غزليات - بخش اول شاه نعمت‌الله ولی
- شماره ١: رنديم و دگر مستيم تا باد چنين بادا
- شماره ٢: هرچه گفتيم عيان شود بخدا
- شماره ٣: نعمت الله است دايم با خدا
- شماره ٤: عارفى کو بود ز آل عبا
- شماره ٥: همه عالم ترا و او ما را
- شماره ٦: اى يار دل يار به دست آر خدا را
- شماره ٧: بيا اى ساقى رندان خدا را
- شماره ٨: ما به عين تو ديده ايم ترا
- شماره ٩: رند مستى جو دمى با او برآ
- شماره ١٠: ذوق اگر دارى در اين دريا درآ
- شماره ١١: ظهور سلطنت عشق اوست در دو سرا
- شماره ١٢: نور تجلى او، ساخت منور مرا
- شماره ١٣: خار بى کنگر چه کار آيد مرا
- شماره ١٤: يار من بى يار کى ماند مرا
- شماره ١٥: از ازل او تا ابد خواند مرا
- شماره ١٦: گر بيازارد مرا موري، نيازارم ورا
- شماره ١٧: فانى درديم و فانى بى فنا
- شماره ١٨: هرکه آيد بر سر دار فنا
- شماره ١٩: هر شبى چون ماه مى بينيم ما
- شماره ٢٠: مبتلايي، ديدمش خوش در بلا
- شماره ٢١: مجلس خاص اوست حضرت ما
- شماره ٢٢: اين حضور عاشقان است الصلا
- شماره ٢٣: عشق تو بلا ومبتلا ما
- شماره ٢٤: نانوشته حرف مى خوانيم ما
- شماره ٢٥: غرق آب و آب را جوئيم ما
- شماره ٢٦: نور او در ديده مردم خوشى ديديم ما
- شماره ٢٧: جام گيتى نماست سيد ما
- شماره ٢٨: صد دوا بادا فداى درد بى درمان ما
- شماره ٢٩: پادشاه و پادشاهي، ما و درويشى ما
- شماره ٣٠: مشک چبود، شمه اى از بوى ما
- شماره ٣١: جان چو عود است و دل چو مجمر ما
- شماره ٣٢: چيست عالم شبنمى از بحر ما
- شماره ٣٣: خوش آب حياتى است روان در نظر ما
- شماره ٣٤: ما بنده درويشيم، شاها نظرى فرما
- شماره ٣٥: خوش چشمه آبى است روان در نظر ما
- شماره ٣٦: دل ما گشته است دلبر ما
- شماره ٣٧: جام گيتى نماست اين دل ما
- شماره ٣٨: جامى است جهان نما دل ما
- شماره ٣٩: دل روان جان مى دهد در عشق آن جانان ما
- شماره ٤٠: درد درد دل بود درمان ما
- شماره ٤١: شاه خودرائى است اين سلطان ما
- شماره ٤٢: در خرابات فنا ملک بقا داريم ما
- شماره ٤٣: مى ز خم عشق مى نوشيم ما
- شماره ٤٤: حضرت او را به او بينيم ما
- شماره ٤٥: هرچه مى گويند مى گوئيم ما
- شماره ٤٦: مرا گفت بارى که اى يار ما
- شماره ٤٧: از کرم بنواخت ما را يار ما
- شماره ٤٨: عالمى غرقند در سيلاب ما
- شماره ٤٩: بحر در جوش است و رو دارد به ما
- شماره ٥٠: خرم آن دل که شود محرم اسرار شما
- شماره ٥١: مخزن گنج جمله اسما ما
- شماره ٥٢: درآمد ساقى و آورد، جامى مى براى ما
- شماره ٥٣: روشن است از نور رويش ديده بيناى ما
- شماره ٥٤: روشن است از نور رويش ديده بيناى ما
- شماره ٥٥: هرچه خواهد مى کند سلطان ما
- شماره ٥٦: صد دوا بادا فداى درد بى درمان ما
- شماره ٥٧: رفت آن جانان ما از دست ما
- شماره ٥٨: بنده ساقى ما شو تا شوى سلطان ما
- شماره ٥٩: موج است و حباب و آب دريا
- شماره ٦٠: دردمندانيم و مانده بى دوا
- شماره ٦١: ساقى به کرم نواخت ما را
- شماره ٦٢: ما حبابيم و عين ما دريا
- شماره ٦٣: چشم ما شد به نور او بينا
- شماره ٦٤: به سر خواجه کلان که مرا
- شماره ٦٥: روشن است آئينه گيتى نما
- شماره ٦٦: فقر ما خوش تر ز ملک پادشاه
- شماره ٦٧: قدمى نه درآ در اين دريا
- شماره ٦٨: موج و دريا آب باشد نزد ما
- شماره ٦٩: موج و دريا آب باشد نزد ما
- شماره ٧٠: صوفى صافى است درعين صفا
- شماره ٧١: عقل برو برو برو عشق بيا بيا بيا
- شماره ٧٢: هو معنا وفانظروا معنا
- شماره ٧٣: گر بيابى آشناى بحر ما
- شماره ٧٤: فلولاه و لولانا لما کان الذى کانا
- شماره ٧٥: عين دريائيم و دريا عين ما
- شماره ٧٦: اگر آئى در اين دريا بيابى آبروى ما
- شماره ٧٧: به هويت چو اوست با اسما
- شماره ٧٨: درآ با ما در اين دريا، و خوش بنشين به چشم ما
- شماره ٧٩: مجمع البحرين جام است و شراب
- شماره ٨٠: با تو گويم که چيست جام شراب
- شماره ٨١: چيست عالم سايه بان آفتاب
- شماره ٨٢: آفتابى رو نموده مه نقاب
- شماره ٨٣: ديده ام مهر منير مه نقاب
- شماره ٨٤: اين طرفه بين که حضرت او با همه حجاب
- شماره ٨٥: آفتابى رو نموده مه نقاب
- شماره ٨٦: ساقيى ديديم مستانه به خواب
- شماره ٨٧: صورت و معنى ما آب و حباب
- شماره ٨٨: ساغر پر شراب را درياب
- شماره ٨٩: در موج و حباب آب درياب
- شماره ٩٠: در عين ما نظر کن چشم پرآب درياب
- شماره ٩١: وجود مطلق الحق اوست درياب
- شماره ٩٢: آب ما مى رود به جو درياب
- شماره ٩٣: در عين حباب آب درياب
- شماره ٩٤: خوش حضورى است بزم ما درياب
- شماره ٩٥: دل به ما ده بيا دلى درياب
- شماره ٩٦: اى آب حيات آب درياب
- شماره ٩٧: جامى ز حباب پر کن از آب
- شماره ٩٨: مظهر و مظهرند آب و حباب
- شماره ٩٩: صدف و گوهريم و بحر و حباب
- شماره ١٠٠: آفتابى ز ماه بسته نقاب
- شماره ١٠١: موجيم و حباب هردو يک آب
- شماره ١٠٢: موج است و حباب هردو يک آب
- شماره ١٠٣: اى دل اسرار جان ما درياب
- شماره ١٠٤: رو فنا شو بيا بقا درياب
