غزلستان :: صائب تبریزی

• شماره ١: که بر بالين من با قامت چالاک مى آيد؟
• شماره ٢: به آسانى به روى زرد ما کى رنگ مى آيد؟
• شماره ٣: نفس از سينه ام از بس به خون آغشته مى آيد
• شماره ٤: از ان گلشن دل گستاخ من گل چيده مى آيد
• شماره ٥: اگر درد مرا زان بى مروت چاره مى آيد
• شماره ٦: بغير از دل مصاف عشق ديگر از که مى آيد؟
• شماره ٧: کدامين آتشين سيما به اين ويرانه مى آيد؟
• شماره ٨: به عشق لاابالى کوه طاقت بر نمى آيد
• شماره ٩: نه بيدردى است گر اشکم به چشم تر نمى آيد
• شماره ١٠: ز آهم نم به چشم چرخ بداختر نمى آيد
• شماره ١١: ز مغز من به صهبا خشکى غم برنمى آيد
• شماره ١٢: مصفا تا نمى گردد، زتن جان بر نمى آيد
• شماره ١٣: خيال او به تدبير از دل من برنمى آيد
• شماره ١٤: زدل کارى که آيد از لب خندان نمى آيد
• شماره ١٥: زانجم نور مه در ديده روزن نمى آيد
• شماره ١٦: به کار سينه صافان ديده روشن نمى آيد
• شماره ١٧: زمن راز دل صدچاک پوشيدن نمى آيد
• شماره ١٨: به خاطر هيچگه آن قامت موزون نمى آيد
• شماره ١٩: زدست خواجه از ابرام زر بيرون نمى آيد
• شماره ٢٠: تمنا از دل اهل هوس بيرون نمى آيد
• شماره ٢١: تمنا از دل اهل هوس بيرون نمى آيد
• شماره ٢٢: نبيند زير پاى خويش، رعنا اين چنين بايد
• شماره ٢٣: زدل رم مى کند، چشم بلاجو اين چنين بايد
• شماره ٢٤: نوا پيوسته در بزم شراب ناب مى بايد
• شماره ٢٥: زسوز عشق داغى بر دل افگار مى بايد
• شماره ٢٦: نکويان را عتاب و لطف با هم يار مى بايد
• شماره ٢٧: قبول عشق سرکش را دل ديوانه مى بايد
• شماره ٢٨: مدام از عشق جوشى در دل بى کينه مى بايد
• شماره ٢٩: مگر زلف سبکسير تو از جولان بياسايد
• شماره ٣٠: دل عاشق کجا از ساغر سرشار بگشايد؟
• شماره ٣١: دل عاشق کى از هر نسخه وصف الحال بگشايد؟
• شماره ٣٢: به هر نامحرمى عاشق لب اظهار نگشايد
• شماره ٣٣: گره تا کى ز ابروى سخن پرداز نگشايد؟
• شماره ٣٤: حواس کم خرد را نفس جاهل کار فرمايد
• شماره ٣٥: مقام بوسه لب زان عارض سيراب مى جويد
• شماره ٣٦: به مى آن کس که کلفت از دل پرشور من شويد
• شماره ٣٧: غبار کلفت از دل ساغر سرشار مى شويد
• شماره ٣٨: زدل زنگ کدورت چشم خونپالا نمى شويد
• شماره ٣٩: صدف گرد يتيمى از رخ گوهر نمى شويد
• شماره ٤٠: که حال دردمندان پيش چشم يار مى گويد؟
• شماره ٤١: دل سودازده در طره دلدار افتاد
• شماره ٤٢: هرکه را چشم بر آن طاق دو ابرو افتاد
• شماره ٤٣: عشق تا هست عنان را به هوس نتوان داد
• شماره ٤٤: آن که از عمر سبکسير وفا مى طلبد
• شماره ٤٥: هرکه از گريه بيدرد اثر مى طلبد
• شماره ٤٦: قطره بيجگرى کز نظر ما افتد
• شماره ٤٧: نوبت عقده گشايى چو به ما مى افتد
• شماره ٤٨: دل ارباب تنعم ز نوا مى افتد
• شماره ٤٩: هرکجا پرتو جانانه ما مى افتد
• شماره ٥٠: کور باد آن که ز روى تو نظر مى پيچد
• شماره ٥١: يوسفى نيست دل خوش که هويدا گردد
• شماره ٥٢: زهر، ترياق به اکسير مدارا گردد
• شماره ٥٣: نفس از توبه صادق دم عيسى گردد
• شماره ٥٤: جوهر مى ز رگ ابر مثنى گردد
• شماره ٥٥: پنبه گوشم اگر پنبه مينا گردد
• شماره ٥٦: آب خوب است لب خشکى ازو تر گردد
• شماره ٥٧: سخن عشق محال است مکرر گردد
• شماره ٥٨: حسن در هر نگهى عالم ديگر گردد
• شماره ٥٩: هرکه باريک شد از فکر، سخنور گردد
• شماره ٦٠: نيست ممکن که دل ما ز وفا برگردد
• شماره ٦١: چه بهشتى است که يارم ز سفر برگردد
• شماره ٦٢: که گمان داشت ز خط حسن تو زايل گردد؟
• شماره ٦٣: که گمان داشت ز خط حسن تو زايل گردد؟
• شماره ٦٤: در واکرده، در بسته ز دربان گردد
• شماره ٦٥: خواب هرکس ز خيال تو پريشان گردد
• شماره ٦٦: دل ما کى تهى از درد به افغان گردد؟
• شماره ٦٧: چشم شوخ تو چو بر همزن مژگان گردد
• شماره ٦٨: نخل قد تو به باغى که خرامان گردد
• شماره ٦٩: سر شوريده ز تسليم به سامان گردد
• شماره ٧٠: نفس سرکش چه خيال است به فرمان گردد؟
• شماره ٧١: چون ز مى صفحه رخسار تو گلگون گردد
• شماره ٧٢: گر چنين خون دل ازان طره مشکين گردد
• شماره ٧٣: گر چنين خون دل ازان طره مشکين گردد
• شماره ٧٤: منحرف از نگه آن قبله ابرو گردد
• شماره ٧٥: از نظر بازى من چشم سخنگو گردد
• شماره ٧٦: وقت ارباب دل آشفته به مويى گردد
• شماره ٧٧: عقده چون وقت رسد عقده گشا مى گردد
• شماره ٧٨: هرکه تسليم به فرمان قضا مى گردد
• شماره ٧٩: دولت حسن ز خط زير و زبر مى گردد
• شماره ٨٠: دل هرکس که مقيد به هوس مى گردد
• شماره ٨١: سر ارباب جدل خرج زبان مى گردد
• شماره ٨٢: راست آزرده کى از زخم زبان مى گردد؟
• شماره ٨٣: ديدنت باعث سرسبزى جان مى گردد
• شماره ٨٤: آدمى پير چو شد حرص جوان مى گردد
• شماره ٨٥: اشک دريادل ما گرد جهان مى گردد
• شماره ٨٦: صبر در عشق ز دلها سفرى مى گردد
• شماره ٨٧: کوه در باديه شوق کمر مى بندد
• شماره ٨٨: غنچه باغ حيا سر به گريبان خندد
• شماره ٨٩: دل سنگين ترا هر که به انصاف آرد
• شماره ٩٠: کلفت از سينه مى ناب برون مى آرد
• شماره ٩١: تيغ سيراب تو فيض دم عيسى دارد
• شماره ٩٢: چهره ات رنگ ز گلدسته مينا دارد
• شماره ٩٣: دل آسوده طمع هر که ز دنيا دارد
• شماره ٩٤: مى در آن لعل گهربار تماشا دارد
• شماره ٩٥: عاشق از طعنه اغيار چه پروا دارد؟
• شماره ٩٦: از ترشرويى ما خاک چه پروا دارد؟
• شماره ٩٧: آه عشاق سينه روز اثرها دارد
• شماره ٩٨: چشم پرکار تو در پرده بيانها دارد
