غزلستان :: خواجوی کرمانی

• فى التوحيد
• فى نعت الرسول صلى الله عليه و آله
• شماره ٣: اى صبح صادقان رخ زيباى مصطفى
• شماره ٤: طوبى لک اى پيک صبا خرم رسيدى مرحبا
• شماره ٥: اين چه خلدست که چندين همه حورست اينجا
• شماره ٦: بگذر اى خواجه و بگذار مرا مست اينجا
• شماره ٧: گر راه بود بر سر کوى تو صبا را
• شماره ٨: چو در نظر نبود روى دوستان ما را
• شماره ٩: وقت صبوح شد بيار آن خورمه نقاب ار
• شماره ١٠: همچو بالات بگويم سخنى راست ترا
• شماره ١١: آن نقش بين که فتنه کند نقش بند را
• شماره ١٢: رام را گر برگ گل باشد نبيند ويس را
• شماره ١٣: اى ماه قيچاقى شبست از سر بنه بغطاق را
• شماره ١٤: مگذار مطرب را دمى کز چنگ بنهد چنگ را
• شماره ١٥: دست گيريد درين واقعه کافتاد مرا
• شماره ١٦: ياد باد آنکه بروى تو نظر بود مرا
• شماره ١٧: ساقيا وقت صبوح آمد بيار آن جام را
• شماره ١٨: اى ترک آتش رخ بيار آن آب آتش فام را
• شماره ١٩: مگذر اى يار و درين واقعه مگذار مرا
• شماره ٢٠: ميرود آب رخ از باده گلرنگ مرا
• شماره ٢١: کجا خبر بود از حال ما حبيبانرا
• شماره ٢٢: بگوئيد اى رفيقان ساربان را
• شماره ٢٣: آخر اى يار فراموش مکن يارانرا
• شماره ٢٤: اى بناوک زده چشم تو يک اندازانرا
• شماره ٢٥: شبى که راه هم آه آتش افشان را
• شماره ٢٦: اگر در جلوه ميآرى سمند باد جولانرا
• شماره ٢٧: چو در گره فکنى آن کمند پر چين را
• شماره ٢٨: آنکه بر هر طرفى منتظرانند او را
• شماره ٢٩: رحم بر گدايان نيست ماه نيمروزى را
• شماره ٣٠: بده آن راح روان پرور ريحانى را
• شماره ٣١: خرقه رهن خانه خمار دارد پير ما
• شماره ٣٢: آب آتش ميبرد خورشيد شب پوش شما
• شماره ٣٣: آن تن ماست يا ميان شما
• شماره ٣٤: اگر سرم برود در سر وفاى شما
• شماره ٣٥: آن ماه مهر پيکر نامهربان ما
• شماره ٣٦: مغنى وقت آن آمد که بنوازى رباب
• شماره ٣٧: اى دل نگفتمت که ز زلفش عنان بتاب
• شماره ٣٨: طلع الصبح من وراء حجاب
• شماره ٣٩: ديشب خبرت هست که در مجلس اصحاب
• شماره ٤٠: اى خط سبز تو همچون برگ نيلوفر در آب
• شماره ٤١: ساقى سيمبر بيار شراب
• شماره ٤٢: اى جان من بياد لبت تشنه بر شراب
• شماره ٤٣: هر که در عهد ازل مست شد از جام شراب
• شماره ٤٤: اى لب ميگون تو هم شکر و هم شراب
• شماره ٤٥: من مستم و دل خراب جان تشنه و ساغر آب
• شماره ٤٦: ديشب درآمد آن بت مه روى شب نقاب
• شماره ٤٧: اى کرده مه را از تيره شب نقاب
• شماره ٤٨: برقع از رخ برفکن اى لعبت مشکين نقاب
• شماره ٤٩: رفت دوشم نفسى ديده گريان در خواب
• شماره ٥٠: اى ز چشمت رفته خواب از چشم خواب
• شماره ٥١: اى چشم نيم خواب تو از من ربوده خواب
• شماره ٥٢: اى لب لعلت ز آب زندگانى برده آب
• شماره ٥٣: گوئيا عزم ندارد که شود روز امشب
• شماره ٥٤: چند سوزيم من و شمع شبستان همه شب
• شماره ٥٥: طمع مدار که دورى گزينم از رخ خوب
• شماره ٥٦: طره مشکين نباشد بر رخ جانان غريب
• شماره ٥٧: اى که از سرچشمه نوشت برفت آب نبات
• شماره ٥٨: اى که شهد شکربن تو برد آب نبات
• شماره ٥٩: پيش اسبت رخ نهم ز آنرو که غم نبود زمات
• شماره ٦٠: تا کى ندهى داد من اى داد ز دستت
• شماره ٦١: اى درد تو درمان دل و رنج تو راحت
• شماره ٦٢: چو بر قمر ز شب عنبرى نقاب انداخت
• شماره ٦٣: بسکه مرغ سحرى در غم گلزار بسوخت
• شماره ٦٤: آه کز آهم مه و پروين بسوخت
• شماره ٦٥: صبح کز چشم فلک اشک ثريا مى ريخت
• شماره ٦٦: ياد باد آن روز کز لب بوى جان مى آمدت
• شماره ٦٧: از سر جان درگذر گر وصل جانان بايدت
• شماره ٦٨: ساقيا ساغر شراب کجاست
• شماره ٦٩: اى باغبان بگو که ره بوستان کجاست
• شماره ٧٠: منزلگه جانست که جانان من آنجاست
• شماره ٧١: اين باد کدامست که از کوى شما خاست
• شماره ٧٢: ايکه از باغ رسالت چو تو شمشاد نخاست
• شماره ٧٣: اين بوى بهارست که از صحن چمن خاست
• شماره ٧٤: گر نه مرغ چمن از همنفس خويش جداست
• شماره ٧٥: دلبرا سنبل هندوى تودر تاب چراست
• شماره ٧٦: کار ما بى قد زيبات نمى آيد راست
• شماره ٧٧: با منت کينه و با جمله صفاست
• شماره ٧٨: با تو نقشى که در تصور ماست
• شماره ٧٩: طائر طوريم و خاک آستانت طور ماست
• شماره ٨٠: کفر سر زلف تو ايمان ماست
• شماره ٨١: عقل مرغى ز آشيانه ماست
• شماره ٨٢: کاف ونون جزوى از اوراق کتب خانه ماست
• شماره ٨٣: مائيم آن گداى که سلطان گداى ماست
• شماره ٨٤: جمشيد بنده در دولتسراى ماست
• شماره ٨٥: رنج از کسى بريم که دردش دواى ماست
• شماره ٨٦: منزل پير مغان کوى خرابات فناست
• شماره ٨٧: گر از جور جانان ننالى رواست
• شماره ٨٨: شامش از صبح فروزنده درآويخته است
• شماره ٨٩: شوريده ئيست زلف تو کز بند جسته است
• شماره ٩٠: روى زمين و خون دلم نم گرفته است
• شماره ٩١: هيچ مى دانى چرا اشکم ز چشم افتاده است
• شماره ٩٢: گرت چو مورچه گرد شکر برآمده است
• شماره ٩٣: چو سرچشمه چشم من ديده است
• شماره ٩٤: مسيح روح را مريم حجابست
• شماره ٩٥: دلا جان در ره جانان حجابست
• شماره ٩٦: رخش با آب و آتش در نقابست
• شماره ٩٧: ياران همه مخمور و قدح پر مى نابست
• شماره ٩٨: هنوزت نرگس اندر عين خوابست
• شماره ٩٩: آنزمان مهر تو مى جست که پيمان مى بست
• شماره ١٠٠: رخسار تو شمع کايناتست
• شماره ١٠١: ما هم از شب سايبان برآفتاب انداختست
• شماره ١٠٢: ايکه لبت آب شکر ريختست
• شماره ١٠٣: کارم از دست دل فرو بستست
• شماره ١٠٤: خطى کز تيره شب برخور نوشتست
• شماره ١٠٥: جان ما بر آتش و گيسوى جانان تافتست
• شماره ١٠٦: ايکه زلف سيهت برگل روى آشفتست
• شماره ١٠٧: جانم از غم بلب رسيده تست
• شماره ١٠٨: گر حرص زيردست و طمع زير پاى تست
• شماره ١٠٩: مگذر ز ما که خاطر ما در قفاى تست
• شماره ١١٠: دلبرا خورشيدتابان ذره ئى از روى تست
• شماره ١١١: پيش صاحب نظران ملک سليمان بادست
• شماره ١١٢: جانم از باده لعل تو خراب افتادست
• شماره ١١٣: بسته بند تو از هر دو جهان آزادست
• شماره ١١٤: رمضان آمد و شد کار صراحى از دست
• شماره ١١٥: بشکست دل تنگ من خسته کزين دست
• شماره ١١٦: زلال مشربم از لفظ آبدار خودست
• شماره ١١٧: چو طلعت تو مرا منتهاى مقصودست
• شماره ١١٨: هر که او ديده مردم کش مستت ديدست
• شماره ١١٩: وه که از دست سر زلف سياهت چه کشيدست
• شماره ١٢٠: چو از برگ گلش سنبل دميدست
• شماره ١٢١: گره زلف بهم بر زده کاين مشک تتارست
• شماره ١٢٢: شعاع چشمه مهر از فروغ رخسارست
• شماره ١٢٣: به بوستان جمالت بهار بسيارست
• شماره ١٢٤: نعلم نگر نهاده برآتش که عنبرست
• شماره ١٢٥: سحر بگوش صبوحى کشان باده پرست
• شماره ١٢٦: اى لبت باده فروش و دل من باده پرست
• شماره ١٢٧: اى لبت ميگون و جانم مى پرست
• شماره ١٢٨: گفتمش روى تو صد ره ز قمر خوبترست
• شماره ١٢٩: لب شيرين تو هر دم شکر انگيزترست
• شماره ١٣٠: بيمار چشم مست تو رنجور خوشترست
• شماره ١٣١: در خنده آن عقيق شکرريز خوشترست
• شماره ١٣٢: زاهد مغرور اگر در کعبه باشد فاجرست
• شماره ١٣٣: فروغ عارض او يا سپيده سحرست
• شماره ١٣٤: اين همه مستى ما مستى مستى دگرست
• شماره ١٣٥: جان هر زنده دلى زنده بجانى دگرست
• شماره ١٣٦: بوستان طلعتش را نوبهارى ديگرست
• شماره ١٣٧: آن نه رويست مگر فتنه دور قمرست
• شماره ١٣٨: ز آتشکده و کعبه غرض سوز ونيازست
• شماره ١٣٩: از لعل آبدار تو نعلم برآتشست
• شماره ١٤٠: ترا که نرگس مخمور و زلف مهپوشست
• شماره ١٤١: باغ و صحرا با سهى سروان نسرين برخوشست
• شماره ١٤٢: شکنج زلف سياه تو بر سمن چو خوشست
• شماره ١٤٣: در شب زلف تو مهتابى خوشست
• شماره ١٤٤: رخ دل فروز تو ماهى خوشست
• شماره ١٤٥: بوقت صبح چو آن سرو سيمتن بنشست
• شماره ١٤٦: بيش ازين بى همدمى در خانه نتوانم نشست
• شماره ١٤٧: خطر باديه عشق تو بيش از پيشست
• شماره ١٤٨: بهار روى تو بازار مشترى بشکست
• شماره ١٤٩: اى بر عذار مهوشت آن زلف پرشکست
• شماره ١٥٠: ترا با ما اگر صلحست جنگست
• شماره ١٥١: ابروى تو طاقست که پيوسته هلالست
• شماره ١٥٢: رخت خورشيد را يات جمالست
• شماره ١٥٣: حسن تو نهايت جمالست
• شماره ١٥٤: خطت که کتابه جمالست
• شماره ١٥٥: هرکه مجنون نيست از احوال ليلى غافلست
• شماره ١٥٦: اين چنين صورت گر از آب و گلست
• شماره ١٥٧: اى من ز دو چشم نيم مستت مست
• شماره ١٥٨: ترا که موى ميان هم وجود و هم عدمست
• شماره ١٥٩: دوش پيرى ز خرابات برون آمد مست
• شماره ١٦٠: سحرگه ماه عقرب زلف من مست
• شماره ١٦١: ديشب درآمد از درم آنماه چهره مست
• شماره ١٦٢: اگر چه بلبل طبعم هزار دستانست
• شماره ١٦٣: نظرى کن اگرت خاطر درويشانست
• شماره ١٦٤: آن جوهر جانست که در گوهر کانست
• شماره ١٦٥: دلم با مردم چشمت چنانست
• شماره ١٦٦: مرا ياقوت او قوت روانست
• شماره ١٦٧: ياقوت روان بخش تو تا قوت روانست
• شماره ١٦٨: گفتم که چرا صورتت از ديده نهانست
• شماره ١٦٩: روز رخسار تو ماهى روشنست
• شماره ١٧٠: بوقت صبح مى روشن آفتاب منست
• شماره ١٧١: سحاب سيل فشان چشم رودبار منست
• شماره ١٧٢: گل بستان خرد لفظ دلاراى منست
• شماره ١٧٣: زلف ليلى صفتت دام دل مجنونست
• شماره ١٧٤: آن ترک پريچهره مگر لعبت چينست
• شماره ١٧٥: آن حور ماه چهره که رضوان غلام اوست
• شماره ١٧٦: گر سردر آورد سرم آنجا که پاى اوست
• شماره ١٧٧: من بقول دشمنان هرگز نگيرم ترک دوست
• شماره ١٧٨: عنبرست آن دام دل يا زلف عنبرساى دوست
• شماره ١٧٩: اى فداى قامتت هر سرو بستانى که هست
• شماره ١٨٠: ايکه از دفتر حسنت مه تابان بابيست
• شماره ١٨١: از روضه نعيم جمالش روايتيست
• شماره ١٨٢: اى پيک صبا حال پرى چهره ما چيست
• شماره ١٨٣: ز زلفش نافه تاتار تاريست
• شماره ١٨٤: برسر کوى عشق بازاريست
• شماره ١٨٥: ترا که طره مشکين و خط زنگاريست
• شماره ١٨٦: جان من جان مرا چون ضرر از بيماريست
• شماره ١٨٧: نفسى همدم ما باش که عالم نفسيست
• شماره ١٨٨: غره ما جز آن عارض شهرآرا نيست
• شماره ١٨٩: نشان بى نشانان بى نشانيست
• شماره ١٩٠: بتى که طره او مجمع پريشانيست
• شماره ١٩١: زلف هندوى تو در تابست و ما را تاب نيست
• شماره ١٩٢: بدايت غم عشاق را نهايت نيست
• شماره ١٩٣: هيچ روئى نيست کز چرخ سيه رو زرد نيست
• شماره ١٩٤: کو دل که او بدام غمت پاى بند نيست
• شماره ١٩٥: هيچکس نيست که منظور مرا ناظر نيست
• شماره ١٩٦: عشق سلطانيست کو را حاجت دستور نيست
• شماره ١٩٧: اينجا نماز زنده دلان جز نياز نيست
• شماره ١٩٨: مرغ جانرا هر دو عالم آشيانى بيش نيست
• شماره ١٩٩: روضه خلد برين بستانسرائى بيش نيست
• شماره ٢٠٠: حذر کن ز يارى که ياريش نيست
• شماره ٢٠١: ورطه پر خطر عشق ترا ساحل نيست
• شماره ٢٠٢: آن نگينى که منش مى طلبم با جم نيست
• شماره ٢٠٣: اگر ترا غم امثال ما بود غم نيست
• شماره ٢٠٤: اهل دل را از لب شيرين جانان چاره نيست
• شماره ٢٠٥: کدام دل که گرفتار و پاى بند تو نيست
• شماره ٢٠٦: در سر زلف سياه تو چه سوداست که نيست
• شماره ٢٠٧: شمع ما مامول هر پروانه نيست
• شماره ٢٠٨: شمع ما شمعيست کو منظور هر پروانه نيست
• شماره ٢٠٩: گرچه کارى چو عشقبازى نيست
• شماره ٢١٠: مشنو که مرا با لب لعلت هوسى نيست
• شماره ٢١١: هيچ دل نيست که ميلش بدلارائى نيست
• شماره ٢١٢: بر سر کوى خرابات محبت کوئيست
• شماره ٢١٣: ديشب دلم ز ملک دو عالم خبر نداشت
• شماره ٢١٤: کاروان خيمه به صحرا زد و محمل بگذشت
• شماره ٢١٥: اى قمر تابى از بناگوشت
• شماره ٢١٦: لعل شيرين تو وصفش بر شکر بايد نوشت
• شماره ٢١٧: منزل ار يار قرينست چه دوزخ چه بهشت
• شماره ٢١٨: ز کفر زلفت ايمان مى توان يافت
• شماره ٢١٩: هيچ دارى خبر اى يار که آن يار برفت
• شماره ٢٢٠: ترک من ترک من بى سر و پا کرد و برفت
• شماره ٢٢١: ابر نيسان باغ را در لؤلؤى لالا گرفت
• شماره ٢٢٢: سنبلش برگ ارغوان بگرفت
• شماره ٢٢٣: بر مه از سنبل پر چين تو پر چين بگرفت
• شماره ٢٢٤: چو آن فتنه از خواب سر بر گرفت
• شماره ٢٢٥: سپيده دم که جهان بوى نوبهار گرفت
• شماره ٢٢٦: دردا که يار در غم و دردم بماند و رفت
• شماره ٢٢٧: نوبت زدند و مرغ سحر بانگ صبح گفت
• شماره ٢٢٨: اى جان جهان جان وجهان برخى جانت
• شماره ٢٢٩: بحز از کمر نديدم سر موئى از ميانت
• شماره ٢٣٠: ز عشق غمزه و ابروى آن صنم پيوست
• شماره ٢٣١: خنک آن باد که باشد گذرش بر کويت
• شماره ٢٣٢: برون ز جام دمادم مجوى اين دم هيچ
• شماره ٢٣٣: ميانش موئى و شيرين دهان هيچ
• شماره ٢٣٤: بنوش لعل مذاب از زمردين اقداح
• شماره ٢٣٥: حيات بخش بود باده خاصه وقت صبوح
