شماره ١٥١: خنده چون کبک به آواز نمى بايد کرد
خنده چون کبک به آواز نمى بايد کرد
خويش را طعمه شهباز نمى بايد کرد
گل به زانو دهد آيينه شبنم را جاى
روى پنهان ز نظرباز نمى بايد کرد
گوهر راز به غماز سپردن ستم است
باده در شيشه شيراز نمى بايد کرد
عرصه تنگ فلک جاى پرافشانى نيست
ظلم بر شهپر پرواز نمى بايد کرد
بوى گل در گره غنچه پريشان نشود
پيش غماز دهن باز نمى بايد کرد
هيچ رنگى ز سياهى نبود بالاتر
سرمه در چشم فسونساز نمى بايد کرد
کار سيلاب کند ريگ روان با بنياد
تکيه بر عالم ناساز نمى بايد کرد
چشم در خانه پر دود گشودن ستم است
پيش زشت آينه پرداز نمى بايد کرد
چون ز خط قافله حسن شود پا به رکاب
به خريدار، دگر ناز نمى بايد کرد
دهن از حرف بد و نيک چو بستى صائب
هيچ انديشه ز غماز نمى بايد کرد
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده