غزلستان :: امير خسرو دهلوی

• شماره ١: عشق آتشم در جان زد و جانان ازان ديگران
• شماره ٢: دل گمگشته به بازار خريدن نتوان
• شماره ٣: در ره عشق از بلا آزاد نتوان زيستن
• شماره ٤: آرايش مجلس تويي، مجلس بيارا هر زمان
• شماره ٥: يک دگر خلق به سوداى دل و جان گفتن
• شماره ٦: جانا همان و دل همان درد من شيدا همان
• شماره ٧: صبح دميد و روز شد، شمع به گوشه نه کنون
• شماره ٨: اى مشک وام داده زلفت به آهوى چين
• شماره ٩: خه از کجاها مى رسى آلوده مى همچنين
• شماره ١٠: از خانه دشمن خاست دل، فرياد کردن چون توان؟
• شماره ١١: آستان يار و آن گه خون من
• شماره ١٢: عيش من تلخ است ازان شکر لب شيرين سخن
• شماره ١٣: صد ره گذرى هر دم بر جان خراب من
• شماره ١٤: سواره اينک آن سرو روانم مى رود بيرون
• شماره ١٥: چشم است، يارب، آنچنان يا خود بلاى جان من
• شماره ١٦: آه ازين تنگ قبايان شده تنگم دامان
• شماره ١٧: اى جهانى کشته، جان چند کس خواهى شدن؟
• شماره ١٨: بنشين نفسى کز همه لطف تو بس است اين
• شماره ١٩: اى آشنا، درين چه بى بن نظاره کن
• شماره ٢٠: چون همى دانى که تن چون جان نهان خواهد شدن
• شماره ٢١: اى غمت خوش تر ز شادى کسان
• شماره ٢٢: يک شب، اى ماه جهان افروز من
• شماره ٢٣: از آن خويش کنم من که جان دهم بستان
• شماره ٢٤: گر هوس بردم به رويت چشم خود بر دوختن
• شماره ٢٥: چون بستدى دل من، پرسشم کن به ازين
• شماره ٢٦: آخر بگو، اى نازنين، ناز تو تا کى همچنين؟
• شماره ٢٧: در سرم باز هوايى ست که گفتن نتوان
• شماره ٢٨: امروز به نظاره آن سرو خرامان
• شماره ٢٩: ز سر کرشمه يک ره نظرى به روى من کن
• شماره ٣٠: منم و خيال بازى شب و روز با جوانان
• شماره ٣١: دلم را کرد صد پاره به سينه خار خار تو
• شماره ٣٢: دلم آشفته شد، جانا، به بالاى بلاى تو
• شماره ٣٣: مه شبگرد من امشب چو مه مى گشت و من با او
• شماره ٣٤: دو رخ بنماى و بازار کواکب بشکن از هر دو
• شماره ٣٥: بدينسان کز غمت بر خاک دارم هر زمان پهلو
• شماره ٣٦: بيچاره دلم خون شد در پيش خيال تو
• شماره ٣٧: اى جان من آويزان از بند قباى تو
• شماره ٣٨: آن کيست که مى آيد صد لشکر دل با او
• شماره ٣٩: از دورى خود، جانا، حال دل من بشنو
• شماره ٤٠: اى رهزن عشاق، چه عيار کسى تو
• شماره ٤١: خلقى همه در شهر و مرا جا به دگر سو
• شماره ٤٢: اى سبزه دمانيد به گرد قمر از مو
• شماره ٤٣: من اينجا و دل گمره در آن کو
• شماره ٤٤: زينسان که ناوک مى زند چشم شکارانداز او
• شماره ٤٥: آن شکل جولانش نگر، وان خلق در دنبال او
• شماره ٤٦: ترکى ست بدخو آنکه من دارم سر و سوداى او
• شماره ٤٧: خيزد چو از خواب آن پسر تا کس نشويد روى او
• شماره ٤٨: اى زندگانى بخش من لعل شکر گفتار تو
• شماره ٤٩: گر چه که هست خون دل باده خوشگوار تو
• شماره ٥٠: تا به زمانه شد خبر از مه با کمال تو
• شماره ٥١: باز به خون خلق شد چشم جفانماى تو
• شماره ٥٢: نيست گشاده چشم من جز به خيال روى تو
• شماره ٥٣: روى يار از سبزه تر بوستانى يافت نو
• شماره ٥٤: مست مى گردى ز خانه، بيش نافرمان مشو
• شماره ٥٥: مردم چشم مرا برد آب و گر آيى درو
• شماره ٥٦: از من، اى ساده پسر، دور مشو
• شماره ٥٧: پر زخم است و شکست زلف گرانبار تو
• شماره ٥٨: پرده صبرم دريد غمزه دلدوز تو
• شماره ٥٩: گر نه کمند بلاست بر دل عشاق تو
• شماره ٦٠: نوبت خوبى زدند در شب گيسوى تو
• شماره ٦١: عاشق و ديوانه ام، سلسله يار کو
• شماره ٦٢: خون گريم ار چه از ستم بيکران تو
• شماره ٦٣: هر جا که لب به خنده گشايد دهان تو
• شماره ٦٤: کس چون جهد ز گيسوى همچون کمند تو
• شماره ٦٥: گر باده مى خورم به سر من خمار تو
• شماره ٦٦: هر شب منم فتاده به گرد سراى تو
• شماره ٦٧: بوى وفا ز طره عنبرفشان تو
• شماره ٦٨: مست آمد آن نگار که ما مست روى او
• شماره ٦٩: عشق نوست و يار نوست و بهار نو
• شماره ٧٠: سوى شکار، اى پسر نازنين، مرو
• شماره ٧١: اى خرد مست لعل چون مى تو
• شماره ٧٢: اى به بالا بلند و زيبا تو
• شماره ٧٣: يا دلم را به راز محرم شو
• شماره ٧٤: لاله دمد از خون شهيدان غم او
• شماره ٧٥: تا شدم چشم آشنا با روى تو
• شماره ٧٦: آيين تو دل بردن است، اى چشم خلقى سوى تو
• شماره ٧٧: دل و جان مرا زاندازه و بگذشت آرزوى تو
• شماره ٧٨: ز دلها لشکرى دارد سخن با تاجداران گو
• شماره ٧٩: اى گلستان ترا بالاى سرو
• شماره ٨٠: همى گويم که وقتي، ز آن مشتاقان مجنون شو
• شماره ٨١: بيا، اى باغ جان، تا بنگرم سرو روان تو
• شماره ٨٢: امشب، اى باد، يکى جانب آن بستان شو
• شماره ٨٣: عارض همچون نگارستان تو
• شماره ٨٤: کارم از دست برفته ست ز ناديدن تو
• شماره ٨٥: دلى دارم چو دامان گل از غم چاک گرديده
• شماره ٨٦: چه شکل است اين که مى آيد سمند ناز بر کرده
• شماره ٨٧: من ار چه هر شب از شبهاى هجرش مى کنم ناله
• شماره ٨٨: تو دور افتاده از ما و نگنجد شوق در نامه
• شماره ٨٩: اى از رقم شبگون ديباچه مه کرده
• شماره ٩٠: اى جان، چو سخن گويم مستانه و رندانه
• شماره ٩١: اى رفته و ترک من بدنام گرفته
• شماره ٩٢: دلى دارم ز هجران پاره پاره
• شماره ٩٣: دلم در عشق جانان گشته پاره
• شماره ٩٤: نسيم زلف بر دست صبا ده
