غزلستان :: فروغی بسطامی

• شماره ١: صف مژگان تو بشکست چنان دل ها را
• شماره ٢: تا اختيار کردم سر منزل رضا را
• شماره ٣: به جان تا شوق جانان است ما را
• شماره ٤: در خلوتى که ره نيست پيغمبر صبا را
• شماره ٥: نگارم گر به چين با طره پرچين شود پيدا
• شماره ٦: مکن حجاب وجودت لباس ديبا را
• شماره ٧: زره ز زلف گره گير بر تن است تو را
• شماره ٨: گر باغبان نظر به گلستان کند تو را
• شماره ٩: کى رفته اى زدل که تمنا کنم تو را
• شماره ١٠: گر در شمار آرم شبى نام شهيدان تو را
• شماره ١١: من که مشتاقم به جان برگشته مژگان تو را
• شماره ١٢: دوش به خواب ديده ام روى نديده تو را
• شماره ١٣: نازم خدنگ غمزه آن دل پذير را
• شماره ١٤: ميفشان جعد عنبر فام را
• شماره ١٥: اگر مردان نمى بردند امتحانش را
• شماره ١٦: چنين که برده شراب لبت ز دست مرا
• شماره ١٧: باعث مردن بلاى عشق باشد مرا
• شماره ١٨: طالب جانان به جان خريده الم را
• شماره ١٩: تا در پى دهانش بگذاشتم قدم را
• شماره ٢٠: گرفت خط رخ زيباى گل عذار مرا
• شماره ٢١: شد وقت مرگ نوش لبى هم نشين مرا
• شماره ٢٢: وقت مردن پا نهاد آن شمع بالين مرا
• شماره ٢٣: ساقيا کمتر مى امشب از کرم دادى مرا
• شماره ٢٤: گر به تيغت مى زند گردن بنه تسليم را
• شماره ٢٥: جان به لب آمد و بوسيد لب جانان را
• شماره ٢٦: ترک چشم تو بيارست صف مژگان را
• شماره ٢٧: تا لعل تو باده داده ياران را
• شماره ٢٨: به يک پيمانه با ساقى چنان بستيم پيمان را
• شماره ٢٩: داديم به يک جلوه رويت دل و دين را
• شماره ٣٠: در قمار عشق آخر، باختم دل و دين را
• شماره ٣١: بوسه آخر نزدم آن دهن نوشين را
• شماره ٣٢: من گرفته ام بر کف نقد جان شيرين را
• شماره ٣٣: چنان بر صد مرغ دل فکند آن زلف پرچين را
• شماره ٣٤: جستيم راه ميکده و خانقاه را
• شماره ٣٥: غرق مهر شاه ديدم آفتاب و ماه را
• شماره ٣٦: هر جا کشند صورت زيباى شاه را
• شماره ٣٧: دى به رهش فکنده ام طفل سرشک ديده را
• شماره ٣٨: آن که نهاده در دلم حسرت يک نظاره را
• شماره ٣٩: آشنا خواهى گر اى دل با خود آن بيگانه را
• شماره ٤٠: کاش آن صنم آماده شدى جلوه گرى را
• شماره ٤١: نه دست آن که بگيريم زلف ماهى را
• شماره ٤٢: هر چه کردم به ره عشق وفا بود، وفا
• شماره ٤٣: تا به مستى نرسد بر لب ساقى لب ما
• شماره ٤٤: آمد به جلوه شاهد بالا بلند ما
• شماره ٤٥: چون خاک مى شود به رهت جان پاک ما
• شماره ٤٦: خطت دميد از اثر دود آه ما
• شماره ٤٧: چشم بيمار تو شد باعث بيمارى ما
• شماره ٤٨: اى زلف تو بر هم زن فرزانگى ما
• شماره ٤٩: اى کاش جان بخواهد معشوق جانى ما
• شماره ٥٠: يار بى پرده کمر بست به رسوايى ما
• شماره ٥١: اولم رام نمودى به دل آرامى ها
• شماره ٥٢: پايه عمر گران مايه بر آب است برآب
• شماره ٥٣: اندوه تو شد وارد کاشانه ام امشب
• شماره ٥٤: دوش در آغوشم آمد آن مه نخشب
• شماره ٥٥: از جلوه حسنت که برى از همه عيب است
• شماره ٥٦: عمرى که صرف عشق نگردد بطالت است
• شماره ٥٧: هر گه که آن خسرو زرين کمر از جا برخاست
• شماره ٥٨: تا طرف نقاب از رخ رخشان تو برخاست
• شماره ٥٩: بنشست و ز رخ پرده برانداخته برخاست
• شماره ٦٠: دى در ميان مستى خنجر کشيده برخاست
• شماره ٦١: به هر غمى که رسد از تو خاطرم شاد است
• شماره ٦٢: آن که لبش مايه حلاوت قند است
• شماره ٦٣: يک اشارت و تو بر قتل جهان بسيار است
• شماره ٦٤: طبيب اهل دل آن چشم مردم آزار است
• شماره ٦٥: آن که مرادش تويى از همه جوياتر است
