غزلستان :: محتشم کاشانی

• شماره ١: اى گوهر نام تو تاج سر ديوان ها
• شماره ٢: فرمود مرا سجده خويش آن بت رعنا
• شماره ٣: حوصله کو که دل دهم عشق جنون فزاى را
• شماره ٤: هرزه نقاب رخ مکن طره نيم تاب را
• شماره ٥: اى نگهت تيغ تيز غمزه غماز را
• شماره ٦: نشانده شام غمت گرد دل سپاهى را
• شماره ٧: درهمى گرم غضب کرده نگاه که تو را
• شماره ٨: گر به تکليف لب جام به لب سوده تو را
• شماره ٩: شوم هلاک چو غيرى خورد خدنگ تو را
• شماره ١٠: تا همتم به دست طلب زد در بلا
• شماره ١١: چو افکنده ببيند در خون تنم را
• شماره ١٢: مالک المک شوم چون ز جنون هامون را
• شماره ١٣: چو دى ز عشق من آگه شد و شناخت مرا
• شماره ١٤: من از رغم غزالى شهسوارى کرده ام پيدا
• شماره ١٥: صبح آن که داشت پيش تو جام شراب را
• شماره ١٦: درخشان شيشه اى خواهم مى رخشان در و پيدا
• شماره ١٧: اگر دل بر صف مژگان سياهى مى زند خود را
• شماره ١٨: به صد انديشه افکند امشبم آن تيز ديدنها
• شماره ١٩: شوق درون به سوى درى مى کشد مرا
• شماره ٢٠: بگو اى باد آن سر خيل رعنا پادشاهان را
• شماره ٢١: برين در مى کشند امشب جهان پيما سمندى را
• شماره ٢٢: روزگارى که رخت قبله جان بود مرا
• شماره ٢٣: گر بهم مى زدم امشب مژه پر نم را
• شماره ٢٤: مبين به چشم کم اى شوخ نازنين ما را
• شماره ٢٥: چو بر زندانيان رانى سياست ياد کن ما را
• شماره ٢٦: کسى ز روى چنان منع چون کند ما را
• شماره ٢٧: شب که ز گريه مى کنم دجله کنار خويش را
• شماره ٢٨: بر رخ پر عرق مکش سنبل نيم تاب را
• شماره ٢٩: جهان آرا شدى چون ماه و ننمودى به من خود را
• شماره ٣٠: گشته در راهت غبار آلود روى زرد ما
• شماره ٣١: که زد بر يارى ما چشم زخمى اى چنين يارا
• شماره ٣٢: عجب گيرنده راهى بود در عاشق ربائيها
• شماره ٣٣: زلف و قد راست اى بت سرکش چشم و رخت راست اى گل رعنا
• شماره ٣٤: با چنين جرمى نراندم از دل ويران تو را
• شماره ٣٥: به افسون محو کردى شکوه هاى بيکرانم را
• شماره ٣٦: اى ز دل رفته که دى سوختى از ناز مرا
• شماره ٣٧: بعد هزار انتظار اين فلک بى وفا
• شماره ٣٨: چنين است اقتضا رعنائى قد بلندش را
• شماره ٣٩: بزم پر فتنه از آن طرز نگاهست امشب
• شماره ٤٠: رخش در غير و چشم التفاتش در من است امشب
• شماره ٤١: خيالش را به نوعى انس در جان من است امشب
• شماره ٤٢: وصلم نصيب شد ز مددکارى رقيب
• شماره ٤٣: برشکن طرف کله چون بفکنى از رخ نقاب
• شماره ٤٤: ديشبش در خواب ديدم با رخ چون آفتاب
• شماره ٤٥: همچو شمعم هست شبها بى رخ آن آفتاب
• شماره ٤٦: حسن روزافزون نگر کان خسرو زرين طناب
• شماره ٤٧: نامسلمان پسرى خون دلم خورد چو آب
• شماره ٤٨: نيست امروز شکست دلم از چشم پرآب
• شماره ٤٩: حرف عشقت مگر امشب ز يکى سرزده است
• شماره ٥٠: رفته مهر از شکرت در شکرستان تو کيست
• شماره ٥١: با رقيب آمد و اين غمکده را در زد و رفت
• شماره ٥٢: اى گل امروز اداهاى تو بى چيزى نيست
• شماره ٥٣: دلت امروز به جا نيست دگر چيزى هست
• شماره ٥٤: گوى ميدان محبت سر اهل نظر است
• شماره ٥٥: کمر به کين تو اى دل چو يار جانى بست
• شماره ٥٦: چو ناز او به ميان تيغ دلستانى بست
• شماره ٥٧: کدام سرو ز سنبل نهاده بند به پايت
• شماره ٥٨: با بد آموزت مگر قانون الفت ساز نيست
• شماره ٥٩: به قصد جان من در جلوه آمد قد رعنايت
• شماره ٦٠: اين چه چوگان سر زلف و چه گوى ذقن است
• شماره ٦١: پاى يکى به علت ادبار نارواست
• شماره ٦٢: با من بدى امروز زاطوار تو پيداست
• شماره ٦٣: دوستم با تو به حدى که ز حد بيرونست
• شماره ٦٤: گرچه بيش از حد امکان التفات يار هست
• شماره ٦٥: هلالى بودى اول صد بلند اختر هوادارت
• شماره ٦٦: آن چه هر شب بگذرد از چرخ فرياد منست
• شماره ٦٧: کنون که خنجر بيداد يار خونريز است
• شماره ٦٨: نخل قد خم گشته که پرورده دردست
• شماره ٦٩: حسن که تابان ز سراپاى توست
• شماره ٧٠: مهر که سرگرم مه روى توست
• شماره ٧١: شب يلداى غمم را سحرى پيدا نيست
• شماره ٧٢: به عزم رقص چو آن فتنه زمين برخاست
• شماره ٧٣: زانطره دل سوى ذقنت رفته رفته رفت
• شماره ٧٤: بى پرده برآئى چو به صحراى قيامت
• شماره ٧٥: بس که مجنون الفتى با مردم دنيا نداشت
• شماره ٧٦: امشب دگر حريف شرابت که بوده است
• شماره ٧٧: باز اين چه زلف از طرف رخ نمودن است
• شماره ٧٨: اى پرى غم نيست گر مثل منت ديوانه ايست
• شماره ٧٩: ناله چندان ز دلم راه فلک دوش گرفت
• شماره ٨٠: روى تو که اختر زمين است
• شماره ٨١: چو هجر راه من تشنه در سراب انداخت
• شماره ٨٢: خاست غوغائى و زيبا پسرى آمد و رفت
• شماره ٨٣: زخم جفاى يار که بر سينه مرهم است
• شماره ٨٤: امشب اى شمع طرب دوست که همخانه توست
• شماره ٨٥: چابکسوارى آمد و لعبى نمود و رفت
• شماره ٨٦: بر درت کانجا سياست مانع از داد من است
• شماره ٨٧: بى تصرف حسن را در هيچ دل تاثير نيست
• شماره ٨٨: گرچه پاى بندى عشق تو بى زنجير نيست
• شماره ٨٩: هرچند خون عاشق بى دل حلال نيست
• شماره ٩٠: در ظل همائى که بر او ميل جهانى است
• شماره ٩١: خاطرى جمع ز شبه آن که تو ميدانى داشت
• شماره ٩٢: گر با توام ز ديدن غيرم گزير نيست
• شماره ٩٣: منتظرى عمرها گر بگذارى نشست
• شماره ٩٤: آينه جان به جز آن روى نيست
• شماره ٩٥: درين کز دل بدى با من شکى نيست
• شماره ٩٦: حسن پرى جلوه کرد ديو جنونم گرفت
• شماره ٩٧: چون دم جان دادنم آهى ز جانان برنخاست
• شماره ٩٨: آن شاه ملک دل ستم از من دريغ داشت
• شماره ٩٩: تير او تا به سرا پرده دل ماوا داشت
• شماره ١٠٠: فغان که همسفر غير شد حبيب و برفت
• شماره ١٠١: بردوش آن قدر دل من بار غم گرفت
• شماره ١٠٢: شهريار من مرا پابست هجران کرد و رفت
• شماره ١٠٣: گفتمش تير تو خواهد به دل زار نشست
• شماره ١٠٤: چون تو سروى در جهان اى نازنين اندام نيست
• شماره ١٠٥: با خط آن سلطان خوبان را جمالى ديگر است
• شماره ١٠٦: نقد غمت که حاصل دنيا و دين ماست
• شماره ١٠٧: داغ بر دست خود آن شوخ چو در صحبت سوخت
• شماره ١٠٨: گرچه قرب درگهت حدمن مهجور نيست
• شماره ١٠٩: خط ز رخت سر کشيد سرکشى اى گل بس است
• شماره ١١٠: گل چهره اى که مرغ دلم صيد دام اوست
• شماره ١١١: آهوى چشم بتان چشم تو را نخجير است
• شماره ١١٢: تو را بسوى رقيبان گذار بسيار است
• شماره ١١٣: از عاشقان حوالى آن خانه پر شده است
• شماره ١١٤: زان آستان که قبله ارباب دولت است
• شماره ١١٥: يارم طريق سرکشى از سر گرفت و رفت
• شماره ١١٦: هرکس نکرد ترک سر از اهل درد نيست
• شماره ١١٧: دوست با من دشمن و با دشمن من گشته دوست
• شماره ١١٨: آن که بزم غير را روشن چو گلشن کرده است
• شماره ١١٩: درهم است آن بت طناز نمى دانم چيست
• شماره ١٢٠: بود شهرى و مهى آن نيز محمل بست و رفت
• شماره ١٢١: نهال گلشن دل نخل نو رسيده اوست
• شماره ١٢٢: آن که آيينه صنع از روى نيکوى تو ساخت
• شماره ١٢٣: رخت که صورت صنع آشکار از آن پيداست
• شماره ١٢٤: يگانه اى در دل مى زند به دست ارادت
• شماره ١٢٥: بعد چندين انتظار آن مه به خاک ما گذشت
• شماره ١٢٦: گرچه بر رويم در لطف از توجه بازداشت
• شماره ١٢٧: اى در درون جان ز دل من کرانه چيست
• شماره ١٢٨: مطرب بگو که اين ترى و اين ترانه چيست
• شماره ١٢٩: حکمى که همچو آب روان در ديار اوست
• شماره ١٣٠: زهى گشوده کمند بلا سلاسل مويت
• شماره ١٣١: گر بدانى که گرفتار کمندت دل کيست
• شماره ١٣٢: مدعى که آتش اعراض فروزنده توست
• شماره ١٣٣: دور بر بسترم از هجر تو رنجور انداخت
• شماره ١٣٤: زين نقش خانه کى من ديوانه جويمت
• شماره ١٣٥: دادم از دست برون دامن دلبر به عبث
• شماره ١٣٦: سالها از پى وصل تو دويدم به عبث
• شماره ١٣٧: زهى طغيان حسنت بر شکيب کار من باعث
• شماره ١٣٨: درختان تا شوند از باد گاهى راست گاهى کج
• شماره ١٣٩: اغيار را به صحبت جانان چه احتياج
• شماره ١٤٠: گلخنيان تو را نيست به بزم احتياج
• شماره ١٤١: گر به دردم نرسد آن بت غافل چه علاج
• شماره ١٤٢: زهى ز تو دل ناوک سزاى من مجروح
• شماره ١٤٣: دوش گفتند سخنها ز زبان تو صريح
• شماره ١٤٤: به زبان خرد اين نکته صريح است صريح
• شماره ١٤٥: غير مگذار که در بزم تو آيد گستاخ
• شماره ١٤٦: اى تو مجموعه شوخى و سراپاى تو شوخ
• شماره ١٤٧: آه از آن لحظه که مجلس به غضب در شکند
• شماره ١٤٨: از جيب حسن سرو قدى سر بدر نکرد
• شماره ١٤٩: به پيش اختر حسن تو مهر تاب ندارد
• شماره ١٥٠: گر از جمال جهانتاب او نقاب کشند
• شماره ١٥١: به خاکم آن بت اگر با رقيب درگذر آيد
