رباعی شماره ۱۰۵۶
گفتی مگری چو ابر در فرقت باغ
من آن توام بخسب ایمن به فراغ
ترسم که چراغ زیر طشتی بنهی
وانگاه بجویمش به صد چشم و چراغ
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- بلبل آمد به باغ و رستیم ز زاغ
- ای بنده‌ی سردی به زمستان چون زاغ
- فصلیست چو وصل دوست فرخنده شده
- هم مستم و هم باده‌ی مستان توام
- ای ماه چنین شبی تو مهوار مخسب
نظرات نوشته شده