• شماره ٦٦: ساقى فرخنده پى تاب کفش ساغر است
• شماره ٦٧: دلم از نرگس بيمار تو بيمارتر است
• شماره ٦٨: کيفيت نگاه تو از جام خوش تر است
• شماره ٦٩: بار محبت از همه بارى گران تر است
• شماره ٧٠: از دل سخت تو کز سنگ سيه سخت تر است
• شماره ٧١: تا خانه تقدير بساط چمن آراست
• شماره ٧٢: ترک چشمش که مست و مخمور است
• شماره ٧٣: تا حلقه زنجير دل آن زلف دراز است
• شماره ٧٤: تا ديدن آن ماه فروزنده محال است
• شماره ٧٥: مرگ بر بالين وجانان غافل است
• شماره ٧٦: کف بر کف جانانه و لب بر لب جام است
• شماره ٧٧: امشب ز روى مهر مهى در سراى ماست
• شماره ٧٨: شربتى در دو لعل جانان است
• شماره ٧٩: پيام باد بهار از وصال جانان است
• شماره ٨٠: چونان ز وحشت عشقت دلم هراسان است
• شماره ٨١: شيوه خوش منظران چهره نشان دادن است
• شماره ٨٢: قاعده قد تو فتنه به پا کردن است
• شماره ٨٣: همه جا جلوه آن صاحب وجه حسن است
• شماره ٨٤: کار من تا به زلف يار من است
• شماره ٨٥: شب جدايى تو روز واپسين من است
• شماره ٨٦: تو و آن قامتى که موزون است
• شماره ٨٧: گر نه زلفش پى شبيخون است
• شماره ٨٨: کسى که در سر او چشم مصلحت بين است
• شماره ٨٩: دلم فارغ ز قيد کفر و دين است
• شماره ٩٠: قصد همه وصل حور و خلد برين است
• شماره ٩١: نخست نغمه عشاق فصل گل اين است
• شماره ٩٢: حور تويي، بوستان بهشت برين است
• شماره ٩٣: امشب ز رخش انجمنم خلد برين است
• شماره ٩٤: مرا زمانه در آن آستانه جا داده ست
• شماره ٩٥: يا رب اين عيد هميون چه مبارک عيد است
• شماره ٩٦: هر دم اى گل از تو در گلشن فغان تازه است
• شماره ٩٧: در سينه دلت مايل هر شعله آهى است
• شماره ٩٨: طوطى وظيفه خوار لب نوشخند تست
• شماره ٩٩: زين حلاوتها که در کنج لب شيرين تست
• شماره ١٠٠: ترک کمان کشيده دو چشم سياه تست
• شماره ١٠١: گرنه خورشيد فلک خاک نشين ره تست
• شماره ١٠٢: هر سر موى تو را پيوندى از گيسوى تست
• شماره ١٠٣: کيفيتى که ديدم از آن چشم نيم مست
• شماره ١٠٤: چشم تماشاى خلق در رخ زيباى اوست
• شماره ١٠٥: قطع نظر ز دشمن ما کرد چشم دوست
• شماره ١٠٦: اى خوشا وقتى که بگشايم نظر در روى دوست
• شماره ١٠٧: درد جانان عين درمان است گويى نيست هست
• شماره ١٠٨: کفر زلفش رهزن دين است گويى نيست هست
• شماره ١٠٩: ما و هوس شاهد و مى تا نفسى هست
• شماره ١١٠: خوش است اگر ز تو ما را دل غمينى هست
• شماره ١١١: تا بر اطراف رخت جعد چليپايى هست
• شماره ١١٢: هيچ سر نيست که با زلف تو در سودا نيست
• شماره ١١٣: خوش تر از دانه اشکم گهرى پيدا نيست
• شماره ١١٤: از تو اى ترک ختن لعبت چين خوش تر نيست
• شماره ١١٥: تو و آن حسن دل آويز که تغييرش نيست
• شماره ١١٦: مزرع اميد را يک دانه به زان خال نيست
• شماره ١١٧: کس نيست کاو به لعل تو خونش سبيل نيست
• شماره ١١٨: پيکى مرا به سوى تو غير از نسيم نيست
• شماره ١١٩: بر سر راه تو افتاده سرى نيست که نيست
• شماره ١٢٠: يار اگر جلوه کند دادن اين همه نيست
• شماره ١٢١: من کيم، پروانه شمعى که در کاشانه نيست
• شماره ١٢٢: ايمن از تير نگاه تو دل زارى نيست
• شماره ١٢٣: وصل تو نصيب دل صاحب نظرى نيست
• شماره ١٢٤: غمش را غير دل سر منزلى نيست
• شماره ١٢٥: گر نه آن ترک سيه چشم سر يغما داشت
• شماره ١٢٦: پيشتر زآن که مهى جلوه در اين محفل داشت
• شماره ١٢٧: سر بيمار گر آن چشم دل آزار نداشت
• شماره ١٢٨: دى چو تير از برم آن ترک کمان دار گذشت
• شماره ١٢٩: دلم به کوى تو هر شام تا سحر مى گشت
• شماره ١٣٠: چندى از صومعه در دير مغان بايد رفت
• شماره ١٣١: عيد مولود على را تا شه والا گرفت
• شماره ١٣٢: يک شب آخر دامن آه سحر خواهم گرفت
• شماره ١٣٣: کى دل از حلقه آن زلف دو تا خواهد رفت
• شماره ١٣٤: هر جا سخنى از آن دهان رفت
• شماره ١٣٥: روز مردن سويم از رحمت نگاهى کرد و رفت
• شماره ١٣٦: رسيد قاصد و پيغام وصل جانان گفت
• شماره ١٣٧: امروز ندارم غم فرداى قيامت
• شماره ١٣٨: هم به حرم هم به دير بدر دجا ديدمت
• شماره ١٣٩: اى فتنه هر دورى از قامت فتانت
• شماره ١٤٠: اى آب زندگانى يک نکته از دهانت
• شماره ١٤١: عهد همه بشکستم در بستن پيمانت
• شماره ١٤٢: اى تنگ شکر تنگ دل از تنگ دهانت
• شماره ١٤٣: مدام ذکر ملک اين کلام شيرين باد
• شماره ١٤٤: تا پرده ز صورتش برافتاد
• شماره ١٤٥: دل در انديشه آن زلف گره گير افتاد
• شماره ١٤٦: فرياد که رفت خونم از ياد
• شماره ١٤٧: تا دلم در خم آن زلف سيه نام افتاد
• شماره ١٤٨: بر دوش تو تا زلف زره پوش تو افتاد
• شماره ١٤٩: در پاى تو تا زلف چليپاى تو افتاد
• شماره ١٥٠: در پاى تو تا زلف چليپاى تو افتاد
• شماره ١٥١: تا سوى من آن چشم سيه را نگه افتاد
• شماره ١٥٢: دل به ابروى تو اى تازه جوان بايد داد
• شماره ١٥٣: لعل تو به سر چشمه زمزم نتوان داد
• شماره ١٥٤: روزى که خدا کام دل تنگ دلان داد
• شماره ١٥٥: مصورى که تو را چين زلف مشکين داد
• شماره ١٥٦: همان که چشم تو را طرز دل ربايى داد
• شماره ١٥٧: مشاطه تا به روى تو زلف دوتا نهاد
• شماره ١٥٨: اى کاش پى قتل من آن سيم تن افتد
• شماره ١٥٩: هر سر که به سوداى خط و خال تو افتد
• شماره ١٦٠: فرخنده شکارى که ز پيکان تو افتد
• شماره ١٦١: نظر ز روى تو صاحب نظر نمى بندد
• شماره ١٦٢: کسى به زير فلک دست بر قضا دارد
• شماره ١٦٣: آخر اين ناله سوزنده اثرها دارد
• شماره ١٦٤: ترک مست تو به دست از مژه خنجر دارد
• شماره ١٦٥: جهان عشق ندانم چه زير سر دارد
• شماره ١٦٦: کسى ز فتنه آخر زمان خبر دارد
• شماره ١٦٧: خداخوان تا خدادان فرق دارد
• شماره ١٦٨: آن که يک ذره غمت در دل پر غم دارد
• شماره ١٦٩: گهى به دير و گهى جلوه در حرم دارد
• شماره ١٧٠: هر خم زلف تو يک جمع پريشان دارد
• شماره ١٧١: کسى که در دل شب چشم خون فشان دارد
• شماره ١٧٢: چراغى کاين همه پروانه دارد
• شماره ١٧٣: هر کس که به دل حسرت پيکان تو دارد
• شماره ١٧٤: گر نه آن زلف سيه قصد شبيخون دارد
• شماره ١٧٥: اين چه تابى است که آن حلقه گيسو دارد
• شماره ١٧٦: غلام آن نظربازم که خاطر با يکى دارد
• شماره ١٧٧: مهره توان برد، مار اگر بگذارد
• شماره ١٧٨: کسى پا به کوى وفا مى گذارد
• شماره ١٧٩: دل نام سر زلف ترا مشک ختا کرد
• شماره ١٨٠: دوش زلف سيهت بنده نوازيها کرد
• شماره ١٨١: شبى که دل به برم ياد زلف دلبر کرد
• شماره ١٨٢: نرگس که فلک چشم و چراغ چمنش کرد
• شماره ١٨٣: چشم مستش نه همين غارت دين و دل کرد
• شماره ١٨٤: از بناگوش تو هر شب گله سر خواهم کرد
• شماره ١٨٥: بيدادگر نگارا تا کى جفا توان کرد
• شماره ١٨٦: نه حسرت وصالش از دل به در توان کرد
• شماره ١٨٧: زلف پر چين تو مشاطه شبى شانه نکرد
• شماره ١٨٨: هر گه که ناوکى ز کمانت کمانه کرد
• شماره ١٨٩: اى خوشا رندى که رو در ساحت مى خانه کرد
• شماره ١٩٠: نرخ يک بوسه گر آن لعل به صدجان مى کرد
• شماره ١٩١: ساقى بده رطل گران، زان مى که دهقان پرورد
• شماره ١٩٢: تا مه روى تو از چاک گريبان سر زد
• شماره ١٩٣: تا صبا شانه بر آن سنبل خم در خم زد
