رباعی شماره ۴۵۲
یاری که به حسن از صفت افزونست
در خانه درآمد که دل تو چونست
او دامن خود کشان و دل میگفتش
دامن برکش که خانه‌ی پرخونست
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- از گنج قدم شدیم ویرانه‌ی او
- نومید مشو امید می‌دار ای دل
- شمعی که در اینخانه بدی خانه کجاست
- ممکن ز تو چون نیست که بردارم دل
- زان روی که دل بسته‌ی آنزنجیر است
نظرات نوشته شده