: من که دور از دوستان وز يار دور افتاده ام
• شماره ٥٣٨: اين منم، يارب که با دلدار هم زانو شدم
• شماره ٥٣٩: باز وقت آمد که من سر در پريشانى نهم
• شماره ٥٤٠: نکنم ز عشق تو به که سر گناه دارم
• شماره ٥٤١: شب من سيه شد از غم، مه من کجات جويم؟
• شماره ٥٤٢: ز تو نعمت است و راحت لب شکرين و رو هم
• شماره ٥٤٣: نفسى برون ندادم که حديث دل نگفتم
• شماره ٥٤٤: وقت آنست که ما رو به خرابان نهيم
• شماره ٥٤٥: عهدها را گه آن شد که ز سر تازه کنيم
• شماره ٥٤٦: ما به کوى تو سگانيم و به راه تو خسيم
• شماره ٥٤٧: فرخ آن روز که ديده بر رخت باز کنم
• شماره ٥٤٨: اى خوش آن دم که سخنهاى تو در گوش کنم
• شماره ٥٤٩: پيش روى تو حديث مه و جوزا نکنم
• شماره ٥٥٠: من اگر بر در تو هر شبى افغان نکنم
• شماره ٥٥١: بى تو جان رفت و به تن باز نيايد، چه کنم؟
• شماره ٥٥٢: التفاتى به من آن ماه ندارد، چه کنم؟
• شماره ٥٥٣: هر شب از دست غمت ديده و دل خون شودم
• شماره ٥٥٤: سوى من بين که ز هجرت به گداز آمده ام
• شماره ٥٥٥: بى تو اميد ندارم که زمانى بزيم
• شماره ٥٥٦: بخت برگشت ز من تا تو برفتى ز برم
• شماره ٥٥٧: من و گنج غم و در سينه همان سيم تنم
• شماره ٥٥٨: خرم آن روز که من آن رخ زيبا بينم
• شماره ٥٥٩: يارب، آن روز بيابم که جمالت بينم
• شماره ٥٦٠: حال خود باز بر آيين دگر مى بينم
• شماره ٥٦١: مى گذشتى و به سويت نگران مى ديدم
• شماره ٥٦٢: مدتى شد که نظر بر رخ يارى دارم
• شماره ٥٦٣: گر چه از عقل و ديده و جان برخيزم
• شماره ٥٦٤: کس بدين روز مبادا که من بد روزم
• شماره ٥٦٥: دل آواره به جايى ست که من مى دانم
• شماره ٥٦٦: دل صد پاره که صد جا گرهش بر بستم
• شماره ٥٦٧: سبزه ها نو مى دمد بيرون رويم
• شماره ٥٦٨: اى به چشم تو خمار و خواب هم
• شماره ٥٦٩: اى رخت چون ماه و از مه بيش هم
• شماره ٥٧٠: در فراقت زندگانى چون کنم؟
• شماره ٥٧١: باز با درد جدايى چون کنم؟
• شماره ٥٧٢: بر جمالت مبتلايم، چون کنم؟
• شماره ٥٧٣: ميزنى تو غمزه، من جان مى کنم
• شماره ٥٧٤: راز دل پوشيده با جانان برم
• شماره ٥٧٥: دوش رخ بر آستانش سوده ام
• شماره ٥٧٦: هر شبى با گريه هاى خود خوشم
• شماره ٥٧٧: توبه ديرينه را مى بشکنم
• شماره ٥٧٨: دلبرا، در جان نشين، فى العين هم
• شماره ٥٧٩: از دو زلف تو شکن وام کنم
• شماره ٥٨٠: خم آن طره دلبند کشم
• شماره ٥٨١: گر سخن زان قد رعنا گويم
• شماره ٥٨٢: روى تو ماه سما مى گوييم
• شماره ٥٨٣: من عاشقم، نه رعنا، کز دوست کام خواهم
• شماره ٥٨٤: ابر بهار باران، وين چشم خونفشان هم
• شماره ٥٨٥: از دل پيام دارم، بر دوست چون رسانم
• شماره ٥٨٦: جانا، بر آستانت روزى که جا بگيرم
• شماره ٥٨٧: از دست دل بر آنم کز جان خود بشورم
• شماره ٥٨٨: چون نآرم آنکه فارغ زان آشنا گريزم
• شماره ٥٨٩: کارى چو برنيايد از آه صبح خيزم
• شماره ٥٩٠: رفتيم ما و دل به يکى سو گذاشتيم
• شماره ٥٩١: هر دم گذر به کوى و سرايى که ما کنيم
• شماره ٥٩٢: هر شب به کوى وصل تو دزديده ره کنيم
• شماره ٥٩٣: ما عافيت نثار ره درد کرده ايم
• شماره ٥٩٤: رحمى که بر در تو غريب اوفتاده ام
• شماره ٥٩٥: تا دامن از بساط جهان در کشيده ايم
• شماره ٥٩٦: خيز، اى به دل نشسته که بيدل نشسته ايم
• شماره ٥٩٧: بخرام تا به زير قدم پى سپر شويم
• شماره ٥٩٨: مى خواستم که روزه گشايم نماز شام
• شماره ٥٩٩: از طره تو جز ره سودا نيافتم
• شماره ٦٠٠: عمرم گذشت و روى تو ديدن نيافتم
• شماره ٦٠١: هرگز ز دور چرخ وفايى نيافتم
• شماره ٦٠٢: شب تا به روز خون جگر نوش کرده ام
• شماره ٦٠٣: اول به سينه بهر غمت جاى کرده ام
• شماره ٦٠٤: هر شب فتاده بر در تو خاک در خورم
• شماره ٦٠٥: تلخاب حسرت است هر آبى که من خورم
• شماره ٦٠٦: امشب من آن نيم که فغان را فرو برم
• شماره ٦٠٧: هر شب به دل تصور نازش فرو برم
• شماره ٦٠٨: فرياد از اين جفا که من از يار مى کشم
• شماره ٦٠٩: چون ناله بهر ديدنت از ناز برکشم
• شماره ٦١٠: نى پاى آن که از سر کويت سفر کنم
• شماره ٦١١: هر روز ديده بر ره ياد صبا نهم
• شماره ٦١٢: با تو چه روز بود که من آشنا شدم؟
• شماره ٦١٣: اى ديده، پاى شو که بر يار مى روم
• شماره ٦١٤: دل داده ام به دلبر و جانى خريده ام
• شماره ٦١٥: گر خود سخن ز زهره و از ماه بشنوم
• شماره ٦١٦: رو زردى از من است ز چشم سيه گرم
• شماره ٦١٧: اگر نه روى تو ببينم، به ماهتاب نبينم
• شماره ٦١٨: کرشمه کردنت ار چه بلاست، باز ندارم
• شماره ٦١٩: برفت عمر و به سوى خداى روى نکردم
• شماره ٦٢٠: خراب کرد به يک بار خواب نرگس مستم
• شماره ٦٢١: گذشت عمر و دمى در رخ تو سير نديدم
• شماره ٦٢٢: اگر ز من بروي، تاب دورى تو ندارم
• شماره ٦٢٣: کجايي، اى به فداى تو گشته جان و جهانم
• شماره ٦٢٤: دلم ز دست تو خون شد، ندانم اين به که گويم؟
• شماره ٦٢٥: بيار، ساقي، درياى بيکرانه به سويم
• شماره ٦٢٦: نهفته خورد مى آن شوخ و منکر است به رويم
• شماره ٦٢٧: غمم بکشت که از يار مانده ام، چه کنم؟
• شماره ٦٢٨: برونم از دل پر خون نمى شوي، چه کنم؟
• شماره ٦٢٩: گذشت يار و نسازم به خوى او، چه کنم؟
• شماره ٦٣٠: برابر لب او انگبين چگونه کنم؟
• شماره ٦٣١: گر آشکار حديث نهان خويش کنم
• شماره ٦٣٢: نه بخت آن که به سوى تو جان خويش کنم
• شماره ٦٣٣: نه يار وعده بوس و کنار مى کندم
• شماره ٦٣٤: من آن نيم که به عمر از وفاى خود بروم
• شماره ٦٣٥: ببين که باز به دست تو اوفتاد دلم
• شماره ٦٣٦: شکست پشت من از بار غم، چه چاره کنم؟
• شماره ٦٣٧: گذشت باز بدين سوى ترک کج کلهم
• شماره ٦٣٨: زبان نماند، ز لعلت سخن کجا يابم؟
• شماره ٦٣٩: کجات جويم و گر جويمت، کجا يابم؟
• شماره ٦٤٠: کدام سوى روم کز فراق امان يابم؟
• شماره ٦٤١: به جان رسيدم و از دل خبر نمى يابم
• شماره ٦٤٢: من آنچه دوش بدين جان مبتلا گفتم
• شماره ٦٤٣: نبودى آن که منت دلنواز مى گفتم
• شماره ٦٤٤: بيا که بهر تو جان در بلا گرو کردم
• شماره ٦٤٥: توانم از همه خوبان نظر بگردانم
• شماره ٦٤٦: خراب گشتم و با خويش بس نمى آيم
• شماره ٦٤٧: منم که بى به تو صد گونه داغ مى سوزم
• شماره ٦٤٨: همه شب از تو به ديوار خانه غم گويم
• شماره ٦٤٩: رخى که بر کف پاى تو سيم تن مالم
• شماره ٦٥٠: اگر چه از تو دل خسته و غمين دارم
• شماره ٦٥١: نه يک دل، ار چه هزار است، آن او دانم
• شماره ٦٥٢: نيامده ست به چشم آدمى بدين سانم
• شماره ٦٥٣: چنين که غمزه خوبان نشست در کينم
• شماره ٦٥٤: چو من ز دوست به داغ درونه خرسندم