• شماره ١٩٤: نرگس مست تو راه دل هشياران زد
• شماره ١٩٥: چشم مستش اگر از خواب گران برخيزد
• شماره ١٩٦: هر که افتاده آن جنبش قامت باشد
• شماره ١٩٧: هر که در عشق چو من عاجز مضطر باشد
• شماره ١٩٨: هر کس که به جان دسترسى داشته باشد
• شماره ١٩٩: هر دلى کز عشق ماهى اندرو راهى نباشد
• شماره ٢٠٠: خوش آن که نگاهش به سراپاى تو باشد
• شماره ٢٠١: نفس نامسلمانم از گنه پشيمان شد
• شماره ٢٠٢: تا صورت زيباى تو از پرده عيان شد
• شماره ٢٠٣: هر جان که بر لب آمد، واقف از آن دهان شد
• شماره ٢٠٤: آن که در عشق سزاوار سر دار نشد
• شماره ٢٠٥: کو جوانى که ز سوداى غمت پير نشد
• شماره ٢٠٦: زان غنچه دهان دلم به تنگ آمد
• شماره ٢٠٧: تا خيل غمش در دل ناشاد من آمد
• شماره ٢٠٨: ز اختران جگرم چند پر شرر ماند
• شماره ٢٠٩: گر بدين گونه سر زلف تو افشان ماند
• شماره ٢١٠: با وجود نگه مست تو هشيار نماند
• شماره ٢١١: هيچم آرام دل از زلف دل آرام نماند
• شماره ٢١٢: تا حريفان بر در مى خانه ماوا کرده اند
• شماره ٢١٣: قتل ما اى دل به تيغ او مقدر کرده اند
• شماره ٢١٤: مى فروشان آن چه از صهباى گلگون کرده اند
• شماره ٢١٥: مستان بزم عشق شرابى نداشتند
• شماره ٢١٦: تا به دل خورده ام از عشق گلى خارى چند
• شماره ٢١٧: اى بنده بالاى تو زرين کمرى چند
• شماره ٢١٨: کاش مى داد خدا هر نفسم جانى چند
• شماره ٢١٩: اى به دل ها زده مژگان تو پيکانى چند
• شماره ٢٢٠: دادن باده حرام است به نادانى چند
• شماره ٢٢١: عيد آمد و مرغان ره گل زار گرفتند
• شماره ٢٢٢: کام من از آن کنج دهان هيچ ندادند
• شماره ٢٢٣: خاکم به ره آن بت چالاک نکردند
• شماره ٢٢٤: اى خوش آنان که قدم در ره ميخانه زدند
• شماره ٢٢٥: بر زلف تو بايد که ره شانه ببندند
• شماره ٢٢٦: مردان خدا پرده پندار دريدند
• شماره ٢٢٧: مرا با چشم گريان آفريدند
• شماره ٢٢٨: چينيان گر به کف از جعد تو يک تار آرند
• شماره ٢٢٩: گر به چين بويى از آن سنبل مشکين آرند
• شماره ٢٣٠: بهل ز صورت خوبت نقاب بردارند
• شماره ٢٣١: چون بتان دستى به ناز زلف پر چين مى برند
• شماره ٢٣٢: آنان که در محبت او سنگ مى خورند
• شماره ٢٣٣: تشنگان ستمت زندگى از سر گيرند
• شماره ٢٣٤: صورتگران که صورت دل خواه مى کشند
• شماره ٢٣٥: مگر خدا ز رقيبان تو را جدا بکند
• شماره ٢٣٦: زان سبب جان آفرينش جان روشن لطف کرد
• شماره ٢٣٧: گر نرخ بوسه را لب جانان به جان کند
• شماره ٢٣٨: کاشکى ساقى ز لعلش مى به جام من کند
• شماره ٢٣٩: دل نداند که فداى سر جانان چه کند
• شماره ٢٤٠: چون دم تيغ تو قصد جان ستانى مى کند
• شماره ٢٤١: زلف و خط دلکشش دام بنى آدمند
• شماره ٢٤٢: بتان به مملکت حسن پادشاهانند
• شماره ٢٤٣: جمعى که مرهم جگر خسته منند
• شماره ٢٤٤: اى خنده تو راهزن کاروان قند
• شماره ٢٤٥: هر جا حديث حسن تو تقرير مى کنند
• شماره ٢٤٦: هر که را که بخت، ديده مى دهد، در رخ تو بيننده مى کند
• شماره ٢٤٧: آتش زدگان ستم آب از تو نخواهند
• شماره ٢٤٨: گر ز غلاميش نشانت دهند
• شماره ٢٤٩: عاشقى کز خون دل جام شرابش مى دهند
• شماره ٢٥٠: هر که را کار بدان چشم دل آزار بود
• شماره ٢٥١: دل ديوانه من قابل زنجير نبود
• شماره ٢٥٢: شب که در حلقه ما زلف دل آرام نبود
• شماره ٢٥٣: مانع رفتن بجز مهر و وفاى من نبود
• شماره ٢٥٤: قدح باده اگر چشم بت ساده نبود
• شماره ٢٥٥: لب پيمانه اگر بر لب جانانه نبود
• شماره ٢٥٦: آشوب شهر طلعت زيباى او بود
• شماره ٢٥٧: همه شب راه دلم بر خم گيسوى تو بود
