غزلستان :: بيدل دهلوی

• شماره ١: دل پا شکسته حق طلب برهت چگونه ادا کند
• شماره ٢: دل با غبار هستى ربط آنقدر ندارد
• شماره ٣: دل بال ياس زد نفس مغتنم نماند
• شماره ٤: دل بخورسندى اگر ترک هوس ميگيرد
• شماره ٥: دل بزلف يار هم آرام نتوانست کرد
• شماره ٦: دل بقيد جسم از علم يقين بيگانه ماند
• شماره ٧: دل تابکيم جز پى آزار نگردد
• شماره ٨: دل تا نظر گشود بخويش آفتاب ديد
• شماره ٩: دل چو آزاد از تعلق شد منور ميشود
• شماره ١٠: دل چو شد روشن جهان هم مشرب او ميشود
• شماره ١١: دل جهان ديگر ازمرآت يکديگر شود
• شماره ١٢: دل جهان ديگر از رفع کدورت مى شود
• شماره ١٣: دل خاک سر کوى وفا شد چه بجا شد
• شماره ١٤: دل خلوت انديشه يار است ببينيد
• شماره ١٥: دلدار رفت و ديده بحيرت دوچار ماند
• شماره ١٦: دلدار گذشت و نگه بازپسين ماند
• شماره ١٧: دلدار مقيم دل ما شد چه بجا شد
• شماره ١٨: دل در جسد شبهه عبارت چه نمايد
• شماره ١٩: دل زپيش عمرهاست سجده کمين ميرود
• شماره ٢٠: دل زهر انديشه با رنگى مقابل مى شود
• شماره ٢١: دل سحر گاهى بگلشن ياد آن رخسار کرد
• شماره ٢٢: دل شکستى دارد از معموره بر هامون زنيد
• شماره ٢٣: دل شهره تسليم زضبط نفسم شد
• شماره ٢٤: دل صبر آزما کمتر زدار و گير فرسايد
• شماره ٢٥: دل گداخته بر شش جهت بغل واکرد
• شماره ٢٦: دل مبادا فسرده تا برکس نگردد کار سرد
• شماره ٢٧: دل مپرسيد چرا سوخته يا ميسوزد
• شماره ٢٨: دلها تأمل آينه حسن مطلقند
• شماره ٢٩: دليل شکوه من سعى نارسا نشود
• شماره ٣٠: دماغ بلبل ما کى هواى بال و پر دارد
• شماره ٣١: دماغ وحشت آهنگان خيال آور نميباشد
• شماره ٣٢: دميکه تيغ تو خون مرا بحل گيرد
• شماره ٣٣: دندان بخنده چون کند آن لعل تر سپيد
• شماره ٣٤: دنيا و تلاش هوس بيخبرى چند
• شماره ٣٥: دور گردون تا دماغ جام عيشم تازه کرد
• شماره ٣٦: دوستان از منش دعا مبريد
• شماره ٣٧: دوستان افسرد دل چندى بآهش خون کنيد
• شماره ٣٨: دوستان در گوشه چشم تغافل جا کنيد
• شماره ٣٩: دونان که در تلاش گهر دست شسته اند
• شماره ٤٠: دون طبع قدرش از هوس افزون نميشود
• شماره ٤١: ديده را مژگان بهم آوردنى در کار بود
• شماره ٤٢: ذره تا خورشيد امکان جمله حيرت زاده اند
• شماره ٤٣: ذره تا مهر هزار آينه عريان کردند
• شماره ٤٤: ذوق فقر افسانه اقبال کوته مى کند
• شماره ٤٥: راحت دل زنفس بال فشان ميباشد
• شماره ٤٦: راحت نصيب ايجاد زنگ و حبش نباشد
• شماره ٤٧: رازداران کز ادب راه لب گويا زدند
• شماره ٤٨: راه فضولى ما هم در ازل حيا زد
• شماره ٤٩: رسيد عيد و طربها دليل دل گرديد
• شماره ٥٠: رشته بگسيخت نفس زير و بم ساز نماند
• شماره ٥١: رضاعت از برم چندانکه گردم پير مى جوشد
• شماره ٥٢: رفته رفته اين بزرگيها ببازى ميکشد
• شماره ٥٣: رفته رفته عافيت هم کينه خواهى ميکند
• شماره ٥٤: رفتيم و داغ ما بدل زوزگار ماند
• شماره ٥٥: رگ گل آستين شوخى کمين صيد ما دارد
• شماره ٥٦: رمز آشناى معنى هر خيره سر نباشد
• شماره ٥٧: رم وحشى نگاه من غبارانگيز جولان شد
• شماره ٥٨: رنگ اطوار ادب سنجان بقانون ريختند
• شماره ٥٩: رنگ حنا در کفم بهار ندارد
• شماره ٦٠: رنگم نقاب غيرت آن جلوه ميدرد
• شماره ٦١: روز سيهم سايه صفت جزو بدن شد
• شماره ٦٢: روزگارى شد که از اهل وفا دل برده اند
• شماره ٦٣: روزگارى که بعشق از هوسم افگندند
• شماره ٦٤: روزى که هوسها در اقبال گشودند
• شماره ٦٥: روزى که بيتو دامن ضعفم بچنگ بود
• شماره ٦٦: روزيکه عشق رنگ جهان نقش بسته بود
• شماره ٦٧: روزى که قضا سر خط آفاق رقم زد
• شماره ٦٨: روزيکه نقش گردش چشمت خيال کرد
• شماره ٦٩: روشندلان چو آينه بر هر چه رو کنند
• شماره ٧٠: ريشه وارى عافيت در مزرع امکان نبود
• شماره ٧١: زابرام طلب نوميديم آخر بچنگ آمد
• شماره ٧٢: ز انداز نگاهت فتنه برق آهنگ ميگردد
• شماره ٧٣: زان زر و سيم که اين مردم باذل بخشند
• شماره ٧٤: زان نشه که قلقل بلب شيشه دواند
• شماره ٧٥: زبان بکام خموشى کشد بيانش و لرزد
• شماره ٧٦: زبسکه منتظران چشم در ره يارند
• شماره ٧٧: زبعد ما نه غزل نى قصيده ميماند
• شماره ٧٨: زتخمت چه نشو و نما ميدمد
• شماره ٧٩: زتنگى منفعل گرديد دل آفاق پيدا شد
• شماره ٨٠: زجرگه سخنم خامشى بدر دارد
• شماره ٨١: زدرد ياس ندانم کجا کنم فرياد
• شماره ٨٢: زد نفس فال تن آسانى دلى آراستند
• شماره ٨٣: زدنيا چه گيرد اگر مرد گيرد
• شماره ٨٤: ززلف و روى و تا ديده ام سياه و سفيد
• شماره ٨٥: زساز جسم هزار انفعال ميگذرد
• شماره ٨٦: زسخت جانى من عمر تنگ ميگذرد
• شماره ٨٧: زشرم سرنوشتى کز ازل بنياد من دارد
• شماره ٨٨: زشرم عشق فلکها بخاک رو کردند
• شماره ٨٩: زشوخى چشم من تا کى بروى غير وا باشد
• شماره ٩٠: زمينگيرى زجولانم چه امکانست وادارد
• شماره ٩١: زندگى افسرد فال شوخى سودا زنيد
• شماره ٩٢: زندگى در ملک عبرت مرگ مفلس مى شود
• شماره ٩٣: رنگ در دل داشتم روشنگر ادراک برد
• شماره ٩٤: زننگ منت راحت بمرگم کار مى افتد
• شماره ٩٥: زوهم متهم ظرف کم نخواهى شد
• شماره ٩٦: زهر مو دام بر دوشم گرفتار اينچنين بايد
• شماره ٩٧: زهستى قطع کن گر ميل راحت در نمود آمد
• شماره ٩٨: زير گردون آنچه از کشت تو و من ميرسد
• شماره ٩٩: زين باغ بسکه بى ثمرى آشکار بود
• شماره ١٠٠: زين ساز بم و زير توقع چه خرو شد
• شماره ١٠١: زين شيشه ساعت که مه و سال براورد
• شماره ١٠٢: ساز امکان از شکست آواز پيدا ميکند
• شماره ١٠٣: ساغرم بيتو داغ ميگردد
• شماره ١٠٤: سبکروان که بوحشت ميان جان بستند
