رباعی شماره ۱۸۹۴
سوگند همی خورد پریر آن ساقی
میگفت به حق صحبت مشتاقی
گر باده دهم به شهری و آفاقی
عقلی نگذارم به جهان من باقی
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- دوش از سر عاشقی و از مشتاقی
- پیوسته مرید حق شو و باقی باش
- ای جان جهان جان و جهان باقی نیست
- دانی صوفی بهر چه بسیار خورد
- صحت که کشد به سقم و رنجوری به
نظرات نوشته شده