غزلیات عرفی شیرازی
- شماره ١: تحفه مرهم نگيرد خاطر افگار ما
- شماره ٢: گفتگوى غم يعقوب بود پيشه ما
- شماره ٣: نوشدارو نشاه علت نهد درجان ما
- شماره ٤: نداد نور شرارى چراغ هستى ما
- شماره ٥: بديرآ از حرم زاهد که مى برقع گشود اينجا
- شماره ٦: کوى عشقست و همه دانه و دامست اينجا
- شماره ٧: ازبس که در معارضه ديدم مثالها
- شماره ٨: بجزنيش بلا مرهم مبادا سينه ريشانرا
- شماره ٩: چراخجل نکند چشم اشکبار مرا
- شماره ١٠: بزهر تشنه لبم با شکر چکار مرا
- شماره ١١: منم که يافته ام ذوق صحبت غم را
- شماره ١٢: از نو نوشت و داد دل آرميده را
- شماره ١٣: از ناله شبانه اثر برده ايم ما
- شماره ١٤: تاتيز کرده اى بسياست نگاه را
- شماره ١٥: هردم زند هوس بچراغ دگر مرا
- شماره ١٦: دادم بچشم او دل اندوه پيشه را
- شماره ١٧: گرفتم اينکه شب درخواب کردم پاسبانشرا
- شماره ١٨: خيز و بجلوه آب ده سرو چمن طراز را
- شماره ١٩: عشق کو تا در بيابان جنون آرد مرا
- شماره ٢٠: درباغ طبيعت نفشرديم قدم را
- شماره ٢١: نه مهر دوست خواهم نه کين دشمنانرا
- شماره ٢٢: التفاتى نيست با اميد مطلوب مرا
- شماره ٢٣: درنوبهار باده ننوشد کسى چرا
- شماره ٢٤: چراغ عشق بگلخن شود دليل مرا
- شماره ٢٥: مى کش و مست عشوه کن نرگس مى پرست را
- شماره ٢٦: شب تا سحرکنم عجز تابوسم آستانرا
- شماره ٢٧: صدقول بيک زمزمه طى ميکنم امشب
- شماره ٢٨: دل چوبغم شاد زيست مهر و وفا زوطلب
- شماره ٢٩: برميان فتنه شوخى طرف دامانى شکست
- شماره ٣٠: سخنى نيست که خاموشى ازآن بهتر نيست
- شماره ٣١: ماتشنه لب و چشمه حيوان نفس ماست
- شماره ٣٢: دريا فراخ وکشتى ما بى معلمست
- شماره ٣٣: آتشين لاله دل صد ورقست
- شماره ٣٤: گر نخل و فابرندهد چشم ترى هست
- شماره ٣٥: نگفتن و نشنودن زبان وگوش منست
- شماره ٣٦: نوشيم شربتى که شکرهادرو گمست
- شماره ٣٧: مژدگانى که جنون را بسرم کارى هست
- شماره ٣٨: مراکه شيشه دل در زيارت سنگست
- شماره ٣٩: مروبباديه گردى که زرق و شيداييست
- شماره ٤٠: موج زن دردل خيال آن لب ميگون گذشت
- شماره ٤١: کوى عشقست اينکه مرغ سدره آنجا پرگذاشت
- شماره ٤٢: هرخنده اى دريچه گشاينده غميست
- شماره ٤٣: وه که از دوختن اين چاک گريبان رفتست
- شماره ٤٤: کسى که ديده بحسن توآشنا کردست
- شماره ٤٥: هرگاه که از مهربگين ميل توبيش است
- شماره ٤٦: زبان ز نکته فروماند و راز من باقيست
- شماره ٤٧: گرنوش وفا قحط شود نيش کفافست
- شماره ٤٨: دلم بزخم تو جان داد و بى تپيدن نيست
- شماره ٤٩: اى پندگو دلم مخراش اين فسانه چيست
- شماره ٥٠: من بلبل آن گل که گلابش همه خونست
- شماره ٥١: حسنش نيازمند تماشا زناز نيست
- شماره ٥٢: نازنده جهان ازتو بآرايش آفت
- شماره ٥٣: شبم بخفتن و روزم بژاژ خايى رفت
- شماره ٥٤: من ندانم که درين شهرستمگارى هست
- شماره ٥٥: مجنون ترکتازى گردون دل منست
- شماره ٥٦: دلم بقبله اسلام مايل افتادست
- شماره ٥٧: لطفت گهر عتاب بشکست
- شماره ٥٨: صد چشمه زهر از لب داغ دل ما ريخت
- شماره ٥٩: چشمم بنهاليست که الماس بر اوست
- شماره ٦٠: عشق کو تانو کنم با درد پيمانى درست
- شماره ٦١: اميد صلحم ازآن ناشکيب ايوبست
- شماره ٦٢: بدل زرفتن جانم چه عيشهاست که نيست
- شماره ٦٣: از شوق که اين ناله گرانمايه متاعست
- شماره ٦٤: کوى عشقست اينکه درهر گام صد عاقل گمست
- شماره ٦٥: گلزار حسن تازه ز روى چو ماه اوست
- شماره ٦٦: مدار صحبت ما برحديث زير لبيست
- شماره ٦٧: مست وبدخويم وهمصحبت جانانه مست
- شماره ٦٨: مى مغانه که از درد شوروشرصافست
- شماره ٦٩: گشود برقع وطوفان حسن عالم سوخت
- شماره ٧٠: جز درپناه وصل ودل استوار دوست
- شماره ٧١: جنگ آتش آشتى مدار آتشست
- شماره ٧٢: گرتکيه گاه گلخن وگر مسند جم است
- شماره ٧٣: دوعالم سوختن نيرنگ عشق است
- شماره ٧٤: خبرى خواهم ازآن کوى که اعزازى هست
- شماره ٧٥: تاج زر گربودش فتنه ازبهر خودست
- شماره ٧٦: اى دل پياله گير که وقت صبوح تست
- شماره ٧٧: دوش بختم دامنى در چنگ داشت
- شماره ٧٨: باز آتش غم دست درآغوش خس ماست
- شماره ٧٩: گر دل عنان فرصت از آغاز ميگرفت
- شماره ٨٠: يک شمه از صلاح مى ناب گفتنيست
- شماره ٨١: هرگز مگو که کعبه زبتخانه خوشتر است
- شماره ٨٢: نوش اگر ناخن زند در دل شراب ناب هست
- شماره ٨٣: دل بصد ره ميرود اما مراد دل يکيست
- شماره ٨٤: هيچگه ناله من گوشزد آن مه نيست
- شماره ٨٥: حيرت ملازم گل رخساره کسيست
- شماره ٨٦: خاموشى من قفل نهانخانه عشق است
- شماره ٨٧: منم که طاعت بت لازم سرشت منست
- شماره ٨٨: گودل از من جمع دارد آنکه بامن دشمنست
- شماره ٨٩: زخم کاويدن برو الماس بستن کارکيست
- شماره ٩٠: مگر زمانه اسير کمند آه منست
- شماره ٩١: خوش مى طپم بخون که به تيرم چنين ز دست
- شماره ٩٢: صد شکر که بتخانه انديشه خرابست
- شماره ٩٣: اندوه هجر پيشرو شادى منست
- شماره ٩٤: ما را بطرب نسبت و پيوند حرامست
- شماره ٩٥: ازآن ز شربت صلحم هواى پرهيزاست
- شماره ٩٦: لب فروبستن ناصح گرهى بربا ادست
- شماره ٩٧: آنى که پاى تا بسرت عجب طاعتست
- شماره ٩٨: نشأه مخموريم بامستى مجنون يکيست
- شماره ٩٩: تا چشم عشوه ساز تو مهمان فتنه است
- شماره ١٠٠: رسيد مژده وقاصد مقيم خرگه ماست
- شماره ١٠١: مست آمدم بمعرکه آيين کار چيست
- شماره ١٠٢: ناله ام پرورش آموز نهال اثر است
- شماره ١٠٣: صد زخم تازه بر دلم از طعن مردم است
- شماره ١٠٤: برو مسيح که فکر فراغ من غلط است
- شماره ١٠٥: شهره بود اين که شب فرقت ياران سالست
- شماره ١٠٦: درد نايافت ز بى دردى اقبال منست
- شماره ١٠٧: زلفت نهد ار سلسله درپاى قيامت
- شماره ١٠٨: واى که مستانه باز جعد پريشان شکست
- شماره ١٠٩: گر شوم محروم صد سال از وصال روى دوست
- شماره ١١٠: در محبت درد اگر بيحد ، دوا بسيار هست
- شماره ١١١: عهد حسنش روزگار دستبرد آتش است
- شماره ١١٢: خوناب آتشش ز سر من گذشته است
- شماره ١١٣: پير کنعان چمنش گوشه بيت الحز نست
- شماره ١١٤: دوش دل ناگشته سير از وصل اومد هوش گشت
- شماره ١١٥: صد فوج عشوه از نظر من گذشته است
- شماره ١١٦: اى دل حديث صبر شنيدن زبهر چيست
- شماره ١١٧: ازبس که جور کرد بدل غم که آشناست
- شماره ١١٨: نعره زد عشق ودين ما بگريخت
- شماره ١١٩: سنبلى کولاله رادر برکشد، کيسوى تست
- شماره ١٢٠: اى سينه حبس اين نفس نيلگون بسست
- شماره ١٢١: ايما واشارت نه باندازه راز است
- شماره ١٢٢: بيدلى کو تازو پرسم دل آواره چيست
- شماره ١٢٣: گرد محنت ز طوف منزل ماست
- شماره ١٢٤: شب عشاق ز روز دگران در پيشست
- شماره ١٢٥: گر ، مى نخورده اى زمنت انفعال چيست
- شماره ١٢٦: هم صومعه را فيض بدستور نماندست
- شماره ١٢٧: زخم از دهان تيغ ربودن نزاع ماست
- شماره ١٢٨: تاخط بگرد آن لب شيرين شمايلست
- شماره ١٢٩: عشق ناوک ريزويکمويم تهى از يار نيست
- شماره ١٣٠: گذشت وبرمن عاجز ببين چه حال گذشت
- شماره ١٣١: غمگسارى در لباس دشمنى محبوبيست
- شماره ١٣٢: ما مهرو ما محبت وما آرزوى دوست
- شماره ١٣٣: آن شيوه که غارتگر صد قافله جان نيست
- شماره ١٣٤: صومعه ديدم بجز مشتى بروت وباد نيست
- شماره ١٣٥: از تو کس زمزمه مهر و وفا نشيندست
- شماره ١٣٦: منم که از غم محروميم جدايى نيست
- شماره ١٣٧: درمان پريشانيم اندازه کس نيست
- شماره ١٣٨: تا روى دلفروز تو بستان آتشست
- شماره ١٣٩: راحت آلوده به آن سينه که افکار تو نيست
- شماره ١٤٠: شوقم ربوده ديده گشودم بروى دوست
- شماره ١٤١: غزلى گفته ام آن باعث گفتار کجاست
- شماره ١٤٢: اين فتنه اى که ازتو مراالتماس نيست
- شماره ١٤٣: مرا دوخضرعنانگير بايد از چپ و راست
- شماره ١٤٤: بر دل يوسف غمى درکنج زندان برنخاست
- شماره ١٤٥: صد شکر کز اقبال غم ولشکر آفت
- شماره ١٤٦: تا کوکبه رحمت جاويد بلندست
- شماره ١٤٧: گلچين عشق شو بخرد واگذار بحت
- شماره ١٤٨: منصور وانا الحق زدن از دار ودگر هيچ
- شماره ١٤٩: نزديک لب رسانده شکستيم جام صلح
- شماره ١٥٠: چنان غم تو بآزار جان ما گستاخ
- شماره ١٥١: در ازل رفتم بسير کعبه ويارى نبود
- شماره ١٥٢: عشق اگر مردست مرداوتاب ديدار آورد
- شماره ١٥٣: ذوق در خاک طپيدن اگر ازدل برود
- شماره ١٥٤: خوش آن محفل که از گرمى شرابم رو بسوزاند
- شماره ١٥٥: آنم که تلخيم ز غم افزون نوشته اند
- شماره ١٥٦: حرم جويان درى را ميپرستند
- شماره ١٥٧: دردکيشان همه ناموس کش کيش همند
- شماره ١٥٨: نخورم زخم درآن کوچه که مرهم باشد
- شماره ١٥٩: تشنه ام رطل گران خواهم گزيد
- شماره ١٦٠: گر در عشق زنى تاب ملامت بايد
- شماره ١٦١: هجران شب تار ما ندارد
- شماره ١٦٢: دلبران نه دل بناز وعشوه غافل مى برند
- شماره ١٦٣: عصمت از لعل لبت گرد هوس ميگردد
- شماره ١٦٤: فتادگان سرخود رابخاک پا بخشند
- شماره ١٦٥: عشرت گيتى اگر صحبت يوسف باشد
- شماره ١٦٦: خوبان چو بهم گرمى بازار فروشند
- شماره ١٦٧: گر باد شوم بر تو وزيدن نگذارند
- شماره ١٦٨: آه ازين دل کز گريبان غمى سر بر نزد
- شماره ١٦٩: چند بى بهره بود ديده گريانى چند
- شماره ١٧٠: نرنجم گر ببالينم مسيحا دير مى آيد
- شماره ١٧١: بنده دل شوم که او خون فراغ ميخورد
- شماره ١٧٢: دلى چو شعله حسن تو فرد ميخيزد
- شماره ١٧٣: بگرفتم از تو جامى سرم اين خمار دارد
- شماره ١٧٤: آن مست ناز کز نگهش مى فروچکد
- شماره ١٧٥: از ديده ام کدام نفس خون نميرود
- شماره ١٧٦: سرم ز وصل نهالى بلند خواهم شد
- شماره ١٧٧: دگر خلوت بعشرتخانه خمار ميماند
- شماره ١٧٨: گرنيم قطره مى ز دهان سبو چکد
- شماره ١٧٩: بباغ عشق گياه هوس نميگنجد
- شماره ١٨٠: بجهان چکار سازم که بساختن نيرزد
- شماره ١٨١: گفتگو عين صداعست ارچه سر گوشى بود
- شماره ١٨٢: هنوز خسته دلم تکيه بر عدم ميزد
- شماره ١٨٣: ز ذوق درد بيرونم درون رامنفعل دارد
- شماره ١٨٤: مرا چو در شب هجر اضطراب بگدازد
- شماره ١٨٥: در ملک عشق هر که شهيدش نميکنند
- شماره ١٨٦: گر درى کام دل از بخت زبون بگشايد
- شماره ١٨٧: آن دل که بهجر تو ز آرام بر آيد
- شماره ١٨٨: کو عشق کز شمايل عقلم جنون چکد
- شماره ١٨٩: هر چه بگزيدم ازان کيش برهمن به بود
- شماره ١٩٠: ز بوى باده دلم آب ورنگ ميگيرد
- شماره ١٩١: هم نواى بلبل وهم ذوق زاغم ميگزد
- شماره ١٩٢: لب حرف شفا گفت ودل سوخته تب کرد
- شماره ١٩٣: مست عشق تو که ميدان طلب از شير شود
- شماره ١٩٤: مقيم کعبه که عيب شرابخانه کند
- شماره ١٩٥: نسيم عشق چو برگ سمن فرو ريزد
- شماره ١٩٦: دگر دلم زميى تازه مست ميگردد
- شماره ١٩٧: آنچنان ز آتش بيداد مرا مى سوزد
- شماره ١٩٨: آنکه چو من از عشق پريشان ننشيند
- شماره ١٩٩: کسى مى طربم در اياغ ميريزد
- شماره ٢٠٠: مگو که نغمه سرايان عشق خاموشند
- شماره ٢٠١: هر کس بروز نيک مرا غمگسار شد
- شماره ٢٠٢: صد غم دمى بزايد کانرا سبب نباشد
- شماره ٢٠٣: ز سوز آتش سوزان اگر خاشاک ميرويد
- شماره ٢٠٤: غم تو هست بعيش جهان که پردازد
- شماره ٢٠٥: گشود زلف معنبر شمال تا چه کند
- شماره ٢٠٦: خوشا کسى که دمى آب بى شراب نخورد
- شماره ٢٠٧: دم مردن ز شوق آنکه يار دلنواز آيد
- شماره ٢٠٨: گر بخواب اجلم ديده جان گرم نشد
- شماره ٢٠٩: تا کى از لب گهر آن مست تکلم ريزد
- شماره ٢١٠: اين خستگان که بسته تدبير مى شوند
- شماره ٢١١: شبى که در قدم وصل يار ميگذرد
- شماره ٢١٢: اهل معنى سر بصحراى درونم داده اند
- شماره ٢١٣: عاشقان گر بدل از دوست غبارى دارند
- شماره ٢١٤: نغمه کزره تأثير بشيون نکشد
- شماره ٢١٥: دوش دل آرايش بزم تمنا کرده بود
- شماره ٢١٦: کى دلم شاد از مى ناب ونواى مى شود
- شماره ٢١٧: چه فتنه در دل آن عشوه ساز ميگذرد
- شماره ٢١٨: جان ز شوق لبت شکر خايد
- شماره ٢١٩: کسى که از الم عشق بى دماغ شود
- شماره ٢٢٠: دلى کز حسن آن گل در نظر گلزارها دارد
- شماره ٢٢١: کو شورشى که صحبت شادى بهم خورد
- شماره ٢٢٢: معلوم کز ترشح اشکى چه کم شود
- شماره ٢٢٣: بباغ عشق گياه هوس نميگنجد
- شماره ٢٢٤: هر زمان در فتنه خوش نامهربانى ميشود
- شماره ٢٢٥: بيادم هرگز آن نخل قد موزون نمى آيد
- شماره ٢٢٦: نزاع کفر ودين در کوچه وبازار مى بايد
- شماره ٢٢٧: گشتم اندر دل خوبان همه جويان خودند
- شماره ٢٢٨: ز شهر دل بگوشم هر نفس فرياد مى آيد
- شماره ٢٢٩: اى گريه ريزشى که بلاکم نميشود
- شماره ٢٣٠: کدام لحظه دلم گرد غم نميگردد
- شماره ٢٣١: بجان خسته ندانيم کان بلا چه کند
- شماره ٢٣٢: آنکس که مرا با دل غمناک برآورد
- شماره ٢٣٣: مرا ز غمکده سينه داغ ميرويد
- شماره ٢٣٤: هوشم بنگاهى برد جانانه چنين بايد
- شماره ٢٣٥: دودى ز دل برآمد وخون جوش ميزند
- شماره ٢٣٦: بسى در کوفتم تابوى خير از مفروش آمد
- شماره ٢٣٧: چه گرميست که در سر شراب مى سوزد
- شماره ٢٣٨: جماعتى که ز ناموس ونام ميگفتند
- شماره ٢٣٩: طريق دلبرى تو مگر پرى داند
- شماره ٢٤٠: آنکه در راه طلب ماند وپايى نکشد
- شماره ٢٤١: عاقلان آداب آموزند ورسوايت کنند
- شماره ٢٤٢: چون عشق بت ز کعبه بديرم حواله کرد
- شماره ٢٤٣: مرا درديست کز داروى راحت بيش ميگردد
- شماره ٢٤٤: خم بجوش آمد بگو چون توبه اکنون نشکند
- شماره ٢٤٥: بکيش اهل وفا مدعا نميگنجد
- شماره ٢٤٦: خرد دارالشفاو جهل محنتخانه مى سازد
- شماره ٢٤٧: ز فتنه دل وجانم پياله در دستند
- شماره ٢٤٨: حديث عشق جان فرسا مگوئيد
- شماره ٢٤٩: در محبت لب خشک ودل تر ميخندد
- شماره ٢٥٠: اهل وفا که آتش ما تيز ميکنند
- شماره ٢٥١: که دست در خم مى زد که خون ما جوشيد
- شماره ٢٥٢: کرشمه که بر اصحاب درد مى بارد
- شماره ٢٥٣: دوش دردير مغان بوديم وکس با ما نبود
- شماره ٢٥٤: روى گرمى کو که داغم باز بوى خون دهد
- شماره ٢٥٥: در چمن حور وشان انجمنى ساخته اند
- شماره ٢٥٦: عرض کرديم بزاهد که ريا نفروشد
- شماره ٢٥٧: دارم ز زخم غمزه او لذتى که بود
- شماره ٢٥٨: ما کسى را نشناسيم که غم نشناسد
- شماره ٢٥٩: مجنون تو هر دم روشى تازه نسازد
- شماره ٢٦٠: تا محبت گهر عجز ونياز افشاند
- شماره ٢٦١: تا بوى نعيم ستم از خوان تو يابند
- شماره ٢٦٢: از ازل حسن ومحبت بهم اندوخته اند
- شماره ٢٦٣: برهمن کى ره اسلام از بيم ستم گيرد
- شماره ٢٦٤: حيفست که دستى بنمکدان تو يابند
- شماره ٢٦٥: اهل همت لب از دعا بستند
- شماره ٢٦٦: کسى که رو بحريم رضا نمى آرد
- شماره ٢٦٧: دگر مراد قرين حصول ميگردد
- شماره ٢٦٨: رهرو باديه عشق هراسان نرود
- شماره ٢٦٩: گرم دعاى ملک خاک رهگذر باشد
- شماره ٢٧٠: از مرگ من آن عشوه نمارا که خبر کرد
- شماره ٢٧١: کاش آنکسان که منعم ازان تندخو کنند
- شماره ٢٧٢: دل نشد فرزانه وعقل از فسون دلگير شد
- شماره ٢٧٣: اگر ز کاوش مژگان او دلم خون شد
- شماره ٢٧٤: ترسم اهل ورع از شوق شرابم بکشند
- شماره ٢٧٥: بلحد چگونه زين غم دلم آرميده باشد
- شماره ٢٧٦: خوش آنکه حيرتم از جلوه جمال تو باشد
- شماره ٢٧٧: باز شاهين اميدم اوج پروازى کند
- شماره ٢٧٨: ز چشمم آب حسرت ميتراود
- شماره ٢٧٩: بازم بطوف ميکده احرام تازه شد
- شماره ٢٨٠: دلم در عالمى باز خم زهر آلود ميگردد
- شماره ٢٨١: هر جا که مست وغمزه زن، آن عشوه آئين ميرود
- شماره ٢٨٢: تشنه لب رفتم بجنت چشمه کوثر نبود
- شماره ٢٨٣: بچين سنبل زلف تو جان بياسايد
- شماره ٢٨٤: آواره دلى کوروش سير نداند
- شماره ٢٨٥: بيا که نغمه گشايان نفس به نى بستند
- شماره ٢٨٦: دوش کز عشق تو دل عيب سلامت ميکرد
- شماره ٢٨٧: بباغ عشق تذرو طرب حزين ميرد
- شماره ٢٨٨: ز کوى عشق فلک دلشکسته مى آيد
- شماره ٢٨٩: کنون که ديده خريديم باغها گم شد
- شماره ٢٩٠: بحکم عشق چو براهل صدق ره گيرند
- شماره ٢٩١: عيدى چنين که زاهد اندوه دين ندارد
- شماره ٢٩٢: آنجا که بخت بد بنقاضت غلو کند
- شماره ٢٩٣: آن طره چون علم بسر دوش ميزند
- شماره ٢٩٤: در ره سوداى او فرزانه در خون ميرود
- شماره ٢٩٥: کسى ميوه غم ز باغم نخورد
- شماره ٢٩٦: ياران بروز حادثه برق جهان شوند
- شماره ٢٩٧: فغان کز سينه دايم آه بى تأثير ميزايد
- شماره ٢٩٨: چه مهربان بسفر شد چه تند قهر آمد
- شماره ٢٩٩: دلم ز گوشه گلخن بطرف باغ آمد
- شماره ٣٠٠: مستان عشق خانه در آتش گرفته اند
- شماره ٣٠١: تا چند بزنجير خرد بند توان بود
- شماره ٣٠٢: کسى که دل بوفاى تو عشوه کيش نهاد
- شماره ٣٠٣: زندانى عشق تو بگلزار نگنجد
- شماره ٣٠٤: مگر لب تو نصيب شراب ميگردد
- شماره ٣٠٥: برهمن کيشم که صدقم طعنه بر اصحاب زد
- شماره ٣٠٦: وعظ من گرد فشاننده عصيان نشود
- شماره ٣٠٧: از پى صيدى دگر تا نجهاندى سمند
- شماره ٣٠٨: دوست در پيش نظر چون غمش ازدل برود
- شماره ٣٠٩: آنانکه وصف حسن تو تقرير ميکنند
- شماره ٣١٠: کجاست فتنه که آن شوخ را سوار کند
- شماره ٣١١: آنانکه غمت مايه افسانه نسازند
- شماره ٣١٢: دل ما را بفسون جادوى بابل نبرد
- شماره ٣١٣: کو فنا تا زخمها شمشير در مرهم نهند
- شماره ٣١٤: مجنون که عيشش از غم ليلى شود لذيذ
- شماره ٣١٥: جان غمگين مفروش ودل خشنود مخر
- شماره ٣١٦: همين معامله ما را بس است با زنار
- شماره ٣١٧: گر مرد وفايى ره بازار الم گير
- شماره ٣١٨: باد دى گو ورق لاله وشمشاد ببر
- شماره ٣١٩: چگونه سوز غم او دهم بسوزد گر
- شماره ٣٢٠: برو اى غم خبرى از دل آواره بيار
- شماره ٣٢١: شراب يأس بجام وسبوى ما بگذار
- شماره ٣٢٢: العطش اى عشق تلخابى بخاک ما بريز
- شماره ٣٢٣: اى دل ز شوق آن مه نامهربان بسوز
- شماره ٣٢٤: جان رفت وسوز تو بدل ناتوان هنوز
- شماره ٣٢٥: داغ داغم کرد ياس وطالب کامم هنوز
- شماره ٣٢٦: ديده ام پژمرد ومحروم گل رويم هنوز
- شماره ٣٢٧: نگويمت بنشين در قدح شراب انداز
- شماره ٣٢٨: خاشاک برق عشق بود حسن خانه سوز
- شماره ٣٢٩: کونين مست وباده نابى نديد کس
- شماره ٣٣٠: بزم وصلت ديدم آنجا زهر در جام است و بس
- شماره ٣٣١: دوش در صومعه آمد صنم باده فروش
- شماره ٣٣٢: جان ميرود اى ناله زدنباله روان باش
- شماره ٣٣٣: تا کى از گريه توان منع دو چشم تر خويش
- شماره ٣٣٤: چو آمد جان بلب انگونه شد محو تماشايش
- شماره ٣٣٥: کى دل بجهان بنگردوناز ونعميش
- شماره ٣٣٦: بحمدالله که جان دادم بدان تلخى ز بيدادش
- شماره ٣٣٧: بگوش صبر دلا ناله شبانه مکش
- شماره ٣٣٨: آنکس که تو باشى دم مردن نگرانش
- شماره ٣٣٩: ملک بسهو نويسد چو نامه ستمش
- شماره ٣٤٠: چون ز چشمم نرود خون که زند بر دل ريش
- شماره ٣٤١: گر چشانى بملک چاشنى صحبت خويش
- شماره ٣٤٢: از بس که بود جان دم رفتن نگرانش
- شماره ٣٤٣: پا بدامن درکش اى دل وزجهان ذلت مکش
- شماره ٣٤٤: شهيد او که بود آب ورنگ ياقوتش
- شماره ٣٤٥: رفتم که بشکنم بملامت سبوى خويش
- شماره ٣٤٦: درمانده ام بصحبت اميد وبيم خويش
- شماره ٣٤٧: از ياد داده ام روش مهر و کين خويش
- شماره ٣٤٨: از سخن شهد ناب ميچکدش
- شماره ٣٤٩: چو تير از دل کشد کو شربتى از لعل خندانش
- شماره ٣٥٠: بعمرها ننهم پا برون زخانه خويش
- شماره ٣٥١: دردل شکنى آفت چرخست نگاهش
- شماره ٣٥٢: صنم ميگوى ودر بتخانه ميرقص
- شماره ٣٥٣: گر بگويم زنطر باز نهانست غلط
- شماره ٣٥٤: اگر تو خنده کنى از گل وشراب چه حظ
- شماره ٣٥٥: باز اين منم بصد دل خشنود در سماع
- شماره ٣٥٦: چنين که آمده منظور لطف شاه چراغ
- شماره ٣٥٧: باز بميدان ما فوج بلا بسته صف
- شماره ٣٥٨: غم ميگزد دل من من ميگزم لب عشق
- شماره ٣٥٩: اين زخمهاى کارى بر مغز جان مبارک
- شماره ٣٦٠: صد مهر مينهم بلب گفتگوى دل
- شماره ٣٦١: دردى که بافسانه و افسون رود از دل
- شماره ٣٦٢: خوشا جهان چو من از داغ دل کباب شوم
- شماره ٣٦٣: چون خيالت گذر آرد بدر مسکن چشم
- شماره ٣٦٤: ما نقد را ز جمله بغماز داده ايم
- شماره ٣٦٥: صد شکر کز حلاوت هستى گذشته ايم
- شماره ٣٦٦: منم که بهر دل اسباب داغ ميدزدم
- شماره ٣٦٧: گاهى مصيبت خويش گاهى ملال مردم
- شماره ٣٦٨: هر کرا دشمن شوم بر عيب خود محرم کنم
- شماره ٣٦٩: برديم ز کويش دم سردى و گذشتيم
- شماره ٣٧٠: من کينه را بمهر خريدار نيستم
- شماره ٣٧١: دلى از نقشبنديهاى عقل آزاد ميخواهم
- شماره ٣٧٢: زين بزم نه اين بار بر آشفتم و رفتم
- شماره ٣٧٣: نيشى گرفته سينه خود ريش ميکنم
- شماره ٣٧٤: شهيد وصلم و سيرابتر زياقوتم
- شماره ٣٧٥: خوش آن مستى که باشد دوست پندآموز و دشمن هم
- شماره ٣٧٦: چون زخم تازه دوخته از خون لبالبم
- شماره ٣٧٧: هر متاع فتنه کز عشق ستمگر ميخرم
- شماره ٣٧٨: از گريه هاى ببهده سرتا بپا ترم
- شماره ٣٧٩: تنها نشين گوشه ميخانه خوديم
- شماره ٣٨٠: همتى ياران که در دفع هوس رو ميکنم
- شماره ٣٨١: چولاله گون شوى از باده در چمن مستم
- شماره ٣٨٢: ما تشنگى بدجله و جيحون نميدهيم
- شماره ٣٨٣: اى ساقى بلا ز شراب تو سوختيم
- شماره ٣٨٤: مستبى کوکه خرد را زجنون دل شکنيم
- شماره ٣٨٥: با دل چه گويم حرف او طوفان فريادش کنم
- شماره ٣٨٦: بلب داغ چو ما خنده بمرهم زده ايم
- شماره ٣٨٧: زخمى شوق توام سينه جوشان دارم
- شماره ٣٨٨: تا نام جمال يار برديم
- شماره ٣٨٩: چند بر بستر از آن چشم فسونساز افتم
- شماره ٣٩٠: دردا که فاش در غم جانانه سوختيم
- شماره ٣٩١: عفوت آوردم دل شرمنده را آتش زدم
- شماره ٣٩٢: مستم دگر اين بيخودى از بوى که دارم
- شماره ٣٩٣: دلرا چه ميدهى که بدار الشفا بريم
- شماره ٣٩٤: وه که يار از گفتگو هرکز نيايد مطلبم
- شماره ٣٩٥: منم که آب گل و رنگ لاله ميطلبم
- شماره ٣٩٦: وقت آنست که افيون بشراب اندازم
- شماره ٣٩٧: چند ازين ششدر غم فال مرادى بزنيم
- شماره ٣٩٨: تا بکى همره انديشه باطل باشم
- شماره ٣٩٩: عمر در شعر بسر کرده و در باخته ام
- شماره ٤٠٠: تا کى دهم بدست تماشا زمام چشم
- شماره ٤٠١: خانه زاد محنتيم آسودگى کم ديده ايم
- شماره ٤٠٢: از دل غم او دريغ داريم
- شماره ٤٠٣: هر چند بيغمانه بمسکن فتاده ام
- شماره ٤٠٤: تنها نه دلق خود بمى ناب شسته ايم
- شماره ٤٠٥: نشسته بر سر گنج و بفقر مشهورم
- شماره ٤٠٦: بس که درد عالمى در عشق تنها ميکشم
- شماره ٤٠٧: تا کى بحرم تشنه لب و مضمحل افتم
- شماره ٤٠٨: ناليده ام ز درد مگر بانگ بلبلم
- شماره ٤٠٩: اى گريه خون دل بکنار هوس مکن
- شماره ٤١٠: اى ديده خون ببار بسويش تظر مکن
- شماره ٤١١: ميرم ز شوق و گويم يا رب بحسرت من
- شماره ٤١٢: بوستان پژمرده گردد از دل ناشاد من
- شماره ٤١٣: زخونم روى ميدان تازه گردان
- شماره ٤١٤: دلا رنجى ببر کز دردمندان ميتوان بودن
- شماره ٤١٥: بچه رو بجلوه آيد طلب نيازمندان
- شماره ٤١٦: اينک رسيد وعده گشاد نقاب کو
- شماره ٤١٧: تا بخونريزيم اشارتها نمود ابروى او
- شماره ٤١٨: ساغر لبريز وصل بر کف مشتاق نه
- شماره ٤١٩: نفسى که غمزه او بصف بلا نشسته
- شماره ٤٢٠: خيز و شراب حيرتم زان قد جلوه سازده
- شماره ٤٢١: عاشقى ، دکان رسوائى بشهر وکومنه
- شماره ٤٢٢: اى که سر تاقدمم را بجنون داشته
- شماره ٤٢٣: نه بيموجب بخاکم از سم اسبش نشان مانده
- شماره ٤٢٤: باز از شراب فتنه خرابم نميکنى
- شماره ٤٢٥: بشمعى گوصبا گر ره بخلوتخانه دارى
- شماره ٤٢٦: تا برآنى که دوستدار کشى
- شماره ٤٢٧: چندم اى ناله سحر بکشى
- شماره ٤٢٨: امشب که بسر شراب دارى
- شماره ٤٢٩: نه شکيب تو به از مى نه ادب زمان مستى
- شماره ٤٣٠: نه از غربت اندر وطن ميروى