• شماره ٩٩: مرهم زخم مرا شور محبت دارد
• شماره ١٠٠: سالک از منزل نزديک شکايت دارد
• شماره ١٠١: شوق من سرکشى از زلف معنبر دارد
• شماره ١٠٢: سخنى کز دل بيتاب بود پردارد
• شماره ١٠٣: عشق صد لخت جگر بر مژه تر دارد
• شماره ١٠٤: مى کجا مهر حجاب از لب ما بردارد؟
• شماره ١٠٥: حسن در خانه زين جلوه ديگر دارد
• شماره ١٠٦: رهرو عشق کى انديشه منزل دارد؟
• شماره ١٠٧: خصم را عقل مقيد به تحمل دارد
• شماره ١٠٨: در خور مزد فلک کار به آدم دارد
• شماره ١٠٩: بحر هر چند به بر همچو حبابم دارد
• شماره ١١٠: دل عاشق چه غم از شورش دوران دارد؟
• شماره ١١١: رهرو عشق چه پرواى مغيلان دارد؟
• شماره ١١٢: مرکز از دايره انگشتر فرمان دارد
• شماره ١١٣: سالک اميد نجات از دل روشن دارد
• شماره ١١٤: از بتان شسته عذارى که حجابى دارد
• شماره ١١٥: لب لعل تو اگر جام شرابى دارد
• شماره ١١٦: هر که چون زانوى خود آينه دارى دارد
• شماره ١١٧: هر که رخساره آيينه گدازى دارد
• شماره ١١٨: حسن نو خط تو سرمايه نازى دارد
• شماره ١١٩: گوشه گيرى که لب نان حلالى دارد
• شماره ١٢٠: هر کف خاک ز احسان تو جانى دارد
• شماره ١٢١: نرگس از دور به آن چشم نگاهى دارد
• شماره ١٢٢: ذره ام چشم به خورشيد لقايى دارد
• شماره ١٢٣: جام مى چهره انديشه نمايى دارد
• شماره ١٢٤: دل آگاه ز تن فکر رهايى دارد
• شماره ١٢٥: پاس اندوه دل تنگ نگه مى دارد
• شماره ١٢٦: نه همين فکر مرا روز به من نگذارد
• شماره ١٢٧: دل و دين و خرد و هوش مرا صهبا برد
• شماره ١٢٨: سرو را شيوه رفتار تو از جا ببرد
• شماره ١٢٩: دل محال است ز ما عشوه دنيا ببرد
• شماره ١٣٠: هر که آيينه به روشنگر ساغر ببرد
• شماره ١٣١: چشم شوخ تو محال است که خوابش ببرد
• شماره ١٣٢: هر که چون غنچه سر خود به گريبان نبرد
• شماره ١٣٣: جان کس از ديدن آن سيب زنخدان نبرد
• شماره ١٣٤: از سرى جوى سعادت که ز دولت گذرد
• شماره ١٣٥: زخم عشاق محال است ز خنجر گذرد
• شماره ١٣٦: چه عجب تير خدنگ تو گر از دل گذرد؟
• شماره ١٣٧: هر کجا قصه آن طره و کاکل گذرد
• شماره ١٣٨: کلفت از مردم آزاده شتابان گذرد
• شماره ١٣٩: روز و شب بر من مهجور به تلخى گذرد
• شماره ١٤٠: پاى بر چرخ نهد هر که ز سر مى گذرد
• شماره ١٤١: روزگار طرب و نوبت غم مى گذرد
• شماره ١٤٢: از ميان تيغ برآورد که زمان مى گذرد
• شماره ١٤٣: کعبه از کوى تو لبيک زنان مى گذرد
• شماره ١٤٤: غنچه راز مرا آه به ناخن وا کرد
• شماره ١٤٥: دولت از ديده بيدار طلب بايد کرد
• شماره ١٤٦: خويش را پيشتر از مرگ خبر بايد کرد
• شماره ١٤٧: اى دل از دشمن خاموش حذر بايد کرد
• شماره ١٤٨: نوبهارست سرانجام زرى بايد کرد
• شماره ١٤٩: دل چون آينه را تار نمى بايد کرد
• شماره ١٥٠: روى آيينه دل تار نمى بايد کرد
• شماره ١٥١: خنده چون کبک به آواز نمى بايد کرد
• شماره ١٥٢: رو نهان از دل بى کينه نمى بايد کرد
• شماره ١٥٣: رخنه هايى که مرا در جگر آن مژگان کرد
• شماره ١٥٤: حسن روزى که صف آرايى آن مژگان کرد
• شماره ١٥٥: از تپش منع دل بى سر و پا نتوان کرد
• شماره ١٥٦: قطع اميد ازان موى کمر نتوان کرد
• شماره ١٥٧: بيش ازين پيروى حرص و هوس نتوان کرد
• شماره ١٥٨: دعوى بوسه به آن غنچه دهن نتوان کرد
• شماره ١٥٩: تا حيا قطع نظر زان گل رخسار نکرد
• شماره ١٦٠: برق را در نظر آور به خس و خار چه کرد
• شماره ١٦١: سيل را در نظر آور که به ويرانه چه کرد
• شماره ١٦٢: سير حسن خود اگر در دل ما خواهى کرد
• شماره ١٦٣: آن که منع من مخمور ز صهبا مى کرد
• شماره ١٦٤: از دو عالم دل اگر رو به سويدا مى کرد
• شماره ١٦٥: بى تو گر شاخ گلى ديده تماشا مى کرد
• شماره ١٦٦: حسن آن روز که آيينه مصفا مى کرد
• شماره ١٦٧: در چمن جلوه گر آن قامت رعنا مى کرد
• شماره ١٦٨: خضر اگر چاشنى تيغ شهادت مى کرد
• شماره ١٦٩: از خموشى دل روشن گهران آب خورد
• شماره ١٧٠: چند دل خون خود از دورى احباب خورد؟
• شماره ١٧١: اوست عاقل که درين غمکده صهبا نخورد
• شماره ١٧٢: جان ما تاب زهر زلف پريشان نخورد
• شماره ١٧٣: شعله شوق اگر در دل خارا گيرد
• شماره ١٧٤: زاهد خشک ز ميخانه چه لذت گيرد؟
• شماره ١٧٥: هر که در وقت جوانى ره طاعت گيرد
• شماره ١٧٦: اگر آن غنچه دهن مهر ز لب برگيرد
• شماره ١٧٧: چه تمتع ز لبش ديده حيران گيرد؟
• شماره ١٧٨: کيست دست من آزاده ز ياران گيرد؟
• شماره ١٧٩: تا دلى از کف ارباب وفا مى گيرد
• شماره ١٨٠: شد فنا هر که سر از تيغ شهادت وا زد
• شماره ١٨١: قدم از صدق درين مرحله مى بايد زد
• شماره ١٨٢: عشق اول به دل سوخته آدم زد
• شماره ١٨٣: قطره آن کس که پى آب به ظلمت مى زد
• شماره ١٨٤: هرکه در دامن ارباب نظر دست نزد
• شماره ١٨٥: چه عجب دل اگر از شوق جگر مى بازد؟
• شماره ١٨٦: نيست ممکن دل آشفته به سر پردازد
• شماره ١٨٧: عاشق محو به دلدار نمى پردازد
• شماره ١٨٨: گوهر عکس لبش گر به شراب اندازد
• شماره ١٨٩: باد اگر پرده ز رخساره يار اندازد
• شماره ١٩٠: بر ز نخدان تو هرکس که نگاه اندازد
• شماره ١٩١: اشک را ديده من گوهر غلطان سازد
• شماره ١٩٢: زهر را صبر جوانمرد شکر مى سازد
• شماره ١٩٣: صبر را زمزمه من سفرى مى سازد
• شماره ١٩٤: سينه را تيره هوا و هوسى مى سازد
• شماره ١٩٥: چه ميان است که دايم چو دل من لرزد
• شماره ١٩٦: پير بر زندگى افزون ز جوان مى لرزد
• شماره ١٩٧: در حريمى که گل روى اياغ افروزد
