رباعی شماره ۱۳۳۵
من دوش فراق را جفا میگفتم
با دهر فراق پیش می‌آشفتم
خود را دیدم که با خیالت جفتم
با جفت خیال تو برفتم خفتم
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- باغی که من از بهار او بشکفتم
- شادی کردم چو آن گهر شد جفتم
- گه میگفتم که من امیرم خود را
- ای گرسنه‌ی وصل تو سیران جهان
- حیف است که پیش کر زنی طنبوری
نظرات نوشته شده