شماره ١٧٩: آن دل خراب شد که تو آباد ديده اى
آن دل خراب شد که تو آباد ديده اى
وان سينه غم گرفت که تو شاد ديده اى
بازار عيش و خانه هستى و کوى عقل
ويرانه ها شد آن همه کآباد ديده اى
عمرى ست تا به دام بلايى اسير ماند
آن جان نازنين که تو آزاد ديده اى
نزد من، اى حسود، تو بايستيى کنون
تا خان و مان دل همه بر باد ديده اى
اى پندگوي، همره من در عدم نه اى
تا از غم ويم علف و زاد ديده اى
اى مرغ عاشق ار تو بدانستييى وفا
در رنج خويش راحت صياد ديده اى
خسرو، به بوستان چه روى دل دگر طرف؟
کاش از نخست در گل و شمشاد ديده اى
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
نظرات نوشته شده