• شماره ٩٥: چو بنمايى رخ گلنار گونه
• شماره ٩٦: گشادم ديده روى تو ناگه
• شماره ٩٧: تا دل ز توام به غم نشسته
• شماره ٩٨: در خون منم، اى صنم، نشسته
• شماره ٩٩: اى در دل من مقيم گشته
• شماره ١٠٠: اى در دل من چو جان نشسته
• شماره ١٠١: اى آرزوى دل شکسته
• شماره ١٠٢: اى آمده جان هر شکسته
• شماره ١٠٣: اى دهلى و اى بتان ساده
• شماره ١٠٤: اى غاليه گرد ماه سوده
• شماره ١٠٥: اى حسن، تو آفت زمانه
• شماره ١٠٦: اى آرزوى هزار سينه
• شماره ١٠٧: عيد است خوبان نيم شب در کوى خمار آمده
• شماره ١٠٨: اى قبله ابروى تو محراب ابرار آمده
• شماره ١٠٩: عيد است و ساقى در قدح جام مصفا داشته
• شماره ١١٠: جانا، روان کن راحتي، اى راحت جان همه
• شماره ١١١: اى غمزه خون ريز تو خونم به افسون ريخته
• شماره ١١٢: دوش در آمد از درم تازه چو باد صبحگه
• شماره ١١٣: گر کنى گشت چمن با شوخ و با شنگى دو سه
• شماره ١١٤: همه شب رود رهى رو به ره صبا نشسته
• شماره ١١٥: مه من خراب گشتم ز رخت به يک نظاره
• شماره ١١٦: نوبهار است و چمن جلوه جوزا کرده
• شماره ١١٧: اى به خشم از بر من رفته و تنها مانده
• شماره ١١٨: منم امروز ز روى چو تو يارى مانده
• شماره ١١٩: اى صبا، از زلف او بندى بخواه
• شماره ١٢٠: هر شب از سوداى آن زلف سياه
• شماره ١٢١: اى جفايت بر من مسکين همه
• شماره ١٢٢: اى ترا جور و جفا آيين همه
• شماره ١٢٣: جان من بر دست بيدادم مده
• شماره ١٢٤: باغ بين فصل بهارى ساخته
• شماره ١٢٥: اى جهان چشم سياهت بسته
• شماره ١٢٦: خسروا گر عاشقى جام بلا پيش نه
• شماره ١٢٧: از لب او، اى خيال، نقل لب ما مده
• شماره ١٢٨: اى از گل تو ما را در ديده خار مانده
• شماره ١٢٩: مهر تو در دل من مانند جان نشسته
• شماره ١٣٠: ماييم و مجلس مى خوبى سه چار ساده
• شماره ١٣١: از بس که ريخت چشمم بهر تو خون تيره
• شماره ١٣٢: روزى به لاغ گفتم کت نسبتى ست با مه
• شماره ١٣٣: شمع فلک برآيد با آتشين زبانه
• شماره ١٣٤: من بهر تو به ديده و دل خانه ساخته
• شماره ١٣٥: اى عشقت آتشى به همه شهر درزده
• شماره ١٣٦: بيا شبى بر من سرخوش از شراب شده
• شماره ١٣٧: رسيد وقت که هر روز بامداد پگه
• شماره ١٣٨: به کوى عقل مرو، گر به عشوه بردى راه
• شماره ١٣٩: مدار جان من از بهر جان ما روزه
• شماره ١٤٠: مهى در آمده و در درونه جا کرده
• شماره ١٤١: چو بوى زلف تو همراهى صبا کرده
• شماره ١٤٢: بکش به گرد رخ خط دلربا پرده
• شماره ١٤٣: چو خاست صبحدم آن مه ز خواب پژمرده
• شماره ١٤٤: مکش به ناز مرا، اى به ناز پرورده
• شماره ١٤٥: اى فراق تو يار ديرينه
