شماره ٢٢٥: دى باد چو بوى تو ز بزم دگر آورد
دى باد چو بوى تو ز بزم دگر آورد
چون مجمرم از کاسه سر دود برآورد
از داغ جنون من مجنون خبرى داشت
هر لاله که سر از سرخاکم به درآورد
شيرين قدرى رخش وفا راند که فرهاد
با کوه غمش دست به جان در کمر آورد
در باديه سيل مژه ام خار دمايند
تا ناقه او بر من مسکين گذر آورد
هرچند فلک طرح جفا بيشتر انداخت
در وادى عشق تو مرا بيشتر آورد
اميد که از شاخ وصالت نخورد بر
اى نخل مراد آن که مرا از تو برآورد
بر محتشم از چشم خوشت چون نظر افتاد
خوش حوصله اى داشت که تاب نظر آورد
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده