غزلستان
فال حافظ
جستجو
پربینندهترینها
ورود
با Lexingo کلمات انگلیسی یاد بگیرید
Lexingo
امتیاز بگیرید و رقابت کنید
غزليات - بخش سوم امير خسرو دهلوی
غزلستان
::
امير خسرو دهلوی
شماره ١: عشق آتشم در جان زد و جانان ازان ديگران
شماره ٢: دل گمگشته به بازار خريدن نتوان
شماره ٣: در ره عشق از بلا آزاد نتوان زيستن
شماره ٤: آرايش مجلس تويي، مجلس بيارا هر زمان
شماره ٥: يک دگر خلق به سوداى دل و جان گفتن
شماره ٦: جانا همان و دل همان درد من شيدا همان
شماره ٧: صبح دميد و روز شد، شمع به گوشه نه کنون
شماره ٨: اى مشک وام داده زلفت به آهوى چين
شماره ٩: خه از کجاها مى رسى آلوده مى همچنين
شماره ١٠: از خانه دشمن خاست دل، فرياد کردن چون توان؟
شماره ١١: آستان يار و آن گه خون من
شماره ١٢: عيش من تلخ است ازان شکر لب شيرين سخن
شماره ١٣: صد ره گذرى هر دم بر جان خراب من
شماره ١٤: سواره اينک آن سرو روانم مى رود بيرون
شماره ١٥: چشم است، يارب، آنچنان يا خود بلاى جان من
شماره ١٦: آه ازين تنگ قبايان شده تنگم دامان
شماره ١٧: اى جهانى کشته، جان چند کس خواهى شدن؟
شماره ١٨: بنشين نفسى کز همه لطف تو بس است اين
شماره ١٩: اى آشنا، درين چه بى بن نظاره کن
شماره ٢٠: چون همى دانى که تن چون جان نهان خواهد شدن
شماره ٢١: اى غمت خوش تر ز شادى کسان
شماره ٢٢: يک شب، اى ماه جهان افروز من
شماره ٢٣: از آن خويش کنم من که جان دهم بستان
شماره ٢٤: گر هوس بردم به رويت چشم خود بر دوختن
شماره ٢٥: چون بستدى دل من، پرسشم کن به ازين
شماره ٢٦: آخر بگو، اى نازنين، ناز تو تا کى همچنين؟
شماره ٢٧: در سرم باز هوايى ست که گفتن نتوان
شماره ٢٨: امروز به نظاره آن سرو خرامان
شماره ٢٩: ز سر کرشمه يک ره نظرى به روى من کن
شماره ٣٠: منم و خيال بازى شب و روز با جوانان
شماره ٣١: دلم را کرد صد پاره به سينه خار خار تو
شماره ٣٢: دلم آشفته شد، جانا، به بالاى بلاى تو
شماره ٣٣: مه شبگرد من امشب چو مه مى گشت و من با او
شماره ٣٤: دو رخ بنماى و بازار کواکب بشکن از هر دو
شماره ٣٥: بدينسان کز غمت بر خاک دارم هر زمان پهلو
شماره ٣٦: بيچاره دلم خون شد در پيش خيال تو
شماره ٣٧: اى جان من آويزان از بند قباى تو
شماره ٣٨: آن کيست که مى آيد صد لشکر دل با او
شماره ٣٩: از دورى خود، جانا، حال دل من بشنو
شماره ٤٠: اى رهزن عشاق، چه عيار کسى تو
شماره ٤١: خلقى همه در شهر و مرا جا به دگر سو
شماره ٤٢: اى سبزه دمانيد به گرد قمر از مو
شماره ٤٣: من اينجا و دل گمره در آن کو
شماره ٤٤: زينسان که ناوک مى زند چشم شکارانداز او
شماره ٤٥: آن شکل جولانش نگر، وان خلق در دنبال او
شماره ٤٦: ترکى ست بدخو آنکه من دارم سر و سوداى او
شماره ٤٧: خيزد چو از خواب آن پسر تا کس نشويد روى او
شماره ٤٨: اى زندگانى بخش من لعل شکر گفتار تو
شماره ٤٩: گر چه که هست خون دل باده خوشگوار تو