• شماره ١٤٦: اى رخت شمع حسن برکرده
• شماره ١٤٧: مه به زلف تو گر شود بسته
• شماره ١٤٨: جهان تا مه روشنت ساخته
• شماره ١٤٩: لبت در سخن انگبين ريخته
• شماره ١٥٠: در اوصاف خود عقل را ره مده
• شماره ١٥١: قلاشم، اى منکر، مرا دربانى ميخانه ده
• شماره ١٥٢: جان بهانه طلب و شکل تو نازآلوده
• شماره ١٥٣: اى گل که چنين در بغلت تنگ گرفته
• شماره ١٥٤: اى دل، ار تو عاشقي، زين غم خلاص جان مخواه
• شماره ١٥٥: به گردت باد سردى هر دم از عشاق ديوانه
• شماره ١٥٦: به باغ سايه ابرست و آب در سايه
• شماره ١٥٧: اى لبت شهر پر شکر کرده
• شماره ١٥٨: قاصد نيامد کآورد زان نامسلمان نامه اى
• شماره ١٥٩: شهرى ست معمور و درو از هر طرف مه پاره اى
• شماره ١٦٠: جان ز هجرت چيست، زار افتاده اى
• شماره ١٦١: هر روز کافتاب برآرد زبانه اى
• شماره ١٦٢: فرياد کاندر شهر ما خون مى کند عياره اى
• شماره ١٦٣: خردى هنوز و کودکي، اى نازنين، برنا نه اى
• شماره ١٦٤: ديرى ست کاى گلبرگ تر بر روى ما خندان نه اى
• شماره ١٦٥: اى درد بيدرد دلم، تاراج پنهان کرده اى
• شماره ١٦٦: اى که چشم من به روى خويش روشن کرده اى
• شماره ١٦٧: سينه ام را از غم عالم تو بى غم کرده اى
• شماره ١٦٨: اى که در هيچ غمى با دل من يار نه اى
• شماره ١٦٩: اى که در ديده درونى و در آغوش نه اى
• شماره ١٧٠: خنده را سوختن جان من آموخته اى
• شماره ١٧١: آتش اندر آب هرگز ديده اى
• شماره ١٧٢: باز بر خونم کمر بربسته اى
• شماره ١٧٣: سر در خمار، شب به کنار که بوده اي؟
• شماره ١٧٤: اى ده يکى ز خوبى تو مه، چگونه اي؟
• شماره ١٧٥: مشک بر اطراف مه آورده اى
• شماره ١٧٦: ز آب ملاحت که رخ آلوده اى
• شماره ١٧٧: گر چه به هر سخن دلم از تن ربوده اى
• شماره ١٧٨: تو شوخ هر کجا لب خندان گشوده اى
• شماره ١٧٩: آن دل خراب شد که تو آباد ديده اى
• شماره ١٨٠: تو با آن رو بگو مه را، چه باشي؟
• شماره ١٨١: چه بد کرديم کز ما برشکستي؟
• شماره ١٨٢: چون مى نرسد دست به پايى که تو دارى
• شماره ١٨٣: رخساره مکن راست به جايى که تو باشى
• شماره ١٨٤: مست آمده اى باز به مهمان که بودي؟
• شماره ١٨٥: ديدى که حق خدمت بسيار نديدى
• شماره ١٨٦: اى باد، حديث دلم آنجاش بگويى
• شماره ١٨٧: اى باد، سلام دلم آنجا برسانى
• شماره ١٨٨: اى آنکه تو سلطان همه سيمبرانى
• شماره ١٨٩: شتربانا، دمى محمل مياراى
• شماره ١٩٠: مرا زان مير خوبان نيست روزى
• شماره ١٩١: چه کردم کآخرم فرمان نکردى
• شماره ١٩٢: چنين کان خنده شيرين تو کردى
• شماره ١٩٣: ز رحمت چشم بر چاکر ندارى
• شماره ١٩٤: شکستى طره، تا در سر چه داري؟
