دیوان شمس - رباعیات مولوی
- آن دل که شد او قابل انوار خدا
- آن شمع رخ تو لگنی نیست بیا
- آن کس که ترا نقش کند او تنها
- آن لعل سخن که جان دهد مرجان را
- آن وقت که بحر کل شود ذات مرا
- آواز ترا طبع دل ما بادا
- از آتش عشق در جهان گرمیها
- از بادهی لعل ناب شد گوهر ما
- از حال ندیده تیره ایامان را
- از ذکر بسی نور فزاید مه را
- افسوس که بیگاه شد و ما تنها
- انجیرفروش را چه بهتر جانا
- اول به هزار لطف بنواخت مرا
- ای آنکه چو آفتاب فرداست بیا
- ای آنکه نیافت ماه شب گرد ترا
- ای اشک روان بگو دلافزای مرا
- ای باد سحر خبر بده مر ما را
- ای چرخ فلک به مکر و بدسازیها
- ای خواجه به خواب درنبینی ما را
- ای داده بنان گوهر ایمانی را
- ای در سر زلف تو پریشانیها
- ای دریا دل تو گوهر و مرجان را
- ای دل بچه زهره خواستی یاری را
- ای دوست به دوستی قرینیم ترا
- ای سبزی هر درخت و هر باغ و گیا
- ای شب شادی همیشه بادی شادا
- این آتش عشق میپزاند ما را
- این روزه چو غربال به بیزد جان را
- ای آنکه گرفت شربت از مشرب ما
- با عشق روان شد از عدم مرکب ما
- بر رهگذر بلا نهادم دل را
- پرورد به ناز و نعمت آن دوست مرا
- بیگاه شده است لیک مر سیران را
- تا از تو جدا شده است آغوش مرا
- تا با تو بوم نخسبم از یاریها
- تا چند از این غرور بسیار ترا
- تا عشق ترا است این شکرخائیها
- تا کی باشی ز دور نظارهی ما
- تا نقش خیال دوست با ماست دلا
- جانا به هلاک بنده مستیز و بیا
- جز عشق نبود هیچ دمساز مرا
- چو نزود نبشته بود حق فرقت ما
- خود را به خیل درافکنم مست آنجا
- در جای تو جا نیست بجز آن جان را
- در چشم ببین دو چشم آن مفتون را
- در سر دارم ز می پریشانیها
- دستان کسی دست زنان کرد مرا
- دل گفت به جان کای خلف هر دو سرا
- دود دل ما نشان سوداست دلا
- دیدم در خواب ساقی زیبا را
- زنهار دلا به خود مده ره غم را
- طنبور چو تن تن برآرد به نوا
- عاشق شب خلوت از پی پی گم را
- عاشق همه سال مست و رسوا بادا
- عشق تو بکشت ترکی و تازی را
- عشقست طریق و راه پیغمبر ما
- عمریست ندیدهایم گلزار ترا
- غم خود که بود که یاد آریم او را
- گر بوی نمیبری در این کوی میا
- گر جان داری بیا و جان باز آنجا
- گر در طلب خودی ز خود بیرونآ
- گر عمر بشد عمر دگر داد خدا
- گر من میرم مرا بیارید شما
- کوتاه کند زمانه این دمدمه را
- گویم که کیست روحافزا مرا
- گه میگفتم که من امیرم خود را
- لاحول ولا دور کند آن غم را
- ما اطیب ما الذما احلانا
- من تجربه کردم صنم خوشخو را
- من ذره و خورشید لقائی تو مرا
- منصور بدآن خواجه که در راه خدا
- مولای اناالتائب مما سلفا
- میآمد یار مست و تنها تنها
- نور فلکست این تن خاکی ما
- هان ای سفری عزم کجایست کجا
- یک چند به تقلید گزیدم خود را
- یک طرفه عصاست موسی این رمه را
- آن لقمه که در دهان نگنجد به طلب
- آنی که فلک با تو درآید به طرب
- از بانگ سرافیل دمیده است رباب
- امروز چو هر روز خرابیم خراب
- امشب ز برای دل اصحاب مخسب
- اندیشه مکن بکن تو خود را در خواب
- اندیشه و غم را نبود هستی و تاب
- ای آنکه تو دیر آمدهای در کتاب
- ای آنکه تو یوسف منی من یعقوب
- ای دل دو سه شام تا سحرگاه مخسب
- ای روی ترا غلام گلنار مخسپ
- ای ماه چنین شبی تو مهوار مخسب
- این باد سحر محرم رازست مخسب
- ای یار که نیست همچو تو یار مخسب
- بردار حجابها به یکبار امشب
- بیجام در این دور شرابست شراب
- بیطاعت دین بهشت رحمان مطلب
- بیکار مشین درآ درآمیز شتاب
- حاجت نبود مستی ما را به شراب
- خواب آمد و در چشم نبد موضع خواب
- دانیکه چه میگوید این بانگ رباب
- در چشم آمد خیال آن در خوشاب
- دل در هوس تو چون ربابست رباب
- ساقی در ده برای دیدار صواب
- سبحانالله من و تو ای در خوشاب
- شب گردم گرد شهر چون باد و چو آب
- شب گشت درین سینه چه سوز است عجب
- علمی که ترا گره گشاید به طلب
- گر آب حیات خوشگواری ای خواب
- گرم آمد عاشقانه و چست شتاب
- گر میخواهی بقا و پیروز مخسب
- مستند مجردان اسرار امشب
- هستم به وصال دوست دلشاد امشب
- یارب یارب به حق تسبیح رباب
- یاری کن و یار باش ای یار مخسب
- آب حیوان در آب و گل پیدا نیست
- آری صنما بهانه خود کم بودت
- آسوده کسی که در کم و بیشی نیست
- آمد بر من چو در کفم زر پنداشت
- آن آتش ساده که ترا خورد و بکاست
- آن بت که جمال و زینت مجلس ماست
- آن پیش روی که جان او پیش صف است
- آن تلخ سخنها که چنان دل شکن است
- آنجا که توئی همه غم و جنگ و جفاست
- آن جان که از او دلبر ما شادانست
- آن جاه و جمالی که جهانافروز است
- آن چشم فراز از پی تاب شده است
- آن چشم که خون گشت غم او را جفت است
- آن چیست کز او سماعها را شرف است
- آن چیست که لذتست از او در صورت
- آن خواجه که بار او همه قند تر است
- آن دم که مرا بگرد تو دورانست
- آن را که بود کار نه زین یارانست
- آن را که خدای چون تو یاری داده است
- آن را که غمی باشد و بتواند گفت
- آن روح که بسته بود در نقش صفات
- آن روی ترش نیست چنینش فعل است
- آن سایهی تو جایگه و خانهی ما است
- آن شاه که خاک پای او تاج سر است
- آن شب که ترا به خواب بینم پیداست
- آن شه که ز چاکران بدخو نگریخت
- آن عشق مجرد سوی صحرا میتاخت
- آن قاضی ما چو دیگران قاضی نیست
- آنکس که امید یاری غم داده است
- آنکس که بروی خواب او رشک پریست
- آنکس که ترا به چشم ظاهر دیده است
- آنکس که درون سینه را دل پنداشت
- آنکس که ز سر عاشقی باخبر است
- آنکس که سرت برید غمخوار تو اوست
- آنکو ز نهال هوست شبخیزانست
- آن نور مبین که در جبین ما هست
- آواز تو ارمغان نفخ صور است
- از بسکه دل تو دام حیلت افراخت
- از بییاری ظریفتر یاری نیست
- از جمله طمع بریدنم آسانست
- از حلقهی گوش از دلم باخبر است
- از دوستی دوست نگنجم در پوست
- از دیدن اغیار چو ما را مدد است
- از عهد مگو که او نه بر پای منست
- از کفر و ز اسلام برون صحرائیست
- از نوح سفینه ایست میراث نجات
- العین لفقدکم کثیرالعبرات
- افغان کردم بر آن فغانم میسوخت
- افکند مرا دلم به غوغا و گریخت
- امروز چه روز است که خورشید دوتاست
- امروز در این خانه کسی رقصانست
- امروز من و جام صبوحی در دست
- امروز مهم دست زنان آمده است
- امشب آمد خیال آن دلبر چست
- امشب شب آن دولت بیپایانست
- امشب شب آنست که جان شبهاست
- امشب شب من بسی ضعیف و زار است
- امشب منم و طواف کاشانهی دوست
- امشب هردل که همچو مه در طلب است
- اندر دل من درون و بیرون همه او است
- اندر سر ما همت کاری دگر است
- انصاف بده که عشق نیکوکار است
- او پاک شده است و خام ار در حرم است
- ای آب حیات قطره از آب رخت
- ای آمده بامداد شوریده و مست
- ای آنکه درینجهان چو تو پاکی نیست
- ای بنده بدانکه خواجهی شرق اینست
- ای بیخبر از مغز شده غره بپوست
- ای تن تو نمیری که چنان جان با تست
- ای جان جهان جان و جهان باقی نیست
- ای جان خبرت هست که جانان تو کیست
- ای جان ز دل تو بر دل من راهست
- ای حسرت خوبان جهان روی خوشت
- ای خرمنت از سنبلهی آب حیات
- ای خواجه ترا غم جمال و جاهست
- ای در دل من نشسته شد وقت نشست
- ای دل تا ریش و خسته میدارندت
- ای دل تو و درد او که درمان اینست
- ای دوست مکن که روزها را فرداست
- ای ذکر تو مانع تماشای تو دوست
- ای ساقی اگر سعادتی هست تراست
- ای ساقی جان مطرب ما را چه شده است
- ای شب چه شبی که روزها چاکر تست
- ای شب ز می تو مر مرا مستی نیست
- ای طالب اگر ترا سر این راهست
- ای عقل برو که عاقل اینجا نیست
- ای فکر تو بر بسته نه پایت باز است
- ای کز تو دلم پر سمن و یاسمنست
- ای لعل و عقیق و در و دریا و درست
- این بانگ خوش از جانب کیوان منست
- این چرخ غلام طبع خود رایهی ماست
- این چرخ و فلکها که حد بینش ماست
- این جمله شرابهای بیجام کراست
- این جو که تراست هر کسی جویان نیست
- این سینهی پرمشغله از مکتب اوست
- این شکل سفالین تنم جام دلست
- این عشق شهست و رایتش پیدا نیست
- این غمزه که میرنی ز نوری دگر است
- این فتنه که اندر دل تنگ است ز چیست
- این فصل بهار نیست فصلی دگر است
- این گرمابه که خانهی دیوانست
- این مستی من ز بادهی حمرا نیست
- این من نه منم آنکه منم گوئی کیست
- این نعره عاشقان ز شمع طرب است
- این همدم اندرون که دم میدهدت
- ای هر بیدار با خبرهای تو خفت
- ای هرچه صدف بستهی دریای لبت
- ای همچو خر و گاو که و جو طلبت
- با تو سخنان بیزبان خواهم گفت
- با جان دو روزه تو چنان گشتی جفت
- باد آمد و گل بر سر میخواران ریخت
- با دشمن تو چو یار بسیار نشست
- با دل گفتم که دل از او جیحونست
- باران به سر گرم دلی بر میریخت
- با روز بجنگیم که چون روز گذشت
- بازآی که یار بر سر پیمانست
- با شاه هر آنکسی که در خرگاهست
- با شب گفتم گر بمهت ایمانست
- تا شب میگو که روز ما را شب نیست
- با عشق کلاه بر کمر دوز خوش است
- با عشق نشین که گوهر کان تو است
- با ما ز ازل رفته قراری دگر است
- با نی گفتم که بر تو بیداد ز کیست
- با هرکه نشستی و نشد جمع دلت
- با هستی و نیستیم بیگانگی است
- پای تو گرفتهام ندارم ز تو دست
- پائی که همی رفت به شبستان سر مست
- برجه که سماع روح برپای شده است
- برخیز و طواف کن بر آن قطب نجات
- برکان شکر چند مگس را غوغاست