• شماره ١٥٢: هيچ ميگويى اسيرى داشتم حالش چه شد
• شماره ١٥٣: آخر اى پيمان گسل ياران به ياران اين کنند
• شماره ١٥٤: جدائى تو هلاکم ز اشتياق تو کرد
• شماره ١٥٥: عرق از برگ گل انگيختنش را نگريد
• شماره ١٥٦: مهى که شمع رخش نور ديده من بود
• شماره ١٥٧: ديشب که بر لبت لب جام شراب بود
• شماره ١٥٨: امشب که چشم مست تو در مهد خواب بود
• شماره ١٥٩: ز بس کان جنگجو را احتراز از صلح من باشد
• شماره ١٦٠: بهترين طاقى که زير طاق گردون بسته اند
• شماره ١٦١: فضاى کلبه فقر آن قدر صفا دارد
• شماره ١٦٢: خبر از رفتن آن سرو روانم مدهيد
• شماره ١٦٣: روزگارى رفت و از ما نامدت يک بار ياد
• شماره ١٦٤: گر شود پامال هجر اين تن همان گيرم نبود
• شماره ١٦٥: يک دم اى سرو ز غمهاى تو آزاد که بود
• شماره ١٦٦: جز من آن کس که به وصل تو نشد شاد که بود
• شماره ١٦٧: در شکار امروز صيد آهوان او که بود
• شماره ١٦٨: دى ز شوخى بر من آن توسن دوانيدن چه بود
• شماره ١٦٩: دى به شيرين عشوه هر دم سوى من ديدن چه بود
• شماره ١٧٠: عجب که دولت من بى بقائى نکند
• شماره ١٧١: شبى که بر دلم آن ماه پاره مى گذرد
• شماره ١٧٢: ز خواب ديده گشاد وز رخ نقاب کشيد
• شماره ١٧٣: تنى زلال وش آن سرو گل قبا دارد
• شماره ١٧٤: چو تير غمزه افکندى به جان ناتوان آمد
• شماره ١٧٥: دست به دست همچو گل آن بت مست مى رود
• شماره ١٧٦: بى وفا يارا وفا و ياريت معلوم شد
• شماره ١٧٧: کمان ناز به زه نازنين سوار من آمد
• شماره ١٧٨: غمزه اش دست چو بر غارت جان بگشايد
• شماره ١٧٩: چو يار تيغ ستيز از نيام کين بدر آرد
• شماره ١٨٠: کدام صحبت پنهان تو را چنين دارد
• شماره ١٨١: ديگر که هواى گل خود روى تو دارد
• شماره ١٨٢: خدا اگر چه ز پاکان دعا قبول کند
• شماره ١٨٣: که گمان داشت که روزى تو سفر خواهى کرد
• شماره ١٨٤: سرو خرامان من طره پريشان رسيد
• شماره ١٨٥: چشمت چو شهر غمزه را آرايش مژگان کند
• شماره ١٨٦: دلا نخل امل بنشان که باز آن سروناز آمد
• شماره ١٨٧: دلى دارم که از تنگى درو جز غم نمى گنجد
• شماره ١٨٨: آن مه که صورتش ز مقابل نمى رود
• شماره ١٨٩: آن که اشگم از پيش منزل به منزل مى رود
• شماره ١٩٠: چو عشق کوس سکون از گران عيارى زد
• شماره ١٩١: دردا که وصل يار به جز يک نفس نبود
• شماره ١٩٢: يار بيدردى غير و غم ما مى داند
• شماره ١٩٣: گه رفتن آن پرى رو بوداع ما نيامد
• شماره ١٩٤: به وجود پاکت شه من ز بدان گزندى نرسد
• شماره ١٩٥: زندگانى بى غم عشق بتان يکدم مباد
• شماره ١٩٦: دلم از غمش چه گويم که ره نفس ندارد
• شماره ١٩٧: زخم او يکبارگى امروز بر جان مى رسد
• شماره ١٩٨: عشق کز جنبش خود تا به ته دل برود
• شماره ١٩٩: مرا خيال تو شبها به خواب نگذارد
• شماره ٢٠٠: يک جهان شوخى به يک عالم حيا آميختند
• شماره ٢٠١: به گوشم مژده وصل از در و ديوار مى آيد
• شماره ٢٠٢: سبکجولان سمندى کان پرى در زير ران دارد
• شماره ٢٠٣: به مرگ کوه کن کزوى المها ياد مى آيد
• شماره ٢٠٤: چو غافل از اجل صيدى سوى صياد مى آيد
• شماره ٢٠٥: گر بر من آرميده سمندش گذر کند
• شماره ٢٠٦: روز محشر که خدا پرسش ما خواهد کرد
• شماره ٢٠٧: دل وجان و سرو تن گر به فداى تو شوند
• شماره ٢٠٨: چشمم چو روز واقعه در خواب مى شود
• شماره ٢٠٩: گر از درج دهانش دم زنم از من به تنگ آيد
• شماره ٢١٠: اگر لطفت ز پاى اشک و آهم شعله برگيرد
• شماره ٢١١: اجل خواهم مزاج خوى آن بيدادگر گيرد
• شماره ٢١٢: چند عمرم در شب هجران به ماتم بگذرد
• شماره ٢١٣: دوش چشمم هم به خواب از فکر و هم بيدار بود
• شماره ٢١٤: هر کسى چيزى به پاى آن پسر ميفکند
• شماره ٢١٥: خوش آن بيداد کز فرياد من جانان برون آيد
• شماره ٢١٦: رهى دارم که از دورى به پايان دير مى آيد
• شماره ٢١٧: بس که روز و شبم از دل سپه غم گذرد
• شماره ٢١٨: اى گل به کس اين خوبى بسيار نمى ماند
• شماره ٢١٩: صبا از کشور آن پاکدامان دير مى آيد
• شماره ٢٢٠: بهتر است از هرچه دهقان در چمن مى پرورد
• شماره ٢٢١: به اقبال از سفر چون مرکب آن نازنين آيد
• شماره ٢٢٢: خنک آن نسيم بشارتى که ز غايب از نظرى رسد
• شماره ٢٢٣: تا اختيار خود به رقيب آن نگار داد
• شماره ٢٢٤: دم جاندان آن بت بر سرم با تيغ کين آمد
