رباعی شماره ۱۷۲۲
ای داده مرا چو عشق خود بیداری
وین شمع میان این جهان تاری
من چنگم و تو زخمه فرو نگذاری
وانگه گوئی بس است تا کی زاری
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- آنکس که امید یاری غم داده است
- آن را که خدای چون تو یاری داده است
- من با تو چنین سوخته خرمن تا کی
- این نعره عاشقان ز شمع طرب است
- آنی که به صد شفاعت و صد زاری
نظرات نوشته شده