• شماره ٢٥٨: به کويش دوش يا رب يا ربى بود
• شماره ٢٥٩: تا به رخ چين سر زلف تو لرزان نشود
• شماره ٢٦٠: گر آن صنم ز پرده پديدار مى شود
• شماره ٢٦١: پيش من کام رقيب از لعل خندان مى دهد
• شماره ٢٦٢: جان سپارى به ره غمزه جانان بايد
• شماره ٢٦٣: هر جا که به طنازي، آن سرو روان آيد
• شماره ٢٦٤: همه جا تير تو بر سينه ما مى آيد
• شماره ٢٦٥: دل به حسرت ز سر کوى کسى مى آيد
• شماره ٢٦٦: گر به کارى نزنم دست به جز عشق تو شايد
• شماره ٢٦٧: به اميدى که وفا خواهم ديد
• شماره ٢٦٨: هر کس که ديد روى تو آهى ز جان کشيد
• شماره ٢٦٩: گر در آيد شب عيد از درم آن صبح اميد
• شماره ٢٧٠: بگشا به تبسم لب شيرين شکربار
• شماره ٢٧١: اى ز رخت صبح و شام کاسته شمس و قمر
• شماره ٢٧٢: منت خداى را که خداوند بى نياز
• شماره ٢٧٣: بسته زلف تو شوريده سرانند هنوز
• شماره ٢٧٤: در سر کوى وفا با کوه کن هم گام باش
• شماره ٢٧٥: در ميکده خدمت کن بى معرکه سلطان باش
• شماره ٢٧٦: دلا موافق آن زلف عنبرافشان باش
• شماره ٢٧٧: آزادى اگر خواهى از عقل گريزان باش
• شماره ٢٧٨: دلا مقيد آن گيسوان پرچين باش
• شماره ٢٧٩: اى خواجه برو بنده آن زهره جبين باش
• شماره ٢٨٠: من نمى گويم که عاقل باش يا ديوانه باش
• شماره ٢٨١: چون صبا شانه زند طره عنبربارش
• شماره ٢٨٢: تو و چشم سيه مستى که نتوان ديد هشيارش
• شماره ٢٨٣: چو باد بر شکند چين زلف غاليه بارش
• شماره ٢٨٤: لب تشنه اى که شد لب جانان ميسرش
• شماره ٢٨٥: تويى آن آيت رحمت که نتوان کرد تفسيرش
• شماره ٢٨٦: دل به دنبال وفا رفت و من از دنبالش
• شماره ٢٨٧: گر هلاک من است عنوانش
• شماره ٢٨٨: نه دست آن که بر آرم دل از چه ذقنش
• شماره ٢٨٩: دامن کشان شبى گذر افتاد بر منش
• شماره ٢٩٠: خوشا دلى که تو باشى نگار پرده نشينش
• شماره ٢٩١: چه غنچه ها که نپرود باغ نسرينش
• شماره ٢٩٢: تا دهان او لبالب شد ز نوش
• شماره ٢٩٣: شاهد به کام و شيشه به دست و سبو به دوش
• شماره ٢٩٤: اى جز مى مشک بر سر دوش
• شماره ٢٩٥: خوش آن که باده بنوشد به روى چون ماهش
• شماره ٢٩٦: نگه داشت غزالى دل مرا به نگاهش
• شماره ٢٩٧: دل سپردم به نگه کردن چشم سيهش
• شماره ٢٩٨: چشم عقلم خيره شد از عکس روى تابناکش
• شماره ٢٩٩: در پا مريز حلقه زلف بلند خويش
• شماره ٣٠٠: در راه عشق من نگذشتم ز کام خويش
• شماره ٣٠١: کمتر فکن به چاه زنخدان نگاه خويش
• شماره ٣٠٢: رنج بيهوده مکش، گه به حرم گاه به دير
• شماره ٣٠٣: چندين هزار صيد فتد از قفاى تو
• شماره ٣٠٤: آن را که اول از همه خواندى به سوى خويش
• شماره ٣٠٥: شبان تيره به سر وقت چشم جادويش
• شماره ٣٠٦: بس که بنشسته تا پر بر تنم پيکان عشق
• شماره ٣٠٧: خاک سر راهت شدم اى لعبت چالاک
• شماره ٣٠٨: تا شکن زلف تو است سلسله جنبان دل
• شماره ٣٠٩: هر دل شيدا که شد به روى تو مايل
• شماره ٣١٠: در عالم عشق تو کفر است و نه اسلام
• شماره ٣١١: من خراب نگه نرگس شهلاى توام
• شماره ٣١٢: پرده بگشاى که من سوخته روى توام
• شماره ٣١٣: تا به در ميکده جا کرده ام
• شماره ٣١٤: دست در حلقه آن جعد چليپا زده ام
• شماره ٣١٥: تا با تو آرميده ام از خود رميده ام
• شماره ٣١٦: عمر گذشت، وز رخش سير نشد نظاره ام
• شماره ٣١٧: آن که به ديوانگى در غمش افسانه ام
• شماره ٣١٨: چندان به سر کوى خرابات خرابم
• شماره ٣١٩: وقت مردن هم نيامد بر سر بالين طبيبم
• شماره ٣٢٠: از آن به خدمت ميخوارگان کمر بستم
• شماره ٣٢١: ز تجلى جمالش از دو کون بستم