- شماره ١٠٥: آفتابى ز ماه بسته نقاب
- شماره ١٠٦: چون برآمد از دل جام آفتاب
- شماره ١٠٧: گر خيال عارضش بنمايدت نقشى به خواب
- شماره ١٠٨: ماه ما از در درآمد نيم شب
- شماره ١٠٩: دردمند و درد نوشم روز و شب
- شماره ١١٠: همت از درويش صاحبدل طلب
- شماره ١١١: ذوق ما دارى درآ در بحر ما ما را طلب
- شماره ١١٢: در دل ما نقد گنج ما طلب
- شماره ١١٣: دردمندانه بيا ما را طلب
- شماره ١١٤: عاشق دريا دلى از ما طلب
- شماره ١١٥: در محيط عشق ما گوهر طلب
- شماره ١١٦: نقد گنج کنت کنزا را طلب
- شماره ١١٧: عين ما جو و در اين بحر بجز ما مطلب
- شماره ١١٨: نعمت الله نور دين دارد لقب
- شماره ١١٩: در ديار تو غريبيم و هوادار غريب
- شماره ١٢٠: مائيم و مى و صحبت رندان خرابات
- شماره ١٢١: مستيم و خرابيم و گرفتار خرابات
- شماره ١٢٢: نعمت الله مظهر ذات و صفات
- شماره ١٢٣: هرکه بد بازى کند بد بازگردد عاقبت
- شماره ١٢٤: لطف سازنده تا عيانم ساخت
- شماره ١٢٥: آتش عشق تو دل در بر بسوخت
- شماره ١٢٦: آتشى ظاهر شد و پيدا و پنهانم بسوخت
- شماره ١٢٧: آتش عشقش تمام عود وجودم بسوخت
- شماره ١٢٨: مطرب عشاق ساز ما نواخت
- شماره ١٢٩: مطرب عشق ساز ما بنواخت
- شماره ١٣٠: درد دردش نوش کن گر صاف درمان بايدت
- شماره ١٣١: چشم ما نور خدا بنمايدت
- شماره ١٣٢: چشمم به نور معنى ديده جمال صورت
- شماره ١٣٣: معنيى رو نمود در صورت
- شماره ١٣٤: هرکه ز اهل خداست تابع آل عباست
- شماره ١٣٥: منزل صاحبدلان صفه اهل صفاست
- شماره ١٣٦: هفت دريا شبنمى از بحر بى پايان ماست
- شماره ١٣٧: شراب خانه عشاق جاى سيد ماست
- شماره ١٣٨: نور بسيط لمعه اى از آفتاب ماست
- شماره ١٣٩: قابل روح الهى جان ماست
- شماره ١٤٠: روح اعظم روان سيد ماست
- شماره ١٤١: دل ما کنج گنج خانه ماست
- شماره ١٤٢: علم ام الکتاب حاصل ماست
- شماره ١٤٣: عشق جانان در ميان جان ماست
- شماره ١٤٤: عشق او سلطان ملک جان ماست
- شماره ١٤٥: حق مطلق به حق حقيقت ماست
- شماره ١٤٦: عاشقى و باده نوشى کار ماست
- شماره ١٤٧: درد دل ما دواى درد دل ماست
- شماره ١٤٨: ساقى سرمست رندان مير بى همتاى ماست
- شماره ١٤٩: عشق او همدم ديرينه ماست
- شماره ١٥٠: منزل جان جهان بر در جانانه ماست
- شماره ١٥١: حاليا دور قمر دوران ماست
- شماره ١٥٢: عشق او آب حيات وآن حيات جان ماست
- شماره ١٥٣: در سراپرده دل خلوت جانانه ماست
- شماره ١٥٤: گنج عشقش دفينه دل ماست
- شماره ١٥٥: هفت دريا قطره اى از بحر بى پايان ماست
- شماره ١٥٦: نور چشم است و در نظر پيداست
- شماره ١٥٧: موج بحريم وعين ما درياست
- شماره ١٥٨: عشق او سلطان ملک جان ماست
- شماره ١٥٩: چشم عالم روشن از نور خداست
- شماره ١٦٠: عاشق رندى که او هم درد ماست
- شماره ١٦١: ما ز دريائيم و دريا عين ماست
- شماره ١٦٢: چشمى که به نور عشق بيناست
- شماره ١٦٣: راه عشاق رو که آن ره ماست
- شماره ١٦٤: هرکجا پيرى است طفل پيرماست
- شماره ١٦٥: صورتت آراستى معنى کجاست
- شماره ١٦٦: هر ذره که مى بينى خورشيد در او پيداست
- شماره ١٦٧: آنچنان مجلسى که جانم خواست
- شماره ١٦٨: درد با همدرد اگر گوئى رواست
- شماره ١٦٩: زلف او اگر سرکشد از ما رواست
- شماره ١٧٠: پادشاهى چو بندگى خداست
- شماره ١٧١: عقل اگرچه رئيس اين ده ماست
- شماره ١٧٢: خواجه عمرى سراى خود آراست
- شماره ١٧٣: آبروى ما ز اشک چشم ماست
- شماره ١٧٤: چشم ما روشن به نورالله ماست
- شماره ١٧٥: نور او روشنى ديده ماست
- شماره ١٧٦: ايهاالعشاق کوى عشق ميدان بلاست
- شماره ١٧٧: اين شيشه ما پر از گلاب است
- شماره ١٧٨: هرچه مى بينى همه نور خداست
- شماره ١٧٩: جاميست پرآب و عين آب است
- شماره ١٨٠: خوش آب حياتى است که گويند شراب است
- شماره ١٨١: خوش آب حياتى است که گويند شراب است
- شماره ١٨٢: موج است و حباب هر دو آب است
- شماره ١٨٣: جامى ز حباب پر ز آب است
- شماره ١٨٤: اين جام حباب پر ز آب است
- شماره ١٨٥: سرير سلطنت عشق بر سر دار است
- شماره ١٨٦: دامن دلبر اگر دارى به دست
- شماره ١٨٧: دل ما در هواى الوند است
- شماره ١٨٨: بشنو معانئى که بيان ولايت است
- شماره ١٨٩: آئينه ذات عين ذات است
- شماره ١٩٠: ما غرقه آبيم و چنين تشنه عجيب است
- شماره ١٩١: هرچه او مى دهد همه داد است
- شماره ١٩٢: آب جوياى آب اين عجب است
- شماره ١٩٣: دنيى دون بى وفا هيچ است
- شماره ١٩٤: دل به دنيا مده که آن هيچ است
- شماره ١٩٥: ناله دلسوز ما از ساز بلبل خوشتر است
- شماره ١٩٦: گفتمش روى تو گويا قمر است
- شماره ١٩٧: در دل ما عشقش از جان خوشتر است
- شماره ١٩٨: عمر خوش باشد ولى با يار همدم خوشتر است
- شماره ١٩٩: ملک جان در ولايتى دگر است
- شماره ٢٠٠: نور رويش آفتابى ديگر است
- شماره ٢٠١: نور رويش آفتابى ديگر است
- شماره ٢٠٢: عشق او در جان هوائى ديگر است
- شماره ٢٠٣: بحر بى پايان ما را آبروئى ديگر است
- شماره ٢٠٤: چشم مستش مى فروشى ديگر است
- شماره ٢٠٥: گوهر درياى ما را آبروئى ديگر است
