رباعی شماره ۱۰۸۲
آنکس که ترا دید و نخندید چو گل
از جان و خرد تهیست مانند دهل
گبر ابدی باشد کو شاد نشد
از دعوت ذوالجلال و دیدار رسل
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- گر رنگ خزان دارم و گر رنگ بهار
- کس واقف آن حضرت شاهانه نشد
- بوی دم مقبلان چو گل خوش باشد
- هر خانه که بی‌چراغ باشد ای جان
- آن ذره که جز همدم خورشید نشد
نظرات نوشته شده
- ناشناس در تاریخ ۲۹ فروردین ۱۴۰۳ نوشته
- امین الماسی09138302800 نظر به اینکه (خودآ)وند متعال خالق عزیز الله جان را باید از جان ودل بپذیرفت واز عشق خدا دل کند وسفره به عرش اعلا نبرد ترسم که بگذرد از گناه شیطان از بس که کریم است ووالا رحمان هرکی فقط عاشق خداوند است وبس.خود خود خود رستکار است.همه بگید خدای یکتا عااااااشقتم.بامعرفت وباشکوه ومهربان.دوستت دارم الله جان