• شماره ١٩٥: مرا چند آخر از خود دور داري؟
• شماره ١٩٦: دلا، با غمزه خوبان چه بازي؟
• شماره ١٩٧: رخساره چه مى پوشي، در کينه چه مى کوشي؟
• شماره ١٩٨: اگر تو سرگذشت من بدانى
• شماره ١٩٩: نگارين مرا شد نوجوانى
• شماره ٢٠٠: سزد گر نيکويى در من ببينى
• شماره ٢٠١: ديوانه شدم ز يار بدخوى
• شماره ٢٠٢: بر لب اثر شراب دارى
• شماره ٢٠٣: جانا، تو زغم خبر ندارى
• شماره ٢٠٤: نى کار کسى ست عشقبازى
• شماره ٢٠٥: اى برده دلم به دلستانى
• شماره ٢٠٦: اى آنکه تمام هم چو ماهى
• شماره ٢٠٧: اى مردم ديده نکويى
• شماره ٢٠٨: بخرام، اى سرو روان کز باغ رضوان خوشترى
• شماره ٢٠٩: اى قامت چون شاخ گل، از برگ گل خندان ترى
• شماره ٢١٠: اى مه، بدين چابک روي، از آسمان کيستى
• شماره ٢١١: زينسان که از هر موى خود زنجير صد دل مى کنى
• شماره ٢١٢: اى چهره زيباى تو رشک بتان آزرى
• شماره ٢١٣: جان به فدات مى کنم، بو که از آن من شوى
• شماره ٢١٤: نيست دلى که هر دمش آفت دين نمى شوى
• شماره ٢١٥: قصد که داري، اى پسر، باز چنين که مى روى
• شماره ٢١٦: مى گذرى که سينه را وقف هواى خود کنى
• شماره ٢١٧: دست به گل نمى زني، زانکه نگار من تويى
• شماره ٢١٨: کج کلها، کمان کشا، تنگ قباى کيستي؟
• شماره ٢١٩: اى ز غبار خنگ تو يافته ديده روشنى
• شماره ٢٢٠: رخ خوبت به چه ماند، به گلستان و بهارى
• شماره ٢٢١: خواستم زو آبرويي، گفت «بيهوده مگوى
• شماره ٢٢٢: باز اين ابر بهارى از کجا آيد همي؟
• شماره ٢٢٣: سبزه نوخيز است و باران در فشان آيد همى
• شماره ٢٢٤: باز بهر جان ما را ناز در سر مى کنى
• شماره ٢٢٥: اى پريوش، هر چه رسم مردمى کم مى کنى
• شماره ٢٢٦: هر زمانى از کرشمه خويشتن بينى کنى
• شماره ٢٢٧: چتر عنبروش کن از گيسو که سلطان منى
• شماره ٢٢٨: گر تو سيمين سرو را شکل سرافرازى دهى
• شماره ٢٢٩: جان شيرين مني، اى از لطافت چون پرى
• شماره ٢٣٠: چه شدت که از کرشمه نظرى به ما نکردي؟
• شماره ٢٣١: ز نظر اگر چه دوري، شب و روز در حضورى
• شماره ٢٣٢: بسم از جمال ساقى و شراب ارغوانى
• شماره ٢٣٣: نفسى که با نگارى گذرد به شادمانى
• شماره ٢٣٤: خنده اى کن شکرستان دهن بازگشاى
• شماره ٢٣٥: عالم آشوب تر از طره طراه خودى
• شماره ٢٣٦: مى به جام ار چه زخون من مسکين دارى
• شماره ٢٣٧: بختم از خواب در آمد چو تو با من خفتى
• شماره ٢٣٨: گر تو رنج من مسکين گدا بشناسى
• شماره ٢٣٩: نوبهار است و گل و موسم عيد، اى ساقى
• شماره ٢٤٠: باز، اى سرو خرامان، ز کجا مى آيي؟
• شماره ٢٤١: آن نه روييست که ماهى ست بدان زيبايى