- بر ما رقم خطا پرستی همه هست
- بر من در وصل بسته میدارد دوست
- پرورد به ناز و نعمت آن دوست مرا
- بر هر جائیکه سرنهم مسجود او است
- بر جزوم نشان معشوق منست
- بستم سر خم باده و بوی برفت
- بگذشت سوار غیب و گردی برخاست
- بگرفت دلت زانکه ترا دل نگرفت
- پس بر به جهانی که چو خون در رگ ماست
- بیچارهتر از عاشق بیصبر کجاست
- بیدیده اگر راه روی عین خطاست
- بیرون ز تن و جان و روان درویش است
- بیرون ز جهان کفر و ایمان جائیست
- بیرون ز جهان و جان یکی دایهی ماست
- بییار نماند هرکه با یار بساخت
- تا این فلک آینهگون بر کار است
- تا با تو ز هستی تو هستی باقیست
- تا چهرهی آفتاب جان رخشانست
- تا حاصل دردم سبب درمان گشت
- تا در دل من صورت آن رشک پریست
- تا تن نبری دور زمانم کشته است
- تا ظن نبری که این زمین بیهوشست
- تا عرش ز سودای رخش ولولههاست
- تا من بزیم پیشه و کارم اینست
- تا مهر نگار باوفایم بگرفت
- تنها نه همین خنده و سیماش خوشست
- توبه چکنم که توبهام سایهی تست
- توبه کردم که تا جانم برجاست
- توبه که دل خویش چو آهن کرده است
- تو سیر شدی من نشدم درمان چیست
- تو کان جهانی و جهان نیم جو است
- تهدید عدو چه بشنود عاشق راست
- جانا غم تو ز هرچه گویی بتر است
- جانم بر آن جان جهان رو کرده است
- جان و سر آن یار که او پردهدر است
- جانی که به راه عشق تو در خطر است
- جانی که حریف بود بیگانه شده است
- جانی که شراب عشق ز آن سو خورده است
- جانی و جهانی و جهان با تو خوش است
- حسنت که همه جهان فسونش بگرفت
- چشم تو ز روزگار خونریزتر است
- چشمی دارم همه پر از صورت دوست
- چنگی صنمی که ساز چنگش بنواست
- چون دانستم که عشق پیوست منست
- خون دلبر من میان دلداران نیست
- چون دید مرا مست بهم برزد دست
- چونی که ترش مگر شکربارت نیست
- چیزیست که در تو بیتو جویان ویست
- حاشا که به عالم از تو خوشتر یاریست
- حاشا که دلم ز شبنشینی سیر است
- خاک قدمت سعادت جان من است
- خواهی که ترا کشف شود هستی دوست
- خویی به جهان خوبتر از خوی تو نیست
- خورشید رخت ز آسمان بیرونست
- خورشید و ستارگان و بدرما اوست
- خیزید که آن یار سعادت برخاست
- دایم ز ولایت علی برخواهم گفت
- در باغ من ار سرو و اگر گلزار است
- در بتکده تا خیال معشوهی ما است
- در خواب مهی دوش روانم دیده است
- در دایرهی وجود موجود علیست
- در دیدهی صورت ار ترا دامی هست
- در راه طلب عاقل و دیوانه یکیست
- در صورت تست آنچه معنا همه اوست
- در ظاهر و باطن آنچه خیر است و شر است
- در عشق اگرچه که قدم بر قدم است
- در عشق تو هر حیله که کردم هیچست
- در عشق که جز می بقا خوردن نیست
- در عهد و وفا چنانکه دلدار منست
- در کوی غم تو صبر بیفرمانست
- در مجلس عشاق قراری دگر است
- در مرگ حیات اهل داد و دین است
- در من غم شبکور چرا پیچیده است
- درنه قدم ار چه راه بیپایانست
- درنه قدمی که چشمه حیوانست
- در وصل جمالش گل خندان منست
- درویشی و عاشقی به هم سلطانیست
- دستت دو و پایت دو و چشمت دو رواست
- دلتنگم و دیدار تو درمان منست
- دلدار اگر مرا بدراند پوست
- دلدار ز پردهای کز آن سوسو نیست
- دلدار ظریف است و گناهنش اینست
- دلدارم گفت کان فلان زنده ز چیست
- دل در بر من زنده برای غم تست
- دل در بر هر که هست از دلبر ماست
- دل رفت بر کسیکه بیماش خوش است
- دل رفت و سر راه دل استان بگرفت
- دل یاد تو کرد چون به عشرت بنشست
- دل یاد تو کرد چون طرب می انگیخت
- دور است ز تو نظر بهانه اینست
- دوش از سر لطف یار در من نگریست
- دی آنکه ز سوی بام بر ما نگریست
- دیوانه شدم خواب ز دیوانه خطا است
- راهی ز زبان ما بدل پیوسته است
- روزی ترش است و دیدهی ابرتر است
- روزی که ترا ببینم آدینهی ماست
- روزیکه مرا به نزد تو دورانست
- زانروز که چشم من برویت نگریست
- زان روی که دل بستهی آنزنجیر است
- زان رونق هر سماع آواز دف است
- زان می خوردم که روح پیمانه اوست
- زان می مستم که نقش جامش عشق است
- سرسبز بود خاک که آتش یار است
- سر سخن دوست نمیرم گفت
- سرگشته چو آسیای گردان کنمت
- سرگشته دلا به دوست از جان راهست
- سرمایهی عقل سر دیوانگیست
- سلطان ملاحت مه موزون منست
- سنبل چو سر عقاب زلف تو نداشت
- شاگرد توست دل که عشق آموز است
- شاهی که شفیع هر گنه بود برفت
- شب رو که شبت راهبر اسرار است
- شمشیر ازل بدست مردان خداست
- شمعی که در اینخانه بدی خانه کجاست
- صدربار بگفتمت چه هشیار و چه مست
- عاشق نبود آنکه سبک چون جان نیست
- عشق آمد و توبه را چو شیشه بشکست
- عشق آمد و شد چو خونم اندر رگ و پوست
- عشقت به دلم درآمد و شاد برفت
- عشق تو چنین حکیم و استاد چراست
- عشق تو در اطراف گیائی میتاخت
- عشقی که از او وجود بیجان میزیست
- عشقی نه به اندازهی ما در سر ماست
- عقل آمد و پند عاشقان پیش گرفت
- عمریست که جان بنده بیخویشتن است
- قومی غمگین و خود مدان غم ز کجاست
- گر آتش دل نیست پس این دود چراست
- گر آه کنم آه بدین قانع نیست
- گر باد بر آن زلف پریشان زندت
- گر بر سر شهوت و هوا خواهی رفت
- گر جملهی آفاق همه غم بگرفت
- گر دامن وصل تو کشم جنگی نیست
- گر در وصلی بهشت یا باغ اینست
- گر دف نبود نیشکر او دف ماست
- گر شرم همی از آن و این باید داشت
- گرمای تموز از دل پردرد شماست
- گر حلقهی آن زلف چو شستت نگرفت
- کس دل ندهد بدو که خونخوار منست
- کس نیست که اندر هوسی شیدا نیست
- گفتار تو زر و فعلت ارزیزین است
- گفتا که بیا سماع در کار شدهاست
- گفتا که شکست توبه بازآمد مست
- گفتا بجهم همچو کبوتر ز کفت
- گفتم چشمم که هست خاک کویت
- گفتم دلم از تو بوسهای خواهانست
- گفتم عشقت قرابت و خویش منست
- گفتم که بیا بچشم من درنگریست
- گفتند که دل دگر هوائی میپخت
- گفتم که دلم آلت و انگاز مست
- گفتند که شش جهت همه نور خداست
- گفتی چونی بنده چنانست که هست
- گفتی گشتم ملول و سودام گرفت
- گم باد سریکه سروران را پا نیست
- کوچک بودن بزرگ را کوچک نیست
- گویند بیا به باغ کانجا لاغ است
- گویند که صاحب فنون عقل کل است
- گویند که عشق عاقبت تسکین است
- گویند مرا که این همه درد چراست
- لطف تو جهانی و قرانی افراشت
- ما را بجز این زبان زبانی دگر است
- ما را بدم پیر نگه نتوان داشت
- ما عاشق عشقیم که عشق است نجات
- ما عاشق عشقیم و مسلمان دگر است
- ماه عید است و خلق زیر و زبر است
- ماهی تو که فتنهای نداری ز تو دست
- ماهی که نه زیر و نی به بالاست کجاست
- مرغ جان را میل سوی بالا نیست
- مرغ دل من چو ترک این دانه گرفت
- مر وصل ترا هزار صاحب هوس است
- مست است دو چشم از دو چشم مستت
- مستم ز خمار عبهر جادویت
- مستی ز ره آمد و بما در پیوست
- معشوق شرابخوار و بیسامانست
- من آن توام کام منت باید جست
- من بندهی آن کسم که بیماش خوش است
- من زان جانم که جانها را جانست
- منصور حلاجی که اناالحق میگفت
- من کوهم و قال من صدای یار است
- من محو خدایم و خدا آن منست
- میدان که در درون تو مثال غاریست
- میگرییم زار و یار گوید زرقست
- میگفت یکی پری که او ناپیداست
- مینال که آن ناله شنو همسایه است
- ناگاه بروئید یکی شاخ نبات
- ناگه ز درم درآمد آن دلبر مست
- نه چرخ غلام طبع خود رایهی ماست
- نی با تو دمی نشستنم سامانست
- نی بیزر و زور شه سپه بتوان داشت
- هان ای دل خسته روز مردانگیست
- هجران خواهی طریق عشاقانست
- هر جان عزیز کو شناسای رهست
- هر جان که از او دلبر ما شادانست
- هر چند به حلم یار ما جورکش است
- هرچند شکر لذت جان و جگر است
- هرچند فراق پشت امید شکست
- هرچند که بار آن شترها شکر است
- هر درویشی که در شکست خویش است
- هر ذره که چون گرسنه بر خوان خداست
- هر ذره که در هوا و در کیوانست
- هر ذره که در هوا و در هامونست
- هر ذره و هر خیال چون بیداریست
- هر روز به نو برآید آن دلبر مست
- هر روز حجاب بیقراران بیش است
- هر روز دلم در غم تو زارتر است
- هر روز دل مرا سماع و طربیست
- هر صورت کاید به از او امکان هست
- هر کز ز دماغ بنده بوی تو نرفت
- هشیار اگر زر و گر زرین است
- هم عابد و هم زاهد و هم خونریز است
- یاری که به حسن از صفت افزونست
- یاری که به نزد او گل و خار یکیست
- یاری که غمش دوای هر بیمار است
- یکبار به مردم و مرا کس نگریست
- یک چشم من از روز جدائی بگریست
- ای آنکه کنی کون و مکانرا محدث
- ما را چو ز عشق میشود راست مزاج
- اندر سر من نبود جز رای صلاح
- آبی که از این دیده چو خون میریزد
- آنان که محققان این درگاهند
- آن تازه تنی که در بلای تو بود
- آنجا بنشین که همنشین مردانند
- آنجا که بهر سخن دل ما گردد
- آن خوبانی که فتنهی بتکدهاند
- آن دشمن دوست روی دیدی که چه کرد
- آن دل که به شاهد نهان درنگرد
- آندم که ز افلاک گهر ریز کند
- آن ذره که جز همدم خورشید نشد
- آن راحت جان گرد دلم میگردد
- آنرا که به ضاعت قناعت باشد
- آن را که به علم و عقل افراشتهاند
- آن را که خدای ناف بر عشق برید
- آنرا که ز عشق دوست بیداد رسد
- آن را منگر که ذوفنون آید مرد
- آن رفت که بودمی من از عشق تو شاد
- آن روز که جان خرقهی قالب پوشید
- آن روز که جانم ره کیوان گیرد
- آن روز که چشم تو ز من برگردد
- آن روز که روز ابر و باران باشد
- آن روز که عشق با دلم بستیزد
