شماره ٢٢٧: جگر پاره اگر مايده خوانم شد

غزلستان :: صائب تبریزی :: غزليات - بخش پنجم

افزودن به مورد علاقه ها
جگر پاره اگر مايده خوانم شد
چشم شور فلک سفله نمکدانم شد
تنگدل داشت پريشانى پرواز مرا
غنچه گشتم، قفس تنگ گلستانم شد
دست شستم ز جهان، آب حياتم گرديد
پا نهادم به هوا، تخت سليمانم شد
تا درين عالم پرشور نظر کردم باز
تخته مشق دو صد خواب پريشانم شد
خامشى از سگ گيرنده کمينگاه بلاست
نيستم ايمن اگر نفس به فرمانم شد
از خودى بود به من دامن صحرا زندان
رفتم از خويش برون، شهر بيابانم شد
رود نيلم به مکافات عزيزى بخشيد
چهره نيلى اگر از سيلى اخوانم شد
کرد از تهمت اگر مصر غبار آلودم
دامن پاک، کليد در زندانم شد
صائب از خامه من سنبل تر مى ريزد
تا دل آشفته آن زلف پريشانم شد



مشاهده برنامه در فروشگاه اپل




نظرات نوشته شده



نظر بدهید