• شماره ٢٤٢: چو منى را مده از دست که کمتر يابى
• شماره ٢٤٣: جان من، بى من درمانده تنها چوني؟
• شماره ٢٤٤: بى تو، اى بى تو به جان آمده جانم، چوني؟
• شماره ٢٤٥: دلها به غمزه دزدي، چون خنده برگشايى
• شماره ٢٤٦: اى بيغم از دل من، بسيار شد جدايى
• شماره ٢٤٧: اى که تاراج دل و دين مى دهى
• شماره ٢٤٨: سرمه اندر چشم خودبين مى کنى
• شماره ٢٤٩: آنکه جان گويند خلقي، آن تويى
• شماره ٢٥٠: اى ز رويت چشم جان را روشنى
• شماره ٢٥١: ترک من، بر شکل ديگر مى روى
• شماره ٢٥٢: تا فراقت تاخت بر من بارگى
• شماره ٢٥٣: آمد آن شادى جان بر ما دى
• شماره ٢٥٤: هر شب، اى ماه، کجا مى گردي؟
• شماره ٢٥٥: گر چه سعادت بسى ست در فلک مشترى
• شماره ٢٥٦: اى رفته در غريبي، باز آکه عمر و جانى
• شماره ٢٥٧: اى باد باز بر سر کوى که مى روي؟
• شماره ٢٥٨: نامردم است، هر که درو نيست مردمى
• شماره ٢٥٩: به بت نماى مرا ره، اگر به دين نتوانى
• شماره ٢٦٠: هلال عيد نمود، اى مه دو هفته، کجايي؟
• شماره ٢٦١: سلام و خدمت ما، اى صبا، به يار بگوى
• شماره ٢٦٢: اى باد صبحگاه به من نام او بگوى
• شماره ٢٦٣: گاهم ز غمزه ها هدف تير مى کنى
• شماره ٢٦٤: اى يار پر نمک، جگرم ريش مى کنى
• شماره ٢٦٥: بت من، بت پرست را چه زني؟
• شماره ٢٦٦: هيچ شکر چو آن دهان ديدي؟
• شماره ٢٦٧: گر منت مى کنم عنان گيرى
• شماره ٢٦٨: تا تو روى چو ماه بنمايى
• شماره ٢٦٩: چو کار جهان نيست جز بيوفايى
• شماره ٢٧٠: مرادوش گويى به خواب آمدى
• شماره ٢٧١: ز من برشکستى به يکبارگى
• شماره ٢٧٢: تو خود به غمزه سراسر کرشمه و نازى
• شماره ٢٧٣: اى شب تيره به گيسوى کسى مى مانى
• شماره ٢٧٤: کرشمه کردن تو وقت نار و بدخويى
• شماره ٢٧٥: سمن دارى به زير سبزه يا خود ياسمين دارى
• شماره ٢٧٦: تا داشت به جان طاقت، بودم به شکيبايى
• شماره ٢٧٧: مگر، اى باد نوروزي، گذر بر يار من دارى
• شماره ٢٧٨: دلا، آن ترک را ديدي، کنون سامان کجا بيني؟
• شماره ٢٧٩: عزيزى همچو جان، ار چه چو خاکم خوار بگذارى
• شماره ٢٨٠: گهى بنما و گه پوشيده دار آن روى گلنارى
• شماره ٢٨١: ز من که عاشق و مستم صلاح کار مجوى
• شماره ٢٨٢: اى باد صبح گاهي، خه از کدام سويي؟
• شماره ٢٨٣: نه از ره ست که گوييم کبک خوش گامى
• شماره ٢٨٤: دلم که لاف زدى از کمال دانايى
• شماره ٢٨٥: هر بار که تو در دل شب در دلم آيى
• شماره ٢٨٦: تو، اى پسر، که از اين سو سوار مى گذرى
• شماره ٢٨٧: ما را در آرزويت بگذشت زندگانى
• شماره ٢٨٨: هوس پخته ست اين پروانه بهر خويشتن سوزى
• شماره ٢٨٩: به ناز هر نفسى سوى من گذر چه کني؟