- شماره ٢٠٦: اى عاشقان اى عاشقان ما را بيانى ديگر است
- شماره ٢٠٧: عاشقان حضرت او را نيازى ديگر است
- شماره ٢٠٨: تن همچو تخت شاه است دل گوئيا سرير است
- شماره ٢٠٩: چه غم دارم که يارم غمگسار است
- شماره ٢١٠: عشق مست است و عقل مخمور است
- شماره ٢١١: عشق مست است و عقل مخمور است
- شماره ٢١٢: عشق مست است و عقل مخمور است
- شماره ٢١٣: نور او در جمله اشيا ظاهر است
- شماره ٢١٤: عشق مست است و عقل مخمور است
- شماره ٢١٥: عشق مست است و عقل مخمور است
- شماره ٢١٦: در محبت جان اگر بازى خوش است
- شماره ٢١٧: چشم مستش ترک عيارى خوش است
- شماره ٢١٨: ساقى سرمست ما يارى خوش است
- شماره ٢١٩: صورت و معنى به همديگر خوش است
- شماره ٢٢٠: چشمه چشم ما پرآب خوش است
- شماره ٢٢١: نور روى او به او ديدن خوش است
- شماره ٢٢٢: جان من در خدمت جانى خوش است
- شماره ٢٢٣: اين خوش است و آن خوش است و اين و آن با هم خوش است
- شماره ٢٢٤: در سراپرده جان خلوت جانانه خوش است
- شماره ٢٢٥: عشق جانان در ميان جان خوش است
- شماره ٢٢٦: بى نوائى نواى درويش است
- شماره ٢٢٧: بياکه جان و دلم درهواى درويش است
- شماره ٢٢٨: انسان کامل است که او کون جامع است
- شماره ٢٢٩: همسايه حضرت شريف است
- شماره ٢٣٠: همه عالم تن است و جان عشق است
- شماره ٢٣١: درد دل درمان جان عاشق است
- شماره ٢٣٢: شاه ما در همه جهان طاق است
- شماره ٢٣٣: همه جا خوان نعمت عشق است
- شماره ٢٣٤: شهر دل در ولايت عشق است
- شماره ٢٣٥: پادشاه جهان جان عشق است
- شماره ٢٣٦: سرم سرگشته سوداى عشق است
- شماره ٢٣٧: نور دل ماه انور عشق است
- شماره ٢٣٨: جان ما زنده دل از آب حيات عشق است
- شماره ٢٣٩: دم مزن اى دل که اين سرنازک است
- شماره ٢٤٠: عشق است که وارسته ز نقصان و کمال است
- شماره ٢٤١: دل مسند پادشاه عشق است
- شماره ٢٤٢: ما را همه شب شب وصال است
- شماره ٢٤٣: رند سرمست فارغ البال است
- شماره ٢٤٤: مخزن اسرار سبحانى دل است
- شماره ٢٤٥: دردمنديم و دوا درد دل است
- شماره ٢٤٦: مرغ صحرائى به صحرا مايل است
- شماره ٢٤٧: تا مرا عين عشق مفهوم است
- شماره ٢٤٨: اى عاشقان اى عاشقان معشوقه با ما همدم است
- شماره ٢٤٩: نقش خيال اوست که گويند عالم است
- شماره ٢٥٠: ختم رسل که سيد اولاد آدم است
- شماره ٢٥١: در کوى خرابات کسى را که مقام است
- شماره ٢٥٢: لطف اگر بر ما گمارد حاکم است
- شماره ٢٥٣: گر ترا عزم عالم قدم است
- شماره ٢٥٤: درگوشه ميخانه کسى راکه مقام است
- شماره ٢٥٥: ميخانه سراى عاشقان است
- شماره ٢٥٦: عالم بدن است و عشق جان است
- شماره ٢٥٧: نعمت الله که مير مستان است
- شماره ٢٥٨: گر جفا مى کند وفا آن است
- شماره ٢٥٩: کار عشق است و کار ما آن است
- شماره ٢٦٠: خلوت من مقام رندان است
- شماره ٢٦١: نعمت الله امام رندان است
- شماره ٢٦٢: نعمت الله که پير رندان است
- شماره ٢٦٣: دل وجانم فداى جانان است
- شماره ٢٦٤: هرچه پيدا وهرچه پنهان است
- شماره ٢٦٥: درد ار دارى دوا همان است
- شماره ٢٦٦: درد دل او دواى جان است
- شماره ٢٦٧: خانه دل سراى جانان است
- شماره ٢٦٨: همه عالم تن است واو جان است
- شماره ٢٦٩: مقصود توئى نه اين وآن است
- شماره ٢٧٠: نعمت الله حريف مستان است
- شماره ٢٧١: بندگى کن که کار نيک آن است
- شماره ٢٧٢: هرکه حلقه بگوش مردان است
- شماره ٢٧٣: اى که گوئى که ماهتاب آن است
- شماره ٢٧٤: دل بدست آر که آئينه حضرت آن است
- شماره ٢٧٥: کشته عشق تو دل زنده جاويدان است
- شماره ٢٧٦: کشته حضرت او زنده جاويدان است
- شماره ٢٧٧: زمين جسم است وجانت آسمان است
- شماره ٢٧٨: هرقطره اى از اين بحر درياى بيکران است
- شماره ٢٧٩: رندى که حريف عاشقان است
- شماره ٢٨٠: ميخانه سراى عاشقان است
- شماره ٢٨١: جامى ز مى پر از مى دربزم ما روان است
- شماره ٢٨٢: مقام عاشقان در ملک جان است
- شماره ٢٨٣: ميرميخانه ما سيد سرمستان است
- شماره ٢٨٤: هرکه چون ما حريف مستان است
- شماره ٢٨٥: عالم بدن است وعشق جان است
- شماره ٢٨٦: کفر زلفش که رونق دين است
- شماره ٢٨٧: درد دل دارم ودوا اين است
- شماره ٢٨٨: چشم ما از نور رويش روشن است
- شماره ٢٨٩: در نظر آنکه نور چشم من است
- شماره ٢٩٠: عشق جانان من غذاى من است
- شماره ٢٩١: درد عشقش دواى جان من است
- شماره ٢٩٢: دردمنديم و آن دوا اين است
- شماره ٢٩٣: چشم و چراغ جان من از نور جانان روشن است
- شماره ٢٩٤: نعمت الله جان وعالم چون تن است
- شماره ٢٩٥: ياد جانان ميان جان من است
- شماره ٢٩٦: عشق جانان حيات جان من است
- شماره ٢٩٧: در سراپرده جان خانه دلدار من است
- شماره ٢٩٨: گفتم که اين جانان کى است جان گفت جانان من است
- شماره ٢٩٩: عشق جانان حيات جان من است
- شماره ٣٠٠: درد دردش دواى جان من است
- شماره ٣٠١: همه عالم حجاب حضرت اوست
- شماره ٣٠٢: ما را وجود نيست وگر هست جود اوست
- شماره ٣٠٣: بشنو اى دوست اين سخن از دوست
