رباعی شماره ۸۵۷
هم کفرم و هم دینم و هم صافم و درد
هم پیرم و هم جوان و هم کودک خرد
گر من میرم مرا مگوئید که مرد
کو مرده بدو زنده شد و دوست ببرد
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- هم آینه‌ایم و هم لقائیم همه
- هم نور دل منی و هم راحت جان
- هم خانه از آن اوست و هم جامه و نان
- هم عابد و هم زاهد و هم خونریز است
- شب رفت و هنوز ما به خمار خودیم
نظرات نوشته شده