• شماره ٢٩٠: اى جان ز تن رفته، به تن باز کى آيي؟
• شماره ٢٩١: تو نيز اى بى وفا، تا کى ستم بر جان من خواهي؟
• شماره ٢٩٢: ز من برگشته اي، جانا، ندانم با که مى سازي؟
• شماره ٢٩٣: بدين صفت که تويى در زمانه، معذورى
• شماره ٢٩٤: هندوى زلف را چو تو يغما چنين دهى
• شماره ٢٩٥: چو لب زنى به مى و در ميان بگردانى
• شماره ٢٩٦: گر چه به نظاره ايم، نيز نخوانى
• شماره ٢٩٧: اى دل، مرا به هر کو افسانه چند خواهي؟
• شماره ٢٩٨: بدين صفت که ببستى کمر به خونخوارى
• شماره ٢٩٩: سزد که سجده کنند، اى برهمن عجمى
• شماره ٣٠٠: نشان آن دهن از من چه پرسي؟
• شماره ٣٠١: به يک کرشمه کزان چشم دلربا کردى
• شماره ٣٠٢: به خوبى همچو مه تابنده باشى
• شماره ٣٠٣: اى که امروز به زيبايى او مى نازى
• شماره ٣٠٤: در تو، اى دوست به خون ريختنم دارى راى
• شماره ٣٠٥: فسون چشمش ار خوابم نبستى
• شماره ٣٠٦: دلى دارم در او دردى و داغى
• شماره ٣٠٧: اى کاش مرا با تو سر و کار نبودى
• شماره ٣٠٨: گر ماه تو از مشک تو آلوده نبودى
• شماره ٣٠٩: اميد نبود ار چه مرا يک نظر از وى
• شماره ٣١٠: من باد نخواهم که وزد بر چو تو باغى
• شماره ٣١١: صبا زلف ترا گر دم ندادى
• شماره ٣١٢: زهى رويت شکفته لاله زارى
• شماره ٣١٣: بيکار دلى باشد کو را نبود دردى
• شماره ٣١٤: گل آمد و هر مرغى زد نغمه به هر باغى
• شماره ٣١٥: اى سرو بلندت را صد فتنه به هر گامى
• شماره ٣١٦: فراهم کرد شکل کج کلاهى
• شماره ٣١٧: مرا دل با يکى مانده ست جايى
• شماره ٣١٨: اى زلف تو هر گره گشادى
• شماره ٣١٩: اى فتنه ز چشم تو نشانى
• شماره ٣٢٠: گر چشم من در روى آن خورشيد رخسار آمدى
• شماره ٣٢١: بهر گشاد عالمى بگشا ز زلف خود خمى
• شماره ٣٢٢: اى ننهاده هيچ گه تن به رضاى چون منى
• شماره ٣٢٣: سرو سمنبرم کجا تا به برش درآرمي؟
• شماره ٣٢٤: گر به کمند زلف تو من نه چنين اسيرمى
• شماره ٣٢٥: پيش از اين من با جوانان آشنايى کردمى
• شماره ٣٢٦: پيش از اين من کاشکى عشقت نمى ورزيدمى
• شماره ٣٢٧: همه شب فرو نيايد به دلم کرشمه سازى
• شماره ٣٢٨: پسرا و نازنينا، به کرشمه گاه گاهى
• شماره ٣٢٩: به فراغ دل زمانى نظرى به ماهرويى
• شماره ٣٣٠: من ترا دارم و جز لطف توام نيست کسى
• شماره ٣٣١: در سر افتاده ز عشق توام، اى جان، هوسى
• شماره ٣٣٢: بسيار باشد، اى جان، از همچو من غمينى
• شماره ٣٣٣: آن چشم شوخ را بين هر غمزه ايى بلايى
• شماره ٣٣٤: هر شبم کآهم به عالم دم زدى
• شماره ٣٣٥: من نديدم چون تو هرگز دلبرى
• شماره ٣٣٦: آنکه مرا در دل است گر به کنار آمدى