شماره ٥٠: تا به زمانه شد خبر از مه با کمال تو
شماره ٥١: باز به خون خلق شد چشم جفانماى تو
شماره ٥٢: نيست گشاده چشم من جز به خيال روى تو
شماره ٥٣: روى يار از سبزه تر بوستانى يافت نو
شماره ٥٤: مست مى گردى ز خانه، بيش نافرمان مشو
شماره ٥٥: مردم چشم مرا برد آب و گر آيى درو
شماره ٥٦: از من، اى ساده پسر، دور مشو
شماره ٥٧: پر زخم است و شکست زلف گرانبار تو
شماره ٥٨: پرده صبرم دريد غمزه دلدوز تو
شماره ٥٩: گر نه کمند بلاست بر دل عشاق تو
شماره ٦٠: نوبت خوبى زدند در شب گيسوى تو
شماره ٦١: عاشق و ديوانه ام، سلسله يار کو
شماره ٦٢: خون گريم ار چه از ستم بيکران تو
شماره ٦٣: هر جا که لب به خنده گشايد دهان تو
شماره ٦٤: کس چون جهد ز گيسوى همچون کمند تو
شماره ٦٥: گر باده مى خورم به سر من خمار تو
شماره ٦٦: هر شب منم فتاده به گرد سراى تو
شماره ٦٧: بوى وفا ز طره عنبرفشان تو
شماره ٦٨: مست آمد آن نگار که ما مست روى او
شماره ٦٩: عشق نوست و يار نوست و بهار نو
شماره ٧٠: سوى شکار، اى پسر نازنين، مرو
شماره ٧١: اى خرد مست لعل چون مى تو
شماره ٧٢: اى به بالا بلند و زيبا تو
شماره ٧٣: يا دلم را به راز محرم شو
شماره ٧٤: لاله دمد از خون شهيدان غم او
شماره ٧٥: تا شدم چشم آشنا با روى تو
شماره ٧٦: آيين تو دل بردن است، اى چشم خلقى سوى تو
شماره ٧٧: دل و جان مرا زاندازه و بگذشت آرزوى تو
شماره ٧٨: ز دلها لشکرى دارد سخن با تاجداران گو
شماره ٧٩: اى گلستان ترا بالاى سرو
شماره ٨٠: همى گويم که وقتي، ز آن مشتاقان مجنون شو
شماره ٨١: بيا، اى باغ جان، تا بنگرم سرو روان تو
شماره ٨٢: امشب، اى باد، يکى جانب آن بستان شو
شماره ٨٣: عارض همچون نگارستان تو
شماره ٨٤: کارم از دست برفته ست ز ناديدن تو
شماره ٨٥: دلى دارم چو دامان گل از غم چاک گرديده
شماره ٨٦: چه شکل است اين که مى آيد سمند ناز بر کرده
شماره ٨٧: من ار چه هر شب از شبهاى هجرش مى کنم ناله
شماره ٨٨: تو دور افتاده از ما و نگنجد شوق در نامه
شماره ٨٩: اى از رقم شبگون ديباچه مه کرده
شماره ٩٠: اى جان، چو سخن گويم مستانه و رندانه
شماره ٩١: اى رفته و ترک من بدنام گرفته
شماره ٩٢: دلى دارم ز هجران پاره پاره
شماره ٩٣: دلم در عشق جانان گشته پاره
شماره ٩٤: نسيم زلف بر دست صبا ده
شماره ٩٥: چو بنمايى رخ گلنار گونه
شماره ٩٦: گشادم ديده روى تو ناگه
شماره ٩٧: تا دل ز توام به غم نشسته
شماره ٩٨: در خون منم، اى صنم، نشسته
شماره ٩٩: اى در دل من مقيم گشته
شماره ١٠٠: اى در دل من چو جان نشسته
شماره ١٠١: اى آرزوى دل شکسته
شماره ١٠٢: اى آمده جان هر شکسته
شماره ١٠٣: اى دهلى و اى بتان ساده
شماره ١٠٤: اى غاليه گرد ماه سوده
شماره ١٠٥: اى حسن، تو آفت زمانه
شماره ١٠٦: اى آرزوى هزار سينه
شماره ١٠٧: عيد است خوبان نيم شب در کوى خمار آمده
شماره ١٠٨: اى قبله ابروى تو محراب ابرار آمده
شماره ١٠٩: عيد است و ساقى در قدح جام مصفا داشته
شماره ١١٠: جانا، روان کن راحتي، اى راحت جان همه
شماره ١١١: اى غمزه خون ريز تو خونم به افسون ريخته
شماره ١١٢: دوش در آمد از درم تازه چو باد صبحگه
شماره ١١٣: گر کنى گشت چمن با شوخ و با شنگى دو سه
شماره ١١٤: همه شب رود رهى رو به ره صبا نشسته
شماره ١١٥: مه من خراب گشتم ز رخت به يک نظاره
شماره ١١٦: نوبهار است و چمن جلوه جوزا کرده
شماره ١١٧: اى به خشم از بر من رفته و تنها مانده
شماره ١١٨: منم امروز ز روى چو تو يارى مانده
شماره ١١٩: اى صبا، از زلف او بندى بخواه
شماره ١٢٠: هر شب از سوداى آن زلف سياه
شماره ١٢١: اى جفايت بر من مسکين همه
شماره ١٢٢: اى ترا جور و جفا آيين همه
شماره ١٢٣: جان من بر دست بيدادم مده
شماره ١٢٤: باغ بين فصل بهارى ساخته
شماره ١٢٥: اى جهان چشم سياهت بسته
شماره ١٢٦: خسروا گر عاشقى جام بلا پيش نه
شماره ١٢٧: از لب او، اى خيال، نقل لب ما مده
شماره ١٢٨: اى از گل تو ما را در ديده خار مانده
شماره ١٢٩: مهر تو در دل من مانند جان نشسته
شماره ١٣٠: ماييم و مجلس مى خوبى سه چار ساده
شماره ١٣١: از بس که ريخت چشمم بهر تو خون تيره
شماره ١٣٢: روزى به لاغ گفتم کت نسبتى ست با مه
شماره ١٣٣: شمع فلک برآيد با آتشين زبانه
شماره ١٣٤: من بهر تو به ديده و دل خانه ساخته
شماره ١٣٥: اى عشقت آتشى به همه شهر درزده
شماره ١٣٦: بيا شبى بر من سرخوش از شراب شده
شماره ١٣٧: رسيد وقت که هر روز بامداد پگه
شماره ١٣٨: به کوى عقل مرو، گر به عشوه بردى راه
شماره ١٣٩: مدار جان من از بهر جان ما روزه
شماره ١٤٠: مهى در آمده و در درونه جا کرده
شماره ١٤١: چو بوى زلف تو همراهى صبا کرده
شماره ١٤٢: بکش به گرد رخ خط دلربا پرده
شماره ١٤٣: چو خاست صبحدم آن مه ز خواب پژمرده
شماره ١٤٤: مکش به ناز مرا، اى به ناز پرورده
شماره ١٤٥: اى فراق تو يار ديرينه
شماره ١٤٦: اى رخت شمع حسن برکرده
شماره ١٤٧: مه به زلف تو گر شود بسته
شماره ١٤٨: جهان تا مه روشنت ساخته
شماره ١٤٩: لبت در سخن انگبين ريخته
شماره ١٥٠: در اوصاف خود عقل را ره مده
شماره ١٥١: قلاشم، اى منکر، مرا دربانى ميخانه ده
شماره ١٥٢: جان بهانه طلب و شکل تو نازآلوده
شماره ١٥٣: اى گل که چنين در بغلت تنگ گرفته
شماره ١٥٤: اى دل، ار تو عاشقي، زين غم خلاص جان مخواه
شماره ١٥٥: به گردت باد سردى هر دم از عشاق ديوانه
شماره ١٥٦: به باغ سايه ابرست و آب در سايه
شماره ١٥٧: اى لبت شهر پر شکر کرده
شماره ١٥٨: قاصد نيامد کآورد زان نامسلمان نامه اى
شماره ١٥٩: شهرى ست معمور و درو از هر طرف مه پاره اى
شماره ١٦٠: جان ز هجرت چيست، زار افتاده اى
شماره ١٦١: هر روز کافتاب برآرد زبانه اى
شماره ١٦٢: فرياد کاندر شهر ما خون مى کند عياره اى
شماره ١٦٣: خردى هنوز و کودکي، اى نازنين، برنا نه اى
شماره ١٦٤: ديرى ست کاى گلبرگ تر بر روى ما خندان نه اى