- شماره ٣٠٤: جان ما بنده محبت اوست
- شماره ٣٠٥: جان عالم فداى خدمت اوست
- شماره ٣٠٦: شاه شاهان گداى حضرت اوست
- شماره ٣٠٧: در آينه عالم تمثال جمال اوست
- شماره ٣٠٨: در آينه عالم تمثال صفات اوست
- شماره ٣٠٩: همه عالم ظهور حضرت اوست
- شماره ٣١٠: هرچه مى بينى همه انوار اوست
- شماره ٣١١: درهرچه نظر کردم نقشى ز خيال اوست
- شماره ٣١٢: چشم ما روشن به نور روى اوست
- شماره ٣١٣: بنده ايم و عابد و معبود اوست
- شماره ٣١٤: در خانقهى که شيخ ما اوست
- شماره ٣١٥: چشم ما روشن به نور روى اوست
- شماره ٣١٦: چشم ما روشن به نور روى اوست
- شماره ٣١٧: ديده تا نور جمالش ديده است
- شماره ٣١٨: دلبر سرمست ما يار خوشى نوخاسته است
- شماره ٣١٩: آفتاب حسن او از مه نقابى بسته است
- شماره ٣٢٠: نعمت الله در شراب افتاده است
- شماره ٣٢١: چشم مردم ديده ما نور رويش ديده است
- شماره ٣٢٢: ديده تا نور جمالش ديده است
- شماره ٣٢٣: يارى که ز ملک آشنائى است
- شماره ٣٢٤: ميخانه دل طرب سرائى است
- شماره ٣٢٥: کار دل در عشق بازى بندگى است
- شماره ٣٢٦: هر شاهدى که بينيم با او مرا هوائى است
- شماره ٣٢٧: با محيط عشق او دنيا بر ما شبنمى است
- شماره ٣٢٨: با آفتاب حسنش مه نزد او هلالى است
- شماره ٣٢٩: صحبت جانان من مجلس روحانى است
- شماره ٣٣٠: دل جام جهان نماى شاهى است
- شماره ٣٣١: روح ها در روح اعظم فانى است
- شماره ٣٣٢: تن ميرد و روح پاک باقى است
- شماره ٣٣٣: هرچه بينى جمله آيات وى است
- شماره ٣٣٤: شادمانم زانکه غمخوارم وى است
- شماره ٣٣٥: موج و حباب و قطره در اين بحر ما يکى است
- شماره ٣٣٦: دل ما با زبان يکيست يکى است
- شماره ٣٣٧: در دو عالم خدا يکيست يکى است
- شماره ٣٣٨: پادشاه و گدا يکيست يکى است
- شماره ٣٣٩: صورت و معنى در اين دعوى يکى است
- شماره ٣٤٠: هرکجا کنجى است گنجى در وى است
- شماره ٣٤١: سر در اين راه عشق دردسر است
- شماره ٣٤٢: اگر تو عاشق يارى به عشق دوست نکوست
- شماره ٣٤٣: چشم ما روشن به نور روى اوست
- شماره ٣٤٤: کنج دل گنجينه عشق وى است
- شماره ٣٤٥: درنظر عالم چو جام پر مى است
- شماره ٣٤٦: بيا اى شاه ترکستان که هندوستان غلام تست
- شماره ٣٤٧: اهل دل را ز سراپرده جان بايد جست
- شماره ٣٤٨: از دير برون آمد ترسا بچه اى سرمست
- شماره ٣٤٩: آمد ز درم نگار سرمست
- شماره ٣٥٠: دواى درد دل اى يار درد است
- شماره ٣٥١: هرکه باشد همچو سيد حق پرست
- شماره ٣٥٢: هرکه او با ما در اين دريا نشست
- شماره ٣٥٣: جان ما با ما در اين دريا نشست
- شماره ٣٥٤: هرکه آمد سوى ما با ما نشست
- شماره ٣٥٥: هرکه اوبا ما در اين دريا نشست
- شماره ٣٥٦: دوش رفتم در خرابات مغان رندانه مست
- شماره ٣٥٧: نوش بادا مرا شراب الست
- شماره ٣٥٨: از جور و جفاى بى وفا دوست
- شماره ٣٥٩: همه را از همه بجو اى دوست
- شماره ٣٦٠: جانم خيال شد به خيال خيال دوست
- شماره ٣٦١: چشم ما روشن به نور روى اوست
- شماره ٣٦٢: چشم ما روشن به نور روى اوست
- شماره ٣٦٣: هرچه بينى مظهر اسماى اوست
- شماره ٣٦٤: چشم ما روشن به نور روى اوست
- شماره ٣٦٥: خواجه گرچه بود عمرى بت پرست
- شماره ٣٦٦: قطره اى کو به بحر ما پيوست
- شماره ٣٦٧: منم آن رند عاشق سرمست
- شماره ٣٦٨: ما را چو ز عشق راحتى هست
- شماره ٣٦٩: از خرابات مى رسم سرمست
- شماره ٣٧٠: عاشقانه به عشق او سرمست
- شماره ٣٧١: لطف آن سلطان ما را انتهائى هست نيست
- شماره ٣٧٢: هرکجا جامى است بى مى هست نيست
- شماره ٣٧٣: همچو اين محبوب ما صاحب جمالى هست نيست
- شماره ٣٧٤: در دل ما غير دلبر هست نيست
- شماره ٣٧٥: عقل را در مجلس عشاق ينگى هست نيست
- شماره ٣٧٦: زاهدان را ذوق رندان هست نيست
- شماره ٣٧٧: موج و دريائيم وهر دو غير آبى هست نيست
- شماره ٣٧٨: همچو اين شه پادشاهى هست نيست
- شماره ٣٧٩: هيچ کس بى نعمت الله هست نيست
- شماره ٣٨٠: در اين دريا بجز ما آشنا نيست
- شماره ٣٨١: بى حضور عشق جانان راحت جان هيچ نيست
- شماره ٣٨٢: شک به عدم نيست که او هيچ نيست
- شماره ٣٨٣: چو ميخانه سرائى هيچ جا نيست
- شماره ٣٨٤: آن وتر که غير او احد نيست
- شماره ٣٨٥: عشق را خود قرار پيدا نيست
- شماره ٣٨٦: يک قدم از خويش بيرون نه که گامى بيش نيست
- شماره ٣٨٧: عشق را با کفر و ايمان کار نيست
- شماره ٣٨٨: موجود حقيقى بجز از ذات خدا نيست
- شماره ٣٨٩: دل ندارد هرکه او را درد نيست
- شماره ٣٩٠: مى رود عمر عزيز ما دريغا چاره نيست
- شماره ٣٩١: غنچه باغ غير خندان نيست
- شماره ٣٩٢: در دل هرکه عشق جانان نيست
- شماره ٣٩٣: هرکه را عشق نيست آنش نيست
- شماره ٣٩٤: جان ندارد هرکه جانانيش نيست
- شماره ٣٩٥: جان ما بى عشق جانان هيچ نيست
- شماره ٣٩٦: در همه جان جز که هم جان هيچ نيست
- شماره ٣٩٧: بحرى است بحر دل که کرانش پديد نيست
- شماره ٣٩٨: قطره و دريا به نزد ما يکيست
- شماره ٣٩٩: محقق در اين ره به تقليد نيست
- شماره ٤٠٠: هرکه را درد نيست درمان نيست