- آن روز که کار وصل را ساز آید
- آن روز که مهرگان گردون زدهاند
- آن سر که بود بیخبر از وی خسبد
- آن طرفه جماعتی که جانشان بکشد
- آن عشق که برق و بوش تا فرق رسید
- آن کان نبات و تنگ شکر نامد
- آن کز تو خدای این گدا میخواهد
- آن کس که بر آتش جهانم بنهاد
- آن کس که ترا بیند و خندان نشود
- آن کس که ترا شناخت جان را چه کند
- آن کس که از آب و گل نگاری دارد
- آن کس که ز چرخ نیم نانی دارد
- آن کس که ز دل دم اناالحق میزد
- آن کس که مرا به صدق اقرار کند
- آن کیست که بیرون درون مینگرد
- آن لحظه که آن سرو روانم برسید
- آن لحظه که از پیرهنت بوی رسد
- آن نزدیکی که دلستان را باشد
- آن وسوسهای که شرمها را ببرد
- آنها که بتش خزان سوختهاند
- آنها که به کوی عارفان افتادند
- آنها که چو آب صافی و ساده روند
- آنها که دل از الست مست آوردند
- آنها که شب و روز ترا بر اثرند
- آن یار که از طبیب دل برباید
- آن یار که عقلها شکارش میشد
- آهو بدود چو در پیش سگ بیند
- اجری ده ارواحی و سلطان ابد
- از آب حیات دوست بیمار نماند
- از آتش سودای توام تابی بود
- از آتش عشق تو جوانی خیزد
- از آتش عشق دوست تفها بزنید
- از آتش عشق سردها گرم شود
- از آدمیی دمی بجائی ارزد
- از تاب تو نی یار و عدو میماند
- از خاک کف پات سران حیرانند
- از درد چو جان تو به فریاد آید
- از دیدن روئیکه ترا دیده بود
- از شبنم عشق خاک آدم گل شد
- از شربت سودای تو هر جان که مزید
- از عشق تو دریا همه شور انگیزد
- از عشق خدا نه بر زیان خواهی شد
- از لشکر صبرم علمی بیش نماند
- از لطف تو هیچ بنده نومید نشد
- از ما بت عیار گریزان باشد
- از نیکی تو طبع بداندیش نماند
- از یاد خدای مرد مطلق خیزد
- افسوس که طبع دلفروزیت نبود
- اکنون که رخت جان جهانی بربود
- امروز خوش است هر که او جان دارد
- امروز ما یار جنون میخواهد
- امشب چه لطیف و با نوا میگردد
- امشب ساقی به مشک می گردان کرد
- امشب شب آن نیست که از خانه روند
- اندر دل بیوفا غم و ماتم باد
- اندر رمضان خاک تو زر میگردد
- اندر ره فقر دیده نادیده کنند
- اندر طلب آن قوم که بشتافتهاند
- اندیشهی هشیار تو هشیار کشد
- انوار صلاح دین برانگیخته باد
- اول که رخم زرد و دلم پرخون بود
- ای آنکه ز تو مشکلم آسان گردد
- ای آنکه نخست بر سحر چشم تو زد
- ای از قدمت خاک زمین خرم و شاد
- ای اطلس دعوی ترا معنی برد
- ایام وصال یار گوئی که نبود
- ای اهل صفا که در جهان گردانید
- ای اهل مناجات که در محرابید
- ای دل اثر صبح گه شام که دید
- ای دل اگرت رضای دلبر باید
- ای دل این ره به قیل و قالت ندهند
- ای دل سر آرزو به پای اندر بند
- ای دوست مگو تو بندهای یا آزاد
- ای روز برآ که ذرهها رقص کنند
- ای سر روان باد خزانت مرساد
- ای عشق ترا پری و انسان دانند
- ای عشق توم ان عذابی لشدید
- ای عشق که جانها اثر جان تواند
- ای قوم که برتر از مه و مهتابید
- ای لشکر عشق اگرچه بس جبارید
- ای مرغ عجب که صید تو شیرانند
- این پردهی دل دگر مکن تا نرود
- این تنهائی هزار جان بیش ارزد
- ای نرم دلانیکه وفا میکارید
- این سر که در این سینهی ما میگردد
- این صورت آدمی که درهم بستند
- این طرفه که یار در دامن گنجد
- این عشق به جانب دلیران گردد
- این مست به بادهای دگر میگردد
- این واقعه را سخت بگیری شاید
- بار دگر این خسته جگر باز آمد
- با روی تو هیچکس ز باغ اندیشد
- با سود وصال تو زیانت نرسد
- با هرکه دمی عشق تو آمیخته شد
- بخشای بر آن بنده که خوابش نبود
- بر بنده بخند تا ثوابت باشد
- بر خاک نظر کند چو بر ما گذرد
- پرسیدم از آن کسی که برهان داند
- پرسید مهم که چشم تو مه را دید
- برقی که ز میغ آن جهان روی نمود
- بر گور من آن کو گذرد مست شود
- بر یار نظر کنم خجل میگردد
- بس درمانها کان مدد درد شود
- بسیار ترا خسته روان باید شد
- بشنو اگرت تاب شنیدن باشد
- بعضی به صفات حیدر کرارند
- بویت آمد گریز را روی نماند
- بوی دم مقبلان چو گل خوش باشد
- بیبحر صفا گوهر ما سنگ آمد
- بیتو جانا قرار نتوانم کرد
- بیت و غزل و شعر مرا آب ببرد
- بیدار شو ای دل که جهان میگذرد
- پیران خرابات غمت بسیارند
- بیزارم از آن آب که آتش نشود
- بیزارم از آن لعل که پیروزه بود
- بیعشق نشاط و طرب افزون نشود
- بیمارم و غم در امتحانم دارد
- بیمن به زبان من سخن میآید
- پیوسته سرت سبز و لبت خندان باد
- بییاری تو دل بسوی یار نشد
- تا با غم عشق تو مرا کار افتاد
- تا بنده ز خود فانی مطلق نشود
- تا تو بخودی ترا به خود ره ندهد
- تا در دل من عشق تو اندوخته شد
- تا در طلب مات همی کام بود
- تا رهبر تو طبع بدآموز بود
- تا سر نشود یقین که سرکش نشود
- تا گوهر جان در این طبایع افتاد
- تا مدرسه و مناره ویران نشود
- نایی ببرید از نیستان استاد
- بانگ مستی ز آسمان میآید
- تنها بمرو که رهزنان بسیارند
- تو جانی و هر زنده غم جان بکشد
- تو هیچ نهای و هیچ توبه ز وجود
- تیری ز کمانچهی ربابی بجهید
- جامی که بگیرم میش انوار بود
- جانا تبش عشق به غایت برسید
- جان باز که وصل او به دستان ندهند
- جان چو سمندرم نگاری دارد
- جان را جستم ببحر مرجان آمد
- جان روی به عالم همایون آورد
- جان کیست که او بدیده کار تو کند
- جان محرم درگاه همی باید برد
- جانم ز هواهای تو یادی دارد
- جانیکه در او از تو خیالی باشد
- جائیکه در او چون نگاری باشد
- جز دمدمهی عشق تو در گوش نماند
- جز صحبت عاشقان و مستان مپسند
- چشمت صنما هزار دلدار کشد
- چشم تو هزار سحر مطلق دارد
- چشمی که نظر بدان گل و لاله کند
- جودت همه آن کند که دریا نکند
- جوزی که درونش مغز شیرین باشد
- چون بدنامی بروزگاری افتد
- چون خمر تو در ساغر ما در ریزند
- چون دیده بر آن عارض چون سیم افتاد
- چون دیده برفت توتیای تو چه سود
- چون روز وصال یار ما نیست پدید
- چون زیر افکند در عراق آمیزد
- چون شاهد پوشیده خرامان گردد
- چون صبح ولای حق دمیدن گیرد
- چون صورت تو در دل ما بازآید
- چون نیستی تو محض اقرار بود
- حاشا که دل از عشق جهانرا نگرد
- خاک توام و خدای حق میداند
- خاموش مراز گفت و گفتار تو کرد
- خوابم ز خیال روی تو پشت بداد
- خواهم گردی که از هوای تو رسد
- خواهم که دلم با غم همخو باشد
- خورشید که باشد که بروی تو رسد
- خورشید که در خانه بقا می نکند
- خورشید مگر بسته به پیشت میرد
- خوش عادت خوش خو که محمد دارد
- خون دل عاشقان چو جیحون گردد
- دامان جلال تو ز دستم نشود
- دانی صوفی بهر چه بسیار خورد
- در باغ آیید و سبز پوشان نگرید
- در باغ هزار شاهد مهرو بود
- در بندم از آن دو زلف بند اندر بند
- در حضرت حق ستوده درویشانند
- در خدمتت ای جان چو بدن میافتد
- درد و زخم ار زلف تو در چنگ آید
- در راه طلب رسیدهای میباید
- در سلسلهات هر آنکه پا بست شود
- در سینهی هر که ذرهای دل باشد
- در صحبت حق خموش میباید بود
- در عشق اگرچه خرده بینم کردند
- در عشق توام نصیحت و پند چه سود
- در عشق توام وفا قرین میباید
- در عشق تو عقل ذوفنون میخسبد
- در عشق اگر دمی قرارت باشد
- در عشق نه پستی نه بلندی باشد
- در عشق هزار جان و دل بس نکند
- در کام دل آنچه بود نفسم همه راند
- در گریهی خون مرا شکر خند تو کرد
- در کوی خرابات تکبر نخرند
- در لشکر عشق چونکه خونریز کنند
- در مدرسهی عشق اگر قال بود
- در میطلبی ز چشمه در بر ناید
- در معنی هست و در عیان نیست که دید
- در مغز فلک چو عشق تو جا گیرد
- ای دل، اثر صبح، گه شام که دید
- در نفی تو عقل را امان نتوان دید
- درویش که اسرار جهان میبخشد
- در عشق توم وفا قرین میباید
- دریا نکند سیر مرا جو چه کند
- دردی داری که بحر را پر دارد
- دست تو به جود طعنه بر میغ زند
- دشنام که از لب تو مهوش باشد
- دل با هوس تو زاد و بودی دارد
- دلتنگ مشو که دلگشائی آمد
- دل جمله حکایت از بهار تو کند
- دل داد مرا که دلستان را بزدم
- دلدار ابد گرد دلم میگردد
- دل در پی دلدار بسی تاخت و نشد
- دل دوش در این عشق حریف ما بود
- دل را بدهم پند که عمدا نرود
- دلها به سماع بیقرار افتادند
- دل هرچه در آشکار و پنهان گوید
- دوش آن بت من همچو مه گردون بود
- دوش از قمر تو آسمان مینوشید
- دو کون خیال خانهای بیش نبود
- دی باغ ز وی شکر سلامت میکرد
- دی بنده بر آن قمر جانی شد
- دی چشم تو رای سحر مطلق میزد
- دیدم رخت از غم سر موئیم نماند
- دی میرفتی بر تو تو نظر میکردند
- دیوانه میان خلق پیدا باشد
- رفتم بدر خانهی آنخوش پیوند
- رو دیده بدوز تا دلت دیده شود
- روز آمد و غوغای تو در بردارد
- روز شادیست غم چرا باید خورد
- روز محک محتشم و دون آمد
- روزیکه بود دلت ز جان پر از درد
- روزی که جمال آن صنم دیده شود
- روزی که خیال دلستان رقص کند
- روزی که ز کار کمترک میآید
- روزیکه مرا عشق تو دیوانه کند
- روزیکه وجودها تولد گیرد
- رو نیکی کن که دهر نیکی داند
- زان آب که چرخ از آن بسر میگردد
- زان مقصد صنع تو یکی نی ببرید
- ز اول که مرا عشق نگارم بربود
- زلفت چو بر آن لعل شکرخای زند
- زلف تو به حسن ذوفنونها برزد
- زندان تو از نجات خوشتر باشد
- زنهار مگو که رهروان نیز نیند
- سر دل عاشقان ز مطرب شنوید
- سر مستان را ز محتسب ترسانند
- سرویکه ز باغ پاکبازان باشد
- سرهای درختان گل تر میچینند
- سرهای درختان گل رعنا چیدند
- سودای ترا بهانهای بس باشد
- سوز دل عاشقان شررها دارد
- شاد آنکه جمال ماهتابش ببرد
- شاد آنکه ز دور ما یار ما بنماید
- شادی همه طالبان که مطلوب رسید
- شادم که غم تو در دل من گنجد
- شادی زمانه با غمم برنامد
- شاهیست که تو هرچه بپوشی داند
- شب چون دل عاشقان پر از سودا شد
- شب رفت کجا رفت همانجای که بود
- شب گشت که خلقان همه در خواب روند
- شور آوردم که گاو گردون نکشد
- شور عجبی در سر ما میگردد
- شیرین سخنی در دل ما میخندد
- صافی صفت و پاک نظر باید بود
- صبح آمد و وقت روشنائی آمد
- صبح است و صبا مشک فشان میگذرد
- صد بار ز سر برفت عقلم و آمد
- صد سال بقای آن بت مهوش باد
- صد مرحله زانسوی خرد خواهم شد
- طاوس نهای که بر جمالت نگرند
- عارف چو گل و جز گل خندان نبود
- هر دل که درو مهر تو پنهان نبود
- عاشق تو یقین دان که مسلمان نبود
- عاشق که بناز و ناز کی فرد بود
- عاشق که تواضع ننماید چکند
- عشاق به یک دم دو جهان در بازند
- عشق آن باشد که خلق را دارد شاد
- عشق آن خوشتر کز او بلاها خیزد
- عشق از ازلست و تا ابد خواهد بود
- عشق تو بهر صومعه مستی دارد
- عشق تو خوشی چو قصد خونریز کند
- عشق تو سلامت ز جهان میببرد
- عشقی آمد که عشقها سودا شد
- عقل و دل من چه عیشها میداند
- علم فقها ز شرع و سنت باشد
- عید آمده کز تو عید عیدانه برد
- غم را بر او گزیده میباید کرد
- غم کیست که گرد دل مردان گردد
- فردا که به محشر اندر آید زن و مرد
- قاصد پی اینکه بنده خندان نشود
- قد الفم ز مشق چون جیم افتاد
- قومی به خرابات تو اندر بندند
- کاری ز درون جان میباید
- کامل صفتی راه فنا میپیمود
- گر با دل و دیده هیچ کارم افتد
- گر چرخ ترا خدمت پیوست کند
- گر خواب ترا خواجه گرفتار کند
- گر در طلبی ز چشمه در بر ناید
- گر دریا را همه نهنگان گیرند
- گر صبر کنم جامعهی جان میسوزد
- گر صبر کنم دل از غمت تنگ آید
- اگر عاشق را فنا و مردن باشد
- گر ما نه همه تنور سوزان باشد
- گر مرده شود تن بر خود جاش کنند
- گر نگریزی ز ما بنازی چه شود
- گر هر دو جهان ز خار غم پر باشد
- کس از خم چوگان تو گوئی نبرد
- کس واقف آن حضرت شاهانه نشد
- کشتی چو به دریای روان میگذرد
- گفتم بیتی نگار از من رنجید
- گفتم جانی به ترک جان نتوان کرد
- گفتم که به من رسید دردت بمزید
- گفتم که ز خردی دل من نیست پدید
- گفتی که بگو زبان چه محرم باشد
- کو پای که او باغ و چمن را شاید
- گوید چونی خوشی و در خنده شود
- گویند که فردوس برین خواهد بود
- کی باشد کین نبش بنوش تو رسد
- کی غم خورد آنکه با تو خرم باشد
- کی غم خورد آنکه شاد مطلق باشد
- کی گفت که آن زندهی جاوید بمرد
- لبهای تو آنگه که با ستیز بود
- لعلیست که او شکر فروشی داند
- ما بسته بدیم بند دیگر آمد
- هر لحظه میی به جان سرمست دهد
- ما میخواهیم و دیگران میخواهند
- ماهی که کمر گرد قمر میبندد
- مائیم ز عشق یافته مرهم خود
- مردان رهت که سر معنی دانند
- مردان رهش زنده به جان دگرند
- مردیکه بهست و نیست قانع گردد
- مرغ دل من ز بسکه پرواز آورد
- مرغی که ز باغ پاکبازان باشد
- مرغی ملکی زانسوی گردون بپرد
- مستان غمت بار دگر شوریدند
- مشکین رسنت چو پردهی ماه شود
- مطرب خواهم که عاشق مست بود
- معشوقه چو آفتاب تابان گردد
- معشوقه خانگی بکاری ناید
- مگذار که غصه در میانت گیرد
- مگذار که وسوسه زبونت گیرد
- من بندهی آن قوم که خود را دانند
- من بندهی یاری که ملالش نبود
- من بیخبرم خدای خود میداند
- من چوب گرفتم به کفم عود آمد
- مه را طرفی بماه رو میماند
- مهرویان را یکان یکان برشمرید
- میآ ید یار و چون شکر میخندد
- میجوشد دل که تا به جوش تو رسد
- میگوید عشق هرکه جان پیش کشد
- نی آب روان ز ماهیان سیر شود
- گر راه روی راه برت بگشایند
- و هو معکم از او خبر میآید
- هان ای دل خسته وقت مرهم آمد
- هر جا به جهان تخم وفا برکارند
- هر چند دلم رضا او میجوید
- هرچیز که بسیار شود خوار شود
- هر دل که بسوی دلربائی نرود
- هر روز دلم نو شکری نوش کند
- هر شب که دل سپهر گلشن گردد
- هر شب که ز سودای تو نوبت بزنند
- هر عمر که بیدیدن اصحاب بود
- هر عمر که بیدیدن اصحاب بود
- هر قبض اثر علت اولی باشد
- هرگز حق صحبت قدیمت نبود
- هر کو بگشاده گرهی میبندد
- هر لحظه همی خوانمش از راه بعید
- هر لقمهی خوش که بر دهان میگردد
- هر موی زلف او یکی جان دارد
- هستی اثری ز نرگس مست تو بود
- هشدار که فضل حق بناگاه آید
- هل تا برود سرش به دیوار آید
- هم کفرم و هم دینم و هم صافم و درد
- همواره خوشی و دلکشی نامیزد
- یاد تو کنم دلم تپیدن گیرد
- یاران یاران ز هم جدائی مکنید
- یار خواهم که فتنهانگیز بود
- یاریکه مرا در غم خود میبندد
- یک سو مشکوة امر پیغام نهاد
- یک لحظه اگر نفس تو محکوم شود
- آن جمع کن جان پراکنده بیار
- آن زلف سیاه و قد رعناش نگر
- آن ساقی روح دردهد جام آخر
- آن کس که ترا دیده بود ای دلبر
- از عاشق بدنام بیا ننگ مدار
- امروز من از تشنه دهانی و خمار
- اندیشهی دهرت ز چه بگداخت جگر
- ای آمده ز آسمان درین عالم دیر
- ای آنکه دلت باید در وی منگر
- ای بوده سماع آسمانرا ره و در
- ای خاک درت ز آب کوثر خوشتر
- ای دلبر عیار دل نیکوفر
- ای دل بگذر ز عشق و معشوق و دیار
- ای زادهی ساقی هله از غم بگذر
- ای ظل تو از سایهی طوبی خوشتر
- ای عشق خوشی چه خوش که از خوش خوشتر
- ای مرد سماع معده را خالی دار
- این صورت باغست و در او نیست ثمر
- بالا بنگر دو چشم را بالا دار
- بالا منشین که هست پستی خوشتر
- با همت باز باش و یا هیبت شیر
- بسیار بخواندهام دستان و سمر
- تا بتوانی مدام میباش به ذکر
- تا چند کشی سخرهی نفس بیکار
- چون از رخ یار دور گشتم به بهار
- چون بت رخ تست بتپرستی خوشتر
- چون دید رخ زرد من آن شهره نگار
- خواهی بستان حلقهی مستان بنگر
- خورشید همی زرد شود بر دیوار
- در باغ در نیامدم گرد آور
- در خاک در وفای آن سیمین بر
- در مصطبهها گر دو خرابات نگر
- در نوبت عشق چشم باشد در بار
- دست و دل ما هرچه تهیتر خوشتر
- دوری ز برادر منافق بهتر
- رفتم به سر گور کریم دلدار
- روی چو مهت پیش چراغ اولیتر
- زان ابروی چون کمانت ای بدر منیر
- ساقی گفتم ترا می ساده بیار
- سیلاب گرفت گرد ویرانهی عمر
- طبعم چو حیات یافت از جلوهی فکر
- فرمود خدا به وحی کای پیغمبر
- گر جان داری بیار جان باز آخر
- گر در سر و چشم عقل داری و صبر
- گر گل کارم بیتو نروید جز خار
- گفتم بنما که چون کنم بمیر
- گفتم چشمم گفت سحابی کم گیر
- گر رنگ خزان دارم و گر رنگ بهار
- گفتی که: بیا که باغ خندید و بهار
- گوش ما را بیدم اسرار مدار
- ای بسته حجاب، پردها را بردار
- مائیم چو حال عاشقان زیر و زبر
- مجموع تن و قالب خود را بنگر
- مجنون و پریشان توام دستم گیر
- من دم نزنم از این جهان دمگیر
- من رنگ خزان دارم و تو رنگ بهار
- من مسخرهی تو نیسستم ای فاجر
- میآید گرگ نزد ما وقت سحر
- هر دم دل جمع را برنجاند یار
- هر دم دل خستهام برنجاند یار
- هین وقت صبوحست می ناب بیار
- آمد آمد آنکه نرفت او هرگز
- آمد بر من دوش نگاری سر تیز
- آمد دی دیوانه و شبهای دراز
- آن تاب که من دانم و تو ای دل سوز
- آن یار نهان کشید باز دستم امروز
- ای تنگ شکر از ترشان چشم بدوز
- ای جان سماع و روزه و حج و نماز
- ای جان لطیف بیغم عشق مساز
- ای دل ز جفای دلستانان مگریز
- ای دل همه رخت را در این کوی انداز
- ای ذره ز خورشید توانی بگریز
- ای صلح تو با بنده همه جنگ آمیز
- ای عشق تو داده باز جان را پرواز
- ای عشق نخسبی و نخفتی هرگز
- ای کرده ز نقش آدمی چنگی ساز
- ای لاله بیا و از رخم رنگ آموز
- امروز خوشم به جان تو فردا نیز
- امروز مرو از برم ای یار بساز
- امشب که گشاده است صنم با ما راز
- بازآمدم اینک که زنم آتش نیز
- بازی بودم پریده از عالم راز
- بنمای بمن رخ ای شمع طراز
- جهدی بکن ار پند پذیری دو سه روز
- زنها مشو غره به بیباکی باز
- درد تو علاج کس پذیرد هرگز
- در سر هوس عشق تو دارم همه روز
- دل آمد و گفت هست سوداش دراز
- دل بر سر تو بدل نجوید هرگز
- زین سنگدلان نشد دلی نرم هنوز
- شب گشت و خبر نیست مرا از شب و روز
- صد بار بگفتمت ز مستان مگریز
- صد بار بگفت یار هرجا مگریز
- گر بکشندم نگردم از عشق توباز
- گر در ره عشق او نباشی سرباز
- گر گوهر طاعتی نسفتم هرگز
- مائیم و توئی و خانه خالی برخیز
- مائیم و دمی کوته و سودای دراز
- مائیم و هوای یار مه رو شب و روز
- مردانه بیا که نیست کار تو مجاز
- معشوقهی ما کران نگیرد هرگز
- من بودم و دوش آن بت بنده نواز
- من سیر نگشتهام ز تو یار هنوز
- من همتیم کجا بود چون من باز
- میگوید مرمرا نگار دلسوز
- نی چارهی آنکه با تو باشم همراز
- هین وقت صبوحست میان شب و روز
- یاری خواهی ز یار با یار بساز
- یک شب چو ستاره گر نخسبی تا روز
- آمد آمد ترش ترش یعنی بس
- احوال دلم هر سحر از باد بپرس
- از حادثهی جهان زاینده مترس
- از روز قیامت جهانسوز بترس
- ای یوسف جان ز حال یعقوب بپرس
- جانا صفت قدم ز ابروت بپرس
- چون روبه من شدی تو از شیر مترس
- دارد به قدح می حرامی که مپرس
- دلدار چنان مشوش آمد که مپرس
- رو در صف بندگان ما باش و مترس
- رو مرکب عشق را قوی ران و مترس
- رویم چو زر زمانه میبین و مپرس
- زین عشق پر از فعل جهانسوز بترس
- عاشق چو نمیشوی برو پشم بریس
- مر تشنهی عشق را شرابیست مترس
- هستم ز غمش چنان پریشان که مپرس
- آتش در زن بگیر پا در کویش
- آن دل که من آن خویش پنداشتمش
- آن دم که حق بندهگزاری همه خوش
- آندیده که هست عاشق گلزارش
- آنرا که رسول دوست پنداشتمش
- آن رند و قلندر نهان آمد فاش
- آنکس که نظر کند به چشم مستش
- از آتش تو فتاده جانم در جوش
- امروز حریف عشق بانگی زد فاش
- اندر بر خویشم بفشاری همه خوش
- ای باد صبا به کوی آن دلبر کش
- ای جان جهان و روشنائی همه خوش
- ای چشم بیا دامن خود در خون کش
- گفتی چونی بیا که چون روزم خوش
- گه باده لقب نهادم و گه جامش
- مرغان رفتند بر سلیمان بخروش
- من شیشه زنم بر آن دل سنگ خوشش
- ناگه بزدم دست بسوی جیبش
- نیمی دف من به موش دادی همه خوش
- هان ای دل تشنه جوی را جویان باش
- هرچند ملولی نفسی با ما باش
- ای دل برو از عاقبت اندیشان باش
- ای روز نشاط روشنی وقت تو خوش
- ای روی چو آفتاب تو شادی کش
- ای زلف پر از مشک تتاری همه خوش
- ای سودائی برو پی سودا باش
- ای عشق بیا به تلخ خویان خو بخش
- ای کرده به پنج شمع روشن هر شش
- ای گنج بیا زود به ویرانهی خویش
- ای یار مرا موافقی وقتت خوش
- با دل گفتم ز دیگران بیش مباش
- با پیر خرد نهفته میگویم دوش
- با ما چه نهای مشو رفیق اوباش
- بر جان و دل و دیده سواری همه خوش
- بر دل چو شکفته گشت اسرار غمش
- بر من بگریست نرگس خمارش
- بیچاره دل سوختهی محنت کش
- پیوسته مرید حق شو و باقی باش
- تا بتوانی تو جامهی عشق مپوش
- تا در نزنی بهر چه داری آتش
- جان جانی بیا میان جان باش
- چون رنگ بدزدید گل از رخسارش
- خائیدن آن لب که چشیدی شکرش
- دانم که برای ما نخفتی همه دوش
- در انجمنی نشسته دیدم دوشش
- در حلقهی مستان تو ای دلبر دوش
- در مجلس سلطان بشکستم جامش
- دلدار مرا وعده دهد نشنومش
- دل یاد تو آرد برود هوش ز هوش
- رفت آنکه نبود کس به خوبی یارش
- سودای توام در جنون میزد دوش
- سوگند بدان دل که شده است او پستش
- شب چیست برای ما زمان نالش
- کاری کردم نگاه نکردم پس و پیش
- گر میکشدم غم تو هر دم مکش
- گر ناله کنم گوید یعقوب مباش
- گفتم چشمم گفت که جیحون کنمش
- الجوهر فقر و سوی الفقر عرض
- امروز سماعست و سماعست و سماع
- عشقست زهر چه آن نشاید مانع
- عاشق گردد بگرد اطلال و ربوع
- مهمان توایم ما و مهمان سماع
- هر روز بیاید آن سپهدار سماع
- ای بندهی سردی به زمستان چون زاغ
- بلبل آمد به باغ و رستیم ز زاغ
- گر با دیگری مجلس میسازم و لاغ
- گفتی مگری چو ابر در فرقت باغ
- گویند که عشق بانگ و نامست دروغ
- گویند که یار را وفا نیست دروغ
- از دل سوی دلدار شکافست شکاف
- امروز طوافست طوافست طواف
- با زنگی امشب چو شدستی به مصاف
- در فقر فقیر باش و در صفوت صاف
- گویند مرا چند بخندی ز گزاف
- مهمان تو نیست دو سه روز و گزاف
- آن تاق که نیست جفتش اندر آفاق
- آنکس که ترا بدید ای خوب اخلاق
- ای داروی فربهی و جان عاشق
- تمکین و قرار من که دارد در عشق
- لو کان اقل هذه الاشواق
- هر دل که طواف کرد گرد در عشق
- هر روز بنو برآید آن دلبر عشق
- چون گشت طلسم جسم آدم چالاک
- حاشا که شود سینهی عاشق غمناک
- خندید فرح تا بزنی انگشتک
- در بحر صفا گداختم همچو نمک
- آنجا که عنایتست چه صلح و چه جنگ
- با همت بازباش و با کبر پلنگ
- برزن به سبوی صحبت نادان سنگ
- چون چنگ خودت بگیرم اندر بر تنگ
- میگردد این روی جهان رنگ به رنگ
- یک چند میان خلق کردیم درنگ
- آنکس که ترا دید و نخندید چو گل
- آن می که گشود مرغ جانرا پر و بال
- آواز گرفته است خروشان مینال
- از عقل دلیل آید و از عشق خلیل
- از من زر و دل خواستی ای مهر گسل
- اسرار حقیقت نشود حل به سال
- این عشق کمالست و کمالست و کمال
- این نکته شنو ز بنده ای نقش چگل
- پر از عیسی است این جهان مالامال
- جانی دارم لجوج و سرمست و فضول
- چون آمدهای در این بیابان حاصل
- چون دم زدی از مهر رخ یار ای دل
- حاشا که کند دل به دگر جا منزل
- الخمر و منالزق ینادیک تعال
- در خاموشی چرا شوی کند و ملول
- در عشق نوا جزو زند آنگه کل
- عشقی به کمال و دلربائی به جمال
- عشقی دارم پاکتر از آب زلال
- عمری به هوس در تک و تاز آمد دل
- عندی جمل و من اشتیاق و فضول
- مردا منشین جز که به پهلوی رجال
- ممکن ز تو چون نیست که بردارم دل
- نومید مشو امید میدار ای دل
- هم شاهد دیدهای و هم شاهد دل
- کاچی سازی که روز برفست و وحل
- یا من هوب سیدی و اعلی و اجل
- آمد بت خوش عربدهی میکشیم
- آمد شد خود به کوی تو میبینم
- آن باده که بر جسم حرامست حرام
- آن خوش سخنان که ما بگفتیم به هم
- آنکس که به آب دیدهاش میجویم
- آن کس که ببست خواب ما را بستم
- آنم که چو غمخوار شوم من شادم
- آن وقت آمد که ما به تو پردازیم
- آنها که به پیش دلستان میکردم
- آواز تو بشنوم خوش آوازه شوم
- آواز سرافیل طرب میرسدم
- از باد همه پیام او میشنوم
- از بسکه به نزدیک توام من دورم
- از بلبل سرمست نوائی شنوم
- از بهر تو صد بار ملامت بکشم
- از بهر تو گر جان بدهم خوش میرم
- از ثور فلک شیر وفا میدوشم
- از چشم تو سحر مطلق آموختهام
- از جوی خوشاب دوست آبی خوردم
- از خاک در تو چون جدا میباشم
- از خویشتن بجستن آرزو میکندم
- از خویش خوشم نی نباشد خوشیم
- از درد همیشه من دوا میبینم
- از روی تو من همیشه گلشن بودم
- از سوز غم تو آتش میطلبم
- از شور و جنون رشک جنان را بزدم
- از صنع برآیم بر صانع باشم
- از طبع ملول دوست ما میدانیم
- از عشق تو گشتم ارغنون عالم
- از عشق تو من بلند قد میگردم
- از مطبخ غمهاش بلا میرسدم
- از هرچه که آن خوشست نهی است مدام
- اسرار ز دست دادمی نتوانم
- افتاده مرا عجب شکاری چکنم
- المنةالله که به تو پیوستم
- امروز چو حلقه مانده بیرون دریم
- امروز همه روز به پیش نظرم
- امروز یکی گردش مستانه کنم
- امشب که حریف دلبر دلداریم
- امشب که حریف مشتری و ماهم
- امشب که شراب جان مدامست مدام
- امشب که غم عشق مدامست مدام
- امشب که مه عشق تمامست تمام
- امشب که همی رسد ز دلدار سلام
- امشب همه شب نشسته اندر حزنم
- اندر طلب دوست همی بشتابم
- انگورم و در زیر لگد میگردم
- از دوستیت خون جگر را بخورم
- ای از تو برون ز خانهها جای دلم
- ای بانگ رباب از تو تابی دارم
- ای جان و جهان و جان و جهان گم کردم
- ای دوست شکارم و شکاری دارم
- ای دل چو بهر خسی نشینی چکنم
- ای دل ز جهانپان چرا داری بیم
- ای راحت و آرامگه پیوستم
- ای عشق که هستی به یقین معشوقم
- ای نرگس پر خواب ربودی خوابم
- این گردش را ز جان خود دزدیدم
- با تو قصص درد و فغان میگویم
- با درد بساز چون دوای تو منم
- باز آمدم و برابرت بنشستم
- بازآمد و بازآمد ره بگشائیم
- با سرکشی عشق اگر سرد آرم
- باغی که من از بهار او بشکفتم
- بالای سر ار دست زند دو دستم
- با ملک غمت چرا تکبر نکنم
- بخروشیدم گفت خموشت خواهم
- بر بوی تو هر کجا گلی دیدستم
- بر بوی وفا دست زنانت باشم
- بر زلف تو گر دست درازی کردم
- بر شاه حبش زنیم و بر قیصر روم
- بر میکده وقف است دلم سرمستم
- بر یاد لبت لعل نگین میبوسم
- بوی دهن تو از چمن میشنوم
- بهر تو زنم نوا چو نی برگیرم
- بیدف بر ما میا که ما در سوریم
- بیرون ز دو کون من مرادی دارم
- بیکار شدم ای غم عشقت کارم
- بیگانه مگیرید مرا زین کویم
- بیگاه شد وز بیگهی من شادم
- تا آتش و آب عشق بشناختهام
- تا ترک دل خویش نگیری ندهم
- تا جان دارم بندهی مرجان توام
- تا چند بهر زه چون غباری گردم
- تا چند چو دف دست ستمهات خورم
- تا خواستهام از تو ترا خواستهام
- تا روی تو دیدم از جهان سیر شدم
- تا زلف ترا به جان و دل بنده شدیم
- تا شمع تو افروخت پروانه شدم
- تا ظن نبری که از تو بگریختهام
- تا ظن نبری که از غمانت رستم
- تا ظن نبری که من دوئی میبینم
- تا ظن نبری که من کمت میبینم
- تا کاسهی دوغ خویش باشد پیشم
- تا پردهی عاشقانه بشناختهایم
- تا میرود آن نگار ما میرانیم
- تو بحر لطافتی و ما همچو کفیم
- جانرا که در این خانه وثاقش دادم
- جانی که در او دو صد جهان میدانم
- چندانکه به کار خود فرو میبینم
- چون تاج منی ز فرق خود افکندیم
- چون مار ز افسون کسی میپیچم
- چون میدانی که از نکوئی دورم
- حاشا که ز زخم تیر و خنجر ترسیم
- خواهم که به عشق تو ز جان برخیزم
- خود راز چنین لطف چه مانع باشیم
- خیزید که تا بر شب مهتاب زنیم
- در آتش خویش چون دمی جوش کنم
- در باغ شدم صبوح و گل میچیدم
- در بحر خیال غرقهی گردابم
- در چنگ توام بتا در آن چنگ خوشم
- در دور سپهر و مهر ساقی مائیم
- در چشمهی دل مهی بدیدیم به چشم
- در عالم گل گنج نهانی مائیم
- در عشق تو گر دل بدهم جان ببرم
- در عشق تو معرفت خطا دانستیم
- در کوی خرابات گذر میکردم
- در کوی خرابات نگاری دیدم
- در هر فلکی مردمکی میبینم
- دستارم و جبه و سرم هر سه به هم
- دشنامم ده که مست دشنام توام
- دلدار چو دید خسته و غمگینم
- دل زار وثاق سینه آواره کنم
- دل میگوید که نقد این باغ دریم
- دوش آمده بود از سر لطفی یارم
- دوش از سر مستی بخراشید رخم
- دوش از طربی بسوی اصحاب شدیم
- دوش ارچه هزار نام بر ننگ زدم
- دل داد مرا که دلستان را بزدم
- دیوانهام نیم ولیک همی خوانندم
- ذات تو ز عیبها جدا دانستم
- رازیکه بگفتی ای بت بدخویم
- رفتی و ز رفتن تو من خون گریم
- روزت بستودم و نمیدانستم
- روزی به خرابات تو می میخوردم
- رویت بینم بدر من آن را دانم
- زان دم که ترا به عشق بشناختهام
- ز اول که حدیث عاشقی بشنودم
- زاهد بودی ترانه گویت کردم
- زنبور نیم که من بدودی بروم
- زین پیش اگر دم از جنون میزدهام
- زینگونه که من به نیستی خرسندم
- ساقی امروز در خمارت بودم
- ساقی چو دهد بادهی حمرا چکنم
- سر در خاک آستان تو نهم
- شادم که ز شادی جهان آزادم
- شادی کردم چو آن گهر شد جفتم
- شاعر نیم و ز شاعری نان نخورم
- شب رفت و هنوز ما به خمار خودیم
- شب گوید من انیس میخوارانم
- شد گلشن روی تو تماشای دلم
- صد نام زیاد دوست بر ننگ زدیم
- عالم جسم است و نور جانی مائیم
- عشق آمد و گفت تا بر او باشم
- عشق از بنه بیبنست و بحریست عظیم
- عشق است صبوح و من بدو بیدارم
- عشق است قدح وز قدحش خوشحالم
- عشق تو گرفته آستین میکشدم
- عمری رخ یکدگر بدیدم به چشم
- فانی شدم و برید اجزای تنم
- فرمود که دست و پا بکاری بزنیم
- قد صبحنا اللله به عیش و مدام
- قاشانیم و لاابالی حالیم
- قومیکه چو آفتاب دارند قدوم
- گاه از غم دلبران بر آتش باشم
- گاهی ز هوس دست زنان میباشم
- گر باده نهان کنیم بو را چه کنیم
- گر چرخ پر از ناله کنم معذورم
- گر چرخ زنم گرد تو خورشید زنم
- گر جنگ کند به جای چنگش گیرم
- گر خوب کنی روی مرا خوب توام
- گردان به هوای یار چون گردونیم
- گر دریائی ماهی دریای توام
- گر دل دهم و از سر جان برخیزم
- گر دل طلبم در خم مویت بینم
- کردیم قبول و من زرد میترسم
- گر رنج دهد بجای بختش گیرم
- گر شاد ببینمت بر این دیده نهم
- گر صبر کنی پردهی صبرت بدریم
- گر کبر بخوردهام که سرمست توام
- گر ماه شوی بر آسمان کم نگرم
- گر من بدر سرای تو کم گذری
- گر یار کنی خصم تواش گردانیم
- گفتم به فراق مدتی بگزارم
- گویی تو که من ز هر هنر باخبرم
- گفتم دل و دین بر سر کارت کردم
- گفتم سگ نفس را مگر پیر کنم
- گفتم که دل از تو برکنم نتوانم
- گفتم که ز چشم خلق با دردسریم
- گفتم که مگر غمت بود درمانم
- گنجینهی اسرار الهی مائیم
- گوئیکه به تن دور و به دل با یارم
- گه در طلب وصل مشوش باشیم
- لا الفجر بقینة و لا شرب مدام
- لب بستم و صد نکته خموشت گفتم
- لیلم که نهاری نکند من چکنم
- ما از دو صفت ز کار بیکار شویم
- ما بادهی ز خون دل خود مینوشیم
- ما باده ز یار دلفروز آوردیم
- ما برزگران این کهن دشت نویم
- ما جان لطیفیم و نظر در نائیم
- ما خاک ترا به آب زمزم ندهیم
- ما خواجهی ده نهایم ما قلاشیم
- ما را بس و ما را بس و ما بس کردیم
- ما رخت وجود بر عدم بربندیم
- ما عاشق خود را به عدو بسپاریم
- ما کار و دکان و پیشه را سوختهایم
- ما مذهب چشم شوخ مستش داریم
- مانند قلم سپید کار سیهم
- ماهی فارغ ز چارده میبینم
- مائیم که از بادهی بیجام خوشیم
- مائیم که پوستین بگازر دادیم
- مائیم که بیقماش و بیسیم خوشیم
- مائیم که تا مهر تو آموختهایم
- مائیم که دل ز جسم و جوهر کندیم
- مائیم که دوست خویش دشمن داریم
- مائیم که گه نهان و گه پیدائیم
- مردم رغم عشق دمی در من دم
- مصنوع حقیم و صید صانع باشیم
- مگریز ز من که من خریدار توام
- من بحر تمامم و یکی قطره نیم
- من بر سر کویت آستین گردانم
- من بندهی قرآنم اگر جان دارم
- من پیر شدم پیر نه ز ایام شدم
- من چشم ترا بسته به کین میبینم
- من خاک ترا به چرخ اعظم ندهم
- من درد ترا ز دست آسان ندهم
- من دوش فراق را جفا میگفتم
- من زخم ترا به هیچ مرهم ندهم
- من سر بنهم در رهت ای کان کرم
- من سیر نیم سیر نیم سیر نیم
- من سیر نیم ولی ز سیران سیرم
- من عادت و خوی آن صنم میدانم
- من عاشق روی تو نگارم چکنم
- من عاشقی از کمال تو آموزم
- من عشق ترا به جای ایمان دارم
- من عهد شکسته بر شکستی بزنم
- من غیر ترا گزین ندارم چکنم
- من قاعدهی درد و دوا میشکنم
- من کاستهی وفای آن مهرویم
- من گردانم مطرب گردان خواهم
- من گرسنهام نشاط سیری دارم
- من مالک ملک لامکانی شدهام
- من مهر تو بر تارک افلاک نهم
- من نای توام از لب تو مینوشم
- من نیز چو تو عاقل و هشیار بدم
- من همچو کسی نشسته بر اسب خام
- من یک جانم که صد هزار است تنم
- مهتاب بلند گشت و ما پست شدیم
- میپنداری که از غمانت رستم
- میپنداری که من به فرمان خودم
- میگوید دف که هان بزن بر رویم
- ناساز از آنیم که سازی داریم
- نی از پی کسب سوی بازار شویم
- نی دست که در مصاف خونریز کنم
- نی سخرهی آسمان پیروزه شوم
- هر گه که دل از خلق جدا میبینم
- همچون سر زلف تو پریشان توایم
- هم خوان توایم و نیز مهمان توایم
- هم مستم و هم بادهی مستان توام
- هم منزل عشق و هم رهت میبینم
- هوش عاشق کجا بود سوی نسیم
- یار آمده یار آمده ره بگشائیم
- یا صورت خودنمای تا نقش کنیم
- یرغوش بک و قیر بک و سالارم
- یک بار دگر قبول کن بندگیم
- یک جرعه ز جام تو تمامست تمام
- یک چند به کودکی به استاد شدیم
- یک دم که ز دیدار تو یک سو افتم
- آشفته همی روی بکوئی ای جان
- آمد دل من بهر نشانم گفتن
- آمد شب و غمهای تو همچون عسسان
- آن حلوائی که کم رسد زو به دهن
- آن صورت غیبی که شندیش دشمن
- آن کس که نساخت با لقای یاران
- آنکو طمع وفا برد بر شکران
- آن کیست کز این تیر نشد همچو کمان
- احرام درش گیرد لافرمان کن
- از بسکه برآورد غمت آه از من
- از بسکه فساد و ابلهی زاد از من
- از حاصل کار این جهانی کردن
- از روز شریفتر شد از وی شب من
- از عمر که پربار شود هردم من
- اسرار مرا نهانی اندر جان کن
- امروز مراست روز میدان منشین
- امشب منم و هزار صوفی پنهان
- ای آنکه گرفتهای به دستان دستان
- ای بیتو حرام زندگانی ای جان
- ای بیتو حرام زندگانی کردن
- ای جانب عشاق به خیره نگران
- ای جان منزه ز غم پالودن
- ای جمله جهان بروی خوبت نگران
- ای خورده مرا جگر برای دگران
- ای خوی تو در جهان می و شیر ای جان
- ای داد که هست جمله بیدار از من
- ای در دو جهان یگانه تعجیل مکن
- ای دف تو بخوان ز دفتر مشتاقان
- ای دل تو در این واقعه دمسازی کن
- ای دل چه شدی ز دست دستی میزن
- ای دوست قبولم کن و جانم بستان
- ای رفته ز یاران تو به یک گوشه کران
- ای روی تو باغ و چمن هر دو جهان
- ای روی تو کعبهی دل و قبلهی جان
- ای زخم تو خوشتر از دوای دگران
- ای زخم زننده بر رباب دل من
- ای سنگ ز سودای لبت آبستان
- ای شاه تو مات گشته را مات کن
- ای عادت تو خشم و جفا ورزیدن
- ای عادت عشق عین ایمان خوردن
- ای عاشق گفتار و تفاصیل سخن
- ای عالم دل از تو شده قابل جان
- ای عشق تو در جان کسی و آن کس من
- ای کرده ز گل دستک من پایک من
- ای گرسنهی وصل تو سیران جهان
- ای لعل لبت معدن شکر چیدن
- ای ماه لطیف جانفزا خرمن من
- ای مجمع دل راه پراکنده مزن
- ای مفخر و سلطان همه دلداران
- ای مونس روزگار چونی بی من
- ای نالهی عشق تو رباب دل من
- این بنده مراعات نداند کردن
- این دیدهی من کز نگرد دور از من
- ای یار به انکار سوی ما نگران
- ای یار بیا و بر دلم بر میزان
- ای یک قدح از درد تو دریای جهان
- با دل گفتم اگر بود جای سخن
- با دل گفتم عشق تو آغاز مکن
- باغست و بهار و سر و عالی ای جان
- بیدل من و بیدل تو و بیدل تو و من
- با هر دو جهان چو رنگ باید بودن
- بر خسته دلان راه ملامت میزن
- بر گرد جهان این دل آوارهی من
- بر گردن ما بهانهای خواهی بستن
- بسیار علاقهها بباید ای جان
- پالوده شوی در طلب پالودن
- پیموده شدم ز راه تو پیمودن
- تا با خودی دوری ارچه هستی با من
- تا روی تو قبلهام شد ای جان جهان
- توبه کردم ز توبه کردن ای جان
- تو شاه دل منی و شاهی میکن
- جانم بر آن قوم که جانند ایشان
- جانهاست همه جانوران را جز جان
- جز بادهی لعل لامکان یاد مکن
- جز جام جلالت اجل نوش مکن
- چون شاه جهان نیست کسی در دو جهان
- چندین به تو بر مهر و وفا بستهی من
- چون آتش میشود عذارش به سخن
- چون بنده نهای ندای شاهی میزن
- چون جوشش خنب عشق دیدم ز تو من
- حرص و حسد و کینه ز دل بیرون کن
- چون زرد و نزار دید او رو یک من
- خود حال دلی بود پریشانتر از این
- در بادهکشی تو خویش را ریشه مکن
- در بحر کرم حرص و حسد پیمودن
- در پوش سلاح وقت جنگ است ای جان
- در چشم منست ابروی همچو کمان
- در حضرت توحید پس و پیش مدان
- در دیدهی ما نگر جمال حق بین
- در راه نیاز فرد باید بودن
- در عشق تو شوخ و شنگ باید بودن
- دل از طلب خوبی بیچون گشتن
- دل باغ نهانست و درختان پنهان
- دل برد ز من دوش به صد عشق و فسون
- دل گرسنهی عید تو شد چون رمضان
- دلها مثل رباب و عشق تو کمان
- دوش آنچه برفت در میان تو و من
- دوشست دیدم یار جدائی جویان
- دی از تو چنان بدم که گل در بستان
- دیدم رویت بتا تو روپوش مکن
- رفتم به طبیب و گفتم ای زینالدین
- رفتی و نرفت ای بت بگزیدهی من
- رندی دیدم نشسته بر خنگ زمین
- رو درد گزین درد گزین درد گزین
- روزیکه گذر کنی به خر پشتهی من
- زان خسرو جان تو مهر شاهی بستان
- سرمست توام نه از می و نز افیون
- سرمست شدم در هوس سرمستان
- شاخ گل تر بر سر عنبر میزن
- شب رفت و نرفت ای بت سیمین برمن
- شد کودکی و رفت جوانی ز جوان
- شمع ازلست عالم افروزی من
- شوری دارم که برنتابد گردون
- صورت همه مقبول هیولا میدان
- طبع تو چو سنگست و دلت چون آهن
- طبعی نه که با دوست در آمیزم من
- عقلی که خلاف تو گزیدن نتوان
- عید آمد و عیدانه جمال سلطان
- فرخ باشد جمال سلطان دیدن
- گر تیغ اجل مرا کند بیسر و جان
- گر دست بشد ز کار پائی میزن
- گر شادم و گر عراق و گر لورستان
- گر کشته شوم به نزد و پیکار تو من
- گر مشتاقی به پیش مشتاق نشین
- کس نیست به غیر از او در این جمله جهان
- گفتم که بر حریف غمگین منشین
- گفتم مکن ایروت حسن خوت حسن
- گلباغ نهانست و درختان پنهان
- ما زیبائیم خویش را زیبا کن
- ما کاهگلان عشق و پهلو به زمین
- ما مرد سنانیم نه از بهر سه نان
- مجموع جهان عاشق یک پارهی من
- معشوق من از همه نهانست بدان
- من بندهی مستی که بود دست زنان
- من بیرخ تو باده ندانم خوردن
- من بینم آنرا که نمیبینم من
- من کاغذهای مصر و بغداد ای جان
- من عاشق عشق و عشق هم عاشق من
- من کی خندم تات نبینم خندان
- مردان تو در دایرهی کن فیکون
- نزدیک منی مرا مبین چون دوران
- هر خانه که بیچراغ باشد ای جان
- هر روز خوش است منزلی بسپردن
- هر روز نو برآئی ای دلبر جان
- هر مطرب کو نیست ز دل دفتر خوان
- هشدار که میروند هر سو غولان
- هم خانه از آن اوست و هم جامه و نان
- هم نور دل منی و هم راحت جان
- هنگام اجل چو جان بپردازد تن
- یا دلبر من باید و یا دل بر من
- یارب چه دلست این و چه خو دارد این
- یا اوحد بالجمال یا جانمسن
- آن رهزن دل که پای کوبانم از او
- آن شاه که هست عقل دیوانهی او
- آن شخص که رشک برد بر جامهی تو
- آن کس که همیشه دل پر از دردم از او
- آن لاله رخی که با رخ زردم از او
- از جان بشنیدهام نوای غم تو
- از گنج قدم شدیم ویرانهی او
- ای آب از این دیدهی بیخواب برو
- ای از دل و جان لطیفتر قالب تو
- ای پردهی پندار پسندیدهی تو
- ای بسته تو خواب من به چشم جادو
- ای بلبل مست بوستانی برگو
- ای جان جهان به حق احسانت مرو
- ای جان جهان جان و جهان بندهی تو
- ای جان جهان جز تو کسی کیست بگو
- ای چرخ فلک پایهی پیروزهی تو
- ای در دل من میل و تمنا همه تو
- ای دل اگرت طاقت غم نیست برو
- ای دل تو بهر خیال مغرور مشو
- ای دل گر ازین حدیث آگاهی تو
- ای زندگی تن و توانم همه تو
- ای ساقی جان برین خوش آواز برو
- ای ظلمت شب مانع خورشید مشو
- ای عارف گوینده نوائی برگو
- ای عشرت نزدیک ز ما دور مشو
- ای ماه چو ابر بس گرستم بیتو
- ای مشفق فرزند دو بیتی میگو
- با تست مراد از چه روی هر سو تو
- با نامحرم حدیث اسرار مگو
- بر آتش چو دیک تو خود را میجو
- بر تختهی دل که من نگهبانم و تو
- ترکی که دلم شاد کند خندهی او
- چون پاک شد از رنگ خودی سینهی تو
- خواهی که مقیم و خوش شوی با ما تو
- داروی ملولی رخ و رخسارهی تو
- در اصل یکی بد است جان من و تو
- در چرخ نگنجد آنکه شد لاغر تو
- در کوی خیال خود چه میپوئی تو
- درها همه بستهاند الا در تو
- دل در تو گمان بد بر دور از تو
- رشک آیدم از شانه و سنگ ای دلجو
- زاندم که شنیدهام نوای غم تو
- سر رشتهی شادیست خیال خوش تو
- سوگند بدان روی تو و هستی تو
- صد داد همی رسد ز بیدادی تو
- عشقست که کیمیای شرقست در او
- عمرم به کنار زد کناری با تو
- فرزانهی عشق را تو دیوانه مگو
- گر جمله برفتند نگارا تو مرو
- گر عاشق عشق ما شدی، ای مهرو
- گر عاقل و عالمی به عشق ابله شو
- گر هیچ ترا میل سوی ماست بگو
- گفتم روزی که من به جانم با تو
- گفتم که کجا بود مها خانهی تو
- گه در دل ما نشین چو اسرار و مرو
- ما چارهی عالمیم و بیچارهی تو
- مردی یارا که بوی فقر آید از او
- مستم ز دو لعل شکرت ای مهرو
- من بندهی تو بندهی تو بندهی تو
- نی هرکه کند رقص و جهد بالا او
- هان ای تن خاکی سخن از خاک مگو
- هرچند در این هوس بسی باشی تو
- هرچند که قد بیبدل دارد سرو
- آمد بر من خیال جانان ز پگه
- آن دم که رسی به گوهر ناسفته
- آنکس که ز دست شد بر او دست منه
- آنی که وجود و عدمت اوست همه
- از دیدهی کژ دلبر رعنا را چه
- السکر صار کاسدا من شفتیه
- ای کان العباد ما اهواه
- آهوی قمرا سهامه عیناه
- ای آنکه به جان این جهانی زنده
- ای پارسی و تازی تو پوشیده
- ای بر نمک تو خلق نانی بزده
- ای بیادبانه من ز تو نالیده
- ای جان تو بر مقصران آشفته
- ای با تو جهان ظریف و شادی باره
- ای خواب مرا بسته و مدفون کرده
- ای در طلب گرهگشائی مرده
- ای دوست مرا دمدمه بسیار مده
- ای روز الست ملک و دولت رانده
- ای سرو ز قامت تو قد دزدیده
- ای کوران را به لطف ره بین کرده
- ای میر ملیحان و مهان شیی الله
- باز آمد یار با دلی چون خاره
- بازچیهی قدرت خدائیم همه
- بفروخت مرا یار به یک دسته تره
- بیگانه شوی ز صحبت بیگانه
- بیگاه شد و دل نرهید از ناله
- تا روی ترا بدیدم ای بت ناآگاه
- تو آبی و ما جمله گیاهیم همه
- تو توبه مکن که من شکستم توبه
- جانیست غذای او غم و اندیشه
- دانی شب چیست بشنو ای فرزانه
- در راه یگانگی چه طاعت چه گناه
- در بندگیت حلقه بگوشم ای شاه
- در عشق خلاصهی جنون از من خواه
- دی از سر سودای تو من شوریده
- روی تو نماز آمد و چشمت روزه
- زلف تو که یکروزم از او روشن نه
- سه چیز ز من ربودهای بگزیده
- صاحبنظران راست تحیر پیشه
- صحت که کشد به سقم و رنجوری به
- صوفی نشوی به فوطه و پشمینه
- عشق غلب القلب و قد صار به
- فصلیست چو وصل دوست فرخنده شده
- گفتم چکنم گفت که ای بیچاره
- گفتم که توئی می و منم پیمانه
- گفتم که ز عشقت شدهام دیوانه
- گنجیست نهانه در زمین پوشیده
- گیر ایدل من عنان آن شاهنشاه
- ما را می کهنه باید و دیرینه
- ما مردانیم شسته بر تنگ دره
- مانندهی زنبیل بگیر این روزه
- مستم ز می عشق خراب افتاده
- من میگویم که گشت بیگاه ایماه
- میخوردم باده بابت آشفته
- میدان فراخ و مرد میدانی نه
- وه وه که به دیدار تو چونم تشنه
- هین نوبت صبر آمد و ماه روزه
- هر چند در این پرده اسیرید همه
- هم آینهایم و هم لقائیم همه
- یارب تو مرا به نفس طناز مده
- یارب تو یکی یار جفا کارش ده
- آمد بر من دوش مه یغمائی
- آن چیز که هست در سبد میدانی
- آن خوش باشد که صاحب تمییزی
- آن دل که به یاد خود صبورش کردی
- آن را که نکرد ز هر سود ایساقی
- آن رطل گران را اگر ارزان کنیی
- آن روز که دیوانه سر و سودائی
- آن روی ترش نگر چو قندستانی
- آن ظلم رسیدهای که دادش دادی
- آن میوه توئی که نادر ایامی
- آنی تو که در صومعه مستم داری
- آنی که بر دلشدگان دیر آئی
- آنی که به صد شفاعت و صد زاری
- احوال من زار حزین میپرسی
- از آب و گلی نیست بنای چو توئی
- از جان بگریزم ار ز جان بگریزی
- از چهرهی آفتاب مهوش گردی
- از خلق ز راه تیزهوشی نرهی
- از رنج و ملال ما چه فریاد کنی
- از سایهی عاشقان اگر دور شوی
- از شادی تو پر است شهر و وادی
- از عشق ازل ترانهگویان گشتی
- از عشق تو هر طرف یکی شبخیزی
- از گل قفس هدهد جانها تو کنی
- از کم خوردن زیرک و هشیار شوی
- استاد مرا بگفتم اندر مستی
- اسرار شنو ز طوطی ربانی
- افتاد مرا با لب او گفتاری
- امروز مرا سخت پریشان کردی
- امشب برو ای خواب اگر بنشینی
- امشب که فتادهای به چنگال رهی
- امشب منم و یکی حریف چو منی
- اندر دل من مها دلافروز توئی
- اندر دو جهان دلبر و جانم تو بسی
- اندر ره حق چو چست و چالاک شوی
- اندر سرم ار عقل و تمیز است توئی
- ای آتش بخت سوی گردون رفتی
- ای آنکه به کوی یار ما افتادی
- ای آنکه تو از دوش بیادم دادی
- ای آنکه تو خون عاشقان آشامی
- ای آنکه ره گریز میاندیشی
- ای آنکه ز حد برون جانافزایی
- ای آنکه ز حال بندگان میدانی
- ای آنکه ز خاک تیره نطعی سازی
- ای آنکه صلیب دار و هم ترسائی
- ای آنکه طبیب دردهای مائی
- ای آنکه غلام خسرو شیرینی
- ای آنکه مرا بستهی صد دام کنی
- ای آنکه مرا دهر زبان میدانی
- ای آنکه نظر به طعنه میاندازی
- ای ابر که تو جهان خورشیدانی
- ای از تو مرا گوش پرودیده بهی
- ای باد سحر به کوی آن سلسله موی
- ای باد سحر تو از سر نیکوئی
- ای باده تو باشی که همه داد کنی
- ای باطل اگر ز حق گریزی چکنی
- ای باغ خدا که پر بت و پر حوری
- ای بانگ رباب از کجا میآئی
- ای پر ز جفا چند از این طراری
- ای بر سر ره نشسته ره میطلبی
- ای بنده اگر تو خواجه بشناختیی
- ای پیر اگر تو روی با حق داری
- ای ترک چرا به زلف چون هندوئی
- ای چون علم بلند در صحرائی
- ای چون علم سپید در صحرائی
- ای خواجه چرا بیپر و بالم کردی
- ای خواجه ز هر خیال پر باد شوی
- ای خواجه گنه مکن که بدنام شوی
- ای داده مرا به خواب در بیداری
- ای داده مرا چو عشق خود بیداری
- ای دام هزار فتنه و طراری
- ای در دل من نشسته بگشاده دری
- ای در دل هر کسی ز مهرت تابی
- ای دشمن جان و جان شیرین که توئی
- ای دل تو اگر هزار دلبر داری
- ای دل تو بدین مفلسی و رسوائی
- ای دل تو دمی مطیع سبحان نشدی
- ای دل تو و درد او اگر خود مردی
- ای دل چو به صدق از تو نیاید کاری
- ای دل چو وصال یار دیدی حالی
- ای دل چه حدیث ماجرا میجوئی
- ای دوست به حق آنکه جان را جانی
- ای دوست بهر سخن در جنگ زنی
- ای دوست ترا رسد اگر ناز کنی
- ای دوست ز من طمع مکن غمخواری