• شماره ٢٣٦: ببوى زلف تو دادم دل شکسته بباد
• شماره ٢٣٧: ياد باد آنکو مرا هرگز نگويد ياد باد
• شماره ٢٣٨: پيه سوز چشم من سرشمع ايوان تو باد
• شماره ٢٣٩: نسيم باد صبا جان من فداى تو باد
• شماره ٢٤٠: تا دلم در خم آن زلف سمن سا افتاد
• شماره ٢٤١: چوعکس روى تو در ساغر شراب افتاد
• شماره ٢٤٢: دلبرم را پر طوطى بر شکر خواهد فتاد
• شماره ٢٤٣: گهى که شرح فراقت کنم بديده سواد
• شماره ٢٤٤: چون سنبل تو سلسله بر ارغوان نهاد
• شماره ٢٤٥: بدان ورق که صبا در کف شکوفه نهاد
• شماره ٢٤٦: ياد باد آنکه نياورد ز من روزى ياد
• شماره ٢٤٧: دل من زحمت جان برنتابد
• شماره ٢٤٨: هندوئى را باغبان سوى گلستان مى فرستد
• شماره ٢٤٩: چون مرا ديده بر آن آتش رخسار افتد
• شماره ٢٥٠: از باد صبا در سر زلفش چو خم افتد
• شماره ٢٥١: چون طره عنبر شکنش در شکن افتد
• شماره ٢٥٢: هر کرا يار يار مى افتد
• شماره ٢٥٣: مه چنين دلستان نمى افتد
• شماره ٢٥٤: لطافت دهنش در بيان نمى گنجد
• شماره ٢٥٥: اگر آن ماه مهربان گردد
• شماره ٢٥٦: ز جام عشق تو عقلم خراب مى گردد
• شماره ٢٥٧: چه بادست اينکه مى آيد که بوى يار ما دارد
• شماره ٢٥٨: در راه قربت ما ره بان چه کار دارد
• شماره ٢٥٩: با درد دردنوشان درمان چه کار دارد
• شماره ٢٦٠: درد محبت درمان ندارد
• شماره ٢٦١: کسى کو دل بر جانان ندارد
• شماره ٢٦٢: آن پريچهره که جور و ستم آئين دارد
• شماره ٢٦٣: هر کو بصرى دارد با او نظرى دارد
• شماره ٢٦٤: دل من باز هواى سر کوئى دارد
• شماره ٢٦٥: کدام يار که ما را پيام يار آرد
• شماره ٢٦٦: چون صبا نکهت آن زلف پريشان آرد
• شماره ٢٦٧: خدنگ غمزه جادو چو در کمان آرد
• شماره ٢٦٨: نقاش که او صورت ارژنگ نگارد
• شماره ٢٦٩: کاروان ختنى مشک ختا مى آرد
• شماره ٢٧٠: دل من جان ز غم عشق تو آسان نبرد
• شماره ٢٧١: قصه غصه فرهاد بشيرين که برد
• شماره ٢٧٢: پيغام بلبلان بگلستان که مى برد
• شماره ٢٧٣: توئى که لعل تو دست از عقيق کانى برد
• شماره ٢٧٤: سپيده دم که صبا دامن سمن بدرد
• شماره ٢٧٥: تاجدارى کند آنکس که ز سردر گذرد
• شماره ٢٧٦: خنک آن باد که برخاک خراسان گذرد
• شماره ٢٧٧: ترک من ترک من گرفت و خطا کرد
• شماره ٢٧٨: چو شام شد بشبستان بايد کرد
• شماره ٢٧٩: به دشمنان گله از دوستان نشايد کرد
• شماره ٢٨٠: ماه من دوش سر از جيب ملاحت برکرد
• شماره ٢٨١: جان توجه بروى مهوش کرد
• شماره ٢٨٢: باز عزم شراب خواهم کرد
• شماره ٢٨٣: مه را اگر از مشک ز ره پوش توان کرد
• شماره ٢٨٤: بى لاله رخان روى بصحرا نتوان کرد
• شماره ٢٨٥: پشت بر يار گمان ابرو ما نتوان کرد
• شماره ٢٨٦: بر سر کوى تو انديشه جان نتوان کرد
• شماره ٢٨٧: هر کو چو شمع ز آتش دل تاج سر نکرد
• شماره ٢٨٨: سپيده دم که صبا بر چمن گذر مى کرد
• شماره ٢٨٩: طوطى از پسته تنگ تو شکر گرد آورد
• شماره ٢٩٠: سوز غم تو آتشم از جان بر آورد
• شماره ٢٩١: من خاک آن بادم که او بوى دلارام آورد
• شماره ٢٩٢: گل نهالى به بوستان آورد
• شماره ٢٩٣: کس نيست که دست من غمخوار بگيرد
• شماره ٢٩٤: چون خط تو گرد رخ گلرنگ بگيرد
• شماره ٢٩٥: دلم ديده از دوستان برنگيرد
• شماره ٢٩٦: دلم که حلقه گيسوى يار مى گيرد
• شماره ٢٩٧: طوطى چو سخن گوئى پيش شکرت ميرد
• شماره ٢٩٨: مرغ در راه او پر اندازد
• شماره ٢٩٩: چون طوطى خط تو پر بر شکر اندازد
• شماره ٣٠٠: تا برآيد نفس از عشق دمى بايد زد
• شماره ٣٠١: وصل آن ترک ختا ملکت خاقان ارزد
• شماره ٣٠٢: صحبت جان جهان جان و جهان مى ارزد
• شماره ٣٠٣: حديث آرزومندى جوابى هم نمى ارزد
• شماره ٣٠٤: بهار دهر بباد خزان نمى ارزد
• شماره ٣٠٥: همه گنج جهان مارى نيرزد
• شماره ٣٠٦: دلا سود عالم زيانى نيرزد
• شماره ٣٠٧: چو ترک مهوشم از خواب مست برخيزد
• شماره ٣٠٨: آن فتنه چو برخيزد صد فتنه برانگيزد
• شماره ٣٠٩: آنکو به شکر ريزى شور از شکر انگيزد
• شماره ٣١٠: کسى کزان سر زلف دو تا نمى ترسد
• شماره ٣١١: دلم از دست بشد تا بسر او چه رسد
• شماره ٣١٢: اين ترک زنگارى کمان از خيل خاقان مى رسد
• شماره ٣١٣: خطى که بر سمن آن گلعذار بنويسد
• شماره ٣١٤: گر سر صحبت اين بى سر و پايت باشد
• شماره ٣١٥: درد غم عشق را طبيب نباشد
• شماره ٣١٦: شام شکستگان را هرگز سحر نباشد
• شماره ٣١٧: روى نکو بى وجود ناز نباشد
• شماره ٣١٨: مردان اين قدم را بايد که سر نباشد
• شماره ٣١٩: کى طرف گلستان چو سر کوى تو باشد
• شماره ٣٢٠: ز حال بى خبرانت خبر نمى باشد
• شماره ٣٢١: تا چين آن دو زلف سمن سا پديد شد
• شماره ٣٢٢: مرا اى بخت يارى کن چو يار از دست بيرون شد
• شماره ٣٢٣: دامن گل نبرد هر که ز خار انديشد
• شماره ٣٢٤: هر که او را قدمى هست ز سر ننديشد
• شماره ٣٢٥: اسير قيد محبت ز جان نينديشد
• شماره ٣٢٦: گر دلم روز وداع از پى محمل مى شد
• شماره ٣٢٧: ايکه از شرمت خوى از رخساره خور مى چکد
• شماره ٣٢٨: يارش نتوان گفت که از يار بنالد
• شماره ٣٢٩: نى ز دود دل پرآتش ما مى نالد
• شماره ٣٣٠: لب چو بگشود ز تنگ شکرم ياد آمد
• شماره ٣٣١: ماه فرو رفت و آفتاب برآمد
• شماره ٣٣٢: خسرو انجم بگه بام برآمد
• شماره ٣٣٣: وقت صبوح آن زمان که ماه برآمد
• شماره ٣٣٤: از صومعه پيرى بخرابات درآمد
• شماره ٣٣٥: شکر تنگ تو تنگ شکر آمد
• شماره ٣٣٦: مراد بين که به پيش مريد باز آمد
• شماره ٣٣٧: يار ثابت قدم اينک ز سفر باز آمد
• شماره ٣٣٨: بنگر اى شمع که پروانه دگر باز آمد
• شماره ٣٣٩: عيد آمد و آنماه دلافروز نيامد
• شماره ٣٤٠: سريست مرا با تو که اغيار نداند
• شماره ٣٤١: کس حال من سوخته جز شمع نداند
• شماره ٣٤٢: عجب دارم گر او حالم نداند
• شماره ٣٤٣: حديث جان بجز جانان نداند
• شماره ٣٤٤: که مى رود که پيامم به شهريار رساند
• شماره ٣٤٥: درد من دلخسته بدرمان که رساند
• شماره ٣٤٦: گويند که صبرآتش عشقت بنشاند
• شماره ٣٤٧: ماجرائى که دل سوخته مى پوشاند
• شماره ٣٤٨: دل بدست يار و غم در دل بماند
• شماره ٣٤٩: ما برکنار و با تو کمر در ميان بماند
• شماره ٣٥٠: حديث عشق ز ما يادگار خواهد ماند
• شماره ٣٥١: هر که را سکه درستست بزر باز نماند
• شماره ٣٥٢: گل اندامى که گلگون مى دواند
• شماره ٣٥٣: اگر ز پيش برانى مرا که برخواند
