شماره ٤٥٤: سرو منى و از دل بستان خودت خوانم
سرو منى و از دل بستان خودت خوانم
درد منى و از جان درمان خودت خوانم
اول به دو صد زارى جان پيشکشت کردم
و آنگاه به صد عزت مهمان خودت خوانم
مهمانت چه خوانم من نه خضر نه عيسى تا
بر آب خودت جويم، بر خوان خودت خوانم
هر چند که جان من ديد از تو جفايى چند
با اين دل همه درد دل جانان خودت خوانم
هر لحظه مرا با دل جنگى ست در اين معنى
کو زان خودت گويد، من زان خودت خوانم
از بس که نمى ارزم نزد تو به کشتن هم
قربان شوم ار گويى «قربان خودت خوانم »
از گونه روى خود ارزد همه شب خسرو
زين پس که اگر گويى سلطان خودت خوانم
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده