رباعی شماره ۱۲۰۳
تا میرود آن نگار ما میرانیم
پیمانه چو پر شود فرو گردانیم
چون بگذرد این سر که درین آب و گلست
در صبح وصال دولتش خندانیم
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- هرچیز که بسیار شود خوار شود
- مائیم و هوای روی شاهنشاهی
- افسوس که بیگاه شد و ما تنها
- از باده‌ی لعل ناب شد گوهر ما
- با عشق روان شد از عدم مرکب ما
نظرات نوشته شده