دولت وصل تو به ما کى رسد
منصب شاهى به گدا کى رسد
تا نخورد دردى دردت به ذوق
صوفى صافى به صفا کى رسد
هر که به خود راه خدا مى رود
با خودى خود به خدا کى رسد
راه بيابان فنا چون نرفت
در حرم دار بقا کى رسد
جام حبابيم و پرآب حيات
جز لب ما بر لب ما کى رسد
ساکن ميخانه چه خوش ايمن است
خانه امنى است بلا کى رسد
سيد ما حاکم و ما بنده ايم
هرچه کند چون و چرا کى رسد