• شماره ٣٥٤: آن خط شب مثال که بر خور نوشته اند
• شماره ٣٥٥: رنج ما برديم و گنج ارباب دولت برده اند
• شماره ٣٥٦: خورشيد را ز مشک زره پوش کرده اند
• شماره ٣٥٧: شام خون آشام گيسو را اگر چين کرده اند
• شماره ٣٥٨: زنده اند آنها که پيش چشم خوبان مرده اند
• شماره ٣٥٩: خورشيد را به سايه شب در نشانده اند
• شماره ٣٦٠: اين دلبران که پرده برخ در کشيده اند
• شماره ٣٦١: زهى زلفت گرهگيرى پر از بند
• شماره ٣٦٢: اى ساربان به قتل ضعيفان کمر مبند
• شماره ٣٦٣: عاقل ندهد عاشق دلسوخته را پند
• شماره ٣٦٤: همرهان رفتند و ما را در سفر بگذاشتند
• شماره ٣٦٥: دل مجروح مرا آگهى از جان دادند
• شماره ٣٦٦: دوش چون در شکن طره شب چين دادند
• شماره ٣٦٧: اين چه نامه ست که از کشور يار آوردند
• شماره ٣٦٨: خيمه نوروز بر صحرا زدند
• شماره ٣٦٩: ز چشم مست تو آنها که آگهى دارند
• شماره ٣٧٠: ساقيان آبم بجام لعل شکر خا برند
• شماره ٣٧١: مرغان اين چمن همه بى بال و بى پرند
• شماره ٣٧٢: چون ترک من سپاه حبش برختن زند
• شماره ٣٧٣: هم عفى الله نى که ما را مرحبائى مى زند
• شماره ٣٧٤: تا درد نيابند دوا را نشناسند
• شماره ٣٧٥: ساقيا مى زين فزون تر کن که ميخواران بسند
• شماره ٣٧٦: چون خط سبز تو بر آفتاب بنويسند
• شماره ٣٧٧: هر نسخه که در وصف خط يار نويسند
• شماره ٣٧٨: مى کشندم بخرابات و در آن مى کوشند
• شماره ٣٧٩: در آن مجلس که جام عشق نوشند
• شماره ٣٨٠: کسى که پشت بر آن روى چون نگار کند
• شماره ٣٨١: نور رويت تاب در شمع شبستان افکند
• شماره ٣٨٢: ترکم از غمزه چو ناوک بکمان در فکند
• شماره ٣٨٣: آنکه هرگز نظرى با من شيدا نکند
• شماره ٣٨٤: هيچکس نيست که وصل تو تمنا نکند
• شماره ٣٨٥: جان وطن بر در جانان چه کند گر نکند
• شماره ٣٨٦: گمان مبر که دلم ميل دوستان نکند
• شماره ٣٨٧: سنبلش غارت ايمان نکند چون نکند
• شماره ٣٨٨: چنانکه صيد دل آن چشم آهوانه کند
• شماره ٣٨٩: چون سايبان آفتاب از مشک تاتارى کند
• شماره ٣٩٠: ماه من مشک سيه در دامن گل مى کند
• شماره ٣٩١: گمان مبر که در آفاق اهل حسن کمند
• شماره ٣٩٢: سوى ديرم نگذارند که غيرم دانند
• شماره ٣٩٣: طره هاى تو کمند افکن طرارانند
• شماره ٣٩٤: مستم آنجا مبر اى يار که سرمستانند
• شماره ٣٩٥: چه کسانند که در قصد دل ريش کسانند
• شماره ٣٩٦: صوفى اگرش باده صافى نچشانند
• شماره ٣٩٧: چو مطربان سحر چنگ در رباب زنند
• شماره ٣٩٨: ساقيان چون دم از شراب زنند
• شماره ٣٩٩: چو مطربان سحر آهنگ زير و بام کنند
• شماره ٤٠٠: پاى کوبان در سراندازى چو سربازى کنند
• شماره ٤٠١: پرى رخان که برخ رشک لعبت چينند
• شماره ٤٠٢: اهل دل پيش تو مردن ز خدا مى خواهند
• شماره ٤٠٣: عاقلان کى دل بدست زلف دلداران دهند
• شماره ٤٠٤: اهل تحقيق چو در کوى خرابات آيند
• شماره ٤٠٥: بنشين تا نفسى آتش ما بنشيند
• شماره ٤٠٦: تنم تنها نمى خواهد که در کاشانه بنشيند
• شماره ٤٠٧: به آب گل رخ آن گلعذار مى شويند
• شماره ٤٠٨: ديگرانرا عيش و شادى گر چه در صحرا بود
• شماره ٤٠٩: آن رفت که ميل دل من سوى شما بود
• شماره ٤١٠: گردون کنايتى ز سر بام ما بود
• شماره ٤١١: ياد باد آن شب که دلبر مست و دل در دست بود
• شماره ٤١٢: مرا ز مهر رخت کى ملال خواهد بود
• شماره ٤١٣: اگر دو چشم تو مست مدام خواهد بود
• شماره ٤١٤: تا ترا برگ ما نخواهد بود
• شماره ٤١٥: ترک من گوئى که بازش خاطر نخجير بود
• شماره ٤١٦: دوشم بشمع روى چو ماهت نياز بود
• شماره ٤١٧: ياد باد آن شب که در مجلس خروش چنگ بود
• شماره ٤١٨: دوشم وطن بجز در دير مغان نبود
• شماره ٤١٩: بى گلبن وصلت بگلستان نتوان بود
• شماره ٤٢٠: ديشب همه منزل من کوى مغان بود
• شماره ٤٢١: بى رخ حور بجنت نفسى نتوان بود
• شماره ٤٢٢: آن زمان کز من دلسوخته آثار نبود
• شماره ٤٢٣: آندم که نه شمع و نه لگن بود
• شماره ٤٢٤: وفات به بود آنرا که در وفاى تو نبود
• شماره ٤٢٥: مشنو که چراغ دل من روى تو نبود
• شماره ٤٢٦: دوش کز طوفان اشکم آب دريا رفته بود
• شماره ٤٢٧: شبى با يار در خلوت مرا عيشى نهانى بود
• شماره ٤٢٨: مرا وقتى نگارى خرگهى بود
• شماره ٤٢٩: راستى را در سپاهان خوش بود آواز رود
• شماره ٤٣٠: نقش رويت بچه رو از دل پر خون برود
• شماره ٤٣١: ترک تيرانداز من کز پيش لشکر مى رود
• شماره ٤٣٢: تشنه غنچه سيراب ترا آب چه سود
• شماره ٤٣٣: باش تا روى تو خورشيد جهانتاب شود
• شماره ٤٣٤: ايکه هر دم عنبرت بر نسترن چنبر شود
• شماره ٤٣٥: هر کو نظر کند بتو صاحب نظر شود
• شماره ٤٣٦: بيا که بى سر زلفت مرا بسر نشود
• شماره ٤٣٧: گر مرا بخت درين واقعه ياور نشود
• شماره ٤٣٨: گرمى خسرو و شيرين بشکر کم نشود
• شماره ٤٣٩: عجب از قافله دارم که بدر مى نشود
• شماره ٤٤٠: زهى لعل تو در درج منضود
• شماره ٤٤١: مهره مهر چو از حقه مينا بنمود
• شماره ٤٤٢: چشمت دل پر ز تاب خواهد
• شماره ٤٤٣: دلم بى وصل جانان جان نخواهد
• شماره ٤٤٤: جان بر افشان اگرت صحبت جانان بايد
• شماره ٤٤٥: هرکه با نرگس سرمست تو در کار آيد
• شماره ٤٤٦: سحر چو بوى گل از طرف مرغزار برآيد
• شماره ٤٤٧: پيداست که از دود دم ما چه برآيد
• شماره ٤٤٨: بسالى کى چنان ماهى برآيد
• شماره ٤٤٩: گوئى بت من چون ز شبستان بدر آيد
• شماره ٤٥٠: به خشم رفته ما گر به صلح باز آيد
• شماره ٤٥١: بلبل دلشده از گل به چه رو باز آيد
• شماره ٤٥٢: عشقست که چون پرده ز رخ باز گشايد
• شماره ٤٥٣: چون برقع شبرنگ ز عارض بگشايد
• شماره ٤٥٤: نسيم باد صبا چون ز بوستان آيد
• شماره ٤٥٥: يا رب اين هدهد ميمون ز کجا مى آيد
• شماره ٤٥٦: گلى به رنگ تو از غنچه بر نمى آيد
• شماره ٤٥٧: اين چه بادست که از سوى چمن مى آيد
• شماره ٤٥٨: کدام دل که ز دورى به جان نمى آيد
• شماره ٤٥٩: مرا دليست که تا جان برون نمى آيد
• شماره ٤٦٠: ناله ئى کان ز دل چنگ برون مى آيد
• شماره ٤٦١: کسى را از تو کامى برنيايد
• شماره ٤٦٢: مهى چون او به ماهى برنيايد
• شماره ٤٦٣: در پاى تو هرکس که سر انداز نيايد
• شماره ٤٦٤: جز ناله کسى مونس و دمساز نيايد
• شماره ٤٦٥: به مهر روى تو در آفتاب نتوان ديد
• شماره ٤٦٦: وهم بسى رفت و مکانش نديد
• شماره ٤٦٧: صبح چون گلشن جمال تو ديد