• شماره ٣٣٧: يک ره بکن ز غمزه خونين اشارتى
• شماره ٣٣٨: آمد بهار و سرو بر آراست قامتى
• شماره ٣٣٩: مردانه مى کشد به جفايم ستمگرى
• شماره ٣٤٠: اى صد شکست زلف ترا زير هر خمى
• شماره ٣٤١: ساقى بيا که موسم عيش است و ميم و نى
• شماره ٣٤٢: تو مى روى و به نظاره تو چشم جهانى
• شماره ٣٤٣: بسى نماند که جانى برون رود ز غريبى
• شماره ٣٤٤: يار است و صد کرشمه، شهر است و خوبرويى
• شماره ٣٤٥: اى که به چشم تو نيايم همى
• شماره ٣٤٦: هر کسى را هواى سيم و زرى
• شماره ٣٤٧: دوش مى گفت پير ترسايى
• شماره ٣٤٨: اى ز زلف تو مشک تر بويى
• شماره ٣٤٩: دلى دارم، اما جز افگار نى
• شماره ٣٥٠: مسلمانان، گرفتارم به دست نامسلمانى
• شماره ٣٥١: اى گل، دهن تنگت صد تنگ شکر چيزى
• شماره ٣٥٢: لعل است چنان با لب يا هست ز جان چيزي!
• شماره ٣٥٣: بهارى اين چنين خرم، مرا آواره دل جايى
• شماره ٣٥٤: دو چشم مست ترا نيست از جهان خبرى
• شماره ٣٥٥: من اشک بيدلان را خنده مى پنداشتم روزى
• شماره ٣٥٦: صبا آمد، ولى بويى ازان گلزار بايستى
• شماره ٣٥٧: نيست در شهر گرفتارتر از من دگرى
• شماره ٣٥٨: سخن چون زان دو لب گويي، چه گويد انگبين باري؟
• شماره ٣٥٩: گل آمد و همه در باغ با مى و جامى
• شماره ٣٦٠: کشان دل تو به سوى گلى و نسترنى
• شماره ٣٦١: گذشت آن کين دل زارم شکيبا بود يک چندى
• شماره ٣٦٢: خوش آن شبها که آن جان جهان مهمان من بودى
• شماره ٣٦٣: نبود يار من آن را که يار داشتمى
• شماره ٣٦٤: اى غنچه را بر بسته لب، شکل و دهان چون تويى
• شماره ٣٦٥: شاه حسنى وز متاع نيکويى دارى فراغى
• شماره ٣٦٦: نوبهار آمد و بگذشت به شادى مه دى
• شماره ٣٦٧: اى معدن ناز، ناز تا کي؟
• شماره ٣٦٨: اى که به غمزه مى کنى قصد شکار ديگرى
• شماره ٣٦٩: باز روى تو خون آلوده و جعد تو تر است
• شماره ٣٧٠: فتح مى آيد در دهليز دولت باز کن
• شماره ٣٧١: اى به هر موى شده بسته زلف دل من
• شماره ٣٧٢: گر حقيقت نشدت واقعه جانى من
• شماره ٣٧٣: ترک من اى من غلام روى تو
• شماره ٣٧٤: مطربا سوى چمن وقت گل آهنگ تو کو
• شماره ٣٧٥: سوى تو ديدم ريختى خون دلم را بى گنه
• شماره ٣٧٦: نشدت دل که به اين دل شده مهمان آيى
• شماره ٣٧٧: هزار شکر خدا را که چون تو دلدارى
• شماره ٣٧٨: رفت سرما و صبا مى دهد از گل خبرى
• شماره ٣٧٩: ترک من خونابه من بين و دست از من بشوى
• شماره ٣٨٠: جهانى به خواب خوشست و من از غم به بيدارى
• شماره ٣٨١: خيالى کرده ام وين از خيال خود نمى دانى
• شماره ٣٨٢: گر تو يک ناوک از آن چشم سيه بستانى
• شماره ٣٨٣: مى شکفد گل به چمن تا ز نسيم سحرى

---