• شماره ٦٥٥: به ديده اى که ترا ديده ام نمى يارم
• شماره ٦٥٦: به ديدنت که من خو گرفته مى آيم
• شماره ٦٥٧: ما که در راه غم قدم زده ايم
• شماره ٦٥٨: ما در اين شهر پاى بند توايم
• شماره ٦٥٩: غم کشى چند يار خويش کنم
• شماره ٦٦٠: خيز تا باده در پياله کنيم
• شماره ٦٦١: هر شب از شوق جامه پاره کنم
• شماره ٦٦٢: چون شکر زان دو لعل تر بکنم
• شماره ٦٦٣: جان من از غمت چنان شده ام
• شماره ٦٦٤: گر در وصل را گشاد دهيم
• شماره ٦٦٥: تيغ برکش که تا ز سر برهيم
• شماره ٦٦٦: گل دل تازه گردد از دم خم
• شماره ٦٦٧: اين تويى تا به خواب مى بينم
• شماره ٦٦٨: رويت، اى نازنين، که مى بينم
• شماره ٦٦٩: دوش مى رفت و آه مى کردم
• شماره ٦٧٠: دل به زلفت سپردم و رفتم
• شماره ٦٧١: دل ز مهر تو در که پيوندم؟
• شماره ٦٧٢: من اگر دوستت همى دارم
• شماره ٦٧٣: اى وجود تو ديده جانم
• شماره ٦٧٤: سحرگه که بيدار گرديده بودم
• شماره ٦٧٥: من از دست دل دوش ديوانه بودم
• شماره ٦٧٦: من آن ترک طناز را مى شناسم
• شماره ٦٧٧: ز عشقت من خسته جان مى خراشم
• شماره ٦٧٨: گذشت آن که من صبر و دين داشتم
• شماره ٦٧٩: چو نام تو در نامه اى ديده ام
• شماره ٦٨٠: بيا تا بى گل و صهبا نباشيم
• شماره ٦٨١: بحل کن آن همه خونها که در غمت خوردم
• شماره ٦٨٢: دوستان در ره دل سنگ گران است تنم
• شماره ٦٨٣: گر رسم روزى به تو نوآشنايى ها کنم
• شماره ٦٨٤: چون ز تو مى نتوانم که شکيبا باشم
• شماره ٦٨٥: ز عشقت خواستم از جان و يک دم با تو ننشستم
• شماره ٦٨٦: عاشق شدم، با يار بدعهد وغا کردم
• شماره ٦٨٧: زين پس سر آن نيست که من زهد فروشم
• شماره ٦٨٨: گر من به کمند تو گرفتار نباشم
• شماره ٦٨٩: چون دولت آن نيست که پهلوى تو باشم
• شماره ٦٩٠: عشقت نصيب من همه غم داد، درد هم
• شماره ٦٩١: ماهى رود و من همه شب خواب ندانم
• شماره ٦٩٢: درياب که من طاقت هجر تو ندارم
• شماره ٦٩٣: ابر مى بارد و من بار سفر مى بندم
• شماره ٦٩٤: مرا بين کاندرين حالت سر و سامان نمى خواهم
• شماره ٦٩٥: باز اين دل من رو به که آورد، ندانم؟
• شماره ٦٩٦: وقتى ازين پيش تر خوشدليى داشتيم
• شماره ٦٩٧: بس به مويت اسير شد جانم
• شماره ٦٩٨: از پس عمر شبى هم نفس يار شدم
• شماره ٦٩٩: از آن لب مى وزد بويى و بوى خون ناب است اين
• شماره ٧٠٠: غبار مشک مى خيزد، ندانم تا چه باد است اين؟
• شماره ٧٠١: همى رفتى و مى گفتند اندر حسن فردست اين
• شماره ٧٠٢: شب ست اين وه چه بى پايان و يا خود زلف يارست اين
• شماره ٧٠٣: درآ، اى شاخ گل، خندان و مجلس را گلستان کن
• شماره ٧٠٤: بهار آمد، ولى سرو گلستان چون توان کردن
• شماره ٧٠٥: زهى رسم بناگوشت گل اندر سبزه پروردن
• شماره ٧٠٦: مرا قامت چو چوگان است و سر چون گوى سرگردان
• شماره ٧٠٧: شبى با ما خيال خويشتن را ميهمان گردان
• شماره ٧٠٨: وصيت مى کنم، گر بشنود ابرو کمان من
• شماره ٧٠٩: ندارم روزى از رويت به جز حيرت گه ديدن
• شماره ٧١٠: مخند از درد من، جانا، نه بر بازى ست آه من
• شماره ٧١١: با چون تو مهى يک شب گر خواب توان کردن
• شماره ٧١٢: گيسوى ترا نسبت با شب نتوان کردن
• شماره ٧١٣: يوسف چو رخت ماهى در خواب نديده ست اين
• شماره ٧١٤: مبارک باد، ماه روزه داران!
