رباعی شماره ۱۴۷۰
دل برد ز من دوش به صد عشق و فسون
بشکافت و بدید پر زخون بود درون
فرمود در آتشش نهادن حالی
یعنی که نپخته است از آنست پر خون
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- جان محرم درگاه همی باید برد
- دیروز فسون سرد برخواند کسی
- از جمله طمع بریدنم آسانست
- ای خرمنت از سنبله‌ی آب حیات
- دوش آن بت من همچو مه گردون بود
نظرات نوشته شده