شماره ۸۸٢٦: مهست يا رخ آن آفتاب مهر افزاى

غزلستان :: خواجوی کرمانی :: غزلیات

افزودن به مورد علاقه ها
مهست يا رخ آن آفتاب مهر افزاى
شبست يا خم آن طره قمر فرساى
مرا مگوى که دل در کمند او مفکن
بدان نگار پريچهره گو که دل مرباى
چه سود کان مه محمل نشين نمى گويد
که بيش ازين مخروش اى دراى هرزه دراى
مرا بزلف تو رايست از آنکه طوطى را
گمان مبر که بهندوستان نباشد راى
نواى نغمه چنگم چه سود چون همه شب
خيال زلف توام چنگ مى زند در ناى
ببوى زلف سياهت بباد دادم عمر
مرا که گفت که بنشين و باد ميپيماى
اگر چه عمر منى اى شب سيه بگذر
و گر چه جان منى اى مه دو هفته براى
چو روشنست که عمر اين همه نمى پايد
مرا چو عمرعزيزى تو نيز بيش مپاى
خوشا بفصل بهاران فتاده وقت صبوح
نواى پرده سرا در هواى پرده سراى
اگر خروش برآرد چو بلبلان خواجو
چه غم خورد گل سورى ز مرغ نغمه سراى
ز شور شکر شعرم نواى عشق زنند
به بوستان سخن طوطيان شکر خاى



مشاهده برنامه در فروشگاه اپل




نظرات نوشته شده



نظر بدهید