شماره ٤٠٨: شبها به بزم مدعى اى بى مروت جا مکن

شبها به بزم مدعى اى بى مروت جا مکن

آرام جان او مشو، آزار جان ما مکن

از بهر حسرت خوردنم، لب بر لب ساغر منه

دست از پى آزردنم در گردن مينا مکن

در بزم غير اى بى وفا بهر خدا مگذار پا

ما را و خود را بيش از اين آزرده و رسوا مکن

هردم به مجلس اى رقيب از يار دلجويى مجو

خاطر نگهداريش را خاطر نشان ما مکن

درد فروغى را وا تا کى به فردا افکنى

انديشه از فردا بدار، امروز را فردا مکن

نظرات نوشته شده

اولین نفر برای نظر دادن باشید و نظرتان را در مورد این شعر از طریق فرم زیر ارسال کنید.