طريق دلبرى تو مگر پرى داند
که آدمى نه بدين شيوه دلبرى داند
کسى که هربن مژگان بصد کرشمه سپرد
سزد که هر سر موئيش دلبرى داند
ز جان طمع ببرد يا بدل غمش ننهد
کسى که عادت آن ترک لشگرى داند
ادب ز چشمه دل تشنگى دهد آبم
کدام خضر درين چشمه رهبرى داند
حذر از آنکه بد ونيک آهوان حرم
ز فربهى نگرد يا ز لاغرى داند
کسى که اين همه حسنش دهند بى آن نيست
که شمه ز حساب ستمگرى داند
اگر بهيچ دهد جوهرش جدل نکند
گهر فروش که انصاف جوهرى داند
ز پا درافتد وبرخاستن محال بود
کسى که رهروى عشق سرسرى داند
بزرچگونه توان لعل آفتاب خريد
گرفتم آنکه کسى کيما گرى داند
بران تتبع حافظ زداست چون عرفى
که دل بکاود و درد سخنورى داند