• شماره ١٠٥: سپند بزم تو تا بيقرار گردد و نالد
• شماره ١٠٦: سپند بزم تو گويند هيچ جا ننشيند
• شماره ١٠٧: ستمکشى که بجز گريه اش نشايد و خندد
• شماره ١٠٨: سجده خاک درت هر که تمنايش بود
• شماره ١٠٩: سحر آه و گلستان نکهت و بلبل فغان دارد
• شماره ١١٠: سحر طلوع گل دعا که مراد اهل همم رسد
• شماره ١١١: سخن زمشق ادب موج گوهرش گيريد
• شماره ١١٢: سراغت از چمن کبريا که ميپرسد
• شماره ١١٣: سران زنسخه تسليم باب برداريد
• شماره ١١٤: سرکشى ميخواستيم از پا نشستن در رسيد
• شماره ١١٥: سعى نفس جز شمار گام ندارد
• شماره ١١٦: سيل غميکه داد جهان خراب داد
• شماره ١١٧: سيه مستى بدور ساغرت بيتاب ميگردد
• شماره ١١٨: شب حسرت ديدار توام دام کمين شد
• شماره ١١٩: شب که از جوش خيالت بزم گلشن تنگ بود
• شماره ١٢٠: شب که از شوق تو پروازم بهار آهنگ بود
• شماره ١٢١: شب که جز ياس بکام دل مايوس نبود
• شماره ١٢٢: شب که در بزم ادب قانون حيرت ساز بود
• شماره ١٢٣: شب که در يادت سراپايم زبان ناله بود
• شماره ١٢٤: شب که دل از ياس مطلب باده ئى در جام کرد
• شماره ١٢٥: شب که طوفان جوشى چشم ترم آمد بياد
• شماره ١٢٦: شب که وصل آغوش پرداز دل ديوانه بود
• شماره ١٢٧: شب که ياد جلوه ات چشم خيالم آب داد
• شماره ١٢٨: شبم آهى زدل در حسرت قاتل برون آمد
• شماره ١٢٩: شبنم صبح از چمن آبله دل ميرود
• شماره ١٣٠: شدم خاک و نکفتم عاشقم کار اينچنين بايد
• شماره ١٣١: شرم قصورم از سخن شکوه اعتبار برد
• شماره ١٣٢: شکوه مفلسى ما را بخاموشى علم دارد
• شماره ١٣٣: شمع بزمت چه قدم بردارد
• شماره ١٣٤: شمعها زين انجمن بى صرفه تازان رفته اند
• شماره ١٣٥: شوخى بهار طبع چمن زاد مى شود
• شماره ١٣٦: شور اشکم گر چنين راه طپش سر ميکند
• شماره ١٣٧: شور حاجت تا کى از حرص دو دل بايد شنيد
• شماره ١٣٨: شور ليلى کو که باز آرايش سودا کند
• شماره ١٣٩: شوق تا گردد دو بالا خويش را احول کنيد
• شماره ١٤٠: شوق تا محمل بدوش طبع وحشت ساز ماند
• شماره ١٤١: شوق تو بمشت پرم آتش زد و سر داد
• شماره ١٤٢: شوق ديدارى که از دل بال حسرت ميکشد
• شماره ١٤٣: شوق موسى نگهم رام تسلى نشود
• شماره ١٤٤: صبح شد در عرصه گردون مگو خندان سفيد
• شماره ١٤٥: صبح شو اى شب که خورشيد من اکنون ميرسد
• شماره ١٤٦: صبحى که گلت بباغ باشد
• شماره ١٤٧: صبرى که صبح اين باغ از ما جدا نخندد
• شماره ١٤٨: صدا بدعيش طربخانه دنيا بخشند
• شماره ١٤٩: صفا داغ کدورت گشت سامان من و ما شد
• شماره ١٥٠: صفا فريب فقيهان نفس گداخته اند
• شماره ١٥١: صباد بى نشانى پرواز رنگ ما شد
• شماره ١٥٢: ضعيفيها بيان عجز طاقت برنميدارد
• شماره ١٥٣: طالعم زلف يار را ماند
• شماره ١٥٤: طبع خاموشان بنور شرم روشن ميشود
• شماره ١٥٥: طبع سرکش خاک گشت و چشم شرمى وانکرد
• شماره ١٥٦: طبع قناعت اختيار مصدر زيب و فر شود
• شماره ١٥٧: طره او در خيالم گر پريشان ميشود
• شماره ١٥٨: ظالم چه خيال است مؤدب بدر آيد
• شماره ١٥٩: عاقبت در حلقه آنزلف دل جا ميکند
• شماره ١٦٠: عاقبت شرم امل بر غفلت ما ميزند
• شماره ١٦١: عالم همه زين ميکده بيهوش برآمد
• شماره ١٦٢: عالم گرفتارى خوش تسلسلى دارد
• شماره ١٦٣: عجز طاقت بگرفتارى غم شادم کرد
• شماره ١٦٤: عجز نپسنديد از ما شکوه قاتل بلند
• شماره ١٦٥: عدم زين بيش برهانى ندارد
• شماره ١٦٦: عرض هستى زنگ برآئينه دل ميشود
• شماره ١٦٧: عريانى آنقدر ببرم تنگ ميکشد
• شماره ١٦٨: عشاق گر از سبحه و زنار نويسند
• شماره ١٦٩: عشاق چون فسانه تحقيق سرکنند
• شماره ١٧٠: عشق مطرب زاده ئى بر ساز و تقوى زور کرد
• شماره ١٧١: عشق هر جا ادب آموز طپيدن باشد
• شماره ١٧٢: عقل اگر صد انجمن تدبير روشن ميکند
• شماره ١٧٣: علم و عيان خلق بجز شک نميشود
• شماره ١٧٤: علويانى که باين عالم دون مى آيند
• شماره ١٧٥: عمر ارذل ايخدا مگمار بر نيروى مرد
• شماره ١٧٦: عمريست رخت حسرتم از سينه بسته اند
• شماره ١٧٧: عمليکه که شرم هوا خم از همه پيکرت بدر آورد
• شماره ١٧٨: عيد است غبار سر راه تو توان شد
• شماره ١٧٩: عيش ما کم نيست گر اشکى بچشم تر بود
• شماره ١٨٠: غافلان چند قبادوزى ادارک کنيد
• شماره ١٨١: غافل شديم و گشت خروش هوس بلند
• شماره ١٨٢: غافلى چند که نقش حق و باطل بستند
• شماره ١٨٣: غبار ما بجز اين پر شکستنى که ندارد
• شماره ١٨٤: غرور قدرت اگر بازوى خمى دارد
• شماره ١٨٥: غرور ناز تو تهمت کش ادا نشود
• شماره ١٨٦: غفلت آهنگان که دل را ساز غوغا کرده اند
• شماره ١٨٧: غنا مفت هوس گر نام آسودن نمى گيرد
• شماره ١٨٨: فالى از داغ زدم دل چمن آئين آمد
• شماره ١٨٩: فرصت انشايان هستى گر تکلف کرده اند
• شماره ١٩٠: فرصت ناز کر و فر ضامن کس نميشود
• شماره ١٩١: فريب جاه مخور تا دل تو تنگ نگردد
• شماره ١٩٢: فسردن از مزاج شعله خاکستر برون آرد
• شماره ١٩٣: فسردگيهاى ساز امکان ترانه ام را عنان نگيرد
• شماره ١٩٤: فسون عيش کدورت زداى ما نشود
• شماره ١٩٥: فطرت آخر بر معاد از سعى اکمل ميزند
• شماره ١٩٦: فکر خويشم آخر از صحراى امکان ميبرد
• شماره ١٩٧: فکر نازک عالمى را سرمه تقرير شد
• شماره ١٩٨: فنا کى شغل سوداى محبت را زيان دارد
• شماره ١٩٩: قامت خم کز حيا سوى زمين رو ميکند
• شماره ٢٠٠: قدح مى بر کف است و شمع گل در آستين دارد
• شماره ٢٠١: قضا تا نقش بنياد من بيکار مى بندد
• شماره ٢٠٢: قماش رنگ زبس بيحجاب مى بافند
• شماره ٢٠٣: قيامت خنده ريزى بر مزار من گل افشان شد
• شماره ٢٠٤: کار دلها بازازان مژگان بسامان ميرسد
• شماره ٢٠٥: کار دنيا بسکه مهمل گشت عقبا ريختند
• شماره ٢٠٦: کام جويان اندکى بر مطلب استغنا زنيد
• شماره ٢٠٧: کام دل از لب خاموش گرفتن دارد
• شماره ٢٠٨: کجاست سايه که هستيش دستگاه شود
• شماره ٢٠٩: گذشت عمر و دل از حرص سر نميتابد
• شماره ٢١٠: گذشتگان که زتشويش ما و من رستند
• شماره ٢١١: گر آرزوى رستن ازين دامگه کنيد
• شماره ٢١٢: گر آگهى بسير فنا و بقا بخند
• شماره ٢١٣: گر آن خروش جهان يکتا سرى باين انجمن برارد
• شماره ٢١٤: گر آئينه ات در مقابل نماند
• شماره ٢١٥: گر بوى وفا را نفس آئينه نباشد
• شماره ٢١٦: گر بيتو نگه را بتماشا هوس افتاد
• شماره ٢١٧: گر جنونم ناله وارى نذر بلبل ميکند
• شماره ٢١٨: گر چنين اشکم زشرم پرگناهى ميرود
• شماره ٢١٩: گر چنين بخت نگون عبرت کمين پيدا شود
• شماره ٢٢٠: گر خاک نشينان علم افراخته باشند
• شماره ٢٢١: گر خيال گردش چشم توام رهبر شود
• شماره ٢٢٢: گرد عجزم خوش خرامان سرفرازم کرده اند
• شماره ٢٢٣: گرد مرا تحير صبح جنون سبق کرد
• شماره ٢٢٤: گردد گر نشد زمن نارسا بلند
• شماره ٢٢٥: گر شور مستيم کند انديشه گردباد
• شماره ٢٢٦: گر شوق براهت قدمى پيش برارد
• شماره ٢٢٧: گر شوق پى مطلب ناياب نگيرد
• شماره ٢٢٨: گر طمع دست طلب وا ميکند
• شماره ٢٢٩: گرفتار رسوم انديشه آرام کم دارد
• شماره ٢٣٠: گر کمال اختيار خواهم کرد
• شماره ٢٣١: گر ناله من پرتو انديشه دواند
• شماره ٢٣٢: گر نه مشت خاکم از اشک ندامت تر شود
• شماره ٢٣٣: گره برشته ساز نفس خوش آنکه نبندد
• شماره ٢٣٤: کس طاقت آن لمعه رخسار ندارد
• شماره ٢٣٥: کسى از التفات چشم خوبان کام بردارد
• شماره ٢٣٦: کسيکه چون مژه عبرت دليل روشنش افتد
• شماره ٢٣٧: کسيکه نيک و بد هوشيار و مست بپوشد
• شماره ٢٣٨: کسى معنى بحر فهميده باشد
• شماره ٢٣٩: کلاه هر که فلک بر سماک مى فگند
• شماره ٢٤٠: گل بسر جام بکف آن چمن آئين آمد
• شماره ٢٤١: گل نکرد آهى که بر ما خنجر قاتل نشد
• شماره ٢٤٢: گلهاى آن تبسم باغ فلک ندارد
• شماره ٢٤٣: کم نيست صحبت دل گر مرد زن نماند
• شماره ٢٤٤: کم و بيش وهم تعينت سر و برگ نقص و کمال شد
• شماره ٢٤٥: کو جنون تا عقده هوش از سر ما واکند
• شماره ٢٤٦: کو رنگ چه بو جلوه يار است ببينيد
• شماره ٢٤٧: گهى بر سر گهى در دل گهى در ديده جا دارد
• شماره ٢٤٨: کسى بآسانى دم آبم ميسر ميشود
• شماره ٢٤٩: کيست از جهد بآن انجمن ناز رسد
• شماره ٢٥٠: لاغرى آنهمه زين مرحله دورم افگند
• شماره ٢٥١: لاله و گل چشمک رمز خزان فهميده اند
• شماره ٢٥٢: لب بى صرفه نوا جهل سبق ميباشد
• شماره ٢٥٣: لعل لب او يکدم بر حالم اگر خندد
• شماره ٢٥٤: لمعه مهرش دمى کاينه تابان کند
• شماره ٢٥٥: مارا بدر دل ادب هيچکسى برد
• شماره ٢٥٦: ما را که نفس آينه پرداخت باشد