• شماره ١٩٨: عشق در سينه خس و خار تمنا سوزد
• شماره ١٩٩: اشک گرمم جگر وادى محشر سوزد
• شماره ٢٠٠: پايم از گرمى رفتار چنان مى سوزد
• شماره ٢٠١: هر که زشت است همان زشت به عقبى خيزد
• شماره ٢٠٢: دل اگر از سر اخلاص ز جا برخيزد
• شماره ٢٠٣: چون خط از چهره آن ماه لقا برخيزد
• شماره ٢٠٤: در گنه اشک ندامت ز جگر برخيزد
• شماره ٢٠٥: منعم از خواب عدم تيره روان برخيزد
• شماره ٢٠٦: نه ز مى خوردن ما شور و شرى برخيزد
• شماره ٢٠٧: خط سبزى که ز پشت لب جانان خيزد
• شماره ٢٠٨: گريه ابرى است که از دامن دل مى خيزد
• شماره ٢٠٩: زنگ غفلت ز دل من نگران مى خيزد
• شماره ٢١٠: من که دارم که گلم بر سر بالين ريزد؟
• شماره ٢١١: عشق در پاى گلى رنگ وفا مى ريزد
• شماره ٢١٢: زين سعادت که ز بال و پر ما مى ريزد
• شماره ٢١٣: صبر هر چند به دل رنگ حضر مى ريزد
• شماره ٢١٤: محو ديدار تو راحت ز الم نشناسد
• شماره ٢١٥: چه خيال است به تيغش دل بيتاب رسد؟
• شماره ٢١٦: تا کيم نوحه به گوش از دل ناشاد رسد؟
• شماره ٢١٧: کوهکن کيست به گرد من شيدا برسد؟
• شماره ٢١٨: جذبه شوق اگر از جانب کنعان نرسد
• شماره ٢١٩: دل به مطلب اگر از راه تپيدن نرسد
• شماره ٢٢٠: چشم عاشق پى جانان به پريدن نرسد
• شماره ٢٢١: بى تب و تاب به مخمور شرابى نرسد
• شماره ٢٢٢: دل تهى ناشده از خويش به جايى نرسد
• شماره ٢٢٣: پيش مژگان درازت که هدف خواهد شد؟
• شماره ٢٢٤: خط شبرنگ ز روى تو عيان خواهد شد
• شماره ٢٢٥: خارج از پرده آهنگ نمى بايد شد
• شماره ٢٢٦: هر که ايام خط از سيمبران غافل شد
• شماره ٢٢٧: جگر پاره اگر مايده خوانم شد
• شماره ٢٢٨: لوح محفوظ شد آن ديده که حيران تو شد
• شماره ٢٢٩: بيت معمور شد آن خانه که ويران تو شد
• شماره ٢٣٠: اگر آن غمزه خونريز مصور مى شد
• شماره ٢٣١: پير گرديدى و کشت املت زرد نشد
• شماره ٢٣٢: صاف با ما دل آن شعله بيباک نشد
• شماره ٢٣٣: عاشقان را چه غم از سلسله پا باشد؟
• شماره ٢٣٤: چند جان سختى ما سنگ ره ما باشد؟
• شماره ٢٣٥: ساقى بزم اگر آن دلبر رعنا باشد
• شماره ٢٣٦: شمع با مضطرب از دست حمايت باشد
• شماره ٢٣٧: قبله زن صفتان آينه زر باشد
• شماره ٢٣٨: چشم ناقص گهران بر زر و زيور باشد
• شماره ٢٣٩: پادشاهى نه به سيم و زر و گوهر باشد
• شماره ٢٤٠: دايم از فکر سفر پير مشوش باشد
• شماره ٢٤١: من و راهى که ز سر سنگ نشانش باشد
• شماره ٢٤٢: نيست در دست مرا غير دعا، خوش باشد
• شماره ٢٤٣: دل ازان دورتر افتاده که واصل باشد
• شماره ٢٤٤: گر صفاى حرم کعبه ز زمزم باشد
• شماره ٢٤٥: نقد روشن گهران در گره غم باشد
• شماره ٢٤٦: نقد جان را لب خاموش نگهبان باشد
• شماره ٢٤٧: نمک صبح در آن است که خندان باشد
• شماره ٢٤٨: حجت زنده دلى ديده گريان باشد
• شماره ٢٤٩: آسمان ساغرى از محفل مردان باشد
• شماره ٢٥٠: آتش قافله ما دل روشن باشد
• شماره ٢٥١: بيخودى بال و پر روح گشودن باشد
• شماره ٢٥٢: زردى روى من از باده کشيدن باشد
• شماره ٢٥٣: داغ هر لاله که بر سينه هامون باشد
• شماره ٢٥٤: چشم بيدار چراغ سر بالين باشد
• شماره ٢٥٥: هرکه را چشم بر آن گوشه ابرو باشد
• شماره ٢٥٦: نيستم گل که مرا برگ نثارى باشد
• شماره ٢٥٧: گرچه آن سرو روان در همه جا مى باشد
• شماره ٢٥٨: کى دل سالک سرگشته بجا مى باشد؟
• شماره ٢٥٩: ظاهر و باطن مردان به صفا مى باشد
• شماره ٢٦٠: پيچ و خم لازمه رشته جان مى باشد
• شماره ٢٦١: ديده زنده دلان اشک فشان مى باشد
• شماره ٢٦٢: شکوه اهل دل از خلق نهان مى باشد
• شماره ٢٦٣: دل سودازدگان گوشه نشين مى باشد
• شماره ٢٦٤: دل پيران کهنسال غمين مى باشد
• شماره ٢٦٥: چهره زرد، مرا ساغر زر مى بخشد
• شماره ٢٦٦: جذبه اى کو که مرا جانب دلدار کشد؟
• شماره ٢٦٧: دل چسان دست ازان طره طرار کشد؟
• شماره ٢٦٨: چند چون طفل ز انگشت کسى شير کشد؟
• شماره ٢٦٩: کى ز تن کار دل خسته به آرام کشد؟
• شماره ٢٧٠: هرکه اينجا ز جگر آه ندامت نکشد
• شماره ٢٧١: سر آزاده ما منت افسر نکشد
• شماره ٢٧٢: عاشقان را دم تسليم نفس مى رقصد
• شماره ٢٧٣: تا مرا در نظر آن حسن خداداد آمد
• شماره ٢٧٤: ديگر از پرده برون نغمه طنبور آمد
• شماره ٢٧٥: از قضا چشم سياه تو به يادم آمد
• شماره ٢٧٦: به لبم بى تو چنان تند نفس مى آمد
• شماره ٢٧٧: شوق من قاصد بيدرد کجا مى داند؟
• شماره ٢٧٨: دلش از گريه من رنگ نمى گرداند
• شماره ٢٧٩: خويش را گر ز خور و خواب توانى گذراند
• شماره ٢٨٠: نه زر و سيم و نه لعل و نه گهر خواهد ماند
• شماره ٢٨١: حسرت عمر، مرا در دل افگار بماند
• شماره ٢٨٢: چهره ات شمع فروزان شده را مى ماند
• شماره ٢٨٣: نه زر و سيم و نه باغ و نه دکان مى ماند
• شماره ٢٨٤: عارفانى که به تسليم و رضا ساخته اند
• شماره ٢٨٥: در لب يار نهان عيش جهان ساخته اند
• شماره ٢٨٦: عاشقان زان لب شيرين به سخن ساخته اند
• شماره ٢٨٧: محض حرف است که او را دهنى ساخته اند
• شماره ٢٨٨: هر گروهى به دليل دگر آويخته اند
• شماره ٢٨٩: عارفانى که ازين رشته سرى يافته اند
• شماره ٢٩٠: عاقلانى که ز زنجير تو سر وا زده اند
• شماره ٢٩١: تا به تعظيم نهال تو ز جا برجستند
• شماره ٢٩٢: دردمندان که به ناخن جگر خود خستند
• شماره ٢٩٣: بال پرواز خود آن مردم غافل بستند
• شماره ٢٩٤: کيستند اهل جهان، بى سر و سامانى چند
• شماره ٢٩٥: ما به ساقى و حريفان به شراب افتادند
• شماره ٢٩٦: گر به شاهان جهان مسند عزت دادند
• شماره ٢٩٧: قسمتى در خور هرکس چو ز اول دادند
• شماره ٢٩٨: با لب تشنه جگر سر به سرابم دادند
• شماره ٢٩٩: داروى بيهشى از جام صفاتم دادند
• شماره ٣٠٠: قدرت حرف گرفتند و زبانم دادند
• شماره ٣٠١: بى سخن غنچه لبان مست مدامم کردند
• شماره ٣٠٢: از لب خشک مهيا لب نانم کردند
• شماره ٣٠٣: غنچه هايى که درين سبز چمن خنده زدند
• شماره ٣٠٤: سالکانى که قدم در ره جانانه زدند
• شماره ٣٠٥: نغمه عشق به گوش من ديوانه زدند
• شماره ٣٠٦: تا تو بى پرده شدى لاله رخان خوار شدند
• شماره ٣٠٧: اهل معنى به سخن بلبل بستان خودند
• شماره ٣٠٨: روشنائى که درين دايره صاحب ديدند
• شماره ٣٠٩: به کمان پشت و به شمشير دهن بخشيدند
• شماره ٣١٠: نه همين اهل خرد آينه اسرارند
• شماره ٣١١: نه غم خار و نه انديشه خارا دارند
• شماره ٣١٢: همه از تاب کمر در خم ايمان دارند
• شماره ٣١٣: عشرت روى زمين بى سر و پايان دارند
• شماره ٣١٤: شيشه هايى که درستى ز شکستن دارند
• شماره ٣١٥: گوشه گيران که ز ايام کنارى دارند
• شماره ٣١٦: حال من از نظر يار نهان مى دارند
• شماره ٣١٧: بد درونان که به هموارى ظاهر سمرند
• شماره ٣١٨: خاک شو تا ز بهارت به گل تر گيرند
• شماره ٣١٩: مهر را سوختگان بوته خارى گيرند
• شماره ٣٢٠: روشنانى که ز خورشيد نظر مى گيرند
• شماره ٣٢١: عاشقانى که به تسليم و رضا مى باشند
• شماره ٣٢٢: جرم يوسف به چه تقريب عزيزان بخشند؟
• شماره ٣٢٣: ساده لوحان که مى از خم به مدارا نوشند
• شماره ٣٢٤: غافلان رطل گران را به دو دم مى نوشند
• شماره ٣٢٥: چون نفس زير فلک دل به هوس راست کند؟
• شماره ٣٢٦: ساقى از جامى اگر خاطر ما شاد کند
• شماره ٣٢٧: فتنه را چشم سيه مست تو هشيار کند
• شماره ٣٢٨: خط شبرنگ چه با آن رخ پرنور کند؟
• شماره ٣٢٩: چشم خود خواجه اگر سير به تدبير کند
• شماره ٣٣٠: هر دلى را که محبت صدف راز کند
• شماره ٣٣١: در صدف چشم محال است گهر باز کند
• شماره ٣٣٢: آتش خشم به ياقوت مدارا چه کند؟
• شماره ٣٣٣: داغ با سينه ارباب محبت چه کند؟
• شماره ٣٣٤: دل نازک به زبان بازى مژگان چه کند؟
• شماره ٣٣٥: خرمن صبر به اين برق عنانان چه کند؟
• شماره ٣٣٦: سالکان را ز جهان عشق تو بيگانه کند
• شماره ٣٣٧: رفع دلتنگى من نشأه صهبا نکند
• شماره ٣٣٨: مکث لب تشنه ديدار به جنت نکند
• شماره ٣٣٩: غم محال است که تدبير دل من نکند
• شماره ٣٤٠: چرخ هرچند دل اهل هنر را شکند
• شماره ٣٤١: دست تاک از اثر نشأه صهباست بلند
• شماره ٣٤٢: رتبه خط تو بالغ نظران مى دانند
• شماره ٣٤٣: ياد رويش نه چراغى است که خاموش کنند
• شماره ٣٤٤: درد را سوختگان تو به درمان ندهند
• شماره ٣٤٥: کاهلانى که درين ره به هوس مى آيند
• شماره ٣٤٦: چه بهشتى است که آن بند قبا بگشايند
• شماره ٣٤٧: دانه از سينه خود مرغ نظر مى چيند
• شماره ٣٤٨: هرچه دريافت کليم از نظر بينا بود
• شماره ٣٤٩: هرکه خامش شود از حادثه آزاد بود
• شماره ٣٥٠: دل اهل نظر آن به که گرفتار بود
• شماره ٣٥١: تا به کى مردم چشمم هدف خار بود؟
• شماره ٣٥٢: عشق لب تشنه بدمستى اظهار بود
• شماره ٣٥٣: تا خيال لب لعل تو مرا در سر بود
• شماره ٣٥٤: دار هر چند به ظاهر ز ثمر عور بود
• شماره ٣٥٥: چشمه زمزم ما تيغ تو بيباک بود
• شماره ٣٥٦: دانه خال تو روزى که مرا در دل بود
• شماره ٣٥٧: مى روشن گهران چهره گلفام بود
• شماره ٣٥٨: دست و دامن چه سزاوار عطاى تو بود؟
• شماره ٣٥٩: تا حيا سرمه کش نرگس جادوى تو بود
• شماره ٣٦٠: ياد آن عهد که دل در خم گيسوى تو بود
• شماره ٣٦١: حاصل عمر زخود بيخبران آه بود
• شماره ٣٦٢: هرچه ديديم درين باغ، نديدن به بود
• شماره ٣٦٣: خانه دل به صفا از نظر بسته بود
• شماره ٣٦٤: باغ در بسته ما ديده پوشيده بود
• شماره ٣٦٥: لب لعل تو همان تلخ زبان است که بود
• شماره ٣٦٦: دل خالى ز هوس خلوت جانانه بود
• شماره ٣٦٧: شب که روى تو ز مى در عرق افشانى بود
• شماره ٣٦٨: دل ديوانه من قابل زنجير نبود
• شماره ٣٦٩: باشد ايمن ز زوال آن که کمالش نبود
• شماره ٣٧٠: باد را راه در آن طره پيچان نبود
• شماره ٣٧١: مکن از بخت شکايت که وبالش مى بود
• شماره ٣٧٢: در خيالم اگر آن زلف پريشان مى بود
• شماره ٣٧٣: نيست غير از دل خود روزى مهمان وجود
• شماره ٣٧٤: مى شود آب روان چون به رگ تاک رود
• شماره ٣٧٥: ياد آن جلوه مستانه کى از دل برود؟
• شماره ٣٧٦: هرکه پوشد نظر از کام به منزل برود
• شماره ٣٧٧: دل آگاه به هر شورشى از جا نرود
• شماره ٣٧٨: عارف از راه به سجاده تقوى نرود
• شماره ٣٧٩: پند ناصح به جنون من افگار افزود
• شماره ٣٨٠: رفت در خلوت مينا گل و بلبل آسود
• شماره ٣٨١: جگر تشنه محال است که سيراب شود
• شماره ٣٨٢: از ملامت دل روشن گهران شاد شود
• شماره ٣٨٣: طايرى را که به دام تو گرفتار شود
• شماره ٣٨٤: گل رخسار تو هرجا که نمودار شود
• شماره ٣٨٥: کل به خون غوطه خورد جزو چو افگار شود
• شماره ٣٨٦: چه بهشتى است که دستم کمر يار شود
• شماره ٣٨٧: کى بود دل به سر کوى تو سيار شود؟
• شماره ٣٨٨: نيست ممکن دل ازان جان جهان سير شود
• شماره ٣٨٩: شوق را صبر محال است عنانگير شود
• شماره ٣٩٠: از رياضت دل اگر آينه پرداز شود
• شماره ٣٩١: خط ازان صفحه رخسار سخنساز شود
• شماره ٣٩٢: گل بى خار درين غمکده کم سبز شود
• شماره ٣٩٣: گوهرى نيست سخنهاش که از گوش شود
• شماره ٣٩٤: از نظر دورکى آن خط بناگوش شود؟
• شماره ٣٩٥: باده در شيشه و پيمانه من سنگ شود
• شماره ٣٩٦: حرص را تشنگى افزون به زر و مال شود
• شماره ٣٩٧: باده کو تا به من آن تلخ زبان رام شود؟
• شماره ٣٩٨: اگر از همسفران پيشتر افتم چه شود؟
• شماره ٣٩٩: گر ز رخسار شوى باغ و بهارم چه شود؟
• شماره ٤٠٠: در سر زلف تو مجنون دل فرزانه شود
• شماره ٤٠١: راه مقصود طى از آبله پا نشود
• شماره ٤٠٢: مانع شور جنون سلسله پا نشود
• شماره ٤٠٣: چهره شوخ به يک رنگ مصور نشود
• شماره ٤٠٤: چون ز خط صفحه رخسار تو ضايع نشود؟
• شماره ٤٠٥: دل عاشق تهى از اشک دمادم نشود
• شماره ٤٠٦: عشق را پرده ناموس نگهبان نشود
• شماره ٤٠٧: سر آشفته ز دستار بسامان نشود
• شماره ٤٠٨: حسن را حلقه خط مانع رفتن نشود
• شماره ٤٠٩: به سخن دعوى بى اصل مبرهن نشود
• شماره ٤١٠: مانع گرمروان ساعت سنگين نشود
• شماره ٤١١: تن حجاب سفر جان هوايى نشود
• شماره ٤١٢: هرکه گفتار صواب از سر غفلت شنود
• شماره ٤١٣: عاشق دلشده هرچند که آواز دهد
• شماره ٤١٤: دل ما سلطنت فقر به سامان ندهد
• شماره ٤١٥: حسن از ديدن خود بر سر بيداد آيد
• شماره ٤١٦: بس که در سينه من تير پى تير آيد
• شماره ٤١٧: بر سر حرف، گر آن چشم فسون ساز آيد
• شماره ٤١٨: بى خبر از در من يار مگر باز آيد
• شماره ٤١٩: چشم دارم که مه نو سفرم باز آيد
• شماره ٤٢٠: چون قلم بر سر غمنامه هجران آيد
• شماره ٤٢١: بوى دل از نفس باد صبا مى آيد
• شماره ٤٢٢: حسن در پرده نيرنگ چرا مى آيد؟
• شماره ٤٢٣: به کف شعله اگر نقد شرر مى آيد
• شماره ٤٢٤: سرخوش از صحبت ارباب هوس مى آيد
• شماره ٤٢٥: چشم آيينه گر از خواب بهم مى آيد
• شماره ٤٢٦: از لب خلق دم باد خزان مى آيد
• شماره ٤٢٧: خانه بر دوش غريبى ز وطن مى آيد
• شماره ٤٢٨: کلکم از سير بدخشان سخن مى آيد
• شماره ٤٢٩: دلبرى از خم گيسوى سخن مى آيد
• شماره ٤٣٠: گر خس و خار ز گرداب برون مى آيد
• شماره ٤٣١: ناله اى کز دل بيدرد برون مى آيد
• شماره ٤٣٢: اگر از سنگ رگ سنگ برون مى آيد
• شماره ٤٣٣: خط ز خال لب جانانه برون مى آيد
• شماره ٤٣٤: دعوى عشق ز هر بوالهوسى مى آيد
• شماره ٤٣٥: آب در ديده پيمانه مى مى آيد
• شماره ٤٣٦: چشم پرحرف و لب بوسه ربا مى بايد
• شماره ٤٣٧: هر طرف لاله رخى هست، نظر مى بايد
• شماره ٤٣٨: سرو بستان حيا غنچه جبين مى بايد
• شماره ٤٣٩: عاشق آزرده و محزون و غمين مى بايد
• شماره ٤٤٠: از تماشا دل افسرده ما نگشايد
• شماره ٤٤١: تا به مژگان نرسد اشک، نظر نگشايد
• شماره ٤٤٢: بس که بيمارى عشقم به رگ جان پيچيد
• شماره ٤٤٣: شوقم از نامه به وصل تو فزونتر گرديد
• شماره ٤٤٤: نه همين دل ز سر زلف تو مفتون گرديد
• شماره ٤٤٥: درد مى را به من خاک نشين بگذاريد
• شماره ٤٤٦: لاله از رشک رخت خون جگر مى گريد
• شماره ٤٤٧: چه عجب گر ز بهاران به نوايى نرسيد
• شماره ٤٤٨: در جهان کس مى عشرت نتوانست کشيد
• شماره ٤٤٩: تا نهال تو قدر از گلشن تقدير کشيد
• شماره ٤٥٠: از دل خونشده هرکس که شرابى نکشيد
• شماره ٤٥١: حسن آن روز که تشريف حيا مى پوشيد
• شماره ٤٥٢: پنبه نبود که شد از سينه افگار سفيد
• شماره ٤٥٣: مى خلد بيشتر از تير به دل موى سفيد
• شماره ٤٥٤: هرکه آسودگى از عالم امکان جويد
• شماره ٤٥٥: غير کى پيش تو پيغام مرا مى گويد؟
• شماره ٤٥٦: دست اسباب بگيريد و به سيلاب دهيد
• شماره ٤٥٧: خوش بهارى است حريفان نظرى بگشاييد
• شماره ٤٥٨: خوشا کسى که دل خود به چشم مست تو داد
• شماره ٤٥٩: بر آن سرم که بشويم ز ديده نقش سواد
• شماره ٤٦٠: ز چشم بد رخ خوب ترا گزند مباد
• شماره ٤٦١: گل عذار تو از درد نيمرنگ مباد!
• شماره ٤٦٢: به دور لعل تو ياقوت از آب و رنگ افتاد
• شماره ٤٦٣: ز روى خشت خم از جوش باده جام افتاد
• شماره ٤٦٤: به دست ابروى او چون قضا کمان مى داد
• شماره ٤٦٥: من آن نيم که ز درد گران کنم فرياد
• شماره ٤٦٦: گذشت از نظرم يار سرگران فرياد
• شماره ٤٦٧: فروغ گوهر دل از سر زبان تابد
• شماره ٤٦٨: مرا به هر مژه اى اشک بى اثر چسبد
• شماره ٤٦٩: به درد و داغ دل بيقرار مى چسبد
• شماره ٤٧٠: قبا ز شرم بر آن سيمتن نمى چسبد
• شماره ٤٧١: نه موج از دل دريا کرانه مى طلبد
• شماره ٤٧٢: شبى ستاره دولت به بام ما افتد
• شماره ٤٧٣: اگر نقاب ازان روى دلپسند افتد
• شماره ٤٧٤: زخ تو از نگه گرم خوش جلا گردد
• شماره ٤٧٥: ز درد و داغ دل تيره خوش جلا گردد
• شماره ٤٧٦: دل از سفر ز بد و نيک باخبر گردد
• شماره ٤٧٧: ز مى فروغ لب يار بيشتر گردد
• شماره ٤٧٨: ز درد و داغ، دل تيره ديده ور گردد
• شماره ٤٧٩: ز چهره تو نگه داغدار برگردد
• شماره ٤٨٠: تو سعى کن که دلت ساده از رقم گردد
• شماره ٤٨١: نسيم گل ز سبکروحيم گران گردد
• شماره ٤٨٢: ز کاهلى به نظرها جوان گران گردد
• شماره ٤٨٣: ملايمت سپر خصم تندخو گردد
• شماره ٤٨٤: ملايمت سپر خصم تندخو گردد
• شماره ٤٨٥: ز چهره تو نظرها پرآب مى گردد
• شماره ٤٨٦: حجاب پرده چشم پرآب مى گردد
• شماره ٤٨٧: خوشا سعادت آن دل که آب مى گردد
• شماره ٤٨٨: گل عذار تو بى آب و تاب مى گردد
• شماره ٤٨٩: به ديده آب اگر از آفتاب مى گردد
• شماره ٤٩٠: به ديده آب اگر از آفتاب مى گردد
• شماره ٤٩١: کجا حريص ملول از گزند مى گردد؟
• شماره ٤٩٢: سخن ز لعل لبت آبدار مى گردد
• شماره ٤٩٣: فلک ز لنگر من باوقار مى گردد
• شماره ٤٩٤: مرا دل از قد خم زنگ ناک مى گردد
• شماره ٤٩٥: اگر بهانه طفلان تمام مى گردد
• شماره ٤٩٦: ز باده چشم تو ظالم رحيم مى گردد
• شماره ٤٩٧: سرى که در ره او بى کلاه مى گردد
• شماره ٤٩٨: ز نوبهار کجا گل شکفته مى گردد؟
• شماره ٤٩٩: زمانه ساز به رنگ زمانه مى گردد
• شماره ٥٠٠: ملال در دل بى مدعا نمى گردد
• شماره ٥٠١: ز مى پرستى خود لاله برنمى گردد
• شماره ٥٠٢: دل رميده ملول از سفر نمى گردد
• شماره ٥٠٣: نصيب خلق زياد از نعم نمى گردد
• شماره ٥٠٤: نمرده، عمر کسى جاودان نمى گردد
• شماره ٥٠٥: جهان حيات کسى را ضمان نمى گردد
• شماره ٥٠٦: بغير اشک که راه نگاه من بندد
• شماره ٥٠٧: ز شکوه گر لبم آن گلعذار مى بندد
• شماره ٥٠٨: زبان شکوه ما لعل يار مى بندد
• شماره ٥٠٩: کسى که عيب ترا پيش چشم بنگارد
• شماره ٥١٠: ترا کسى که به گلگشت بوستان آرد
• شماره ٥١١: جز آن دهن که ازو خنده سر برون آرد
• شماره ٥١٢: چه غم ز خاطر ما ديدنى برون آرد؟
• شماره ٥١٣: فروغ ذره به چشم من آب مى آرد
• شماره ٥١٤: نظاره لب ميگون خمار مى آرد
• شماره ٥١٥: چه نکهت است که باد بهار مى آرد؟
• شماره ٥١٦: کجا به حال مرا چاره ساز مى آرد؟
• شماره ٥١٧: نشاط عالم فانى ملال مى آرد
• شماره ٥١٨: جواب نامه ما را صبا نمى آرد
• شماره ٥١٩: چنان کز آن لب خامش عتاب مى بارد
• شماره ٥٢٠: طراوتى که ز رخسار يار مى بارد
• شماره ٥٢١: درشتى از فلک شيشه رنگ مى بارد
• شماره ٥٢٢: درين چمن سرسبز آن برهنه پا دارد
• شماره ٥٢٣: کسى که با تو نشد آشنا که را دارد؟
• شماره ٥٢٤: اگر چه قامت سرو اعتدال را دارد
• شماره ٥٢٥: که مى تواند ازان چشم چشم بردارد؟
• شماره ٥٢٦: غريق عشق چه انديشه از خطر دارد؟
• شماره ٥٢٧: چه وسعت است که اين بحر پرگهر دارد
• شماره ٥٢٨: ز چهره تو بهشت آب و تاب بردارد
• شماره ٥٢٩: تمام رس نبود باده اى که کف دارد
• شماره ٥٣٠: هنوز نرگس او مستى ازل دارد
• شماره ٥٣١: ز نقشهاى غريب آنچه جام جم دارد
• شماره ٥٣٢: گلى که از عرق شرم ديده بان دارد
• شماره ٥٣٣: کناره گرد خطرهاى بيکران دارد
• شماره ٥٣٤: دل رميده ما شکوه از وطن دارد
• شماره ٥٣٥: ز خود گسسته چه پرواى آن و اين دارد؟
• شماره ٥٣٦: خوشم به باده گلگون که رنگ او دارد
• شماره ٥٣٧: همين نه فاخته در سر هواى او دارد
• شماره ٥٣٨: چه باده غنچه اين باغ در سبو دارد؟
• شماره ٥٣٩: گلى که بلبل ما برگ عيش ازو دارد
• شماره ٥٤٠: کسى که دل به خيال تو در گرو دارد
• شماره ٥٤١: درين محيط چو غواص هرکه ته دارد
• شماره ٥٤٢: شراب روز دل لاله را سيه دارد
• شماره ٥٤٣: خوشا کسى که ز عالم کناره اى دارد
• شماره ٥٤٤: شکفتگى ز مى ناب تازگى دارد
• شماره ٥٤٥: صراحيى که دم صبح قلقلى دارد
• شماره ٥٤٦: به سينه هرکه تمناى نوگلى دارد
• شماره ٥٤٧: خوش آن که از دو جهان گوشه غمى دارد
• شماره ٥٤٨: چه باک حسن ز چشم پر آب مى دارد؟
• شماره ٥٤٩: چه باک دانه خال از گزند مى دارد؟
• شماره ٥٥٠: سيه دل از غم دنيا خطر نمى دارد
• شماره ٥٥١: فسرده دل نفس خونچکان نمى دارد
• شماره ٥٥٢: درين بهار به گلزار رفتنى دارد
• شماره ٥٥٣: ز عشق هرکه به دل داغ روشنى دارد
• شماره ٥٥٤: عذار نوخط دلدار ديدنى دارد
• شماره ٥٥٥: قدم به چشم من خاکسار نگذارد
• شماره ٥٥٦: به گرد تربت روشندلان دلير مگرد
• شماره ٥٥٧: چگونه جان ز تنم هجر سينه تاب برد؟
• شماره ٥٥٨: بياض گردن او دست من ز کار برد
• شماره ٥٥٩: ز زير تيغ تغافل شکيب من جان برد
• شماره ٥٦٠: تو آن نه اى که ره از خود بدر توانى برد
• شماره ٥٦١: خوش آن که چون گل ازين باغ خنده رو گذرد
• شماره ٥٦٢: فروغ روى تو چون از نقاب مى گذرد
• شماره ٥٦٣: مرا به زخم زبان روزگار مى گذرد
• شماره ٥٦٤: صباح مستى و شام خمار مى گذرد
• شماره ٥٦٥: ترا چه غم که شب ما دراز مى گذرد؟
• شماره ٥٦٦: ز خط صفا لب ميگون يار پيدا کرد
• شماره ٥٦٧: همين نه چشم مرا روشن آن دلارا کرد
• شماره ٥٦٨: ز خط صفاى دگر روى يار پيدا کرد
• شماره ٥٦٩: قدح به حوصله ما چه مى تواند کرد؟
• شماره ٥٧٠: به اهل عشق نصيحت چه مى تواند کرد؟
• شماره ٥٧١: حساب زخم دل ما که مى تواند کرد؟
• شماره ٥٧٢: سبکروى که ز سرپا نمى تواند کرد
• شماره ٥٧٣: وصال با من خونين جگر چه خواهد کرد؟
• شماره ٥٧٤: دميد صبح، هواى شراب بايد کرد
• شماره ٥٧٥: رسيد موسم گل ترک کار بايد کرد
• شماره ٥٧٦: ز بس که سنگ ملامت فلک به کارم کرد
• شماره ٥٧٧: ز خويشتن سفرى اختيار خواهم کرد
• شماره ٥٧٨: نمى توان ز کرم منع باده خواران کرد
• شماره ٥٧٩: شکوفه مغز شعور مرا پريشان کرد
• شماره ٥٨٠: نظر بر آن رخ چون آفتاب نتوان کرد
• شماره ٥٨١: علاج غم به مى خوشگوار نتوان کرد
• شماره ٥٨٢: تلاش بيخبرى با شعور نتوان کرد
• شماره ٥٨٣: ترا به يوسف مصر اشتباه نتوان کرد
• شماره ٥٨٤: مرا ز خويش کى آن غنچه لب جدا مى کرد؟
• شماره ٥٨٥: اگر وطن به مقام رضا توانى کرد
• شماره ٥٨٦: اگر نشسته سفر چون نظر توانى کرد
• شماره ٥٨٧: به خاک راه تو هرکس که جبهه سايى کرد
• شماره ٥٨٨: ز رفتن تو دل خاکسار رفت به گرد
• شماره ٥٨٩: دل غريب مرا بوى گل بجا آورد
• شماره ٥٩٠: دم مسيح دل دردمند ما نخورد
• شماره ٥٩١: ز عشق رشته جانى که پيچ و تاب نخورد
• شماره ٥٩٢: دل شکسته من درد را دوا گيرد
• شماره ٥٩٣: عنان آه چسان جسم ناتوان گيرد؟
• شماره ٥٩٤: ز مى مرا تب لرز خمار مى گيرد
• شماره ٥٩٥: غزال چشم تو ره بر پلنگ مى گيرد
• شماره ٥٩٦: ز ياد عيش مرا سينه زنگ مى گيرد
