منت هر شب که گرد کوى گردم
ز بهر آن رخ دلجوى گردم
همى گويد که جان ده پيش رويم
چه مى گويم سر آن روى گردم
همان تلخم که مى گويي، همى گوى
که گر بنوازيم، بد خوى گردم
ز من دى ياد دادنت به بد گفت
فداى گفت آن بدگوى کردم
مرا، جانا، ز گل بوى تو آيد
به بستان از پى آن بوى گردم
ز من پرسى که بر در کيستى تو
سگم گرد سر آن کوى کردم
ز کويت بگذرم، گر خاک گردم
ز زلفت نگسلم، گر موى گردم
صبورى شب مرا مى گفت تا چند
گريزان از درت هر سوى گردم
دل خسرو تو داري، گر همه عمر
به گرد لاله خودروى گردم