• شماره ٤٦٨: جادوئى چون نرگس مستت به بيمارى که ديد
• شماره ٤٦٩: مستم ز در خانه خمار برآريد
• شماره ٤٧٠: سبزه پيرامن سرچشمه نوشش نگريد
• شماره ٤٧١: آخر از سوز دل شبهاى من ياد آوريد
• شماره ٤٧٢: دوش چون موکب سلطان خيالش برسيد
• شماره ٤٧٣: حديث شمع از پروانه پرسيد
• شماره ٤٧٤: سخن يار ز اغيار ببايد پوشيد
• شماره ٤٧٥: همچو شمعم بشبستان حرم ياد کنيد
• شماره ٤٧٦: آن شکر لب که نباتش ز شکر مى رويد
• شماره ٤٧٧: کيست که با من حديث يار بگويد
• شماره ٤٧٨: ز شهريار که آيد که حال يار بگويد
• شماره ٤٧٩: مرغ جم باز حديثى ز سبا مى گويد
• شماره ٤٨٠: دست گيريد و بدستم مى گلفام دهيد
• شماره ٤٨١: اى پرده سرايان که درين پرده سرائيد
• شماره ٤٨٢: خدا را از سر زارى بگوئيد
• شماره ٤٨٣: اى پير مغان شربتم از درد مغان آر
• شماره ٤٨٤: زهى تارى ز زلفت مشگ تاتار
• شماره ٤٨٥: مسيح وقتى ازين خسته دم دريغ مدار
• شماره ٤٨٦: ايا صبا گرت افتد بکوى دوست گذار
• شماره ٤٨٧: برو اى خواجه و شه را بگدا باز گذار
• شماره ٤٨٨: طره بفشان و مرا بيش پريشان مگذار
• شماره ٤٨٩: بجز نسيم که يابد نصيبى از گلزار
• شماره ٤٩٠: چو هست قرب حقيقى چه غم ز بعد مزار
• شماره ٤٩١: ماه يا جنتست يا رخسار
• شماره ٤٩٢: اى نغمه خوشت دم داود را شعار
• شماره ٤٩٣: سبحان من يسبحه الرمل فى القفار
• شماره ٤٩٤: قلم گرفتم و مى خواستم که بر طومار
• شماره ٤٩٥: منم ز مهر رخت روى کرده در ديوار
• شماره ٤٩٦: اى خوش وصل يار و فصل بهار
• شماره ٤٩٧: حبذا پاى گل و صبحدم و فصل بهار
• شماره ٤٩٨: مائيم و عشق و کنج خرابات و روى يار
• شماره ٤٩٩: آشناى تو ز بيگانه و خويشش چه خبر
• شماره ٥٠٠: ما را ز پرده تو دل از پرده شد بدر
• شماره ٥٠١: اى دل ار سوداى جانان دارى از جان درگذر
• شماره ٥٠٢: شمسه چين را طلوع ازطرف بغتاقش نگر
• شماره ٥٠٣: اى تتق بسته از تيره شب برقمر
• شماره ٥٠٤: بوستان جنتست و سروم حور
• شماره ٥٠٥: زهى طناب سراپرده تو گيسوى حور
• شماره ٥٠٦: گر يار يار باشدت اى يار غم مخور
• شماره ٥٠٧: دورى از ما مکن اى چشم بد از روى تو دور
• شماره ٥٠٨: برافکن سايبان ظلمت از نور
• شماره ٥٠٩: بيار باده که شب ظلمتست و شاهد نور
• شماره ٥١٠: پندم به چه عقل مى دهد پير
• شماره ٥١١: معلوم نگردد سخن عشق بتقرير
• شماره ٥١٢: فتاده ام من ديوانه در غم تو اسير
• شماره ٥١٣: برگير دل ز ملک جهان و جهان بگير
• شماره ٥١٤: با عقيق لب او لعل بدخشان کم گير
• شماره ٥١٥: بيدلى گردل ز دلبر برنگيرد گومگير
• شماره ٥١٦: ترک عالم گير و عالم را مسخر کرده گير
• شماره ٥١٧: دامن خرگه برافکن اى بت کشمير
• شماره ٥١٨: کار من شکسته بسامان رسيد باز
• شماره ٥١٩: اى دل ار صحبت جانان طلبى جان درباز
• شماره ٥٢٠: بستيم دل در آن سر زلف دراز باز
• شماره ٥٢١: چون کوتهست دستم از آن گيسوى دراز
• شماره ٥٢٢: خادمه عود سوز مطربه عود ساز
• شماره ٥٢٣: اى شده بر مه ز شبه مهره ساز
• شماره ٥٢٤: پيش عاقل نياز چيست نماز
• شماره ٥٢٥: کجا بود من مدهوش را حضور نماز
• شماره ٥٢٦: بنده محمودست و سلطان در ره معنى اياز
• شماره ٥٢٧: روز عيش و طرب و عيد صيامست امروز
• شماره ٥٢٨: اين غزل يک دو نوبت از سرسوز
• شماره ٥٢٩: در جهان قصه حسن تو نشد فاش هنوز
• شماره ٥٣٠: برگ نسرين ترا بى خار مى يابم هنوز
• شماره ٥٣١: نشست شمع سحر اى چراغ مجلسيان خيز
• شماره ٥٣٢: بگشا بشکر خنده لب لعل شکرريز
• شماره ٥٣٣: اى دلم را شکر جان پرورت چون جان عزيز
• شماره ٥٣٤: ز لعل عيسويان قصه مسيحا پرس
• شماره ٥٣٥: معنى اين صورت از صورتگران چين بپرس
• شماره ٥٣٦: اى مرغ خوش نوا چه فرو بسته ئى نفس
• شماره ٥٣٧: نه مرا بر سر کوى تو بجز سايه جليس
• شماره ٥٣٨: به فلک مى رسد خروش خروس
• شماره ٥٣٩: الوداع اى دلبر نامهربان بدرود باش
• شماره ٥٤٠: کارم از بى سيمى ار چون زر نباشد گومباش
• شماره ٥٤١: يار ما را گر غمى از يار نبود گو مباش
• شماره ٥٤٢: زهى مستى من ز بادام مستش
• شماره ٥٤٣: مستم ز دو چشم نيمه مستش
• شماره ٥٤٤: مبريد نام عنبر بر زلف چون کمندش
• شماره ٥٤٥: رخت شمع شبستان مى نهندش
• شماره ٥٤٦: سرو را پاى به گل مى رود از رفتارش
• شماره ٥٤٧: رقيب اگر بجفا باز داردم ز درش
• شماره ٥٤٨: گلزار جنتست رخ حور پيکرش
• شماره ٥٤٩: آن ماه بين که فتنه شود مهر انورش
• شماره ٥٥٠: هر دل غمزده کان غمزه بود غمازش
• شماره ٥٥١: رقم ز غاليه بر طرف لاله زار مکش
• شماره ٥٥٢: گر چه تنگست دلم چون دهن خندانش
• شماره ٥٥٣: آه از آن يار که نبود خبر از يارانش
• شماره ٥٥٤: اگر او سخن نگويد سخنست در دهانش
• شماره ٥٥٥: دگر وجود ندارد لطيفه ئى ز دهانش
• شماره ٥٥٦: بيرون ز کمر هيچ نديدم ز ميانش
• شماره ٥٥٧: آنکه جز نام نيابند نشان از دهنش
• شماره ٥٥٨: حسد از هيچ ندارم مگر از پيرهنش
• شماره ٥٥٩: ترک خنجرکش لشکرشکن ترلک پوش
• شماره ٥٦٠: اى شب زلفت غاليه سا وى مه رويت غاليه پوش
• شماره ٥٦١: اى شبت غاليه آسا و مهت غاليه پوش
• شماره ٥٦٢: اى دو چشم خوش پر خواب تو درخوابى خوش
• شماره ٥٦٣: اى حلقه زده افعى مشکين تو بر دوش
• شماره ٥٦٤: سخنى گفتم و صد قول خطا کردم گوش
• شماره ٥٦٥: چو جام لعل تو نوشم کجا بماند هوش
• شماره ٥٦٦: اى دل مکن انکار و از اين کار مينديش
• شماره ٥٦٧: پرده از رخ بفکن اى خود پرده رخسار خويش
• شماره ٥٦٨: آورده ايم روى بسوى ديار خويش
• شماره ٥٦٩: به شهريار بگوئيد حال اين درويش
• شماره ٥٧٠: به بزمگاه صبوحى کنون بمجلس خاص
• شماره ٥٧١: بده آن راح روان بخش که در مجلس خاص
• شماره ٥٧٢: بسوز سينه رسند اهل دل بذوق سماع
• شماره ٥٧٣: بيار باده که وقت گلست و موسم باغ
• شماره ٥٧٤: چون آتش خور شعله زد از شيشه شفاف
• شماره ٥٧٥: شميم باغ بهشتست با نسيم عراق
• شماره ٥٧٦: اى برده عارضت به لطافت ز مه سبق
• شماره ٥٧٧: چو حرفى بخوانى ز طومار عشق
• شماره ٥٧٨: طفل بود در نظر پير عشق
• شماره ٥٧٩: باز برافراختيم رايت سلطان عشق
• شماره ٥٨٠: سرى بالعيس اصحابى ولى فى العيس معشوق
• شماره ٥٨١: اى سرو خرامنده بستان حقايق
• شماره ٥٨٢: نکهت روضه خلدست که مى بيزد مشک
• شماره ٥٨٣: وه چه شيرينست لعلش اندرو پنهان نمک
