رباعی شماره ۱۶۴۳
مستم ز می عشق خراب افتاده
برخواسته دل از خور و خواب افتاده
در دریائی که پا و سر پیدا نیست
جان رفته و تن بر سر آب افتاده
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- آب حیوان در آب و گل پیدا نیست
- در بادیه‌ی عشق تو کردم سفری
- رفتم به طبیب گفتم ای بینائی
- این سر که در این سینه‌ی ما میگردد
- خواب آمد و در چشم نبد موضع خواب
نظرات نوشته شده