• شماره ٥٩٧: ز ناقصان خرد من کمال مى گيرد
• شماره ٥٩٨: ملال در دل آزاده جا نمى گيرد
• شماره ٥٩٩: نه پشت پاى بر انديشه مى توانم زد
• شماره ٦٠٠: ز کاوش دلم آزار رنگ مى بازد
• شماره ٦٠١: به دور حسن تو با گلستان که پردازد؟
• شماره ٦٠٢: چو تيغ او به جبين چين جوهر اندازد
• شماره ٦٠٣: بهار را چمنت مست رنگ و بو سازد
• شماره ٦٠٤: دل مرا نگه گرم يار مى سازد
• شماره ٦٠٥: کسى که خرده خود صرف باده مى سازد
• شماره ٦٠٦: ز آه من دل سنگين يار مى لرزد
• شماره ٦٠٧: دل شکسته عاشق به آه مى لرزد
• شماره ٦٠٨: ز شمع شهپر پروانه ها اگر سوزد
• شماره ٦٠٩: ز گرمى نگهت آب در گهر سوزد
• شماره ٦١٠: نفس به سينه ام از اضطراب مى سوزد
• شماره ٦١١: نگه ز ديدن رخسار يار مى سوزد
• شماره ٦١٢: مرا ز باده گلگون دماغ مى سوزد
• شماره ٦١٣: به روى خوب تو هرکس ز خواب برخيزد
• شماره ٦١٤: نگه ز ديده من اشکبار برخيزد
• شماره ٦١٥: بغير خط که ز رخسار يار برخيزد
• شماره ٦١٦: چه غم ز سينه به ياد وصال برخيزد؟
• شماره ٦١٧: ازين بساط کسى شادمانه برخيزد
• شماره ٦١٨: ز جلوه تو چو سيلاب الامان خيزد
• شماره ٦١٩: به ناله اى ز دل ما چه درد مى خيزد؟
• شماره ٦٢٠: هميشه از دل من آه سرد مى خيزد
• شماره ٦٢١: به گريه کى ز دل من غبار مى خيزد؟
• شماره ٦٢٢: ز جوش نشأه ز مغزم بهار مى خيزد
• شماره ٦٢٣: به مى غم از دل افگار برنمى خيزد
• شماره ٦٢٤: لبت ز خنده دندان نما گهر ريزد
• شماره ٦٢٥: ز جلوه تو دل آسمان فرو ريزد
• شماره ٦٢٦: عرق نه از رخ آن گلعذار مى ريزد
• شماره ٦٢٧: ز جلوه تو دل روزگار مى ريزد
• شماره ٦٢٨: به عارض تو که رنگ نگاه مى ريزد؟
• شماره ٦٢٩: فغان ز سينه آسوده محشر انگيزد
• شماره ٦٣٠: ترا که روى به خلق است از خدا چه رسد؟
• شماره ٦٣١: شراب لعل به آن لعل جانفزا نرسد
• شماره ٦٣٢: به گرد گريه من ابر درفشان نرسد
• شماره ٦٣٣: ز آه کام دو عالم مرا مهيا شد
• شماره ٦٣٤: شکوفه از افق شاخسار پيدا شد
• شماره ٦٣٥: ز طرف روى تو خط سياه پيدا شد
• شماره ٦٣٦: زخط عذار تو بى آب وتاب خواهد شد
• شماره ٦٣٧: اگر چنين سخن ما بلند خواهد شد
• شماره ٦٣٨: وفا طلب زجهان فنا نبايد شد
• شماره ٦٣٩: به روى گرم تو آيينه تا برابر شد
• شماره ٦٤٠: ز باده چهره ساقى جهان ديگر شد
• شماره ٦٤١: جنون من ز نسيم بهار کامل شد
• شماره ٦٤٢: زچهره ات عرق شرم چشم حيران شد
• شماره ٦٤٣: زگريه آينه هر دلى که روشن شد
• شماره ٦٤٤: ز برق حسن تو هر خار نخل ايمن شد
• شماره ٦٤٥: فغان که وحشى من مانده از رميدن شد
• شماره ٦٤٦: زخنده دل به لعب لعل يار مفتون شد
• شماره ٦٤٧: رخ بهار ز ته جرعه توگلگون شد
• شماره ٦٤٨: خوشم که خرده جان صرف يار جانى شد
• شماره ٦٤٩: اگر به بيخبرى يار مى توانى شد
• شماره ٦٥٠: زصدق اگر نفس صبحگاه خواهى شد
• شماره ٦٥١: فغان که هستى ما خرج آشنايى شد
• شماره ٦٥٢: به خاک دير جبينى که آشنا باشد
• شماره ٦٥٣: خوش است حس که در پرده حيا باشد
• شماره ٦٥٤: زخاکسارى دل برقرار خودباشد
• شماره ٦٥٥: زانقلاب دل آسوده بيشتر باشد
• شماره ٦٥٦: خوشا دلى که دراودرد را گذر باشد
• شماره ٦٥٧: مرا که سايه خم سايه کمر باشد
• شماره ٦٥٨: فروغ گوهر چرخ از جلاى دل باشد
• شماره ٦٥٩: مرا جلاى دل از چشم خونفشان باشد
• شماره ٦٦٠: زبستگى دل آگاه شادمان باشد
• شماره ٦٦١: ز چهره حال دل زار من عيان باشد
• شماره ٦٦٢: دل گشاده من گلستان من باشد
• شماره ٦٦٣: مرا اميد نشاط از سپهر چون باشد
• شماره ٦٦٤: حيات من سخنهاى دلنشين باشد
• شماره ٦٦٥: هميشه صاحب طول امل غمين باشد
• شماره ٦٦٦: به چشم من گل وخار چمن يکى باشد
• شماره ٦٦٧: حضور روى زمين در فتادگى باشد
• شماره ٦٦٨: نشاط زنده دلان پايدار مى باشد
• شماره ٦٦٩: نشاط لازم نقص عقول مى باشد
• شماره ٦٧٠: سبکروان ترا نقش پا نمى باشد
• شماره ٦٧١: خوشا کسى که ز خود باخبر نمى باشد
• شماره ٦٧٢: به ملک امن رضا شور وشر نمى باشد
• شماره ٦٧٣: به زير چرخ دل شادمان نمى باشد
• شماره ٦٧٤: کسى به ملک رضا خشمگين نمى باشد
• شماره ٦٧٥: ز کلک تازه من شعر تر نمى گسلد
• شماره ٦٧٦: دلم بجا زتماشاى دلنوازآمد
• شماره ٦٧٧: نه هرکه خواجه شود بنده پرورى داند
• شماره ٦٧٨: نه هر سخن نشناسى سخنورى داند
• شماره ٦٧٩: کريم اوست که خود را بخيل مى داند
• شماره ٦٨٠: دليل راه کج از مستقيم مى داند
• شماره ٦٨١: قد تو سرو چمن را پياده مى داند
• شماره ٦٨٢: چنان که حسن ترا هيچ کس نمى داند
• شماره ٦٨٣: دهان تنگ تو هرخرده دان نمى داند
• شماره ٦٨٤: کجاست مى که مرا شيرگير گرداند
• شماره ٦٨٥: کمند زلف تو خود را به آفتاب رساند
• شماره ٦٨٦: خط تو سلسله خود به مشک ناب رساند
• شماره ٦٨٧: مرا شکستگى پا به آن جناب رساند
• شماره ٦٨٨: ز حرف بر لب شيرين او اثرماند
• شماره ٦٨٩: به زير چرخ مقوس که جاودان ماند
• شماره ٦٩٠: اثر ز همت مستانه در شراب نماند
• شماره ٦٩١: خزان رسيد وگل افشانى بهار نماند
• شماره ٦٩٢: بهار رفت وگل افشانى دماغ نماند
• شماره ٦٩٣: نه گل نه لاله درين خارزار مى ماند
• شماره ٦٩٤: فلک به آبله خار ديده مى ماند
• شماره ٦٩٥: سخن غريب چو شد در وطن نمى ماند
• شماره ٦٩٦: زخنده تو گره در دلى نمى ماند
• شماره ٦٩٧: موحدان که به ليل ونهار ساخته اند
• شماره ٦٩٨: سبکروان به زمينى که پاگذاشته اند
• شماره ٦٩٩: سبکروان ز خم آسمان برآمده اند
• شماره ٧٠٠: فسردگان که اسير جهان اسبابند
• شماره ٧٠١: سزد که خرده جان را کند نثار سپند
• شماره ٧٠٢: چه ديده است در آن آتشين عذار سپند
• شماره ٧٠٣: فسردگان که طلسم وجود نشکستند
• شماره ٧٠٤: خوش آن کسان که دردل برآرزو بستند
• شماره ٧٠٥: سحر که چهره خورشيد را به خون شستند
• شماره ٧٠٦: هزار نقش مخالف به کار ما کردند
• شماره ٧٠٧: سبکروان که طلبکار يار مى گردند
• شماره ٧٠٨: اگر ز چهره داغم نقاب بردارند
• شماره ٧٠٩: کسان که جانب هم را نگه مى دارند
• شماره ٧١٠: سمنبران که به لب آبدار چون گهرند
• شماره ٧١١: به بحر چون صدف آنان که گوش هوش برند
• شماره ٧١٢: سبکروان ز غم روزگار بيخبرند
• شماره ٧١٣: خوش آن گروه که مست بيان يکديگرند
• شماره ٧١٤: مرا اگر چه کم از خاک راه مى گيرند
• شماره ٧١٥: سخنوران که درين بوستان نوا سازند
• شماره ٧١٦: خوش آن گروه که تن راز عشق جان سازند
• شماره ٧١٧: درين رياض دلى را که آب مى سازند
• شماره ٧١٨: چو حلقه بر در دل شوق اصفهان بزند
• شماره ٧١٩: چرا به خلدبرين از خدا شوى خرسند
• شماره ٧٢٠: ز خود برآمدگان رستگار مى باشند
• شماره ٧٢١: در آن مقام که شاهى به هر گدا بخشند
• شماره ٧٢٢: ترا ز عالم عبرت اگر نظر بخشند
• شماره ٧٢٣: چه نعمتى است به من قرب آن دهن بخشند
• شماره ٧٢٤: چگونه باده عرفان جماعتى نوشند
• شماره ٧٢٥: بتان که خون شهيدان چو آب مى نوشند
• شماره ٧٢٦: دلى که آتش روى تواش کباب کند
• شماره ٧٢٧: چو در پياله رنجش مى عتاب کند
• شماره ٧٢٨: ز درد چهره محال است مرد زرد کند
• شماره ٧٢٩: فغان چه با دل سنگين آن نگار کند
• شماره ٧٣٠: چو عشق دشمن جان شد حذر چه کار کند
• شماره ٧٣١: اگر نه چشم من آن دلنواز باز کند
• شماره ٧٣٢: جمال را نگه تلخ او جلال کند
• شماره ٧٣٣: اجل چه کار به جانهاى با کمال کند
• شماره ٧٣٤: به هر چمن قد موزون او خرام کند
• شماره ٧٣٥: نقاب چهره چو آن زلف مشکفام کند
• شماره ٧٣٦: لبش به خنده دل غنچه را دونيم کن
• شماره ٧٣٧: نسيم صبح به آن طره دوتا چه کند
• شماره ٧٣٨: سخن به مردم افسرده دل اثر چه کند
• شماره ٧٣٩: بهار و باغ به دلهاى آتشين چه کند
• شماره ٧٤٠: اگر به قامت رعناى او نظاره کند
• شماره ٧٤١: دماغ سوختگان را شراب تازه کند
• شماره ٧٤٢: کجا مرا مى گلگون دماغ تازه کند
• شماره ٧٤٣: کسى برون سرازين بحربيکرانه کند
• شماره ٧٤٤: سپهر نيک وبد از يکدگر جدا نکند
• شماره ٧٤٥: سخن طراز چرا مهر برزبان نکند
• شماره ٧٤٦: خوشا کسى که به دامان خود قدم شکند
• شماره ٧٤٧: مرا هميشه دل از وصل يار مى شکند
• شماره ٧٤٨: ترانه هاى جهان گرچه مختلف رنگند
• شماره ٧٤٩: ز دل نگشت مرا آه سينه تاب بلند
• شماره ٧٥٠: سپند خال لبت آتشين عذارانند
• شماره ٧٥١: نظر لباس پرستان به مال و جاه کنند
• شماره ٧٥٢: خوش آن کسان که به منت نظر جلا ندهند
• شماره ٧٥٣: به هر فسرده لب خشک وچشم تر ندهند
• شماره ٧٥٤: مکن ملاحظه ازآهم اى بهشت وجود
• شماره ٧٥٥: خطى که گرد رخ او ز مشک ناب بود
• شماره ٧٥٦: حقوق خدمت اگر در حساب خواهد بود
• شماره ٧٥٧: ترا اگر به نياز احتياج خواهد بود
• شماره ٧٥٨: مرا که بستگى قفل از کليد بود
• شماره ٧٥٩: فروغ ماه محال است پايدار بود
• شماره ٧٦٠: عرق به پاکى گوهر کجا چو باده بود
• شماره ٧٦١: ز خانه مست برون آن نگار آمده بود
• شماره ٧٦٢: اگر چه روى من از درد زعفرانى بود
• شماره ٧٦٣: اسير جبه ودستار چند خواهى بود
• شماره ٧٦٤: اگر چه ديده به خواب از صداى آب رود
• شماره ٧٦٥: خوش آن که ز آتش تب شعله اثر برود
• شماره ٧٦٦: به گريه نقطه خال تو از نظر نرود
• شماره ٧٦٧: به چاره سوز محبت ز جان برون نرود
• شماره ٧٦٨: به تيغ از سر بى مغز آرزو نرود
• شماره ٧٦٩: مباد اهل عمل بيخود از شراب شود
• شماره ٧٧٠: ز اتحاد کجا عشق کامياب شود
• شماره ٧٧١: رخ تو در دل شبها اگر سفيد شود
• شماره ٧٧٢: کسى که کشته آن تيغ آبدار شود
• شماره ٧٧٣: دل فسرده ز داغ آتشين عذار شود
• شماره ٧٧٤: اگر کسى متوسل به چاره ساز شود
• شماره ٧٧٥: سرى که خالى از انديشه محال شود
• شماره ٧٧٦: غبار معصيت از عفو پايمال شود
• شماره ٧٧٧: گرسنه چشم کجا سير از نوال شود
• شماره ٧٧٨: چه حاجت است دعا دل چو بى اراده شود
• شماره ٧٧٩: چو غنچه هر که درين گلستان گشاده شود
• شماره ٧٨٠: شکوه بحر ز امواج آشکاره شود
• شماره ٧٨١: به چشم شوخ رگ خواب تازيانه شود
• شماره ٧٨٢: اسير عشق تو دلتنگ از الم نشود
• شماره ٧٨٣: ز وصل شوق دل داغدار کم نشود
• شماره ٧٨٤: خوش آن زمان که در آيى ز در شراب آلود
• شماره ٧٨٥: سواد شب دل شب زنده دار مى خواهد
• شماره ٧٨٦: به درد هر که برآيد دوا نمى خواهد
• شماره ٧٨٧: دل رميده ما بال وپرنمى خواهد
• شماره ٧٨٨: ز آفتاب اگر خلق چشم آب دهد
• شماره ٧٨٩: چرا شراب به زاهد کسى به زور دهد
• شماره ٧٩٠: ستم به عهد تو از چرخ کس نشان ندهد
• شماره ٧٩١: به صبر مشکل عالم تمام بگشايد
• شماره ٧٩٢: مرا به ميکده هر کس که راه بنمايد
• شماره ٧٩٣: عرق چو بر رخت از گرمى شراب آيد
• شماره ٧٩٤: اگر کلام نه از آسمان فرود آيد
• شماره ٧٩٥: اگر به پيرهن گل وگلاب باز آيد
• شماره ٧٩٦: ز هر نوا دل عشاق کى به جوش آيد
• شماره ٧٩٧: مرا تعجب ازان پر حجاب مى آيد
• شماره ٧٩٨: مرا تعجب ازان پر حجاب مى آيد
• شماره ٧٩٩: چنان که گل به سر شاخسار مى آيد
• شماره ٨٠٠: ز خود برآ که نسيم بهار مى آيد

---