شماره ١٦٥: اى درد بيدرد دلم، تاراج پنهان کرده اى
شماره ١٦٦: اى که چشم من به روى خويش روشن کرده اى
شماره ١٦٧: سينه ام را از غم عالم تو بى غم کرده اى
شماره ١٦٨: اى که در هيچ غمى با دل من يار نه اى
شماره ١٦٩: اى که در ديده درونى و در آغوش نه اى
شماره ١٧٠: خنده را سوختن جان من آموخته اى
شماره ١٧١: آتش اندر آب هرگز ديده اى
شماره ١٧٢: باز بر خونم کمر بربسته اى
شماره ١٧٣: سر در خمار، شب به کنار که بوده اي؟
شماره ١٧٤: اى ده يکى ز خوبى تو مه، چگونه اي؟
شماره ١٧٥: مشک بر اطراف مه آورده اى
شماره ١٧٦: ز آب ملاحت که رخ آلوده اى
شماره ١٧٧: گر چه به هر سخن دلم از تن ربوده اى
شماره ١٧٨: تو شوخ هر کجا لب خندان گشوده اى
شماره ١٧٩: آن دل خراب شد که تو آباد ديده اى
شماره ١٨٠: تو با آن رو بگو مه را، چه باشي؟
شماره ١٨١: چه بد کرديم کز ما برشکستي؟
شماره ١٨٢: چون مى نرسد دست به پايى که تو دارى
شماره ١٨٣: رخساره مکن راست به جايى که تو باشى
شماره ١٨٤: مست آمده اى باز به مهمان که بودي؟
شماره ١٨٥: ديدى که حق خدمت بسيار نديدى
شماره ١٨٦: اى باد، حديث دلم آنجاش بگويى
شماره ١٨٧: اى باد، سلام دلم آنجا برسانى
شماره ١٨٨: اى آنکه تو سلطان همه سيمبرانى
شماره ١٨٩: شتربانا، دمى محمل مياراى
شماره ١٩٠: مرا زان مير خوبان نيست روزى
شماره ١٩١: چه کردم کآخرم فرمان نکردى
شماره ١٩٢: چنين کان خنده شيرين تو کردى
شماره ١٩٣: ز رحمت چشم بر چاکر ندارى
شماره ١٩٤: شکستى طره، تا در سر چه داري؟
شماره ١٩٥: مرا چند آخر از خود دور داري؟
شماره ١٩٦: دلا، با غمزه خوبان چه بازي؟
شماره ١٩٧: رخساره چه مى پوشي، در کينه چه مى کوشي؟
شماره ١٩٨: اگر تو سرگذشت من بدانى
شماره ١٩٩: نگارين مرا شد نوجوانى
شماره ٢٠٠: سزد گر نيکويى در من ببينى
شماره ٢٠١: ديوانه شدم ز يار بدخوى
شماره ٢٠٢: بر لب اثر شراب دارى
شماره ٢٠٣: جانا، تو زغم خبر ندارى
شماره ٢٠٤: نى کار کسى ست عشقبازى
شماره ٢٠٥: اى برده دلم به دلستانى
شماره ٢٠٦: اى آنکه تمام هم چو ماهى
شماره ٢٠٧: اى مردم ديده نکويى
شماره ٢٠٨: بخرام، اى سرو روان کز باغ رضوان خوشترى
شماره ٢٠٩: اى قامت چون شاخ گل، از برگ گل خندان ترى
شماره ٢١٠: اى مه، بدين چابک روي، از آسمان کيستى
شماره ٢١١: زينسان که از هر موى خود زنجير صد دل مى کنى
شماره ٢١٢: اى چهره زيباى تو رشک بتان آزرى
شماره ٢١٣: جان به فدات مى کنم، بو که از آن من شوى
شماره ٢١٤: نيست دلى که هر دمش آفت دين نمى شوى
شماره ٢١٥: قصد که داري، اى پسر، باز چنين که مى روى
شماره ٢١٦: مى گذرى که سينه را وقف هواى خود کنى
شماره ٢١٧: دست به گل نمى زني، زانکه نگار من تويى
شماره ٢١٨: کج کلها، کمان کشا، تنگ قباى کيستي؟
شماره ٢١٩: اى ز غبار خنگ تو يافته ديده روشنى
شماره ٢٢٠: رخ خوبت به چه ماند، به گلستان و بهارى