• شماره ٥٨٤: ديدم از دور بتى کاکلکش مشکينک
• شماره ٥٨٥: اى روان از شکر تنگ تو شکر تنگ تنگ
• شماره ٥٨٦: نيستى آنکه زنى شيشه هستى برسنگ
• شماره ٥٨٧: چو هيچگونه ندارم بحضرت تو مجال
• شماره ٥٨٨: يکدم ز قال بگذر اگر واقفى ز حال
• شماره ٥٨٩: گشت معلوم کنون قيمت ايام وصال
• شماره ٥٩٠: سبحان من تقدس بالعز و الجلال
• شماره ٥٩١: زهى ز باده لعلت در آتش آب زلال
• شماره ٥٩٢: اى سواد خط توشرح مصابيح جمال
• شماره ٥٩٣: زهى گرفته خور از طلعت تو فال جمال
• شماره ٥٩٤: زهى زلفت شکسته نرخ سنبل
• شماره ٥٩٥: شب رحيل ز افغان خستگان مراحل
• شماره ٥٩٦: اى دل من بسته در آن زنجير سمن سا دل
• شماره ٥٩٧: دلم مريد مرادست و ديده رهبر دل
• شماره ٥٩٨: اى ماه تو مهر انور دل
• شماره ٥٩٩: دلم ربودى و رفتى ولى نمى روى از دل
• شماره ٦٠٠: اى غم عشق تو آتش زده در خرمن دل
• شماره ٦٠١: رحمتى گر نکند بر دلم آن سنگين دل
• شماره ٦٠٢: مرا که راه نمايد کنون به خانه دل
• شماره ٦٠٣: گر گنج طلب دارى از مار مترس اى دل
• شماره ٦٠٤: مقاربت نشود مرتفع ببعد منازل
• شماره ٦٠٥: اى کرده تيره شب را بر آفتاب منزل
• شماره ٦٠٦: هرگه که ز خرگه بچمن بار دهد گل
• شماره ٦٠٧: باغبان گو برو باد مپيما کز گل
• شماره ٦٠٨: خوشا با دوستان در بوستان گل
• شماره ٦٠٩: مرا که نيست بخاک درت اميد وصول
• شماره ٦١٠: يا مسرع الشمال اذا تحصل الوصول
• شماره ٦١١: سپيده دم که برآمد خروش بانگ رحيل
• شماره ٦١٢: نوبتى صبح برآمد ببام
• شماره ٦١٣: برآمد بانگ مرغ و نوبت بام
• شماره ٦١٤: آفتابست يا ستاره بام
• شماره ٦١٥: تبت يا ذا الجلال و الا کرام
• شماره ٦١٦: خوشا به مجلس شوريدگان درد آشام
• شماره ٦١٧: مگر که صبح من امشب اسير گشت بشام
• شماره ٦١٨: عارض ترکان نگر در چين جعد مشک فام
• شماره ٦١٩: حن فى روض الهوى قلبى کماناح الحمام
• شماره ٦٢٠: گر چه من آب رخ از خاک درت يافته ام
• شماره ٦٢١: من ز دست ديده و دل در بلا افتاده ام
• شماره ٦٢٢: سلامى به جانان فرستاده ام
• شماره ٦٢٣: گر نگويم دوستى از دوستانت بوده ام
• شماره ٦٢٤: هيچ مى دانى که ديشب در غمش چون بوده ام
• شماره ٦٢٥: چو نام تو در نامه ئى ديده ام
• شماره ٦٢٦: هردم آرد باد صبح از روضه رضوان پيام
• شماره ٦٢٧: چشم پرخواب گشودى و ببستى خوابم
• شماره ٦٢٨: دل گل زنده گردد از دم خم
• شماره ٦٢٩: اى تنم کرده ز غم موئى و در مو زده خم
• شماره ٦٣٠: چو چشم مست تو مى پرستم
• شماره ٦٣١: ز لعلم ساغرى در ده که چون چشم تو سرمستم
• شماره ٦٣٢: من از آن لحظه که در چشم تو ديدم مستم
• شماره ٦٣٣: امروز که من عاشق و ديوانه و مستم
• شماره ٦٣٤: تخفيف کن از دور من اين باده که مستم
• شماره ٦٣٥: رند و دردى کش و مستم چه توان کرد چو هستم
• شماره ٦٣٦: روزگارى روى در روى نگارى داشتم
• شماره ٦٣٧: صبحدم دل را مقيم خلوت جان يافتم
• شماره ٦٣٨: بدانکه بوى تو آورد صبحدم بادم
• شماره ٦٣٩: در چمن دوش ببوى تو گذر مى کردم
• شماره ٦٤٠: مى گذشتى و من از دور نظر مى کردم
• شماره ٦٤١: عشق آن بت ساکن ميخانه مى گرداندم
• شماره ٦٤٢: گر مى کشندم ور مى کشندم
• شماره ٦٤٣: وقتست کز وراى سراپرده عدم
• شماره ٦٤٤: با روى چون گلنارش از برگ سمن باز آمدم
• شماره ٦٤٥: رخشنده تر از مهر رخش ماه نديدم
• شماره ٦٤٦: نکنم حديث شکر چو لبت گزيدم
• شماره ٦٤٧: روزى به سر کوى خرابات رسيدم
• شماره ٦٤٨: نشان روى تو جستم به هر کجا که رسيدم
• شماره ٦٤٩: بلبلان که رساند نسيم باغ ارم
• شماره ٦٥٠: ايدل ار خواهى به دولتخانه جانت برم
• شماره ٦٥١: دوش مى آيد نگار بربرم
• شماره ٦٥٢: چو برکشى علم قربت از حريم حرم
• شماره ٦٥٣: بزن بنوک خدنگم که پيش دست تو ميرم
• شماره ٦٥٤: اشکست که مى گردد در کوى تو همرازم
• شماره ٦٥٥: بيا که هندوى گيسوى دلستان تو باشم
• شماره ٦٥٦: اى روى تو چشمه خور چشم
• شماره ٦٥٧: اى لاله برگ خويش نظرت گلستان چشم
• شماره ٦٥٨: تا چند به شادى مى غمهاى تو نوشم
• شماره ٦٥٩: مى درم جامه و از مدعيان مى پوشم
• شماره ٦٦٠: ترا که گنج گشودى ز زخم مار چه غم
• شماره ٦٦١: من بار هجر مى کشم و ناقه محملم
• شماره ٦٦٢: آيد ز نى حديثى هر دم بگوش جانم
• شماره ٦٦٣: من آن مرغ همايونم که باز چتر سلطانم
• شماره ٦٦٤: من همان به که بسوزم ز غم و دم نزنم
• شماره ٦٦٥: گر من خمار خود ز لب يار بشکنم
• شماره ٦٦٦: ز روى خوب تو گفتم که پرده برفکنم
• شماره ٦٦٧: نيست بى روى تو ميل گل و برگ سمنم
• شماره ٦٦٨: مدام آن نرگس سرمست را در خواب مى بينم
• شماره ٦٦٩: گلى به رنگ تو در بوستان نمى بينم
• شماره ٦٧٠: آن ماه پرى رخ را در خانه نمى بينم
• شماره ٦٧١: خرم آنروز که از خطه کرمان بروم
• شماره ٦٧٢: من بيدل نگر از صحبت جانان محروم
• شماره ٦٧٣: اين چه بادست کزو بوى شما مى شنوم
• شماره ٦٧٤: اين چه بويست که از باد صبا مى شنوم
• شماره ٦٧٥: حکايت رخت از آفتاب مى شنوم
• شماره ٦٧٦: نسيم زلف تو از نوبهار مى شنوم
• شماره ٦٧٧: مدتى شد که درين شهر گرفتار توايم
• شماره ٦٧٨: با لعل او ز جوهر جان در گذشته ايم
• شماره ٦٧٩: ما حاصل از جهان غم دلبر گرفته ايم
• شماره ٦٨٠: ما قدح کشتى و دل را همچو دريا کرده ايم
• شماره ٦٨١: چون ما بکفر زلف تو اقرار کرده ايم
• شماره ٦٨٢: به گدائى به سر کوى شما آمده ايم
• شماره ٦٨٣: باز هشيار برون رفته و مست آمده ايم
• شماره ٦٨٤: ما بدرگاه تو از کوى نياز آمده ايم
• شماره ٦٨٥: ما به نظاره رويت بجهان آمده ايم
• شماره ٦٨٦: کشتى ما کو که ما زورق درآب افکنده ايم
• شماره ٦٨٧: اشارت کرده بودى تا بيايم
• شماره ٦٨٨: ما ز رخ کار خويش پرده بر انداختيم
• شماره ٦٨٩: ما دلى ايثار او کرديم و جانى يافتيم
• شماره ٦٩٠: مرديم در خمار و شرابى نيافتيم
• شماره ٦٩١: آنکه لعلش عين آب زندگانى يافتيم
• شماره ٦٩٢: ما نواى خويش را در بينوائى يافتيم
• شماره ٦٩٣: دو جان وقف حريم حرم او کرديم
• شماره ٦٩٤: اهل دل را خبر از عالم جان آورديم
• شماره ٦٩٥: دل به دست غم سوداى تو داديم و شديم
• شماره ٦٩٦: گر شديم از کويت اى ترک ختا باز آمديم
• شماره ٦٩٧: باز چون بلبل بصد دستان ببستان آمديم
• شماره ٦٩٨: شمع بنشست ز باد سحرى خيز نديم
• شماره ٦٩٩: نسيم باد بهارى وزيد خيز نديم