• شماره ٣٢٢: من اين عهدى که با موى تو بستم
• شماره ٣٢٣: ساقى نداده ساغر چندان نموده مستم
• شماره ٣٢٤: بر در مى خانه تا مقام گرفتم
• شماره ٣٢٥: در جلوه گاه جانان جان را به شوق دادم
• شماره ٣٢٦: تا شدم صيد تو آسوده ز هر صيادم
• شماره ٣٢٧: در عالم محبت دانى چه کار کردم
• شماره ٣٢٨: بر سر آتش سوزنده نشيمن کردم
• شماره ٣٢٩: جانى که خلاص از شب هجران تو کردم
• شماره ٣٣٠: امشب تو را به خوبى نسبت به ماه کردم
• شماره ٣٣١: اگر گاهى بدان مه پاره يک نظاره مى کردم
• شماره ٣٣٢: به حلقه سر زلف تو پاى بند شدم
• شماره ٣٣٣: مو به مو بسته آن زلف گره گير شدم
• شماره ٣٣٤: به بوسه اى ز دهان تو آرزومندم
• شماره ٣٣٥: يک باره گر از سبحه در انکار نبودم
• شماره ٣٣٦: ديرى است که ديوانه آن چشم کبودم
• شماره ٣٣٧: دوشينه مهى به خواب ديدم
• شماره ٣٣٨: ديشب به خواب شيرين نوشين لبش مکيدم
• شماره ٣٣٩: دوش از لب نوشش سختى چند شنيدم
• شماره ٣٤٠: اى خوش آن دم که به بستان تو مى ناليدم
• شماره ٣٤١: بس که دل سوختگى ز آتش هجران دارم
• شماره ٣٤٢: بر سر هر مژه چندين گل رنگين دارم
• شماره ٣٤٣: چون سر زلف تو آشفته خيالى دارم
• شماره ٣٤٤: گرفته تا ره بغداد ماه نوسفرم
• شماره ٣٤٥: به جلوه کاش درآيد مه نکوسيرم
• شماره ٣٤٦: عشق بگسست چنان سلسله تدبيرم
• شماره ٣٤٧: جنون گسسته بدانسان کمند تدبيرم
• شماره ٣٤٨: نذر کردم گر ز دست محنت هجران نميرم
• شماره ٣٤٩: هر کجا دم زدم از چشم بت کشميرم
• شماره ٣٥٠: من بر سر کوى تو نديدم
• شماره ٣٥١: تا تو به گلشن آمدي، با همه در کشاکشم
• شماره ٣٥٢: دوش از در مى خانه کشيدند به دوشم
• شماره ٣٥٣: سروش عشق تو يک نکته گفت در گوشم
• شماره ٣٥٤: من ساده پرست و باده نوشم
• شماره ٣٥٥: من مست مى پرستم، من رند باده نوشم
• شماره ٣٥٦: اى خط تو را دايره حسن مسلم
• شماره ٣٥٧: تا خيل غمت خيمه زد اندر دل تنگم
• شماره ٣٥٨: اى کعبه مقصودم، وى قبله آمالم
• شماره ٣٥٩: اى که مى پرسى ز من کيفيت چشم غزالم
• شماره ٣٦٠: مشغول رخ ساقي، سرگرم خط جامم
• شماره ٣٦١: از دشمنم چه بيم که با دوست هم دمم
• شماره ٣٦٢: نرگسش گفت که من ساقى مى خوارانم
• شماره ٣٦٣: تا هست نشانى از نشانم
• شماره ٣٦٤: فداى قاصد جانان کز او آسوده شد جانم
• شماره ٣٦٥: گر دست دهد دامن آن سرو روانم
• شماره ٣٦٦: چون ترک تير افکن تويي، بايد به خون غلطيدنم
• شماره ٣٦٧: حق ز رخت کرده ظهور اى صنم
• شماره ٣٦٨: شب فراق تو گر ناله را اشاره کنم
• شماره ٣٦٩: دامن خيمه سفر از در دوست مى کنم
• شماره ٣٧٠: من از کمال شوق ندانم که اين تويى
• شماره ٣٧١: به دير و حرم، فارغ از کفر و دينم
• شماره ٣٧٢: زان پرده مى گشايد دلبند نازنينم
• شماره ٣٧٣: نه به دير همدمم شد، نه به کعبه هم نشينم
• شماره ٣٧٤: يارب آن نامهربانان مه دل فراگيرد ز کينم
• شماره ٣٧٥: تا با کمان ابرو بنشست در کمينم
• شماره ٣٧٦: چنان به کوى تو آسوده از بهشت برينم
• شماره ٣٧٧: تا کفر سر زلفت زد راه دل و دينم
• شماره ٣٧٨: امشب نگه افتاد بر آن غيرت ماهم
• شماره ٣٧٩: گر به گل زار رخش افتد نگاه گاه گاهم
• شماره ٣٨٠: غم روى تو به عالم ندهم
• شماره ٣٨١: بخت سيه به کين من، چشم سياه يار هم
• شماره ٣٨٢: تا خبردار ز سر لب جانان شده ايم
• شماره ٣٨٣: ما دل خود را به دست شوق شکستيم
• شماره ٣٨٤: تا لب مى پرست او داد شراب مستيم
• شماره ٣٨٥: آخر از کعبه مقيم در خمار شديم
• شماره ٣٨٦: تا بدان طره طرار گرفتار شديم
• شماره ٣٨٧: تا از دو چشم مستت بيمار و دردمنديم