• شماره ٧١٥: خمار و خواب و چشم کافرش بين
• شماره ٧١٦: برآمد ماه عيد از اوج گردون
• شماره ٧١٧: شبى بخرام و مه را کار بشکن
• شماره ٧١٨: خوش آمد با توام ديدار کردن
• شماره ٧١٩: بر آن رويى که نتوان مى گرفتن
• شماره ٧٢٠: نه بى يادت برآيد يک دم از من
• شماره ٧٢١: روزى که به عالم است شب دان
• شماره ٧٢٢: از همچو تويى بريد نتوان
• شماره ٧٢٣: اى مير همه شکر فروشان
• شماره ٧٢٤: زين خوش پسران و شکل ايشان
• شماره ٧٢٥: اى آرزوى اميدواران
• شماره ٧٢٦: سر مست رود چو در گلستان
• شماره ٧٢٧: تا از بر تو جدا شدم من
• شماره ٧٢٨: جانا، گذرى به بوستان کن
• شماره ٧٢٩: يک دم فراموشم نه اي، گر چه نيارى ياد من
• شماره ٧٣٠: سوداى خوبان کم نشد، زين جان غم فرسود من
• شماره ٧٣١: ماهى گذشت و شب نخفت اين ديده بيدار من
• شماره ٧٣٢: ماه هلال ابروى من عقل مرا شيدا مکن
• شماره ٧٣٣: مانا که بگشايد دلم، بندى ز گيسو باز کن
• شماره ٧٣٤: هر مجلسى و ساقيي، من در خمار خويشتن
• شماره ٧٣٥: خونى ز چشمم مى رود، در انتظار کيست اين؟
• شماره ٧٣٦: آمد بهار، اى يار من، بشکفت گلها در چمن
• شماره ٧٣٧: بالاى تست اين پيش من يا سرو بستا نيست اين
• شماره ٧٣٨: ز اندازه بگذشت آرزو، طاقت ندارم بيش از اين
• شماره ٧٣٩: خواهى دلا، فردوس جان، رخسار جانان را ببين
• شماره ٧٤٠: خواب ز چشم من بشد، چشم تو بست خواب من
• شماره ٧٤١: آفت زهد و توبه شد ترک شرابخوار من
• شماره ٧٤٢: گر چه ز خوى نازکت سوخته گشت جان من
• شماره ٧٤٣: تنگ نبات چون بود، لب بگشا که هم چنين
• شماره ٧٤٤: رفتى و شد بى تو جانم زار، باز آى و ببين
• شماره ٧٤٥: آخر، اى خود بين من، روزى به غمخوارى ببين
• شماره ٧٤٦: آن کلاه کج بر آن سرو بلند او ببين
• شماره ٧٤٧: صبح دولت مى دمد يا خود رخ جانانست اين
• شماره ٧٤٨: اى به کويت هر سحرگه جاى تنها ماندگان
• شماره ٧٤٩: باش تا مشکت ز برگ ياسمين آيد برون
• شماره ٧٥٠: دوش سرمست آن نگار نازنين آمد برون
• شماره ٧٥١: نام گل بردن به پيشت بر زبان آيد گران
• شماره ٧٥٢: عافيت را در همه عالم نمى يابم نشان
• شماره ٧٥٣: آن که فصل گل همى گويند، اينک آمد آن
• شماره ٧٥٤: جان من از بيدلان، آخر گهى يادى بکن
• شماره ٧٥٥: چشم را در ملک خوبى شحنه بيداد کن
• شماره ٧٥٦: عاشقان را گه گهى از رخ نوايى تازه کن
• شماره ٧٥٧: ترک من بر عزم رفتن تير در ترکش مکن
• شماره ٧٥٨: ناز در چشم و کرشمه در سر ابرو مکن
• شماره ٧٥٩: بى وفا يارا، چنين هم بى وفادارى مکن
• شماره ٧٦٠: تا کي، اى مه روي، کين انگيختن؟
