رباعی شماره ۶۵۷
دانی صوفی بهر چه بسیار خورد
زیرا که بایام یکی بار خورد
بگذار که تا این گل و گلزار خورد
تا چند چو اشتران ز غم خار خورد
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- روز شادیست غم چرا باید خورد
- این نیست ره وصل که پنداشته‌ای
- تا چند کشی سخره‌ی نفس بیکار
- آبی که از این دیده چو خون میریزد
- کی غم خورد آنکه شاد مطلق باشد
نظرات نوشته شده