شماره ١٦: بر آسمان پريوش چون ماه ما برآيد

غزلستان :: امير خسرو دهلوی :: غزليات - بخش دوم

افزودن به مورد علاقه ها
بر آسمان پريوش چون ماه ما برآيد
خورشيد کيست بارى کو بر سما برآيد؟
چون در خرامش وى باران فتنه خيزد
سيلاب فتنه خيزد، موج بلا برآيد
گلگشت او نخواهم بر خاک خود، چو ميرم
کز گور شوربختان خار عنا برآيد
گفتم که بر مى آيد جانم ز هجر، گفتا
جانى که ماند بى ما بگذار تا برآيد
من چون زيم که جانم در آرزوى بوسى
بر زلف عنبريش هر دم صبا برآيد
هر شب مرا برآيد ناله ز جان سنگين
چون نالشى که شبها از آسيا برآيد
شب بهر صبح رويت گويم دعا، وليکن
حاجات تيره روزان کى از دعا برآيد
از خنجر جفايت خونريزها به کويت
هر جا که خونم افتد، نقش جفا برايد
ابرى شود که برقش سياره را بسوزد
دودى که هر شب از دل سوى سما برآيد
در کوى تو که جانها در راه خاک باشند
بيچاره جان خسرو آنجا گيا برآيد



مشاهده برنامه در فروشگاه اپل




نظرات نوشته شده



نظر بدهید