• شماره ٧٠٠: ما سر بنهاديم و به سامان نرسيديم
• شماره ٧٠١: از عمر چو اين يک دو نفس بيش نداريم
• شماره ٧٠٢: داريم دلى پر غم و غمخوار نداريم
• شماره ٧٠٣: ما مست مى لعل روان پرور ياريم
• شماره ٧٠٤: اکنون که از بهشت نشان مى دهد نسيم
• شماره ٧٠٥: کى آمدى ز تتار اى صباى مشک نسيم
• شماره ٧٠٦: ما جرعه چشانيم ولى خضر و شانيم
• شماره ٧٠٧: خيزيد اى ميخوارگان تا خيمه بر گردون زنيم
• شماره ٧٠٨: خيز تا برگ صبوحى بچمن ساز کنيم
• شماره ٧٠٩: خيز تا باده در پياله کنيم
• شماره ٧١٠: نشان دل بى نشان از که جويم
• شماره ٧١١: دلداده ايم وز پى دلدار مى رويم
• شماره ٧١٢: درد دل خويش با که گويم
• شماره ٧١٣: ز باد نکهت دو تات مى جوئيم
• شماره ٧١٤: اى بت ياقوت لب وى مه نامهربان
• شماره ٧١٥: اى رخت شمع بت پرستان شمع برون بر از شبستان
• شماره ٧١٦: اى رخ تو قبله خورشيد پرستان
• شماره ٧١٧: چه خوشست باده خوردن به صبوح در گلستان
• شماره ٧١٨: اى چشم تو بند مستان
• شماره ٧١٩: ببوستان مى گل بوى لاله گون مستان
• شماره ٧٢٠: نرگس مستت فتنه مستان
• شماره ٧٢١: اى بوستان عارض تو گلستان جان
• شماره ٧٢٢: اى لب و گفتار تو کام دل و قوت جان
• شماره ٧٢٣: اى چشم مى پرستت آشوب چشم بندان
• شماره ٧٢٤: اى مى لعل تو کام رندان
• شماره ٧٢٥: به من رسيد نويد وصال دلداران
• شماره ٧٢٦: چو چشم خفته بگشودى ببستى خواب بيداران
• شماره ٧٢٧: اى غمزه جادويت افسونگر بيماران
• شماره ٧٢٨: تا چند دم از گل زنى اى باد بهاران
• شماره ٧٢٩: چه خوش باشد ميان لاله زاران
• شماره ٧٣٠: اى نسيم سحرى بوى بهارم برسان
• شماره ٧٣١: اى صبا غلغل بلبل بگلستان برسان
• شماره ٧٣٢: يا رب ز باغ وصل نسيمى بمن رسان
• شماره ٧٣٣: در تابم از دو هندوى آتش پرستشان
• شماره ٧٣٤: خوشا چشمى که بيند روى ترکان
• شماره ٧٣٥: خوشا صبح و صبوحى با همالان
• شماره ٧٣٦: اى کفر سر زلف تو غارتگر ايمان
• شماره ٧٣٧: دلا از جان زبان درکش که جانان
• شماره ٧٣٨: زهى روى تو صبح شب نشينان
• شماره ٧٣٩: اى زلف تو زنجير دل حلقه ربايان
• شماره ٧٤٠: سخن عشق نشايد بر هر کس گفتن
• شماره ٧٤١: نه درد عشق مى يارم نهفتن
• شماره ٧٤٢: نى نگر با اهل دل هر دم بمعنى در سخن
• شماره ٧٤٣: دوش چون از لعل ميگون تو مى گفتم سخن
• شماره ٧٤٤: هندوى آن کاکل ترکانه مى بايد شدن
• شماره ٧٤٥: بسى خون جگر دارد سر زلف تو در گردن
• شماره ٧٤٦: بر اشکم کهربا آبيست روشن
• شماره ٧٤٧: ترا که گفت که قصد دل شکسته ما کن
• شماره ٧٤٨: اى خواجه مرا با مى و ميخانه رها کن
• شماره ٧٤٩: وقت صبوح شد بشبستان شتاب کن
• شماره ٧٥٠: اى صبا احوال دل با آن صنم تقرير کن
• شماره ٧٥١: خويش را در کوى بيخويشى فکن
• شماره ٧٥٢: امشب اى يار قصد خواب مکن
• شماره ٧٥٣: جان بده يا دگر انديشه جانانه مکن
• شماره ٧٥٤: اى باد سحرگاهى زينجا گذرى کن
• شماره ٧٥٥: بلبل خوش سراى شد مطرب مجلس چمن
• شماره ٧٥٦: بوقت صبح ندانم چه شد که مرغ چمن
• شماره ٧٥٧: هر کس که برگرفت دل از جان چنانکه من
• شماره ٧٥٨: گهيکه جان رود از چشم ناتوان بيرون
• شماره ٧٥٩: اى سر زلف تو ليلى و جهانى مجنون
• شماره ٧٦٠: به عقل کى متصور شود فنون جنون
• شماره ٧٦١: زبان خامه نتواند حديث دل بيان کردن
• شماره ٧٦٢: سنبل سيه بر سمن مزن
• شماره ٧٦٣: خط زنگارى نگر از سبزه بر گرد سمن
• شماره ٧٦٤: اى ز سنبل بسته شادروان مشکين بر سمن
• شماره ٧٦٥: خيز و در بحر عدم غوطه خور و ما را بين
• شماره ٧٦٦: هر زمان آهنگ بيزاريش بين
• شماره ٧٦٧: زهى خطى به خطا برده سوى خطه چين
• شماره ٧٦٨: اى شام زلفت بتخانه چين
• شماره ٧٦٩: تحيتى چو هواى رياض خلد برين
• شماره ٧٧٠: آن لب شيرين همچون جان شيرين
• شماره ٧٧١: کيست که گويد ببارگاه سلاطين
• شماره ٧٧٢: هرکه شد با ساکنان عالم علوى قرين
• شماره ٧٧٣: نسيم صبح کز بويش مشام جان شود مشکين
• شماره ٧٧٤: سرو را گل يار نبود گر بود نبود چنين
• شماره ٧٧٥: صيد شيران مى کند آهوى روبه باز او
• شماره ٧٧٦: ترک من خاقان نگر در حلقه عشاق او
• شماره ٧٧٧: آب آتش مى رود زان لعل آتش فام او
• شماره ٧٧٨: خوشا کشته برطرف ميدان او
• شماره ٧٧٩: به آفتاب جهانتاب سايه پرور تو
• شماره ٧٨٠: ايکه چو موى شد تنم در هوس ميان تو
• شماره ٧٨١: اى هيچ در ميان نه ز موى ميان تو
• شماره ٧٨٢: برو اى باد بدانسوى که من دانم و تو
• شماره ٧٨٣: اى شب قدر بيدلان طره دلرباى تو
• شماره ٧٨٤: اى چراغ ديده جان روى تو
• شماره ٧٨٥: اى طبيب دل ريش از سر بيمار مرو
• شماره ٧٨٦: صبحست ساقيا مى چون آفتاب کو
• شماره ٧٨٧: دوش مى کردم سئوال از جان که آن جانانه کو
• شماره ٧٨٨: مرا ز هجر تو اميد زندگانى کو
• شماره ٧٨٩: که بر ز سرو روان تو خورد راست بگو
• شماره ٧٩٠: اى صبا حال جگر گوشه ما چيست بگو
• شماره ٧٩١: نفحه گلشن عشق از نفس ما بشنو
• شماره ٧٩٢: آن عيد نيکوان بدر آمد بعيدگاه
• شماره ٧٩٣: اى سنبله زلف تو خرمن زده بر ماه
• شماره ٧٩٤: اى روانم بلب لعل تو آورده پناه
• شماره ٧٩٥: مه بى مهر من ز شعر سياه
• شماره ٧٩٦: روى اين چرخ سيه روى ستمکاره سياه
• شماره ٧٩٧: اى دلم جان و جهان در راه جانان باخته
• شماره ٧٩٨: اى حبش بر چين و چين در زنگبار انداخته
• شماره ٧٩٩: قدحى ده اى برآتش تتقى ز آب بسته
• شماره ٨٠٠: اى از شب قمرسا بر مه نقاب بسته
• شماره ۸۰١: اى چيده سنبل تر در باغ دسته بسته
• شماره ۸۰٢: اى سنبل تازه دسته بسته
• شماره ۸۰٣: خسرو گل بين دگر ملک سکندر يافته
• شماره ۸۰٤: اى سر زلف تو درحلقه و تاب افتاده
• شماره ۸۰٥: اى ملک دلم خراب کرده
• شماره ۸۰٦: تخت خيرى بين دگر بر تخته خارا زده
• شماره ۸۰٧: اى لبت خنده بر شراب زده
• شماره ۸۰٨: اى خوشا مست و خراب اندر خرابات آمده
• شماره ۸۰٩: آن ترک بلغارى نگر با چشم خونخوار آمده
• شماره ۸١٠: چون سنبلت که ديد سياهى سر آمده
• شماره ۸١١: اى پسر دامن اهل قدم از دست مده
• شماره ۸١٢: بى تو مرا پر آب ديده
• شماره ۸١٣: زهى روى دل افروزت چراغ و چشم هر ديده
• شماره ۸١٤: زهى ربوده خيال تو خوابم از ديده
• شماره ۸١٥: زهى جمال تو خورشيد مشرق ديده
• شماره ۸١٦: بساز چاره اين دردمند بيچاره
• شماره ۸١٧: برآمد ماهم از ميدان سواره