- شماره ٤٠١: در هر دلى که مهر جمال حبيب نيست
- شماره ٤٠٢: هر دل که به عشق مبتلا نيست
- شماره ٤٠٣: خوشتر از ساغر مى همدم نيست
- شماره ٤٠٤: او با تو ترا از او خبر نيست
- شماره ٤٠٥: هرچه امروز حاصل ما نيست
- شماره ٤٠٦: در حقيقت عشق را خود نام نيست
- شماره ٤٠٧: عشق بازى و عشق بازى نيست
- شماره ٤٠٨: عاشق از دنيى و عقبى درگذشت
- شماره ٤٠٩: دل ما از منى وما بگذشت
- شماره ٤١٠: رمضان آمد و روان بگذشت
- شماره ٤١١: نعمت الله از اين وآن بگذشت
- شماره ٤١٢: دل سرمست ما ز جان بگذشت
- شماره ٤١٣: آفتاب خوشى هويدا گشت
- شماره ٤١٤: علم ما درکتاب نتوان يافت
- شماره ٤١٥: علم ما در کتاب نتوان يافت
- شماره ٤١٦: دل ز جان بگذشت و جانان بازيافت
- شماره ٤١٧: جانم از درد دل دوائى يافت
- شماره ٤١٨: بلبل چو هواى گلستان يافت
- شماره ٤١٩: بى درد دل اى دوست دوا را نتوان يافت
- شماره ٤٢٠: به سخن وصل يار نتوان يافت
- شماره ٤٢١: گرد خاک ما روان بر باد رفت
- شماره ٤٢٢: عاشقى جان را به جانان داد و رفت
- شماره ٤٢٣: عاشقى جان را به جانان داد و رفت
- شماره ٤٢٤: نعمت الله جان به جانان داد و رفت
- شماره ٤٢٥: در ره عشق چو ما بى سروپا بايد رفت
- شماره ٤٢٦: يار ما زارى ما نشنيد و رفت
- شماره ٤٢٧: رند سرمستى ز پا افتاد و رفت
- شماره ٤٢٨: عقل مشوش دماغ، از سرما رفت رفت
- شماره ٤٢٩: به خرابات مغان بى سر و پا خواهم رفت
- شماره ٤٣٠: رند سرمست از جهان خواهيم رفت
- شماره ٤٣١: نعمت الله جان به جانان داد و رفت
- شماره ٤٣٢: يار ما رفت و گوئيا جان رفت
- شماره ٤٣٣: جان به خلوتسراى رندان رفت
- شماره ٤٣٤: راز دل عشاق به هرکس نتوان گفت
- شماره ٤٣٥: آتش عشقش خوشى در ما گرفت
- شماره ٤٣٦: عشق سلطان ما جهان بگرفت
- شماره ٤٣٧: شهرت عشق ما جهان بگرفت
- شماره ٤٣٨: آفتاب رخش جهان بگرفت
- شماره ٤٣٩: گر وصال يارخواهى ترک جان بايد گرفت
- شماره ٤٤٠: نور چشم عالمى در ديده ما جا گرفت
- شماره ٤٤١: تا که سوداى خيالش در سويدا جا گرفت
- شماره ٤٤٢: تاکه سوداى خيالش در سويدا جا گرفت
- شماره ٤٤٣: چشم مستش گوشه اى از ما گرفت
- شماره ٤٤٤: سيد ما بر درش مأوا گرفت
- شماره ٤٤٥: عشق دلبر در دل ما جا گرفت
- شماره ٤٤٦: سلطان عشق ملک جهان را روان گرفت
- شماره ٤٤٧: در کوى خرابات نشستم به سلامت
- شماره ٤٤٨: هرگز نبود عاشقى و راه سلامت
- شماره ٤٤٩: رفتى به سلامت به سلامت به سلامت
- شماره ٤٥٠: چون من به ولاى تو رسيدم به ولايت
- شماره ٤٥١: ما را به غير او نبود التفات هيچ
- شماره ٤٥٢: عمر بى او که بر سرآرى هيچ
- شماره ٤٥٣: حضرت سلطان ما پاينده باد
- شماره ٤٥٤: يا رب ز غم هجران رستيم مبارک باد
- شماره ٤٥٥: مى محبت نوش کن که نوشت باد
- شماره ٤٥٦: ذوقى است دلم را که به عالم نتوان گفت
- شماره ٤٥٧: مى خورم جام مى که نوشم باد
- شماره ٤٥٨: ورد صاحب نظران فاتحه روى تو باد
- شماره ٤٥٩: عشق او با جان من پيوسته باد
- شماره ٤٦٠: دل به دست ياد خواهم داد هرچه باد باد
- شماره ٤٦١: مده باد هوا جان خويشتن بر باد
- شماره ٤٦٢: زاهد دگر از خلوت تقوى بدر افتاد
- شماره ٤٦٣: آتشى در نهاد جان افتاد
- شماره ٤٦٤: دل به دست زلف دلبر اوفتاد
- شماره ٤٦٥: هر که در درياى بى پايان فتاد
- شماره ٤٦٦: هر که برخاک راه او افتاد
- شماره ٤٦٧: آب چشم ما بروى ما فتاد
- شماره ٤٦٨: آب چشم ما بروى ما فتاد
- شماره ٤٦٩: آب چشم ما بهر سو رو نهاد
- شماره ٤٧٠: ساقى جامى به اين و آن داد
- شماره ٤٧١: دردى است دلم را به درمان نتوان داد
- شماره ٤٧٢: ترک سرمستم دگر باره کلاهى کج نهاد
- شماره ٤٧٣: هر که او در عشق جانان جان نداد
- شماره ٤٧٤: عاشقى کو سر به پاى ما نهاد
- شماره ٤٧٥: آب چشم ما به هر سو رو نهاد
- شماره ٤٧٦: هر که فانى شود بقا يابد
- شماره ٤٧٧: دلى که درد ندارد دوا کجا يابد
- شماره ٤٧٨: هر که او نيک مى کند يابد
- شماره ٤٧٩: خرابات است و خم در جوش و ساقى مست و ما بيخود
- شماره ٤٨٠: چشم بينائى که بر او اوفتد
- شماره ٤٨١: گر آتش آه ما درافتد
- شماره ٤٨٢: ذوق ما در جهان نمى گنجد
- شماره ٤٨٣: مرا حالى است با جانان که جانم در نمى گنجد
- شماره ٤٨٤: در دل بجز از خدا نگنجد
- شماره ٤٨٥: در دلم غير او نمى گنجد
- شماره ٤٨٦: بود و نابود در نمى گنجد
- شماره ٤٨٧: در اين خلوت حکايت درنگنجد
- شماره ٤٨٨: توحيد و موحد و موحد
- شماره ٤٨٩: در جهنم خراب مى گردد
- شماره ٤٩٠: چارپا در پى علف گردد
- شماره ٤٩١: معنى يکى و صورت او در ظهور صد
- شماره ٤٩٢: عاشقى کو هواى ما دارد
- شماره ٤٩٣: هر کجا ساغرى است مى دارد
- شماره ٤٩٤: بسته بند بلاى تو نجاتى دارد
- شماره ٤٩٥: هر که از اهل کمال است جمالى دارد
- شماره ٤٩٦: پرده ديده من نقش خيالت دارد
- شماره ٤٩٧: چو نور ديده چشم من خيالش در نظر دارد
- شماره ٤٩٨: هر جا که دکان دارى است او مايه ز ما دارد
- شماره ٤٩٩: عالم از نام او نشان دارد
- شماره ٥٠٠: هواى درد بى درمان که دارد
