رباعی شماره ۱۷۱۶
ای چون علم بلند در صحرائی
وی چون شکر شگرف در حلوائی
زان میترسم که بدرگ و بدرائی
در مغز تو افکند دگر سودائی
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- ای چون علم سپید در صحرائی
- کردیم قبول و من زرد میترسم
- در مجلس عشاق قراری دگر است
- ای بی‌خبر از مغز شده غره بپوست
- آن حلوائی که کم رسد زو به دهن
نظرات نوشته شده