• شماره ۸١٨: ترک من هر لحظه گيرد با من از سر خرخشه
• شماره ۸١٩: پرى رخا منه از دست يکزمان شيشه
• شماره ۸٢٠: اى از گل رخسار تو خون در دل لاله
• شماره ۸٢١: اى خوشه چين سنبل پرچينت سنبله
• شماره ۸٢٢: دى آن بت کافر بچه با چنگ و چغانه
• شماره ۸٢٣: پرواز کن اى مرغ و بگلزار فرود آى
• شماره ۸٢٤: باز هر چند که در دست شهان دارد جاى
• شماره ۸٢٥: از براى دلم اى مطربه پرده سراى
• شماره ۸٢٦: مهست يا رخ آن آفتاب مهر افزاى
• شماره ۸٢٧: پرده ابر سياه از مه تابان بگشاى
• شماره ۸٢٨: اى روضه رضوان ز سر کوى تو بابى
• شماره ۸٢٩: ز زلف و روى تو خواهم شبى و مهتابى
• شماره ۸٣٠: بيار اى لعبت ساقى شرابى
• شماره ۸٣١: زهى اشکم ز شوق لعل ميگون تو عنابى
• شماره ۸٣٢: دلا تا طلعت سلمى نيابى
• شماره ۸٣٣: خود پرستى مکن ار زانکه خدا مى طلبى
• شماره ۸٣٤: ترک صورت کن اگر عالم معنى طلبى
• شماره ۸٣٥: در باغ چون بالاى تو سروى نديدم راستى
• شماره ۸٣٦: يا من قريرة مقلتى لقياک غاية منيتى
• شماره ۸٣٧: چو دستان برکشد مرغ صراحى
• شماره ۸٣٨: ز رارض دار سعدى يا بارق الغوادى
• شماره ۸٣٩: چه جرم رفت که رفتى و ترک ما کردى
• شماره ۸٤٠: گفتمش از چه دلم بردى و خونم خوردى
• شماره ۸٤١: چه کرده ام که بيکبارم از نظر بفکندى
• شماره ۸٤٢: کجا باز آيد آن مرغى که با من همقفس بودى
• شماره ۸٤٣: ياد باد آنکه دلم را مدد جان بودى
• شماره ۸٤٤: گر آن مه در نظر بودى چه بودى
• شماره ۸٤٥: اى شمع چگل دوش در ايوان که بودى
• شماره ۸٤٦: هيچ شکر چو آن دهان ديدى
• شماره ۸٤٧: چه خوش باشد دمى با دوستدارى
• شماره ۸٤٨: تو آن ماه زهره جبينى و آن سرو لاله عذارى
• شماره ۸٤٩: يا بارى البرايا يا زارى الذرارى
• شماره ۸٥٠: آب رخ ما برى و باد شمارى
• شماره ۸٥١: اى دلم بسته ز زلف سيهت زنارى
• شماره ۸٥٢: اى نفس مشک بيز باد بهارى
• شماره ۸٥٣: بخوبى چو يار من نباشد يارى
• شماره ۸٥٤: اى مهر ماه روى ترا زهره مشترى
• شماره ۸٥٥: اى که بر ديده صاحب نظران مى گذرى
• شماره ۸٥٦: گل سورى دگر بجلوه گرى
• شماره ۸٥٧: چو چشم مست تو با خواب مى کند بازى
• شماره ۸٥٨: ميا در قلب عشق ايدل که بازى نيست جانبازى
• شماره ۸٥٩: گرفتمت که بگيرم عنان مرکب تازى
• شماره ۸٦٠: سحر چون باد عيسى دم کند با روح دمسازى
• شماره ۸٦١: اگر تو عشق نبازى بعمر خويش چه نازى
• شماره ۸٦٢: صبح وصل از افق مهر بر آيد روزى
• شماره ۸٦٣: اى آفتاب رويت در اوج دلفروزى
• شماره ۸٦٤: در دلم بود کزين پس ندهم دل بکسى
• شماره ۸٦٥: تو چون قربان نمى گردى کجا همکيش ما باشى
• شماره ۸٦٦: گر بفريب مى کشى ور بعتاب مى کشى
• شماره ۸٦٧: يا حادى النياق قد ذبت فى الفراق
• شماره ۸٦٨: شبست و خلوت و مهتاب و ساغر اى بت ساقى
• شماره ۸٦٩: تشنه ام تا بکى آخر بده آبى ساقى
• شماره ۸٧٠: تبسمت الزهر والمزن باک
• شماره ۸٧١: دلکم برد بغارت ز برم دلبرکى
• شماره ۸٧٢: چون نيست ما را با او وصالى
• شماره ۸٧٣: دوش بر طرف چمن گلبانگ مى زد بلبلى
• شماره ۸٧٤: خوشا شراب محبت ز ساغر ازلى
• شماره ۸٧٥: راه بى پايان عشقت را نيابم منزلى
• شماره ۸٧٦: يا من اليک ميلى قف ساعة قبيلى
• شماره ۸٧٧: يا ملولا عن سلامى انت فى الدنيا مرامى
• شماره ۸٧٨: گر آفتاب نباشد تو ماه چهره تمامى
• شماره ۸٧٩: کس به نيکى نبرد نام من از بدنامى
• شماره ۸٨٠: اى رفته پيش چشمه نوش تو آب مى
• شماره ۸٨١: اى مقيمان درت را عالمى در هر دمى
• شماره ۸٨٢: روى تو گر بديدمى جان بتو بر فشاندمى
• شماره ۸٨٣: حريفان مست و مدهوشند و شادروان خراب از مى
• شماره ۸٨٤: باده گلگون مرا و طلعت سلمى
• شماره ۸٨٥: اى از حياى لعل لبت آب گشته مى
• شماره ۸٨٦: ز تو با بتو راز گويم بزبان بيزبانى
• شماره ۸٨٧: خرامنده سروى به رخ گلستانى
• شماره ۸٨٨: چون ندارى جان معنى معنى جانرا چه دانى
• شماره ۸٨٩: ايا صبا خبرى کن مرا از آن که تو دانى
• شماره ۸٩٠: برو اى باد بهارى بديارى که تو دانى
• شماره ۸٩١: کامت اينست که هر لحظه ز پيشم رانى
• شماره ۸٩٢: به سر ماه فکنده طيلسانى
• شماره ۸٩٣: دلا بر عالم جان زن علم زين دير جسمانى
• شماره ۸٩٤: دى سير برآمد دلم از روز جوانى
• شماره ۸٩٥: گهم رانى و گه دشنام خوانى
• شماره ۸٩٦: چگونه سرو روان گويمت که عين روانى
• شماره ۸٩٧: سقى الله ايام وصل الغوانى
• شماره ۸٩٨: اروض الخلدام مغنى الغوانى
• شماره ۸٩٩: بدينسان که از ما جهانى جهانى
• شماره ١٠٠: نه آخر تو آنى که ما را زيانى
• شماره ۹٠١: مگر بديده مجنون نظر کنى ورنى
• شماره ۹٠٢: در باز جان گر آرزوى جان طلب کنى
• شماره ۹٠٣: اى دل اگر ديو نئى ملک سليمان چکنى
• شماره ۹٠٤: شايد آنزلف شکن بر شکن ار مى شکنى
• شماره ۹٠٥: نه عهد کرده ئى آخر که قصد ما نکنى
• شماره ۹٠٦: مهر سلمى ورزى و دعوى سلمانى کنى
• شماره ۹٠٧: اى لاله زار آتش روى تو آب روى
• شماره ۹٠٨: مستى ز چشم دلکش ميگون يار جوى
• شماره ۹٠٩: اى صبا با بلبل خوشگوى گوى
• شماره ۹١٠: جان پرورم گهى که تو جانان من شوى
• شماره ۹١١: ايکه گوئى کز چه رو سر گشته مى کردى چو گوى
• شماره ۹١٢: چون نئى سر گشته چوگان چو گوى
• شماره ۹١٣: اى سبزه دمانيده بگرد قمر از موى
• شماره ۹١٤: اى ميان تو چو يک موى و دهان يکسر موى
• شماره ۹١٥: اى پيک عاشقان اگر از حالم آگهى
• شماره ۹١٦: اى آينه قدرت بيچون الهى
• شماره ۹١٧: گر تو شيرين شکر لب بشکر خنده در آئى
• شماره ۹١٨: چون پيکر مطبوعت در معنى زيبائى
• شماره ۹١٩: خوشا وقتى که از بستانسرائى
• شماره ۹٢٠: اى سر زلف ترا پيشه سمن فرسائى
• شماره ۹٢١: گفتا تو از کجائى کاشفته مى نمائى
• شماره ۹٢٢: ايکه عنبر ز سر زلف تو دارد بوئى
• شماره ۹٢٣: برخيز که بنشيند فرياد ز هر سوئى
• شماره ۹٢٤: اى ترک پريچهره بدين سلسله موئى
• شماره ۹٢٥: من کيم زارى نزار افتاده ئى
• شماره ۹٢٦: از مشک سوده دام بر آتش نهاده ئى
• شماره ۹٢٧: گرد ماه از مشک چنبر کرده ئى
• شماره ۹٢٨: از لب شيرين چون شکر نبات آورده ئى
• شماره ۹٢٩: اين چه بويست اى صبا از مرغزار آورده ئى
• شماره ۹٣٠: ديشب اى باد صبا گوئى که جائى بوده ئى
• شماره ۹٣١: آتش اندر آب هرگز ديده ئى
• شماره ۹٣٢: دوش پيرى يافتم در گوشه ميخانه ئى

---