- شماره ٥٠١: پادشاهى گداى او دارد
- شماره ٥٠٢: هر که او عاشق است جان دارد
- شماره ٥٠٣: مى خمخانه ما مستى ديگر دارد
- شماره ٥٠٤: صاحب نظرى کو که جهان در نظر آرد
- شماره ٥٠٥: گوئيا چشم ابر مى خارد
- شماره ٥٠٦: هر کس که هواى ما ندارد
- شماره ٥٠٧: يارى که خيال دوست دارد
- شماره ٥٠٨: عقل از اينجا بى خبر او ره به آنجا کى برد
- شماره ٥٠٩: گر ز چين سنبل زلفش صبا بوئى برد
- شماره ٥١٠: ترک چشم مست او دلها به غارت مى برد
- شماره ٥١١: ترک چشم مست او دل ها به غارت مى برد
- شماره ٥١٢: خواجه عاقل برفت و جان سپرد
- شماره ٥١٣: هر که بد زيست عاقبت بد مرد
- شماره ٥١٤: اى که گوئى نعمت الله جان سپرد
- شماره ٥١٥: خوش بود گر او بحالم بنگرد
- شماره ٥١٦: ما به تو هستيم و تو هستى به خود
- شماره ٥١٧: چون شراب صاف درمان است ما را درد درد
- شماره ٥١٨: بود روزى خواجه اى سالار کرد
- شماره ٥١٩: عقل مخمور است و مستان را به قاضى مى برد
- شماره ٥٢٠: چشم ما چون به روى او نگرد
- شماره ٥٢١: با من بى نوا چه خواهى کرد
- شماره ٥٢٢: غنچه در گلستان تبسم کرد
- شماره ٥٢٣: مقصود بى وسيله حاصل نمى توان کرد
- شماره ٥٢٤: محبوب دل و راحت جانى چه توان کرد
- شماره ٥٢٥: نورى است که وصفش به ستاره نتوان کرد
- شماره ٥٢٦: حسن او بر چشم ما پيدا که کرد
- شماره ٥٢٧: با چنين درد دلى ميل دوا نتوان کرد
- شماره ٥٢٨: کردگار از کرم عيانم کرد
- شماره ٥٢٩: دست با او در کمر خواهيم کرد
- شماره ٥٣٠: دوش تا روز دل از عشق تنعم مى کرد
- شماره ٥٣١: به حکايت شراب نتوان خورد
- شماره ٥٣٢: عاشقى جان را به جانان داد مرد
- شماره ٥٣٣: ساقيى جام سوى ما آورد
- شماره ٥٣٤: عشق دردى است تا نمى گيرد
- شماره ٥٣٥: اگر مه روى من روزى نقاب از رخ براندازد
- شماره ٥٣٦: ساز عشقش نواى دل سازد
- شماره ٥٣٧: ما انا الحق از فنا خواهيم زد
- شماره ٥٣٨: آتشى در دل و است جان سوزد
- شماره ٥٣٩: چشم مست تو گر از خواب گران برخيزد
- شماره ٥٤٠: نور در نور خوش در آويزد
- شماره ٥٤١: مست هشيار و مست نشناسد
- شماره ٥٤٢: ملک عشقش به غير ما نرسد
- شماره ٥٤٣: دولت عشق به هر بى سر و پائى نرسد
- شماره ٥٤٤: دولت وصل تو به ما کى رسد
- شماره ٥٤٥: جام مى گر بدست ما برسد
- شماره ٥٤٦: ترا اهل نظر خوانم گرت منظور او باشد
- شماره ٥٤٧: همه عالم خيال او باشد
- شماره ٥٤٨: گفتم بخواب بينم گفتا خيال باشد
- شماره ٥٤٩: مدام همدم جام شراب خوش باشد
- شماره ٥٥٠: ناز با يار غار خوش باشد
- شماره ٥٥١: سلطان سراپرده ميخانه کجا شد
- شماره ٥٥٢: از احد احمد آشکارا شد
- شماره ٥٥٣: واحدى در کثير پيدا شد
- شماره ٥٥٤: نيم شب ماه ما هويدا شد
- شماره ٥٥٥: ما عاشق مستيم کرامات چه باشد
- شماره ٥٥٦: هر که او را خبر از اهل دلانش باشد
- شماره ٥٥٧: به يمن دولت وصلش جهان در حکم ما باشد
- شماره ٥٥٨: گر نه او يار غار ما باشد
- شماره ٥٥٩: وجود صورت و معنى ز جود ما باشد
- شماره ٥٦٠: همه عالم فداى ما باشد
- شماره ٥٦١: هر که را شيخ آنچنان باشد
- شماره ٥٦٢: بکام ما بود عالم اگر او يار ما باشد
- شماره ٥٦٣: کرمش گنج بى کران پاشد
- شماره ٥٦٤: عاشق و يار خويش خوش باشد
- شماره ٥٦٥: بجز ميخانه جاى مانباشد
- شماره ٥٦٦: مى محبت او راحتى به جان بخشد
- شماره ٥٦٧: هر چه بخشد خدا به ما بخشد
- شماره ٥٦٨: مدام جام مى او حيات مى بخشد
- شماره ٥٦٩: آفتابى به ماه پيدا شد
- شماره ٥٧٠: آفتابى ز غيب پيدا شد
- شماره ٥٧١: اول ما چو آخر ما شد
- شماره ٥٧٢: عاقبت سيد ما سوى مغان خواهد شد
- شماره ٥٧٣: ما مريديم و پير ما مرشد
- شماره ٥٧٤: مه ز برج شرف چو طالع شد
- شماره ٥٧٥: دل سوى صاحب جمالى مى کشد
- شماره ٥٧٦: يار سرمست است و ما را مى کشد
- شماره ٥٧٧: عين دريائيم و ما را موج دريا مى کشد
- شماره ٥٧٨: ترک سرمستى مرا دامن کشانم مى کشد
- شماره ٥٧٩: دل دگر ما را به مأوا مى کشد
- شماره ٥٨٠: عشق ما را سوى دريا مى کشد
- شماره ٥٨١: خاطر ما سوى دريا مى کشد
- شماره ٥٨٢: هر دم بر آب چشم ما نقش خيالى مى کشد
- شماره ٥٨٣: چشم ما نقش خيال او بر آبش مى کشد
- شماره ٥٨٤: غرق دريائيم و ما را موج دريا مى کشد
- شماره ٥٨٥: به سراپرده ميخانه روان خواهم شد
- شماره ٥٨٦: به عشق چهره ليلى دل بيچاره مجنون شد
- شماره ٥٨٧: سنبل زلف او پريشان شد
- شماره ٥٨٨: بحر عشقش را کران پيدا نشد
- شماره ٥٨٩: هر که او آشناى سلطان شد
- شماره ٥٩٠: بلبل جان چو ساکن تن شد
- شماره ٥٩١: عشق او با جان ما پيوسته شد
- شماره ٥٩٢: رند مست از بلا نينديشد
- شماره ٥٩٣: از سر ذوق ديده ام عين يکى و نام صد
- شماره ٥٩٤: خوش ماه تمامى است که از غيب برآمد
- شماره ٥٩٥: عمر من رفته بود باز آمد
- شماره ٥٩٦: عمر ما رفته بود باز آمد
- شماره ٥٩٧: مستانه ساقى از در درآمد
- شماره ٥٩٨: واحد به صفات کثرت آمد
- شماره ٥٩٩: توحيد و موحد و موحد
- شماره ٦٠٠: عهد با زلف تو بستيم خدا مى داند
