رباعی شماره ۹۶۲
مائیم و دمی کوته و سودای دراز
در سایه‌ی دل فکنده دو پای دراز
نظاره‌کنان بسوی صحرای دراز
صد روز قیامت است چه جای دراز
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- آمد دی دیوانه و شبهای دراز
- دل آمد و گفت هست سوداش دراز
- آنها که چو آب صافی و ساده روند
- گر بکشندم نگردم از عشق توباز
- صد روز دراز گر به هم پیوندی
نظرات نوشته شده