شماره ٧٤٧: مرا هميشه دل از وصل يار مى شکند

غزلستان :: صائب تبریزی :: غزليات - بخش پنجم

افزودن به مورد علاقه ها
مرا هميشه دل از وصل يار مى شکند
سبوى من به لب جويبار مى شکند
چه نسبت است به فرهاد جان سخت مرا
که درد من کمر کوهسار مى شکند
مده ميان بلا را درين محيط از دست
که چون سفينه رود بر کنار مى شکند
به وعده گل بى خار او مرو از راه
که خار در جگر انتظار مى کشند
چو بيد قامت من شد دوتا ز بى ثمرى
اگر ز جوش ثمر شاخسار مى شکند
به دور خط لب لعل تو شد خراباتى
چه توبه ها که به فصل بهار مى شکند
نمى خرند متاعى که نشکنند او را
نيم غمين که مرا روزگار مى شکند
ز ترکتاز فلک ايمنند تيره دلان
که زنگى آينه بى غبار مى شکنند
چنان ز گردش آن چشم سرخوشم صائب
که از مشاهده من خمار مى شکند



مشاهده برنامه در فروشگاه اپل




نظرات نوشته شده



نظر بدهید