• شماره ٢٥٧: ماضى و مستقبل بزم حيرت حال بود
• شماره ٢٥٨: مباش غره بسامان اين بنا که نريزد
• شماره ٢٥٩: مبصران حقيقت که سر بسر هوشند
• شماره ٢٦٠: محبت ستمگر نباشد نباشد
• شماره ٢٦١: محرم آهنگ دل شو سرمه بر آواز بند
• شماره ٢٦٢: محرمان کاثار صنع از عشق پر فن ديده اند
• شماره ٢٦٣: محرمانيکه بآهنگ فنا مسروراند
• شماره ٢٦٤: محفل هستى بتحريک دلى آراستند
• شماره ٢٦٥: محو تسليميم اما سجده لغزش مايه بود
• شماره ٢٦٦: محو طلبت گردى اگر داشته باشد
• شماره ٢٦٧: محو گريبان ادب کى سر بهر سو ميزند
• شماره ٢٦٨: مخمل و ديبا حجاب هستى رسوا نشد
• شماره ٢٦٩: مد بقا کجا بمه وسال ميکشد
• شماره ٢٧٠: مدعا دل بود اگر نيرنگ امکان ريختند
• شماره ٢٧١: مرا اين آبرو در عالم پرواز بس باشد
• شماره ٢٧٢: مژده اى ذوق وصال آئينه بى زنگار شد
• شماره ٢٧٣: مشتاق تو گر نامه برى داشته باشد
• شماره ٢٧٤: مشرب عشاق بر وضع هوس تنگى کند
• شماره ٢٧٥: مصوران به هزار انفعال پيوستند
• شماره ٢٧٦: مصور نگهت ساغر چه رنگ زند
• شماره ٢٧٧: مطلبى گر بود از هستى همين آزار بود
• شماره ٢٧٨: مفلسى دست تهى بر سودن ارزانى کند
• شماره ٢٧٩: مکتوب شوق هرگز بى نامه بر نباشد
• شماره ٢٨٠: مکتوب مقصد ما از بيکسى فغان شد
• شماره ٢٨١: مکتوب من بهر که برد باد ميبرد
• شماره ٢٨٢: مگر با نقش پايت مژده جوشيدنى دارد
• شماره ٢٨٣: مگو اين نسخه طور معنى يکدست کم دارد
• شماره ٢٨٤: مگو دل از غم و صبر از جفا خبر دارد
• شماره ٢٨٥: مگو رند از مى و زاهد زتقوى گفتگو دارد
• شماره ٢٨٦: مگو صبح طرب در ملک هستى دير مى آيد
• شماره ٢٨٧: من آن غبارم که حکم نقشم بهيچ آئينه در نگيرد
• شماره ٢٨٨: منتظران بهار بوى شگفتن رسيد
• شماره ٢٨٩: من و حسنيکه هر جا يادش از دل سر برون آرد
• شماره ٢٩٠: موج گل بيتو خار را ماند
• شماره ٢٩١: موج گوهر طينتان گر شوخى افزون کرده اند
• شماره ٢٩٢: موى دماغ جاه و حشم حل نميشود
• شماره ٢٩٣: ميل هوس زعافيتم فرد ميکند
• شماره ٢٩٤: مى و نغمه مسلم حوصله ئى که قدح کش گردش سر نشود
• شماره ٢٩٥: ناتوانى باز چون شمعم چه افسون ميکند
• شماره ٢٩٦: ناتوانى در تلاش حرص بهتانم نکرد
• شماره ٢٩٧: ناله ام در دل از آغوش اثر مى گذرد
• شماره ٢٩٨: ناله مى افشاند پر در باغ ما بلبل نبود
• شماره ٢٩٩: نامم هوس نگين ندارد
• شماره ٣٠٠: ناموس عالم عين انديشه سوا برد
• شماره ٣٠١: نتوان بتلاش از غم اسباب برامد
• شماره ٣٠٢: نشاط اين بهارم بى گل رويت چکار آيد
• شماره ٣٠٣: نشه دوديست که از آتش مى ميخيزد
• شماره ٣٠٤: نشه گوشه دل از دير و حرم نميرسد
• شماره ٣٠٥: نشه ياسم غم خمار ندارد
• شماره ٣٠٦: نشد آنکه شعله وحشتى بدل فسرده فسون کند
• شماره ٣٠٧: نظم امکانى کجا ضبط روانى مى کند

---