• شماره ٣٨٨: از دادن جان خدمت جانانه رسيديم
• شماره ٣٨٩: خواست تا زلف پريشان تو بى سامانيم
• شماره ٣٩٠: توان شناخت ز خونى که ريخت بر رويم
• شماره ٣٩١: از بس عرق شمر نشسته ست به رويم
• شماره ٣٩٢: مهر از تو نديدم و وفا هم
• شماره ٣٩٣: ما ز چشم تو مست يک نگهيم
• شماره ٣٩٤: محبان را نصيب است از حبيبان
• شماره ٣٩٥: اى که ز آب زندگى لعل تو مى دهد نشان
• شماره ٣٩٦: گشت فراق و وصل تو مرگ و بقاى عاشقان
• شماره ٣٩٧: به که باشم بى قرار از زلف يار خويشتن
• شماره ٣٩٨: عرضه دادم در بر جانان وفاى خويشتن
• شماره ٣٩٩: شعار عشق بازان چيست، خوبان را دعا کردن
• شماره ٤٠٠: گدايى از در مى خانه بايد دم به دم کردن
• شماره ٤٠١: نه از جمال تو قطع نظر توان کردن
• شماره ٤٠٢: با آن غزال وحشى گر خواهى آرميدن
• شماره ٤٠٣: گر عارف حق بينى چشم از همه بر هم زن
• شماره ٤٠٤: بر صفحه رخ از خط مشکين رقم مزن
• شماره ٤٠٥: ز صحن اين چمن آن سرو قامت را تمنا کن
• شماره ٤٠٦: يا که دندان طمع را از لب جانان بکن
• شماره ٤٠٧: اى پيک سحرگاهى پيغامى از و سرکن
• شماره ٤٠٨: شبها به بزم مدعى اى بى مروت جا مکن
• شماره ٤٠٩: گاهى به نوشخند لبت را اشاره کن
• شماره ٤١٠: غافل گذشتى از دل اميدوار من
• شماره ٤١١: نرگس بيمار تو گشته پرستار من
• شماره ٤١٢: دانى که چيست رشته عمر دراز من
• شماره ٤١٣: با رقيب آمدى به محفل من
• شماره ٤١٤: به خون تپيده ز بازوى قاتلى تن من
• شماره ٤١٥: گفتم که چيست راهزن عقل و دين من
• شماره ٤١٦: وقت مرگ آمد ز رحمت بر سر بالين من
• شماره ٤١٧: تنگ شد از غم دل جاى به من
• شماره ٤١٨: لبش را هر چه بوسيدم، فزون تر شد هواى من
• شماره ٤١٩: ثواب من همه شد عين رو سياهى من
• شماره ٤٢٠: خونم بتى ريخت کش داده بى چون
• شماره ٤٢١: خادم دير مغانم، هنرى بهتر از اين
• شماره ٤٢٢: زلف مسلسل ريخته، عنبرفشانى را ببين
• شماره ٤٢٣: دل ها فتاده در پى آن دل ربا ببين
• شماره ٤٢٤: حلقه زلف سياهش بر رخ انور ببين
• شماره ٤٢٥: تابش صبح بناگوشش ببين
• شماره ٤٢٦: مژگان مردم افکن، چشمان کافرش بين
• شماره ٤٢٧: گر کان نمک خواهى لعل نمکينش بين
• شماره ٤٢٨: چين زلف مشکين را بر رخ نگارم بين
• شماره ٤٢٩: گر خون من ز شيشه بريزد به جام او
• شماره ٤٣٠: از بس که در خيال مکيدم لبان او
• شماره ٤٣١: هر کس که نهد پاى بر آن خاک سر کو
• شماره ٤٣٢: به زير تيغ نداريم مدعا جز تو
• شماره ٤٣٣: من بنده آنم که ببوسد دهن تو
• شماره ٤٣٤: اى فتنه دست پرور چشم سياه تو
• شماره ٤٣٥: اى اهل نظر کشته تير نگه تو
• شماره ٤٣٦: تا سر نرفته بر سر مهر و وفاى تو
• شماره ٤٣٧: ماه غلام رخ زيباى تو
• شماره ٤٣٨: ساقى دل نرگس شهلاى تو
• شماره ٤٣٩: چه عقده هاست به کار دلم ز بخت سياه
• شماره ٤٤٠: آهى که رخنه کردم از وى به سنگ خاره
• شماره ٤٤١: تا به چشمان سيه سرمه درانداخته اى
• شماره ٤٤٢: تنها نه جا به خلوت دل ها گرفته اى
• شماره ٤٤٣: تا به جفايت خوشم، ترک جفا کرده اى
• شماره ٤٤٤: سنبل گل پوش را بر سمن آورده اى
• شماره ٤٤٥: امشب اى زلف سيه سخت پريشان شده اى
• شماره ٤٤٦: گر نه از کشتن عشاق به تنگ آمده اى
• شماره ٤٤٧: رهزن ايمان من شد نازنين تازه اى
• شماره ٤٤٨: تيغ به دست آمدى و مست شرابى
• شماره ٤٤٩: شدم به ميکده ساقى مرا نداد شرابى
• شماره ٤٥٠: دلم افتاد به دنبال سوار عجبى
• شماره ٤٥١: پرده برانداختي، چهره برافروختى
• شماره ٤٥٢: هر مرغ کز آن گلبن نو باخبرستى
