رباعی شماره ۱
آن دل که شد او قابل انوار خدا
پر باشد جان او ز اسرار خدا
زنهار تن مرا چو شمع تنها مشمر
کو جمله به نمکزار خدا
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- افسوس که بیگاه شد و ما تنها
- منصور بدآن خواجه که در راه خدا
- بیرون ز تن و جان و روان درویش است
- ای دل تو بهر خیال مغرور مشو
- از عشق خدا نه بر زیان خواهی شد
نظرات نوشته شده
- علی در تاریخ ۲۷ مهر ۱۳۹۷ نوشته
- وزن شعر مشکل داره و احتمالا بعضی کلمات جابجا شده یا از قلم افتاده.
- دکتر دشتی در تاریخ ۹ اسفند ۱۳۹۹ نوشته
- چرا توجه به وزن اشتباه برخی اشعار ندارید. رباعی نخست که بلد هم شده است کاملا بی وزن و غلط است و درستش این است..................زنهار تن مرا چو تنها مشمر ** کو جمله نمک شد به نمکزار خدا
- وحید در تاریخ ۲۲ شهریور ۱۴۰۲ نوشته
- بهتره اینگونه نوشته شود: آن دل که شد او قابل انوار خدا/پر باشد جان او ز اسرار خدا زنهار تن خودت تو تن ها مَشمُر/کاو جمله نمک شد به نمکزار خدا