رباعی شماره ۶۹۷
دل دوش در این عشق حریف ما بود
شب تا به سحرگاه نخفت و ناسود
چون صبح دمید سوی تو آمد زود
با چهره‌ی زرد و دیده‌ی خون‌آلود
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- شب رو که شبت راهبر اسرار است
- با شب گفتم گر بمهت ایمانست
- تا رهبر تو طبع بدآموز بود
- دوش آمد آن خیال تو رهگذری
- دوش آمده بود از سر لطفی یارم
نظرات نوشته شده