• شماره ٤٥٣: اى صورت زيبا که به سيرت ملکستى
• شماره ٤٥٤: کسى که دامنش آلوده شرابستى
• شماره ٤٥٥: صورتت يک باره از آدم نمود از قيد هستى
• شماره ٤٥٦: مسجد مقام عجب است، مى خانه جاى مستى
• شماره ٤٥٧: چه خلاف سر زد از ما که در سراى بستى
• شماره ٤٥٨: يک جام با تو خوردن يک عمر مى پرستى
• شماره ٤٥٩: با من اگر خواجه سرى داشتى
• شماره ٤٦٠: اى که هم آغوش يار حور سرشتى
• شماره ٤٦١: نقد غمت خريدم با صد هزار شادى
• شماره ٤٦٢: سر از کمند نپيچم اگر تو صيادى
• شماره ٤٦٣: رفتى بر غير و ترک ما کردى
• شماره ٤٦٤: زان سر زلف مرا بى سرو سامان کردى
• شماره ٤٦٥: اگر ناصح نظر بر منظر جانان من کردى
• شماره ٤٦٦: با آن که مى از شيشه به پيمانه نکردى
• شماره ٤٦٧: گه جلوه گر ز بام و گه از منظر آمدى
• شماره ٤٦٨: دامن کشان شبى به کنارم نيامدى
• شماره ٤٦٩: دگر فرود نيايد سرم به هيچ کمندى
• شماره ٤٧٠: شب چارده غلامى ز مه تمام دارى
• شماره ٤٧١: تا از مژه دلکش تيرى به کمان دارى
• شماره ٤٧٢: چو در ميناست مي، ياقوت رخشان است پندارى
• شماره ٤٧٣: تو شکر لب که با خسرو بسى شيرين سخن دارى
• شماره ٤٧٤: اين چه دامى است که از سنبل مشکين دارى
• شماره ٤٧٥: گرد مه خط سيهکار نداري، دارى
• شماره ٤٧٦: زان فشانم اشک در هر رهگذارى
• شماره ٤٧٧: ديدم جمال قاتل در وقت جان سپارى
• شماره ٤٧٨: من به غير از تو کسى يار نگيرم، آرى
• شماره ٤٧٩: اى طلعت نکوى تو نيکوتر از پرى
• شماره ٤٨٠: زاهد و سبحه صد دانه و ذکر سحرى
• شماره ٤٨١: گفتى که وقت سحر سويت کنم گذرى
• شماره ٤٨٢: تو پرى چهره اگر دست به آيينه برى
• شماره ٤٨٣: خوشا شبى که به آرامگاه من باشى
• شماره ٤٨٤: زندگى بى او ندارد حاصلى
• شماره ٤٨٥: اين سر که به تن دارم مست مى ناب اولى
• شماره ٤٨٦: ساقى انجمن شد، شوخ شکر کلامى
• شماره ٤٨٧: وه که گر يک شب پس از عمرى به خوابت ديدمى
• شماره ٤٨٨: اى زلف خم به خم که زدى راه عالمى
• شماره ٤٨٩: چنين نگار نديدم به هيچ ايوانى
• شماره ٤٩٠: لب شيرين تو را دادند تا شکر بيفشانى
• شماره ٤٩١: دوشينه خود شنيدم يک نکته از دهانى
• شماره ٤٩٢: سر راهش افتادم از ناتوانى
• شماره ٤٩٣: من و عشق تو اگر کفر و اگر ايمانى
• شماره ٤٩٤: گر چه آن زلف سيه را تو نمى لرزانى
• شماره ٤٩٥: عشق و کمين گشادني، ما و ز جان بريدنى
• شماره ٤٩٦: بس که فرخ رخ و شکر لب و شيرين دهنى
• شماره ٤٩٧: خوش آن که حلقه هاى سر زلف واکنى
• شماره ٤٩٨: در شهر اگر تو شاهد شيرين گذر کنى
• شماره ٤٩٩: گر جلوه گر به عرصه محشر گذرکنى
• شماره ٥٠٠: چون به رخ چين سر زلف چليپا فکنى
• شماره ٥٠١: گر تو زان تنگ شکر خنده مکرر نکنى
• شماره ٥٠٢: جنس گران بهاى خود ارزان نمى کنى
• شماره ٥٠٣: گر چشم سياهش را از چشم صفا بينى
• شماره ٥٠٤: به شکر خنده دل بردى ز هر زيبا نگارينى
• شماره ٥٠٥: اولين گام ار سمند عقل را پى مى کنى
• شماره ٥٠٦: ز وصل و هجر خود آسايش و عذاب منى
• شماره ٥٠٧: مو به مو دام فريب دل داناى منى
• شماره ٥٠٨: دلم که بسته تعلق به زلف پرچينى
• شماره ٥٠٩: گل به جوش آمد و مرغان به خروش از همه سوى
• شماره ٥١٠: تا سراسيمه آن طره پيچان نشوى
• شماره ٥١١: گر به دنبال دل آن زلف رود هيچ مگوى
• شماره ٥١٢: کنون که صاحب مژگان شوخ و چشم سياهى
• شماره ٥١٣: اى سر زلف تو سر رشته هر سودايى
• شماره ٥١٤: دوش مستانه چه خوش گفت قدح پيمايى
• شماره ٥١٥: خرم آن عاشق که آشوب دل و دينش تويى
• شماره ٥١٦: چون نرقصد جانم از شادى که جانانم تويى

---