• شماره ٧٦١: خويش را در کوى بى خويشى فگن
• شماره ٧٦٢: عمر برفت و نرفت عشق ز سوداى من
• شماره ٧٦٣: اى دل، از آنها که رفت، گر بتوانى مکن
• شماره ٧٦٤: از شب گيسوى تست روشنى روز من
• شماره ٧٦٥: اى دل، به چشم عبرت نظاره جهان کن
• شماره ٧٦٦: يک ره ز در برون آ، قصد هزار جان کن
• شماره ٧٦٧: تا چند کوشى آخر در خون بيگناهان
• شماره ٧٦٨: اى دور مانده از نظر دورماندگان
• شماره ٧٦٩: اى تيغ بر کشيده چو مردم کشندگان
• شماره ٧٧٠: اى بى خبر، ز ديده بى خواب عاشقان
• شماره ٧٧١: اى باد، بوى يار بدين مبتلا رسان
• شماره ٧٧٢: برداشتن نظر ز نگارى نمى توان
• شماره ٧٧٣: بنشست عشق يار به جانم چنان درون
• شماره ٧٧٤: دل مى برى و در خم مو مى کني، مکن
• شماره ٧٧٥: اى ديده، بيش در رخ جانان نظر مکن
• شماره ٧٧٦: عزم برون چو مست خمارى شوي، مکن
• شماره ٧٧٧: اى دل، ز وعده کج آن شوخ ياد کن
• شماره ٧٧٨: اى دل، علم به ملک قناعت بلند کن
• شماره ٧٧٩: جانا، شبى به کوى غريبان مقام کن
• شماره ٧٨٠: امروز باز شکل دگرگشت يار من
• شماره ٧٨١: باز آمد آن که سوخته اوست جان من
• شماره ٧٨٢: اى بوده در قفاى تو دايم دعاى من
• شماره ٧٨٣: کم زان که جان به کوى تو دانيم سوختن
• شماره ٧٨٤: خوش است ميکده، ساقي، به روى همنفسان
• شماره ٧٨٥: رو، اى صبا و سلامم به دلنواز رسان
• شماره ٧٨٦: نظر چگونه توان در همه جهان کردن؟
• شماره ٧٨٧: صواب نيست به تو فکر حور عين کردن
• شماره ٧٨٨: ميسر ار شود از چون تو نخل برخوردن
• شماره ٧٨٩: چنين که بى تو زمان نمى توان بودن
• شماره ٧٩٠: اگر بخواهمش آن روى دلستان ديدن
• شماره ٧٩١: ز زلف تو کمر فتنه بر ميان بستن
• شماره ٧٩٢: دلم که سوخت ز عشقش چراغ جان من است آن
• شماره ٧٩٣: بيار ساقى و جام شراب در گردان
• شماره ٧٩٤: دريغ صحبت ديرينه وفاداران
• شماره ٧٩٥: آخر نگاهى بر حال ما کن
• شماره ٧٩٦: سبزه همان و گل و صحرا همان
• شماره ٧٩٧: روى ترش کرده به ياران مبين
• شماره ٧٩٨: اى سمن نامه وفا بستان
• شماره ٧٩٩: عالم از جام لب خراب مکن
• شماره ٨٠٠: گواه جبين است بر درد من
• شماره ٨٠١: دل شکيبا نمى توان کردن
• شماره ٨٠٢: من خسته را ز آن خود کن، ببين
• شماره ٨٠٣: چه کنم کز دل من آن صنم آيد بيرون
• شماره ٨٠٤: اى شکل و بالايت بلا، از بهر جان مردمان
• شماره ٨٠٥: چه بلاست از دو چشمت نظر نياز کردن
• شماره ٨٠٦: گر ز شوخى نيستت پرواى من
• شماره ٨٠٧: يار بى فرمان و دل هم همچنان
• شماره ٨٠٨: همى ريزى به بازى خون ياران

---