- ای دیده تو از گریه زبون مینشوی
- ای روی ترا پیشه جهانآرائی
- ای ساقی از آن باده که اول دادی
- ای ساقی جان که سرده ایامی
- ای سر سبب اندر سبب اندر سببی
- ای شاخ گلی که از صبا میرنجی
- ای شادی راز تو هزاران شادی
- ای شمع تو صوفی صفتی پنداری
- ای طالب دنیا تو یکی مزدوری
- ای عشق تو عین عالم حیرانی
- ای قاصد جان من به جان میارزی
- ای کاش که من بدانمی کیستمی
- ای گل تو ز لطف گلستان میخندی
- ای کمتر مهمانیت آب گرمی
- ای گوی زنخ زلف چو چوگان داری
- ای ماه اگرچه روشن و پرنوری
- ای ماه برآمدی و تابان گشتی
- ای موسی ما به طور سینا رفتی
- این شاخ شکوفه بارگیرد روزی
- ای نرگس بیچشم و دهن حیرانی
- ای نسخهی نامهی الهی که توئی
- این عرصه که عرض آن ندارد طولی
- ای نفس عجب که با دلم همنفسی
- ای نور دل و دیده و جانم چونی
- ای هیزم تو خشک نگردد روزی
- ای یار گرفتهی شراب آمیزی
- امروز بیا که سخت آراستهای
- امروز ندانم بچه دست آمدهای
- ای آنکه بجز شادی و جز نور نهای
- ای آنکه به لطف دلستان همهای
- ای آنکه تو بر فلک وطن داشتهای
- ای آنکه تو جان بنده را جان شدهای
- ای آنکه حریف بازی ما بدهای
- ای آنکه رخت چو آتش افروختهای
- ای آنکه مرا به لطف بنواختهای
- ای خورشیدی که چهره افروختهای
- ای دوست که دل ز دوست برداشتهای
- ای عشرت نیست گشته هستک شدهای
- این نیست ره وصل که پنداشتهای
- با بیخبران اگر نشستی بردی
- با خندهی بر بسته چرا خرسندی
- با دل گفتم که ای دل از نادانی
- بازآی که تا به خود نیازم بینی
- با زهره و با ماه اگر انبازی
- با صورت دین صورت زردشت کشی
- با قلاشان چو رد نهادی پائی
- بالا شجری لب شکر و دل حجری
- تو میخندی بهانهای یافتهای
- جانم ز طرب چون شکر انباشتهای
- خوش خوش صنما تازه رخان آمدهای
- در باغ درآب با گل اگر خار نهای
- گر آب دهی نهال خود کاشتهای
- گر با همهای چو بی منی بیهمهای
- لطفی که مرا شبانه اندوختهای
- با من ترش است روی یار قدری
- با نااهلان اگر چو جانی باشی
- با یار به گلزار شدم رهگذری
- بد میکنی و نیک طمع میداری
- پران باشی چو در صف یارانی
- برخیز و به نزد آن نکونام درآی
- بر ظلمت شب خیمهی مهتاب زدی
- بر کار گذشته بین که حسرت نخوری
- بر گلشن یارم گذرت بایستی
- بنمای به من رخت بکن مردمی
- بوئی ز تو و گل معطر نی نی
- بیآتش عشق تو تو نخوردم آبی
- بیچاره دلا که آینهی هر اثری
- بیجهد به عالم معانی نرسی
- بیخود باشی هزار رحمت بینی
- بیرون نگری صورت انسان بینی
- پیش آی خیال او که شوری داری
- بینام و نشان چون دل و جانم کردی
- پیوسته مها عزم سفر میداری
- تا چند ز جان مستمند اندیشی
- تا خاک قدوم هر مقدم نشوی
- تا درد نیابی تو به درمان نرسی
- تا در طلب گوهر کانی کانی
- تا عشق آن روی پریزاد شوی
- تا هشیاری به طعم مستی نرسی
- تقصیر نکرد عشق در خماری
- تو آب نی خاک نی تو دگری
- توبه کردم ز شور و بیخویشتنی
- تو دوش چه خواب دیدهای میدانی
- تو سیر شدی من نشدم زین مستی
- جانا ز تو بیزار شوم نی نی نی
- جان بگریزد اگر ز جان بگریزی
- جان در ره ما بباز اگر مرد دلی
- جان دید ز جانان ازل دمسازی
- جان روز چو مار است به شب چون ماهی
- جانم دارد ز عشق جانافزائی
- چشمان خمار و روی رخشان داری
- چشم تو بهر غمزه بسوزد مستی
- چشم مستت ز عادت خماری
- چندان گفتی که از بیان بگذشتی
- چون جمله خطا کنم صوابم تو بسی
- چون خار بکاری رخ گل میخاری
- چون ساز کند عدم حیات افزائی
- چونست به درد دیگران درمانی
- چون شب بر من زنان و گویان آئی
- چون کار مسافران دینم کردی
- چون مست شوی قرابه بر پای زنی
- چون ممکن آن نیست اینکه از بر ما برهی
- چونی ای آنکه از جمال فردی
- چون نیشکر است این نیت ای نائی
- حاشا که به ماه گویمت میمانی
- حیف است که پیش کر زنی طنبوری
- خواهی که حیات جاودانه بینی
- خواهی که در این زمانه فردی گردی
- خود را چو دمی ز یار محرم یابی
- خود هیچ بسوی ما نگاهی نکنی
- خوش باش که خوش نهاد باشد صوفی
- خوش میسازی مرا و خوش میسوزی
- خیری بنمودی و ولیکن شری
- در بادیهی عشق تو کردم سفری
- در بیخبری خبر نبودی چه بدی
- در چشم منست این زمان ناز کسی
- در چشم منی و گرنه بینا کیمی
- در خاک اگر رفت تن بیجانی
- در دست اجل چو درنهم من پائی
- در دل نگذشت کز دلم بگذاری
- در دل نگذارمت که افگار شوی
- در روزه چو از طبع دمی پاک شوی
- در زهد اگر موسی و هارون آئی
- در زیر غزلها و نفیر و زاری
- در عالم حسن اینت سلطان که توئی
- در عشق تو خون دیده بارید بسی
- در عشق تو خون دیده بارید بسی
- در عشق موافقت بود چون جانی
- در عشق هر آن که برگزیند چیزی
- درویشان را عار بود محتشمی
- در هر دو جهان دلبر و یارم تو بسی
- دستار نهادهای به مطرب ندهی
- دل از می عشق مست میپنداری
- دلدار به زیر لب بخواند چیزی
- دلدار مرا گفت ز هر دلداری
- دل گفت مرا بگو کرا میجوئی
- دل کیست همه کار و گیائیش توئی
- دوش آمد آن خیال تو رهگذری
- دوش از سر عاشقی و از مشتاقی
- دوشینه مرا گذاشتی خوش خفتی
- دی بلبلکی لطیفکی خوش گوئی
- دی بود چنان دولت و جان افروزی
- دیروز فسون سرد برخواند کسی
- دی عاقل و هشیار شدم در کاری
- دی مست بدی دلا و چست و سفری
- رفتم بر یار از سر سر دستی
- رفتم به طبیب گفتم ای بینائی
- رقص آن نبود که هر زمان برخیزی
- رو ای غم و اندیشه خطا میگوئی
- روزی به خرابات گذر میکردی
- زان ماه چهارده که بود اشراقی
- زاهد بودم ترانه گویم کردی
- زاهد که نبرد هیچ سود ای ساقی
- سرسبزتر از تو من ندیدم شجری
- سرسبزی باغ و گلشن و شمشادی
- سرمستم و سرمستم و سرمست کسی
- سوگند همی خورد پریر آن ساقی
- شادی شادی و ای حریفان شادی
- شب رفت و دلت نگشت سیر، ای ایچی
- شمشیر اگر گردن جان ببریدی
- شمعی است دل مراد افروختنی
- صد روز دراز گر به هم پیوندی
- عاشق شوی ای دل و ز جان اندیشی
- عالم سبز است و هر طرف بستانی
- عاینت حمامة تحاکی حالی
- عشق آن نبود که هر زمان برخیزی
- عشقت صنما چه دلبریها کردی
- عید آمد و عید بس مبارک عیدی
- عید آمد و هرکس قدری مقداری
- غم را دیدم گرفته جام دردی
- غمهای مرا همه بناغم داری
- کافر نشدی حدیث ایمان چکنی
- گاه از غم او دست ز جان میشوئی
- گر آنکه امین و محرم این رازی
- گر بگریزی چو آهوان بگریزی
- گر تو نکنی سلام ما را در پی
- گر خار بدین دیدهی چون جوی زنی
- گر خوب نیم خوب پرستم باری
- گر داد کنی درخور خود داد کنی
- گر درد دلم به نقش پیدا بودی
- گر سوزش سینه را به کس میداری
- گر صید خدا شوی ز غم رسته شوی
- گر عاشق روی قیصر روم شوی
- گر عاشق زار روی تو نیستمی
- گر عقل به کوی دوست رهبر نبدی
- گر قدر کمال خویش بشناختمی
- گر گفتن اسرار تو امکان بودی
- گر مجلس انس را به کار آمدمی
- گر من مستم ز روی بدکرداری
- گر نقل و کباب و بادهی ناب خوری
- گرنه حذر از غیرت مردان کنمی
- گرنه کشش یار مرا یار بدی
- گر هیچ نشانه نیست اندر وادی
- گر یک نفسی واقف اسرار شوی
- گر یک ورق از کتاب ما برخوانی
- گفتم به طبیب داروئی فرمائی
- گفتم صنما مگر که جانان منی
- گفتم صنمی شدی که جان را وطنی
- گفتم که چونی مها خوشی محزونی
- گفتم که دلا تو در بلا افتادی
- گفتم که کدامست طریق هستی
- گفتند که هست یار را شور وشری
- گفتی که تو دیوانه و مجنون خوئی
- گوهر چه بود به بحر او جز سنگی
- گوئی که مگر به باغ رز رشتهامی
- کی پست شود آنکه بلندش تو کنی
- کیوان گردی چو گرد مردان گردی
- لب بر لب هر بوسه ربائی بنهی
- مادام که در راه هوا و هوسی
- ما را ز هوای خویش دف زن کردی
- مانندهی گل ز اصل خندان زادی
- ماه آمد پیش او که تو جان منی
- مائیم در این زمان زمین پیمائی
- مائیم و هوای روی شاهنشاهی
- مردی که فلک رخنه کند از دردی
- مرغان ز قفص قفص ز مرغان خالی
- مست است خبر از تو و یا خود خبری
- من با تو چنین سوخته خرمن تا کی
- من بادم و تو برگ نلرزی چکنی
- من بیدلم ای نگار و تو دلداری
- من پیر فنا بدم جوانم کردی
- من جان تو نیستم مگو جان غلطی
- من جمله خطا کنم صوابم تو بسی
- من خشک لب ار با تو دم تر زدمی
- من دوش به خواب در بدیدم قمری
- من دوش به کاسهی رباب سحری
- من ذره بدم ز کوه بیشم کردی
- من من نیم و اگر دمی من منمی
- مه دوش به بالین تو آمد به سرای
- مهمان دو دیده شد خیالت گذری
- میدان و مگو تا نشود رسوائی
- میفرماید خدا که ای هرجائی
- ناخوانده به هرجا که روی غم باشی
- نقاش رخت اگر نه یزدان بودی
- نومید نیم گرچه ز من ببریدی
- نی گفت که پای من به گل بود بسی
- نی من منم و نی تو توئی نی تو منی
- واپس مانی ز یار واپس باشی
- وقف است مرا عمر در این مشتاقی
- هر پارهی خاک را چو ماهی کردی
- هر روز پگاه خیمه بر جوی زنی
- هر روز ز عاشقی و شیرین رائی
- هر روز یکی شور بر این جمع زنی
- هر شب که ببنده همنشین میافتی
- هرگز به مزاج خود یکی دم نزنی
- هرگز نبود میل تو کافراشت کنی
- هرکس کسکی دارد و هرکس یاری
- هرکس کسکی دارد و هرکس یاری
- هر لحظه مها پیش خودم میخوانی
- همدست همه دست زنانم کردی
- هم دل به دلستانت رساند روزی
- همسایگی مست فزاید مستی
- یاد تو کنم میان یادم باشی
- یک بوسه ز تو خواستم و شش دادی
- یکدم غم جان دار غم نان تا کی
- یک شفتالو از آن لب عنابی