شماره ٢٢١: خواستم زو آبرويي، گفت «بيهوده مگوى
شماره ٢٢٢: باز اين ابر بهارى از کجا آيد همي؟
شماره ٢٢٣: سبزه نوخيز است و باران در فشان آيد همى
شماره ٢٢٤: باز بهر جان ما را ناز در سر مى کنى
شماره ٢٢٥: اى پريوش، هر چه رسم مردمى کم مى کنى
شماره ٢٢٦: هر زمانى از کرشمه خويشتن بينى کنى
شماره ٢٢٧: چتر عنبروش کن از گيسو که سلطان منى
شماره ٢٢٨: گر تو سيمين سرو را شکل سرافرازى دهى
شماره ٢٢٩: جان شيرين مني، اى از لطافت چون پرى
شماره ٢٣٠: چه شدت که از کرشمه نظرى به ما نکردي؟
شماره ٢٣١: ز نظر اگر چه دوري، شب و روز در حضورى
شماره ٢٣٢: بسم از جمال ساقى و شراب ارغوانى
شماره ٢٣٣: نفسى که با نگارى گذرد به شادمانى
شماره ٢٣٤: خنده اى کن شکرستان دهن بازگشاى
شماره ٢٣٥: عالم آشوب تر از طره طراه خودى
شماره ٢٣٦: مى به جام ار چه زخون من مسکين دارى
شماره ٢٣٧: بختم از خواب در آمد چو تو با من خفتى
شماره ٢٣٨: گر تو رنج من مسکين گدا بشناسى
شماره ٢٣٩: نوبهار است و گل و موسم عيد، اى ساقى
شماره ٢٤٠: باز، اى سرو خرامان، ز کجا مى آيي؟
شماره ٢٤١: آن نه روييست که ماهى ست بدان زيبايى
شماره ٢٤٢: چو منى را مده از دست که کمتر يابى
شماره ٢٤٣: جان من، بى من درمانده تنها چوني؟
شماره ٢٤٤: بى تو، اى بى تو به جان آمده جانم، چوني؟
شماره ٢٤٥: دلها به غمزه دزدي، چون خنده برگشايى
شماره ٢٤٦: اى بيغم از دل من، بسيار شد جدايى
شماره ٢٤٧: اى که تاراج دل و دين مى دهى
شماره ٢٤٨: سرمه اندر چشم خودبين مى کنى
شماره ٢٤٩: آنکه جان گويند خلقي، آن تويى
شماره ٢٥٠: اى ز رويت چشم جان را روشنى
شماره ٢٥١: ترک من، بر شکل ديگر مى روى
شماره ٢٥٢: تا فراقت تاخت بر من بارگى
شماره ٢٥٣: آمد آن شادى جان بر ما دى
شماره ٢٥٤: هر شب، اى ماه، کجا مى گردي؟
شماره ٢٥٥: گر چه سعادت بسى ست در فلک مشترى
شماره ٢٥٦: اى رفته در غريبي، باز آکه عمر و جانى
شماره ٢٥٧: اى باد باز بر سر کوى که مى روي؟
شماره ٢٥٨: نامردم است، هر که درو نيست مردمى
شماره ٢٥٩: به بت نماى مرا ره، اگر به دين نتوانى
شماره ٢٦٠: هلال عيد نمود، اى مه دو هفته، کجايي؟
شماره ٢٦١: سلام و خدمت ما، اى صبا، به يار بگوى
شماره ٢٦٢: اى باد صبحگاه به من نام او بگوى
شماره ٢٦٣: گاهم ز غمزه ها هدف تير مى کنى
شماره ٢٦٤: اى يار پر نمک، جگرم ريش مى کنى
شماره ٢٦٥: بت من، بت پرست را چه زني؟
شماره ٢٦٦: هيچ شکر چو آن دهان ديدي؟
شماره ٢٦٧: گر منت مى کنم عنان گيرى
شماره ٢٦٨: تا تو روى چو ماه بنمايى
شماره ٢٦٩: چو کار جهان نيست جز بيوفايى
شماره ٢٧٠: مرادوش گويى به خواب آمدى
شماره ٢٧١: ز من برشکستى به يکبارگى
شماره ٢٧٢: تو خود به غمزه سراسر کرشمه و نازى
شماره ٢٧٣: اى شب تيره به گيسوى کسى مى مانى
شماره ٢٧٤: کرشمه کردن تو وقت نار و بدخويى
شماره ٢٧٥: سمن دارى به زير سبزه يا خود ياسمين دارى
شماره ٢٧٦: تا داشت به جان طاقت، بودم به شکيبايى
