رباعی شماره ۹۰۴
سیلاب گرفت گرد ویرانه‌ی عمر
آغاز پری نهاد پیمانه‌ی عمر
خوش باش که تا چشم زنی خود بکشد
حمال زمانه رخت از خانه‌ی عمر
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- گر عمر بشد عمر دگر داد خدا
- عمرم به کنار زد کناری با تو
- تو جانی و هر زنده غم جان بکشد
- بیدار شو ای دل که جهان می‌گذرد
- از گنج قدم شدیم ویرانه‌ی او
نظرات نوشته شده