رباعی شماره ۶۶۲
در خدمتت ای جان چو بدن میافتد
زان سجده به بخت خویشتن میافتد
هر بار که اندر قدمت میافتم
جان در باطن به پای من میافتد
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- خاک قدمت سعادت جان من است
- سبحان‌الله من و تو ای در خوشاب
- هر روز نو برآئی ای دلبر جان
- جان جانی بیا میان جان باش
- ای آنکه به لطف دلستان همه‌ای
نظرات نوشته شده