• شماره ٢٢٥: دى باد چو بوى تو ز بزم دگر آورد
• شماره ٢٢٦: رندان که نقد جان به مى ناب مى دهند
• شماره ٢٢٧: دلا گذشت شب هجر و يار از سفر آمد
• شماره ٢٢٨: چون طلوع آن آفتاب از مطلع اقبال کرد
• شماره ٢٢٩: سخن کز حال خود گويم ز حرفم بوى درد آيد
• شماره ٢٣٠: پيش او نيک و بد عاشق اگر ظاهر شود
• شماره ٢٣١: چون باز خواهد کز طلب جوينده را دور افکند
• شماره ٢٣٢: حسن روزافزون او ترسم جهان برهم زند
• شماره ٢٣٣: دل مايل تو شد که سيه رو چو ديده باد
• شماره ٢٣٤: ملامت گو که گاهى همچو ماه از روزنت بيند
• شماره ٢٣٥: ازين ليلى وشانم خاطر ناشاد نگشايد
• شماره ٢٣٦: قضا از آسمان هرگه در بيداد بگشايد
• شماره ٢٣٧: چو تو را به قصد جولان سم بادپا بجنبد
• شماره ٢٣٨: به قد فتنه گر چون در خرام آن نازنين آيد
• شماره ٢٣٩: هر خون که از درون ز دل مبتلا چکد
• شماره ٢٤٠: عاشق از حسرت ديدار تو آهى نکند
• شماره ٢٤١: قاصد رساند مژده که جانان ما رسيد
• شماره ٢٤٢: گفتم تو را متاعى بهتر ز ناز باشد
• شماره ٢٤٣: دى صبح دم که عارض او بى نقاب بود
• شماره ٢٤٤: چو کار به رغم از اميد وصل تنگ شود
• شماره ٢٤٥: به رهى کان سفرى سرو روان خواهد شد
• شماره ٢٤٦: فلک به من نفسى گرچه سر گرانش کرد
• شماره ٢٤٧: زاهدان منع ز دير و مى نابم مکنيد
• شماره ٢٤٨: بلا به من که ندارم غم بقا چکند
• شماره ٢٤٩: آسودگان چو نشئه درد آرزو کنند
• شماره ٢٥٠: با وجود آن که پيوند آن پرى از من بريد
• شماره ٢٥١: چو ممکن نيست کانمه پاسبان محفل سازد
• شماره ٢٥٢: نخواهم از جمال عالم آشوبت نقاب افتد
• شماره ٢٥٣: بر هر دلى که بند نهاد از نگاه خود
• شماره ٢٥٤: لعل تو رد شکست من زمزمه بس نمى کند
• شماره ٢٥٥: ز خانه ماه به ماه آفتاب من بدر آيد
• شماره ٢٥٦: حسن را گر ناز او کالاى دکان مى شود
• شماره ٢٥٧: باز ما را جان به استقبال جانان مى رود
• شماره ٢٥٨: طبيب من ز هجر خود مرارنجور مى دارد
• شماره ٢٥٩: سيه چشمى که شادم داشت گاهى از نگاه خود
• شماره ٢٦٠: آن پرى بگذشت و سوى ما نگاهى هم نکرد
• شماره ٢٦١: چو گريم بى تو اشگم از بن مژگان فرو ريزد
• شماره ٢٦٢: گنج وصل او به چون من بى وفائى حيف بود
• شماره ٢٦٣: چراغى آمد و بر آفتاب پهلو زد
• شماره ٢٦٤: اى شربت جفاى تو هم تلخ و هم لذيذ
• شماره ٢٦٥: کنم چو شرح غم او سواد بر کاغذ
• شماره ٢٦٦: اى زهر خنده تو چو شهد و شکر لذيذ
• شماره ٢٦٧: زين بيشتر رکاب ستم سر گران مدار
• شماره ٢٦٨: دانم اگر از دلبرى قانع به جانى اى پسر
• شماره ٢٦٩: دور از تو خاک ره ز جنون مى کنم به سر
• شماره ٢٧٠: اى طور تو را جهان خريدار
• شماره ٢٧١: چنين که من ز تو خود را نموده ام بيزار
• شماره ٢٧٢: به من که آتش عشقش نکرده دود هنوز
• شماره ٢٧٣: ز عنبر آتش حسنت نکرده دود هنوز
• شماره ٢٧٤: ز دور ياسمنت سبزه سر نکرده هنوز
• شماره ٢٧٥: دوش گر بزمم گذر کرد آن مه مجلس فروز
• شماره ٢٧٦: مردم و بر دل من باز غم يار هنوز
• شماره ٢٧٧: حسن را تکيه گه آن طرف کلاهست امروز
• شماره ٢٧٨: لشگر عشقت سياهى مى کند از دور باز
• شماره ٢٧٩: اى هنوزت مژه از صف شکنى بر سر ناز
• شماره ٢٨٠: زهى ربوده لعل تو صد فسون پرداز
• شماره ٢٨١: يک صبح ببام آى و ز رخ پرده برانداز
• شماره ٢٨٢: اى از مى غرور تو لبريز جام ناز
• شماره ٢٨٣: آفت من يک نگه زان نرگس مستانه ساز
• شماره ٢٨٤: اى در زمان خط تو بازار فتنه تيز
• شماره ٢٨٥: عشق کهن به کوى تو مى آردم هنوز
• شماره ٢٨٦: ناصحا از سر بالين من اين پند ببر
• شماره ٢٨٧: بزم کين آرا و در ساغر مى بيداد ريز
• شماره ٢٨٨: دوش سرگرم از وثاق آن کوکب گيتى فروز
• شماره ٢٨٩: دل در بدن کباب و مرا ديده تر هنوز
• شماره ٢٩٠: آخر اى بى رحم حال ناتوان خود بپرس
• شماره ٢٩١: عقل در ميدان عشق آهسته مى راند فرس
• شماره ٢٩٢: با من از ابناى عالم دلبرى مانده است و بس
• شماره ٢٩٣: باز آشفته ام از خوى تو چندان که مپرس
• شماره ٢٩٤: اى پرى راه ديار آن پرى پيکر بپرس
• شماره ٢٩٥: آن قدر شوق گل روى تو دارم که مپرس
• شماره ٢٩٦: اى سنگ دل ز پرسش روز جزا بترس
• شماره ٢٩٧: خموشيت گره افکند در دل همه کس
• شماره ٢٩٨: ز مهيست داغ بر دل که نديده ام هنوزش
• شماره ٢٩٩: رخش شمعى است دود آن کمند عنبر آلودش
• شماره ٣٠٠: آمد ز خانه بيرون در بر قباى زرکش
• شماره ٣٠١: محل گرمى جولان بزير سرو بلندش
• شماره ٣٠٢: مهى که زينت حسنست گرمى خويش
• شماره ٣٠٣: صد سال ز من دارد اگر هجر نهانش
• شماره ٣٠٤: آن شاه حسن بين و به تمکين نشستنش
• شماره ٣٠٥: پرى وشى دل ديوانه مى کشد سويش
• شماره ٣٠٦: آهوى او که بود بيشه دل صيد گهش
• شماره ٣٠٧: به عزم رقص چون در جنبش آيد نخل بالايش
• شماره ٣٠٨: بزم برهم زده اى اى دل بر خشم به جوش
• شماره ٣٠٩: ز خانه تاخت برون کرده ساغرى دو سه نوش
• شماره ٣١٠: هرتار که در طره عنبر شکستنش
• شماره ٣١١: سحر به کوچه بيگانه اى فتادم دوش
• شماره ٣١٢: اى بستم دل تو خوش تيغ بکش مرا بکش
• شماره ٣١٣: شبى که مى فکند بى تو در دلم الم آتش
• شماره ٣١٤: بيش ازين منت وصل و از رخ آن ماه مکش
• شماره ٣١٥: مباش اى مدعى خوش دل که از من رنجه شد خويش
• شماره ٣١٦: ز دل دودى بلند آويخته زلف نگون سازش
• شماره ٣١٧: منم از مهر به غم خوردنت اى يار حريص
• شماره ٣١٨: مدعى چند بود با سگ آن کو مخصوص
• شماره ٣١٩: کاش مرگم سازد امشب از فغان کردن خلاص
• شماره ٣٢٠: آخر اى سنگ دل از کشتن ما چيست غرض
• شماره ٣٢١: روزى که گشت بر همه عالم نماز فرض
• شماره ٣٢٢: صبر در جور و جفاى تو غلط بود غلط
• شماره ٣٢٣: گوش کردن سخنان تو غلط بود غلط
• شماره ٣٢٤: به هجر يار که از غير آن ندارم حظ
• شماره ٣٢٥: من بى تو ندارم از چمن حظ
• شماره ٣٢٦: دارم از طبع ستم خيز تو حظى و چه حظ
• شماره ٣٢٧: آن که بود از تو به يک حرف زبانى قانع
• شماره ٣٢٨: گدايان را بود از آستانها پاسبان مانع
• شماره ٣٢٩: تا کى کشى به بى گنهان از عتاب تيغ
• شماره ٣٣٠: آمد از مجلس برون در سر هواى سير باغ
• شماره ٣٣١: اى به من صدق و صفاى تو دروغ
• شماره ٣٣٢: بعد مرگ من نکرد آن مه تاسف برطرف
• شماره ٣٣٣: آن پرى را گوهر عصمت ز کف شد حيف حيف
• شماره ٣٣٤: بر در دل مى زنند نوبت سلطان عشق
• شماره ٣٣٥: زهى ز عشق جهانى تو را به جان مشتاق
• شماره ٣٣٦: ز تب نالان شدى جانان عاشق
• شماره ٣٣٧: او کشيده خنجر و من جامه جان کرده چاک
• شماره ٣٣٨: مژده اى صبر که شد هجرت هجران نزديک
• شماره ٣٣٩: اى روى تو از مى ارغوان رنگ
• شماره ٣٤٠: ما که مى سازيم خود را در جفاى او هلاک
• شماره ٣٤١: در فراقش چون ندادم جان خود را اى فلک
• شماره ٣٤٢: اى قدت همچو نيشکر نازک
• شماره ٣٤٣: رسيد باز طپاننده کبوتر دل
• شماره ٣٤٤: گشته در عشق کار من مشکل
• شماره ٣٤٥: اى دهانت را موکل خضر خط بر سلسبيل
• شماره ٣٤٦: صداميد از تو داشتم در دل
• شماره ٣٤٧: به خود دوشينه لطفى از اداى يار فهميدم
• شماره ٣٤٨: تو چون رفتى به سلطان خيالت ملک دل دادم
• شماره ٣٤٩: بس که چشم امشب به چشم عشوه سازش داشتم
• شماره ٣٥٠: ز بس که مهر تو با اين و آن يقين دارم
• شماره ٣٥١: مفتون چشم کم نگه پر فنت شوم
• شماره ٣٥٢: کو دل که محو نرگس جادو فنت شوم
• شماره ٣٥٣: براى نيم نگاهى چو عذر خواه تو گردم
• شماره ٣٥٤: من منفعل که پيشت دو جهان گناه دارم
• شماره ٣٥٥: به من حيفست شمشير سياست دار عبرت هم
• شماره ٣٥٦: مهر بيگانگى آغاز تو را بنده شوم
• شماره ٣٥٧: شبى کان سرو سيم اندام را درخواب مى ديدم
• شماره ٣٥٨: خوش آن ساعت که خندان پيشت اى سيمين بدن ميرم
• شماره ٣٥٩: از سر کوى تو با صدگونه سودا مى روم
• شماره ٣٦٠: گرچه ناچار از درت اى سرو رعنا مى روم
• شماره ٣٦١: چون من به در هجر ز بيداد تو رفتم
• شماره ٣٦٢: وصل کو تا بى نياز از وصل آن دلبر شوم
• شماره ٣٦٣: بس که مانديم به زنجير جنون پير شديم
• شماره ٣٦٤: به بزم او حريفان را ز مستى دست و پا بوسم
• شماره ٣٦٥: زين گونه چو در مشق جنون حلقه چو نونم
• شماره ٣٦٦: دل خود را هنوز اندر تمناى تو مى بينم
• شماره ٣٦٧: همچو شمع از مجلست گريان و سوزان مى رويم
• شماره ٣٦٨: من آنم که جز عشق کارى ندارم
• شماره ٣٦٩: به دشمن يارئى در قتل خود از يار مى فهمم
• شماره ٣٧٠: گر من به مردن دل نهم آسوده جانى را چه غم
• شماره ٣٧١: اگر مى بينمت با غير غيرت مى کشد زارم
• شماره ٣٧٢: گر شود ريش درون رخنه گر بيرونم
• شماره ٣٧٣: به مجلس بحث از آن خصمانه اغيار مى کردم
• شماره ٣٧٤: به بزمش دوش رنگ آميزى بسيار مى کردم
• شماره ٣٧٥: تو به زور حسن ايمن مشو از سپاه آهم
• شماره ٣٧٦: منم آن گدا که باشد سر کوى او پناهم
• شماره ٣٧٧: بس که هميشه در غمت فکر محال مى کنم
• شماره ٣٧٨: به فنا بنده رهى مى دانم
• شماره ٣٧٩: زخم نگهت نهفته خوردم
• شماره ٣٨٠: در بزم چون به کين تو غالب گمان شدم
• شماره ٣٨١: ز لطف و قهر او و در خندهاى گريه آلودم
• شماره ٣٨٢: من شيدا چرا از عقل و دين يک باره برگشتم
• شماره ٣٨٣: ز دستت جيب گل پيراهنانرا چاک مى بينم
• شماره ٣٨٤: ما به عهدت خانه دل از طرب پرداختيم
• شماره ٣٨٥: باز سرگشته مژگان سيهى گرديدم
• شماره ٣٨٦: اى هزارت چشم در هر گوشه سرگردان چشم
• شماره ٣٨٧: چو نتوانم به مردم قصه آن بى وفا گويم
• شماره ٣٨٨: من نه مجنونم که خواهم روى در صحراکنم
• شماره ٣٨٩: آن شوخ جانان آشنا سوزد دل بيگانه هم
• شماره ٣٩٠: بر سر کوى تو هرگاه که پيدا گشتم
• شماره ٣٩١: کو اجل تا من نقاب تن ز جان خود کشم
• شماره ٣٩٢: به سينه داغ نهانى که داشتم ز تو دارم
• شماره ٣٩٣: دور از تو بر روى بتان چون چشم پرخون افکنم
• شماره ٣٩٤: خوش آن که هم زبان به تو شيرين بيان شوم
• شماره ٣٩٥: ز کج بينى به زلفت نسبت چين ختن کردم
• شماره ٣٩٦: اى شمع بتان تا کى بر گرد درت گردم
• شماره ٣٩٧: تو کشيده تيغ و مرا هوس که ز قيد جان برهانيم
• شماره ٣٩٨: چون متاع دو جهان را به خرد سنجيدم
• شماره ٣٩٩: به هجران کرده بودم خو که ناگه روى او ديدم
• شماره ٤٠٠: سرگرمئى کو تا نهم از کنج عزلت پا برون
• شماره ٤٠١: رويت که هست صورت چين شرمسار از آن
• شماره ٤٠٢: اى ابرويت به وقت اشارت زبان حسن
• شماره ٤٠٣: فتنه مى خيزد از آن ترکانه دامن برزدن
• شماره ٤٠٤: به زير لب سخنگويان گذشت آن دلربا از من
• شماره ٤٠٥: اى به بالا فتنه سرگردان بالاى تو من
• شماره ٤٠٦: جانا مران رخش جفا بر خاکساران بيش ازين
• شماره ٤٠٧: چون نمودى رخ به من يک لحظه بدخوئى مکن
• شماره ٤٠٨: شغل دهقان چيست ز آب و گل نهال انگيختن
• شماره ٤٠٩: ساخت شب مرا سيه دود دل فکار من
• شماره ٤١٠: رخت را آفتاب سايه گستر مى توان گفتن
• شماره ٤١١: پا چون کشم ز کوى تو کانجا زمان
• شماره ٤١٢: شد پرده درم سوز درون از تو چه پنهان
• شماره ٤١٣: حسن مى نازد به رخسارت چه رخسارست اين
• شماره ٤١٤: پرده ما ميدرى کائين زيبائيست اين
• شماره ٤١٥: دو دل ربا که بلاى دلند و آفت دين
• شماره ٤١٦: بت پرستى را شعار خود کنم تا يار من
• شماره ٤١٧: گر شود از ديده نهان ماه من
• شماره ٤١٨: اى نگاهت آهوان را گرم بازى ساختن
• شماره ٤١٩: با او شبى از دير مى خواهم خراب آيم برون
• شماره ٤٢٠: در پرده عشق آهنگ زداى فتنه قانون ساز کن
• شماره ٤٢١: ز بس کز توست زير بارجان مبتلاى من
• شماره ٤٢٢: روز من زان زلف ميدانم سيه خواهد شدن
• شماره ٤٢٣: شاهانه رخش راندن آن خردسال بين
• شماره ٤٢٤: تا به کى جان کسى دل برى از هيچ کسان
• شماره ٤٢٥: گرچه در ديده تر جاى تو نتوان کردن
• شماره ٤٢٦: مرا صيد افکنى زد زخم و بند افند در گردن
• شماره ٤٢٧: چو در چوگان زدن آن مه نگون گردد ز پشت زين
• شماره ٤٢٨: چون شدم صيدت به گيسوى خودت دربند کن
• شماره ٤٢٩: اى پارساى کعبه رو عزم سر آن کو مکن
• شماره ٤٣٠: بر رخ به قصد دل منه زلف دو تا را بيش ازين
• شماره ٤٣١: آينه بردار و حسن جان فزاى خويش بين
• شماره ٤٣٢: از سپاه حسن آخر يک سوار آمد برون
• شماره ٤٣٣: بيا اى عشق تمکين مرا از گرد ره بشکن
• شماره ٤٣٤: آمدم با ناله هاى زار هم دم هم چنان
• شماره ٤٣٥: در ملک بودى اگر يک ذره عشق يار من
• شماره ٤٣٦: اى صبا درد من خسته به درمان برسان
• شماره ٤٣٧: از آن پيش رقيبان مهر ورزديار من با من
• شماره ٤٣٨: اى خدنگ مژه ات عقده گشاى دل من
• شماره ٤٣٩: گفتمش دم به دم آزار دل زار مکن
• شماره ٤٤٠: به دوستى خودم ميکشى که راى منست اين
• شماره ٤٤١: يارب که خواند آيت عجز و نياز من
• شماره ٤٤٢: چو مى خواهد که نامم نشنود بيگانه راى من
• شماره ٤٤٣: اى تو نکرده جز جفا آن چه نکرده اى بکن
• شماره ٤٤٤: شبم ز روز گرفتارتر به مشغله تو
• شماره ٤٤٥: گفتم ز پند من شود تغيير در اطوار تو
• شماره ٤٤٦: اى گردن بلند قدان در کمند تو
• شماره ٤٤٧: صيدى که لعب عشق فکندش به بند تو
• شماره ٤٤٨: باز امشب ز اقتضاى شوخ طبعى هاى او
• شماره ٤٤٩: دوش چون ديدم نهان در روى آتشناک او
• شماره ٤٥٠: مدعى در مجلسم جا مى دهد پهلوى تو
• شماره ٤٥١: اى مرا دلبر و دل آرا تو
• شماره ٤٥٢: رساند جان به لبم روزگار فرقت تو
• شماره ٤٥٣: مراست رشته جان کاکل معنبر او
• شماره ٤٥٤: اى سرو گلندام که دارى کمر از مو
• شماره ٤٥٥: هر که ديدم چونى از غم به فغانست که تو
• شماره ٤٥٦: زلف معنبر برفشان گو جان ما بر باد شو
• شماره ٤٥٧: حرف در مجلس نگويم جز به هم زانوى او
• شماره ٤٥٨: يارب آن مه را که خواهم زد قضا در کوى او
• شماره ٤٥٩: چون برفروزد آينه زان آفتاب رو
• شماره ٤٦٠: تائبم از مى به دور نرگس غماز او
• شماره ٤٦١: ز آب دو ديده گل کنم خاک در سراى او
• شماره ٤٦٢: اى همچو آهوان دلم دم شکار تو
• شماره ٤٦٣: امشب اندر بزم آن پرهيز فرما پادشاه
• شماره ٤٦٤: باز برخاسته از دشت بلا گرد سپاه
• شماره ٤٦٥: زهى کرشمه تو را سرمه ساى چشم سياه
• شماره ٤٦٦: نمى دانم ز خود افتادگان دارى خبر يا نه
• شماره ٤٦٧: دى باز جرعه نوش ز جام که بوده اى
• شماره ٤٦٨: قلم نسخ بران بر ورق حسن همه
• شماره ٤٦٩: من کيستم به دوزخ هجران فتاده اى
• شماره ٤٧٠: يار از جعد سمن سا مشک بر گل ريخته
• شماره ٤٧١: جلوه آن حور پيکر خونم از دل ريخته
• شماره ٤٧٢: تا دست را حنا بست دل برد ازين شکسته
• شماره ٤٧٣: آمد به تيغ کين ره ارباب دين زده
• شماره ٤٧٤: شبهاى هجران همنشين از مهر او يادم مده
• شماره ٤٧٥: خط اگرت سبزه طرف لاله نهفته
• شماره ٤٧٦: ز چوگان بازى آمد زلف بر رخسار آشفته
• شماره ٤٧٧: پند گوى تو چه ها تا به تو فهمانيده
• شماره ٤٧٨: بيش از دى گرم استغنا زدن گرديده اى
• شماره ٤٧٩: از قيد عهد بنده تو خود رسته بوده اى
• شماره ٤٨٠: صبح مرا به ظن غلط شام کرده اى
• شماره ٤٨١: از نسيم آن خطم در حيرت از صنع اله
• شماره ٤٨٢: اى نرد حسن باخته با آفتاب و ماه
• شماره ٤٨٣: ديده ام مست و سرانداز و غزل خوان برهى
• شماره ٤٨٤: دارم سرى پر از شور از طفل کج کلاهى
• شماره ٤٨٥: من و ملکى و خريدارى مژگان سيهى
• شماره ٤٨٦: صورت به اين لطافت سيرت به اين نکوئى
• شماره ٤٨٧: نکشد ناز مسيح آن که تو جانش باشى
• شماره ٤٨٨: مرا حرص نگه هردم به رغبت مى برد جائى
• شماره ٤٨٩: به رقيب سفرى وعده رفتن دادى
• شماره ٤٩٠: ز اشک سرخ براى نزول جانانى
• شماره ٤٩١: دل خود راى مرا برده گل خودروئى
• شماره ٤٩٢: باز بر من نظر افکنده شکار اندازى
• شماره ٤٩٣: توسن حسن کرده زين طفل غيور سرکشى
• شماره ٤٩٤: بر دل فکنده پرتو ناديده آفتابى
• شماره ٤٩٥: به جائى امن آراميده مرغى داشت ماوايى
• شماره ٤٩٦: بر در درج قفل زدم يک چندى
• شماره ٤٩٧: اگر آگه ز اخلاص من آزرده دل گردى
• شماره ٤٩٨: نگشتى يار من تا طور ياريهاى من بينى
• شماره ٤٩٩: دلا زان گل بريدى خاطرت آسود پندارى
• شماره ٥٠٠: شوق مى گرداندم بر گرد شمع سرکشى
• شماره ٥٠١: چه باشد گر سنان غمزه را زين تيزتر سازى
• شماره ٥٠٢: به زبان غمزه رانى چو روم به عشوه خوانى
• شماره ٥٠٣: گذرى بناز و گوئى ز چه باز دلگرانى
• شماره ٥٠٤: اگر مقدار عشق پاک را دلدار دانستى
• شماره ٥٠٥: بر روى يار اغيار را چشمى به آن آلودگى
• شماره ٥٠٦: دل را اگر ز صبر به جان آورد کسى
• شماره ٥٠٧: از بهر حسرت دادنم هر لحظه منشين با کسى
• شماره ٥٠٨: باز اى دل شورانگيز رو سوى کسى دارى
• شماره ٥٠٩: چنان مکن که مرا هم نفس به آه کنى
• شماره ٥١٠: ساربان بر ناقه مى بندد به سرعت محملى
• شماره ٥١١: رفتى و رفت بى رخت از ديده روشنى
• شماره ٥١٢: در سير چمن ديدم سرو چمن آرائى
• شماره ٥١٣: ساقيا چون جام جمشيدى پر از مى ميکنى
• شماره ٥١٤: محتشم چون عمر صرف خدمت وى ميکنى
• شماره ٥١٥: آن که هرگز نزد از شرم در معشوقى
• شماره ٥١٦: به جائى دلت گرم سوداست گوئى
• شماره ٥١٧: هنوزت به ما کينه برجاست گوئى
• شماره ٥١٨: مرا به دست غم خود گذاشتى رفتى
• شماره ٥١٩: کارش يارم از ستم دايم مکدر داشتى
• شماره ٥٢٠: رو اى صبا بر آن سرو دلستان که تو دانى
• شماره ٥٢١: بريدى از من آن پيوند با بدخواه هم کردى