- شماره ٦٠١: يارى که مى ننوشد از ذوق ما چه داند
- شماره ٦٠٢: تا نگوئى که خواجه مالش ماند
- شماره ٦٠٣: غير او کى به ياد ما ماند
- شماره ٦٠٤: پيش از اين گر مرا حجابى بود
- شماره ٦٠٥: غره ماه منور بين که غرا کرده اند
- شماره ٦٠٦: آب حيات ماست که مى نام کرده اند
- شماره ٦٠٧: مشکلات ما چو حل واکرده اند
- شماره ٦٠٨: بحريان احوال دريا گفته اند
- شماره ٦٠٩: عاشقان از بيش و کم آسوده اند
- شماره ٦١٠: خوش در ميخانه اى بگشاده اند
- شماره ٦١١: در ازل بر ما در ميخانه را بگشوده اند
- شماره ٦١٢: خاک پاک ما به مى بسرشته اند
- شماره ٦١٣: آن خط نگر که بر رخ جانان کشيده اند
- شماره ٦١٤: عاشقان درش از درد دوا يافته اند
- شماره ٦١٥: آفتابى را که هويدا کرده اند
- شماره ٦١٦: گنج پنهانى که پيدا کرده اند
- شماره ٦١٧: آفتابى را به مه بنموده اند
- شماره ٦١٨: آتش عشق هماندم که برافروخته اند
- شماره ٦١٩: آتشى از عشق او در بزم ما افروختند
- شماره ٦٢٠: به على رغم عدو باز زدم جامى چند
- شماره ٦٢١: بيا اى يار و بر اغيار مى خند
- شماره ٦٢٢: عاشقان اول ز جان باز آمدند
- شماره ٦٢٣: خاکساران که گوئيا گردند
- شماره ٦٢٤: بر هر درى که رفتيم بر ما روان گشودند
- شماره ٦٢٥: کشتگان از دم او زنده شدند
- شماره ٦٢٦: مدام همدم جام شراب باشد رند
- شماره ٦٢٧: آنها که نگار را نگارند
- شماره ٦٢٨: دل چو دم از عشق دلبر مى زند
- شماره ٦٢٩: عاشقانى که عشق مى بازند
- شماره ٦٣٠: مرغ زيرک بين که ياهو مى زند
- شماره ٦٣١: عاشقى کز عشق او دم مى زند
- شماره ٦٣٢: ساغر مى مدام در کارند
- شماره ٦٣٣: عاشقانى که در جهان باشند
- شماره ٦٣٤: هر کسى نقشى بر آبى مى کشند
- شماره ٦٣٥: جان و جانان هر دو با هم سرخوشند
- شماره ٦٣٦: همه در بحر بى کران غرقند
- شماره ٦٣٧: خسته عشق تو بيچاره شفا را چه کند
- شماره ٦٣٨: عاشق جانانم و جانم خروشى مى کند
- شماره ٦٣٩: ترک عشقش ملک دل بگرفت و غارت مى کند
- شماره ٦٤٠: دلبر سرمست ما عزمى به دريا مى کند
- شماره ٦٤١: اين دل دريا دل ما عزم دريا مى کند
- شماره ٦٤٢: دل عاشق نظر به جان نکند
- شماره ٦٤٣: دل باز عزم کعبه مقصود مى کند
- شماره ٦٤٤: در خرابات مغان خمخانه جوشى مى کند
- شماره ٦٤٥: آب چشمم دمبدم از دل روايت مى کند
- شماره ٦٤٦: کشته عشق او شفا چه کند
- شماره ٦٤٧: اهل دنيا مقلد قالند
- شماره ٦٤٨: رندان همه مستند و مى از جام ندانند
- شماره ٦٤٩: سيدم روح اعظمش خوانند
- شماره ٦٥٠: دست چپ را يسار مى خوانند
- شماره ٦٥١: کفر زلف او به ايمان کى دهند
- شماره ٦٥٢: آنها که مقربان شاهند
- شماره ٦٥٣: چه خوش چشمى که روى او به نور روى او بيند
- شماره ٦٥٤: ديده ما چو روى او بيند
- شماره ٦٥٥: هر که او را به نور او بيند
- شماره ٦٥٦: ديده ما چو نور او بيند
- شماره ٦٥٧: خوش است اين ديده روشن که غير او نمى بيند
- شماره ٦٥٨: نقش خيال عالم عارف به خوابى بيند
- شماره ٦٥٩: چشم ما عين ما به ما بيند
- شماره ٦٦٠: هر که در کوى تو جانا نفسى بنشيند
- شماره ٦٦١: اهل نظران ديده بر وى تو گشايند
- شماره ٦٦٢: هر در که به روى ما گشايند
- شماره ٦٦٣: عارفانى که ما به ما جويند
- شماره ٦٦٤: در مرتبه اى ساجد در مرتبه اى مسجود
- شماره ٦٦٥: مائيم اياز و يار محمود
- شماره ٦٦٦: آن لحظه که جان در تتق غيب نهان بود
- شماره ٦٦٧: يک دم بى مى نمى توان بود
- شماره ٦٦٨: گر يکى ور هزار خواهد بود
- شماره ٦٦٩: نقش غيرى محال خواهد بود
- شماره ٦٧٠: جان مجنون فداى ليلى بود
- شماره ٦٧١: هر چه آيد در نظر چون او بود
- شماره ٦٧٢: عاشقى از عاقلى خوش تر بود
- شماره ٦٧٣: آينه چندانکه روشنتر بود
- شماره ٦٧٤: حاصلم از دين و دنيا او بود
- شماره ٦٧٥: در نظر گر نور روى او بود
- شماره ٦٧٦: چشم ما روشن به نور او بود
- شماره ٦٧٧: نسبت خرقه ام از پير خرابات بود
- شماره ٦٧٨: دل که بى دلبر بود بى جان بود
- شماره ٦٧٩: عقل کل در عشق سرگردان بود
- شماره ٦٨٠: نقل ما چون نقل سر مستان بود
- شماره ٦٨١: حق است دين سيد و دين من اين بود
- شماره ٦٨٢: آن چنان ذاتى نهان در هر صفت پيدا بود
- شماره ٦٨٣: کون جامع جامع اسما بود
- شماره ٦٨٤: آب روى ما ز چشم ما بود
- شماره ٦٨٥: قطره و دريا همه از ما بود
- شماره ٦٨٦: مشرب توحيد ياران خوش بود
- شماره ٦٨٧: هر که را ذوقش به سوى ما بود
- شماره ٦٨٨: هر که چون ما غرقه دريا بود
- شماره ٦٨٩: بحر ما درياى بى پايان بود
- شماره ٦٩٠: هر چه ما را مى رسد از او بود
- شماره ٦٩١: فعل عالم ظل فعل الله بود
- شماره ٦٩٢: روح اعظم دره بيضا بود
- شماره ٦٩٣: جان بى جانان تن بى جان بود
- شماره ٦٩٤: جان بى جانان تن بى جان بود
- شماره ٦٩٥: خوش بود دردى که درمان او بود
- شماره ٦٩٦: بحر ما درياى بى پايان بود
- شماره ٦٩٧: چشم ما روشن به نور او بود
- شماره ٦٩٨: خواجه آنجا فقير خواهد بود
- شماره ٦٩٩: چشم ما روشن به نور او بود
