رباعی شماره ۱۷۷۴
ای دوست که دل ز دوست برداشته‌ای
نیکوست که دل ز دوست برداشته‌ای
دشمن چو شنیده می‌نگنجد از شوق
در پوست که دل ز دوست برداشته‌ای
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- بر من در وصل بسته میدارد دوست
- چشمی دارم همه پر از صورت دوست
- گر آب دهی نهال خود کاشته‌ای
- نومید مشو امید می‌دار ای دل
- ای ذکر تو مانع تماشای تو دوست
نظرات نوشته شده