• شماره ٥٢٢: چو مى نمايد، که هست با من، جفا و جورت، ز روى يارى
• شماره ٥٢٣: زد به درونم آتش تنگ قبا سوارى
• شماره ٥٢٤: نيست پيوند گسل مرغ دل شيدائى
• شماره ٥٢٥: اى گل خود رو چه بد کردم که خوارم ساختى
• شماره ٥٢٦: اى رشگ بتان به کج کلاهى
• شماره ٥٢٧: دم بسمل شدن در قبله بايد روى قربانى
• شماره ٥٢٨: اين طلعت و رخسار که دارد که تو دارى
• شماره ٥٢٩: به جرم اين که گفتم سوز خود با عالم افروزى
• شماره ٥٣٠: اين است که خوار و زارم از وى
• شماره ٥٣١: سرلشگر حسن است نگاهى که تو دارى
• شماره ٥٣٢: جان بر لب و ز يار هزار آرزو مرا
• شماره ٥٣٣: سروى از يزد گذر کرد به کاشانه ما
• شماره ٥٣٤: اى زير مشق سر خط حسن تو افتاب
• شماره ٥٣٥: از اشگ گرم چشم ترم کان آتش است
• شماره ٥٣٦: اين صيد هنوز نيم رام است
• شماره ٥٣٧: عمرها فکر وصال تو عبث بود عبث
• شماره ٥٣٨: اى لبت زنده کرده نام مسيح
• شماره ٥٣٩: زهى به دور تو آئين دلبران منسوخ
• شماره ٥٤٠: از باده لاله تو چو در ژاله ميرود
• شماره ٥٤١: همنشين امشب اگر آن بت چين خواهد بود
• شماره ٥٤٢: اگر شراب خورى صد جگر کباب شود
• شماره ٥٤٣: خوش آن شبى که ز رويش نقاب برخيزد
• شماره ٥٤٤: زلفش مرا به کوشش خود مى کشد به بند
• شماره ٥٤٥: عاشقان نرد محبت چو به دلبر بازند
• شماره ٥٤٦: ز بس که نور ز حسن تو در جهان بدود
• شماره ٥٤٧: شطرنج صحبت من و آن مايه سرور
• شماره ٥٤٨: تا شده اى گل به تو اغيار يار
• شماره ٥٤٩: بر مه روى تو خط مشگ بار
• شماره ٥٥٠: هزارگونه متاع است ناز را به دکانش
• شماره ٥٥١: اى طاعت تو بر همه کائنات فرض
• شماره ٥٥٢: نه مى نهم از دست عشق جام نشاط
• شماره ٥٥٣: ز لاله زار مرا بى جمال دل نواز چه فيض
• شماره ٥٥٤: تا ميان من و آن مه شده کلفت واقع
• شماره ٥٥٥: چو بر من زد آن ترک خون خوار تيغ
• شماره ٥٥٦: دهد اگرچه برون در بى شمار صدف
• شماره ٥٥٧: باز علم زد ز بيابان عشق
• شماره ٥٥٨: بيچاره باشد همواره عاشق
• شماره ٥٥٩: اين آينه گون سقف که آبيست معلق
• شماره ٥٦٠: اى جمالت قبله جان ابرويت محراب دل
• شماره ٥٦١: زدى به دست ارادت چو حلقه بر در دل
• شماره ٥٦٢: گر پا نهى ز لطف به مهمانسراى دل
• شماره ٥٦٣: بهر دعا از درت چون به درون آمدم
• شماره ٥٦٤: ساز خروش کرده دل ناز پرورم
• شماره ٥٦٥: ز خاک کوى تو گريان سفر گزيدم و رفتم
• شماره ٥٦٦: بس که ما از روى رسوائى نقاب افکنده ام
• شماره ٥٦٧: لب پر سئوال بر سر راهى نشسته ام
• شماره ٥٦٨: خانه دورى دل از همه پرداخته ام
• شماره ٥٦٩: گر پرده گردون ز سرشگم نکشدنم
• شماره ٥٧٠: افکن گذر به کلبه ما تا بهم رسد
• شماره ٥٧١: اگر دورى ز من در آرزويت زار مى ميرم
• شماره ٥٧٢: هوسم رخ به رخ شاه خيال تو نشاند
• شماره ٥٧٣: رسيد نغمه اى از باده نوشى تو به گوشم
• شماره ٥٧٤: دى به دنبال يکى کبک خرام افتادم
• شماره ٥٧٥: ز ديده در دلم اى سرو دل ربا بنشين
• شماره ٥٧٦: با وجود وصل شد زندان حرمان جاى من
• شماره ٥٧٧: زهى ز دست کرم گسترت کرم باران
• شماره ٥٧٨: صبا تحيت بلبل به بوستان برسان
• شماره ٥٧٩: تا بر سپهر از زر انجم بود نشان
• شماره ٥٨٠: بس که به من زر فشاند دست زرافشان خان
• شماره ٥٨١: آن منتظر گدازى چشم سياه او
• شماره ٥٨٢: آن کوست قبله همه کس قبله جود رو
• شماره ٥٨٣: چون به رخ عرق فشان ميکشى آستين فرو
• شماره ٥٨٤: کاکل که سر نهاده به طرف جبين تو
• شماره ٥٨٥: زهى بالا بلندان سر به پيش از اعتدال تو
• شماره ٥٨٦: به دست ديده عنان دل فکار مده
• شماره ٥٨٧: از باده عيشم بود مستانه به کف جامى
• شماره ٥٨٨: اقبال ظفر پيوند در کار جهانبانى
• شماره ٥٨٩: بس که چون باران نيسان اى سحاب خوش مطر
• شماره ٥٩٠: زهى ز سلطنتت روزگار منت دار
• شماره ٥٩١: شهريارا صاحبا رفتى خدا يار تو باد
• شماره ٥٩٢: من که از ادعيه خوانان دگر ممتازم
• شماره ٥٩٣: يک دلان خوش دلى از فتح سلطان يافتند
• شماره ٥٩٤: افکنده ره به کلبه درويش خاکسار
• شماره ٥٩٥: دى همايون خبرى مژده دهانم دادند
• شماره ٥٩٦: رفتى جهان پناها اقبال رهبرت باد
• شماره ٥٩٧: پيشت از سهوى که کردم اى خديو کامکار
• شماره ٥٩٨: تا به سر منزل چشمم کنى اى سرو گذار
• شماره ٥٩٩: خلل به دولت خان جهانستان مرساد

---