- شماره ٧٠٠: هر که از عشق در طرب نبود
- شماره ٧٠١: نور روى او به چشم ما نمود
- شماره ٧٠٢: آب چشم ما به هر سو مى رود
- شماره ٧٠٣: عالم از جود او بود موجود
- شماره ٧٠٤: هستى ما همه بود به وجود
- شماره ٧٠٥: صبحدم آفتاب رو بنمود
- شماره ٧٠٦: به سر عاشقان که عين وجود
- شماره ٧٠٧: فيض فياض از خزانه جود
- شماره ٧٠٨: بيا اى نور چشم ما و خوش نشين به جاى خود
- شماره ٧٠٩: عاشقم بر روى نورالله خود
- شماره ٧١٠: خون دل از ديده بر رو مى رود
- شماره ٧١١: چشم ما خوش چشمه آبش بهرسو مى رود
- شماره ٧١٢: عقل دورانديش هر دم جاى ديگر مى رود
- شماره ٧١٣: آب چشم ما به هر سو مى رود
- شماره ٧١٤: چشم ما آبش به هر سو مى رود
- شماره ٧١٥: هر که رخسار تو بيند به گلستان نرود
- شماره ٧١٦: رند مستى کو حريف ما شود
- شماره ٧١٧: هر زمان عشقى ز نو پيدا شود
- شماره ٧١٨: مظهرى بايد که تا مظهر به او ظاهر شود
- شماره ٧١٩: هر که باشد بنده او در جهان سلطان شود
- شماره ٧٢٠: نطق و حيوان جمع کن تا آدمى حاصل شود
- شماره ٧٢١: خوش بود گر اين دوئى يکتا شود
- شماره ٧٢٢: در رحمت خدا به ما بگشود
- شماره ٧٢٣: لطف ساقى بسى کرم فرمود
- شماره ٧٢٤: لطف ساقى بسى کرم فرمود
- شماره ٧٢٥: در همه آينه جمال نمود
- شماره ٧٢٦: هر کجا صاحب جمالى رو نمود
- شماره ٧٢٧: ساقى ما به ما کرم فرمود
- شماره ٧٢٨: خوش خيالى به خواب رو بنمود
- شماره ٧٢٩: نقطه اى دايره نمود و نبود
- شماره ٧٣٠: آفتابى مه نقابى رو نمود
- شماره ٧٣١: اين سعادت بين که ما را رو نمود
- شماره ٧٣٢: هر کسى را عنايتى فرمود
- شماره ٧٣٣: آفتاب از رخ نقاب مه گشود
- شماره ٧٣٤: جيب شب آفتاب چون بگشود
- شماره ٧٣٥: نظرى خوش به چشم ما فرمود
- شماره ٧٣٦: يک نفس يعقوب بى يوسف نبود
- شماره ٧٣٧: پادشه حکم ما روان فرمود
- شماره ٧٣٨: هر چه امکان لطف و رحمت بود
- شماره ٧٣٩: بيا که مجلس عشق است و طالع مسعود
- شماره ٧٤٠: جام وى بخشيد و مى وى مى دهد
- شماره ٧٤١: هر که جان در عشق جانان مى دهد
- شماره ٧٤٢: عقل ناقص بکار مى نايد
- شماره ٧٤٣: ساقى رخ اگر بما نمايد
- شماره ٧٤٤: حسنى که کمال جان نمايد
- شماره ٧٤٥: مرا هر دم خيالى رو نمايد
- شماره ٧٤٦: نورى که خدا به ما نمايد
- شماره ٧٤٧: عالم چو مثالى است که در آب نمايد
- شماره ٧٤٨: خيال غير خوابى مى نمايد
- شماره ٧٤٩: ذاتش به صفات مى نمايد
- شماره ٧٥٠: ذاتش به صفات مى نمايد
- شماره ٧٥١: نوش کن مى که روحت افزايد
- شماره ٧٥٢: نقشى است خيالش که به هر دست برآيد
- شماره ٧٥٣: خوش درد دلى دارم درمان به چه کار آيد
- شماره ٧٥٤: با رخ او قمر چه کار آيد
- شماره ٧٥٥: جسمى دارم که جان نمايد
- شماره ٧٥٦: گهى عکس رخش جان مى نمايد
- شماره ٧٥٧: بربسته نقاب دل ربايد
- شماره ٧٥٨: خيال او به هر نقشى برآيد
- شماره ٧٥٩: خواب در چشم چون نمى آيد
- شماره ٧٦٠: عقل چندانکه خود بيارايد
- شماره ٧٦١: گر در طلب اوئى ناگه ببرت آيد
- شماره ٧٦٢: نگار مست من هر دم ز نو بزمى بيارايد
- شماره ٧٦٣: عقل هر دم که در سخن آيد
- شماره ٧٦٤: چشمت نورش بتو نمايد
- شماره ٧٦٥: در سراپرده دل خانه خدا را طلبيد
- شماره ٧٦٦: نورى است که آن نور به آن نور توان ديد
- شماره ٧٦٧: او را به خود نبينى او را به او توان ديد
- شماره ٧٦٨: چشمى که چشمه آب از چشم ما روان ديد
- شماره ٧٦٩: چشمم نورت در اين و آن ديد
- شماره ٧٧٠: چشمم نورت در اين و آن ديد
- شماره ٧٧١: نقشش نه خيالى است که در خواب توان ديد
- شماره ٧٧٢: به چشم ما جهان مى توان ديد
- شماره ٧٧٣: در ديده ما نور رخ يار توان ديد
- شماره ٧٧٤: اين و آن بود جمله آن گرديد
- شماره ٧٧٥: سالها در طلبت ديده به هر سو گرديد
- شماره ٧٧٦: عين او در عين اعيان شد پديد
- شماره ٧٧٧: گرد ميخانه دل به جان گرديد
- شماره ٧٧٨: ديده عمرى به سر روان گرديد
- شماره ٧٧٩: از کرم جان عزيزم بر جانانه بريد
- شماره ٧٨٠: نعمت الله باز با ما وا رسيد
- شماره ٧٨١: آب حيات از لب ساقى به ما رسيد
- شماره ٧٨٢: رخت ما را به سراپرده ميخانه بريد
- شماره ٧٨٣: زاهد به سراپرده رندان مگذاريد
- شماره ٧٨٤: آفتاب چرخ معنى بايزيد
- شماره ٧٨٥: بيا اى جان و اى جانان سيد
- شماره ٧٨٦: گر يار غار خواهى مائيم يار سيد
- شماره ٧٨٧: سلطان که بود گداى سيد
- شماره ٧٨٨: نعمت الله خدا به ما بخشيد
- شماره ٧٨٩: جام گيتى نما به ما بخشيد
- شماره ٧٩٠: مى خمخانه را به ما بخشيد
- شماره ٧٩١: نعمت الله خدا به ما بخشيد
- شماره ٧٩٢: دولتى خوش خدا به ما بخشيد
- شماره ٧٩٣: دامن از تردامنان اى جان بدر بايد کشيد
- شماره ٧٩٤: اين چنين رندى که من ديدم که ديد
- شماره ٧٩٥: در دور قمر نقطه خورشيد ببينيد
- شماره ٧٩٦: عاشق آن است که معشوق به جان مى جويد
- شماره ٧٩٧: هر که او عين ما به ما جويد
- شماره ٧٩٨: ترک مى و ميخانه به يکبار مگوئيد
- شماره ٧٩٩: کفر سر زلف بت عيار ببينيد
- شماره ٨٠٠: خوش بر در ميخانه نشستيم دگربار