شماره ٢٧٧: مگر، اى باد نوروزي، گذر بر يار من دارى
شماره ٢٧٨: دلا، آن ترک را ديدي، کنون سامان کجا بيني؟
شماره ٢٧٩: عزيزى همچو جان، ار چه چو خاکم خوار بگذارى
شماره ٢٨٠: گهى بنما و گه پوشيده دار آن روى گلنارى
شماره ٢٨١: ز من که عاشق و مستم صلاح کار مجوى
شماره ٢٨٢: اى باد صبح گاهي، خه از کدام سويي؟
شماره ٢٨٣: نه از ره ست که گوييم کبک خوش گامى
شماره ٢٨٤: دلم که لاف زدى از کمال دانايى
شماره ٢٨٥: هر بار که تو در دل شب در دلم آيى
شماره ٢٨٦: تو، اى پسر، که از اين سو سوار مى گذرى
شماره ٢٨٧: ما را در آرزويت بگذشت زندگانى
شماره ٢٨٨: هوس پخته ست اين پروانه بهر خويشتن سوزى
شماره ٢٨٩: به ناز هر نفسى سوى من گذر چه کني؟
شماره ٢٩٠: اى جان ز تن رفته، به تن باز کى آيي؟
شماره ٢٩١: تو نيز اى بى وفا، تا کى ستم بر جان من خواهي؟
شماره ٢٩٢: ز من برگشته اي، جانا، ندانم با که مى سازي؟
شماره ٢٩٣: بدين صفت که تويى در زمانه، معذورى
شماره ٢٩٤: هندوى زلف را چو تو يغما چنين دهى
شماره ٢٩٥: چو لب زنى به مى و در ميان بگردانى
شماره ٢٩٦: گر چه به نظاره ايم، نيز نخوانى
شماره ٢٩٧: اى دل، مرا به هر کو افسانه چند خواهي؟
شماره ٢٩٨: بدين صفت که ببستى کمر به خونخوارى
شماره ٢٩٩: سزد که سجده کنند، اى برهمن عجمى
شماره ٣٠٠: نشان آن دهن از من چه پرسي؟
شماره ٣٠١: به يک کرشمه کزان چشم دلربا کردى
شماره ٣٠٢: به خوبى همچو مه تابنده باشى
شماره ٣٠٣: اى که امروز به زيبايى او مى نازى
شماره ٣٠٤: در تو، اى دوست به خون ريختنم دارى راى
شماره ٣٠٥: فسون چشمش ار خوابم نبستى
شماره ٣٠٦: دلى دارم در او دردى و داغى
شماره ٣٠٧: اى کاش مرا با تو سر و کار نبودى
شماره ٣٠٨: گر ماه تو از مشک تو آلوده نبودى
شماره ٣٠٩: اميد نبود ار چه مرا يک نظر از وى
شماره ٣١٠: من باد نخواهم که وزد بر چو تو باغى
شماره ٣١١: صبا زلف ترا گر دم ندادى
شماره ٣١٢: زهى رويت شکفته لاله زارى
شماره ٣١٣: بيکار دلى باشد کو را نبود دردى
شماره ٣١٤: گل آمد و هر مرغى زد نغمه به هر باغى
شماره ٣١٥: اى سرو بلندت را صد فتنه به هر گامى
شماره ٣١٦: فراهم کرد شکل کج کلاهى
شماره ٣١٧: مرا دل با يکى مانده ست جايى
شماره ٣١٨: اى زلف تو هر گره گشادى
شماره ٣١٩: اى فتنه ز چشم تو نشانى
شماره ٣٢٠: گر چشم من در روى آن خورشيد رخسار آمدى
شماره ٣٢١: بهر گشاد عالمى بگشا ز زلف خود خمى
شماره ٣٢٢: اى ننهاده هيچ گه تن به رضاى چون منى
شماره ٣٢٣: سرو سمنبرم کجا تا به برش درآرمي؟
شماره ٣٢٤: گر به کمند زلف تو من نه چنين اسيرمى
شماره ٣٢٥: پيش از اين من با جوانان آشنايى کردمى
شماره ٣٢٦: پيش از اين من کاشکى عشقت نمى ورزيدمى
شماره ٣٢٧: همه شب فرو نيايد به دلم کرشمه سازى
شماره ٣٢٨: پسرا و نازنينا، به کرشمه گاه گاهى
شماره ٣٢٩: به فراغ دل زمانى نظرى به ماهرويى
شماره ٣٣٠: من ترا دارم و جز لطف توام نيست کسى
شماره ٣٣١: در سر افتاده ز عشق توام، اى جان، هوسى
شماره ٣٣٢: بسيار باشد، اى جان، از همچو من غمينى
شماره ٣٣٣: آن چشم شوخ را بين هر غمزه ايى بلايى
شماره ٣٣٤: هر شبم کآهم به عالم دم زدى
شماره ٣٣٥: من نديدم چون تو هرگز دلبرى
شماره ٣٣٦: آنکه مرا در دل است گر به کنار آمدى
شماره ٣٣٧: يک ره بکن ز غمزه خونين اشارتى
شماره ٣٣٨: آمد بهار و سرو بر آراست قامتى
شماره ٣٣٩: مردانه مى کشد به جفايم ستمگرى
شماره ٣٤٠: اى صد شکست زلف ترا زير هر خمى
شماره ٣٤١: ساقى بيا که موسم عيش است و ميم و نى
شماره ٣٤٢: تو مى روى و به نظاره تو چشم جهانى
شماره ٣٤٣: بسى نماند که جانى برون رود ز غريبى
شماره ٣٤٤: يار است و صد کرشمه، شهر است و خوبرويى
شماره ٣٤٥: اى که به چشم تو نيايم همى
شماره ٣٤٦: هر کسى را هواى سيم و زرى
شماره ٣٤٧: دوش مى گفت پير ترسايى
شماره ٣٤٨: اى ز زلف تو مشک تر بويى
شماره ٣٤٩: دلى دارم، اما جز افگار نى
شماره ٣٥٠: مسلمانان، گرفتارم به دست نامسلمانى
شماره ٣٥١: اى گل، دهن تنگت صد تنگ شکر چيزى
شماره ٣٥٢: لعل است چنان با لب يا هست ز جان چيزي!
شماره ٣٥٣: بهارى اين چنين خرم، مرا آواره دل جايى
شماره ٣٥٤: دو چشم مست ترا نيست از جهان خبرى
شماره ٣٥٥: من اشک بيدلان را خنده مى پنداشتم روزى
شماره ٣٥٦: صبا آمد، ولى بويى ازان گلزار بايستى
شماره ٣٥٧: نيست در شهر گرفتارتر از من دگرى
شماره ٣٥٨: سخن چون زان دو لب گويي، چه گويد انگبين باري؟
شماره ٣٥٩: گل آمد و همه در باغ با مى و جامى
شماره ٣٦٠: کشان دل تو به سوى گلى و نسترنى
شماره ٣٦١: گذشت آن کين دل زارم شکيبا بود يک چندى
شماره ٣٦٢: خوش آن شبها که آن جان جهان مهمان من بودى
شماره ٣٦٣: نبود يار من آن را که يار داشتمى
شماره ٣٦٤: اى غنچه را بر بسته لب، شکل و دهان چون تويى
شماره ٣٦٥: شاه حسنى وز متاع نيکويى دارى فراغى
شماره ٣٦٦: نوبهار آمد و بگذشت به شادى مه دى
شماره ٣٦٧: اى معدن ناز، ناز تا کي؟
شماره ٣٦٨: اى که به غمزه مى کنى قصد شکار ديگرى
شماره ٣٦٩: باز روى تو خون آلوده و جعد تو تر است
شماره ٣٧٠: فتح مى آيد در دهليز دولت باز کن
شماره ٣٧١: اى به هر موى شده بسته زلف دل من
شماره ٣٧٢: گر حقيقت نشدت واقعه جانى من
شماره ٣٧٣: ترک من اى من غلام روى تو
شماره ٣٧٤: مطربا سوى چمن وقت گل آهنگ تو کو
شماره ٣٧٥: سوى تو ديدم ريختى خون دلم را بى گنه
شماره ٣٧٦: نشدت دل که به اين دل شده مهمان آيى
شماره ٣٧٧: هزار شکر خدا را که چون تو دلدارى
شماره ٣٧٨: رفت سرما و صبا مى دهد از گل خبرى
شماره ٣٧٩: ترک من خونابه من بين و دست از من بشوى
شماره ٣٨٠: جهانى به خواب خوشست و من از غم به بيدارى
شماره ٣٨١: خيالى کرده ام وين از خيال خود نمى دانى
شماره ٣٨٢: گر تو يک ناوک از آن چشم سيه بستانى
شماره ٣٨٣: مى شکفد گل به چمن تا ز نسيم سحرى